Πως είναι να συγχωρείς πραγματικά; Σταματάς να νιώθεις θυμό και θλίψη για ότι σε στιγμάτισε; Δίνεις δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες) ευκαιρίες; Πως ξέρεις αν κάποι@ αξίζει πραγματικά συγχώρεση και ίσως επόμενη ευκαιρία; Είναι μια ακόμη ευκαιρία προαπαιτούμενο για να μπορείς να πεις (κυρίως μέσα σου) οτι “σε συγχώρεσα”; Κι αν οι ευκαιρίες δεν συνοδεύονται από πράξεις, πόσες ευκαιρίες είναι υγιές να δίνεις;
-μια συγνώμη δεν είναι αρκετή
Εδώ δεν γράφουμε φιλοσοφικά δοκίμια, ούτε γράφουμε νόμους, συζητάμε συγκεκριμένες ιστορίες και ερωτήσεις. Εσύ ξέρεις αν κάποιος στη ζωή σου αξίζει συγχώρεση, και εσύ ξέρεις αν αξίζει άλλη ευκαιρία, εσύ ξέρεις πόσες ευκαιρίες είναι αρκετές. Δεν μπορεί να σου πει άλλος, ούτε έχει βγει μελέτη από επιτροπή “κάθε άνθρωπος αξίζει 6 ευκαιρίες”.
Όμως, η συγχώρεση δεν συνεπάγεται και μια ακόμη ευκαιρία. Όταν συγχωρείς κάποιον δεν σημαίνει ότι κάνεις σα να μην έγινε τίποτα, ούτε σημαίνει ότι τον ξαναβάζεις στη ζωή σου (όχι απαραίτητα). Σημαίνει κάτι σαν “τόσα ήξερε τόσα έκανε” ή “πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα”, αλλά κρατάς τις αντίστοιχες αποστάσεις, δεν παθαίνεις αμνησία. Σημαίνει ότι η σκέψη της ανάμνησης δεν σε παγώνει, ή δεν σε εξοργίζει, ή δε νιώθεις ότι έχεις ανοιχτούς λογαριασμούς. Το τι σημαίνει αυτό για την ίδια τη σχέση είναι άλλο καπέλο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δώσε μία λιγότερη ευκαιρία από τον αριθμό που θα σε φέρει στη θέση να πρέπει να συγχωρήσεις τον εαυτό σου στην επόμενη ανασκόπηση της ζωής σου.
Αν δεν είναι αρκετά προφανές, αυτή την ευκαιρία για την οποία αναρωτιέσαι τώρα (ξέρεις ποιά λέω, αυτή που ξέρεις ότι αν πεις λεπτομέρειες θα σου πούμε να μην τη δώσεις), ε, αυτή είναι που περισσεύει.
Το ακούς συχνά και δικαίως, αλλά και αυτό το σχόλιο είναι φοβερά διεισδυτικό και εύστοχο <3
Είναι που έχω χόμπι την παρατηρηση ανθρώπων, αλλά εδώ μαντεύω οπότε μπορεί να χω πέσει πολύ, παρά πολύ έξω. Ενστικτωδώς μίλησα.
Εχω την αίσθηση ότι οι μισές από τις σημερινές ερωτήσεις εχουν γραφτεί από το ίδιο (προβληματισμένο) άτομο.
Είναι που έχει μπει ο Ερμής στο Σκορπιό…
Η δεύτερη/τρίτη/../δέκατη ευκαιρία δεν είναι παντα αποτέλεσμα συγχώρεσης.Πολλες φορές έχει να κάνει με τη δική μας ανασφάλεια να αφήσουμε καποι@ να βγει από τη ζωή μας.
Νομίζω ότι μόνο ένας ψυχολόγος μπορεί να σου απαντήσει εμπεριστατωμένα, αλλά θα γραψω όσο πιο αναλυτικά μπορώ την άποψή μου. Η συγχώρεση είναι μια απαιτητική διεργασία αυτογνωσίας, που ζητά την υπέρβαση του ίδιου του εαυτού. Οδηγεί στην απελευθέρωση από τις εμπλοκές του παρελθόντος και επιτρέπει να ελευθερωθούν δυνάμεις για την κατάκτηση της ωριμότητας. Δεν σχετίζεται με την λήθη, μια κατάσταση παραγραφής του επώδυνου γεγονότος με την πάροδο του χρόνου. Η πίκρα από την αδικία διαβρώνει την ύπαρξη και ακυρώνει την δυνατότητα ικανοποίησης και χαράς από την προσωπική ζωή και από τις σχέσεις με τους άλλους. Η συγχώρεση αποτελεί την προϋπόθεση… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ευχαριστώ πολύ γι αυτό το σχόλιο. Διανύω περίοδο κατά την οποία παλεύω μέσα μου όχι μόνο να συγχωρήσω κάποιον, αλλά και να τον φροντίσω, γιατί χρειάζεται τη φροντίδα και βοήθεια μου. Ειλικρινά σε ευχαριστώ.
@v for vendetta Μερικές αυθόρμητες σκέψεις μου έγραψα αλλά χαίρομαι πραγματικά που σε “βοήθησα”. Καλή δύναμη! ❤
loneliness τα έγραψες πάρα πολύ ωραία. Ο καθένας με τον πόνο του (και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά) και επειδή διανύω περίοδο πένθους, αν στο κείμενό σου στην θέση της συγχώρεσης βάλεις την λέξη πένθος, προκύπτει μια πολύ ωραία περιγραφή της ίδιας διαδικασίας αλλά για την περίπτωση της απώλειας αγαπημένου προσώπου. Αλλά μήπως και το πένθος μια διαδικασία συγχώρεσης δεν είναι? Του παρελθόντος, του εαυτού μας καθώς και της ζωής της ίδιας (ρητορικές ερωτήσεις)?
Αυτό ακριβώς που λέει η Λένα. Το να συγχωρήσεις κάποιον δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το να δώσεις ευκαιρία. Τελείως διαφορετικά πράγματα. Το ρήμα “συγχωρώ (συν-χωρώ)”σημαίνει ότι επιτρέπω στον άλλον να συνυπάρξει στον ίδιο κόσμο που ζω και εγώ. Στον ίδιο κόσμο, όχι στο σβέρκο μου!
Εάν κάποιος ζητάει τρίτη και τέταρτη και πέμπτη ευκαιρία για το ίδιο λάθος, τότε μάλλον δε θεωρεί αυτό που κάνει ως λάθος. Το θεωρεί ως ευκαιρία.
Εάν το λάθος που έκανε πλήγωσε τους άλλους βαθιά, έτρωσε την υγεία τους, την αυτοεκτίμησή τους, την αγάπη τους για τον εαυτό τους, τους ανθρώπους και τη ζωή, τότε ακόμη και η δεύτερη ευκαιρία ήταν one too many.
Υπάρχουν δυο ωραίες εκφράσεις. Η μία στα ελληνικά: το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού και η άλλη στα αγγλικά: Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me. Γενικά καλό είναι να μην επαναλαμβάνουμε ούτε τα λάθη μας ούτε τις ευκαιρίες που δίνουμε σε κάποιον άνθρωπο που συνεχίζει να τις πετάει στα σκουπίδια.
Α το θέμα μου…. Ταλανίστηκα πάρα πολλά χρόνια και διάβασα διάφορα γύρω από τη συγχώρεση. Η δική μου γνώμη είναι ότι για να πας μπροστά πρέπει να απελευθερωθείς από το παρελθόν και τις αρνητικές πράξεις συμπεριφορές που έχεις υποστεί. Όσοι έχουν φάει κόλλημα με αδικία θα καταλάβουν. Για να απελευθερωθείς πρέπει να συγχωρέσεις δηλαδή να κατανοήσεις ότι ο άλλος που σου έκανε το κακό είναι ένας απλός άνθρωπος και τίποτα παραπάνω, που ναι μεν σύμφωνα με τους κανόνες του πολιτισμού “όφειλε” να φερθεί ανθρώπινά , αλλά η ζωή είναι ζωή και τα έχει όλα και όλους μέσα. Μετά από επεξεργασία… Διαβάστε περισσότερα »
Οσον αφορά την συγγνώμη και την δεύτερη (ή και περισσότερες) ευκαιρίες, να μην ξεχνάμε και τους στίχους των Συνήθων Υπόπτων και του Θηβαίου: “Η λησμονιά είναι η μόνη συγγνώμη και η μόνη εκδίκηση η λησμονιά”.
Εξαρτάται από την περίπτωση. Άλλο το “συγγνώμη που πάλι ξέχασα να πάρω απορρυπαντικό πιάτων” και άλλο το “συγγνώμη που πάλι σε έδειρα”. Στο πρώτο να δώσεις ευκαιρίες μέχρι να νιώσεις πως περισσότερο φθείρεσαι παρά παίρνεις ενέργεια από τη σχέση. Στο δεύτερο να φύγεις χτες.