- Αυτό το θέμα έχει 55 απαντήσεις, 18 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 2 έτη, 8 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Καλημέρα σε όλες!!!Zoey με το καλό να έρθει το νέο μέλος της οικογένειας σας. Τώρα όσον αφορά τον προβληματισμό σου, ας μη γελιόμαστε όσο και να θέλει κάποιος ένα παιδί ποτέ δεν έιναι πραγματικά έτοιμος για αυτό που θα έρθει. Εγώ γεννάω σε ένα μήνα και ακόμα δεν έχω νιώσει στο πετσί μου πόσο θα αλλάξει η ζωή μας (και εμείς το θέλαμε και το προσπαθούσαμε καιρό). Συμφωνώ με ΒabyDoll, μίλα με γυναίκες τους κύκλου σου που πρόσφατα έγιναν μητέρες. Καλύτερα όχι τις μαμάδες σας γιατί έχουν άλλες αντιλήψεις. Εμένα με βοήθησαν πολύ κάτι μαθήματα τοκετού, λοχείας, θηλασμού και περοποίηση βρέφους που έκανα με μαίες σε δημόσια δομή (όποια ενδιαφέρεται μπορώ να στείλω πληροφορίες). Οι οποίες τόνιζαν όλη την ώρα πόσο σημαντική είναι η συμβολή του συντρόφου σε όλα τα παραπάνω στάδια. Το πιο σημαντικό είναι αυτές τις σκέψεις να τις επικοινωνείς με τον σύντροφο σου (μη νομίζεις και εκείνος τα ίδια θα σκέφτεται) και να αρχίσεις να επικοινωνείς με το έμβρυο (να του τραγουδάς, να διαβάζετε κανά παραμύθι, να του μιλάς κλπ.)!!!
Baby doll δεν έχω πολλές που έχουν γεννήσει κ κάποιες που γέννησαν πρόσφατα προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στα νέα δεδομένα άρα δεν μιλάμε πολύ. Εχω την αδερφή μου όμως παρόλα αυτά μόνο που το δικό της άγχος είχε επικεντρωθεί τότε σε οικονομικό. Το γεγονός ότι δεν μιλάμε-νε είναι που δεν βοηθάει την κατάσταση. Να ναι καλά το Αμπα που υπάρχει!
Σε ευχαριστώ πολύ Meddle με το καλό κ συ! Δεν ξέρω σε ποιο μέρος βρίσκεσαι, αλλά εμένα η μαία μου έδωσε κάποια λινκ να δω μιας κ λόγω κορωνοιου δεν κάνουν μαθήματα. Έψαξα για ονλαιν μαθήματα αλλά δεν βρήκα κάτι (στο αντίστοιχο μέρος που μένω). Αλλά μπορώ να πω πως κ αυτά τα βιντεάκια με βοήθησαν, γιατί πρόσφατα τα ανακάλυψα. Όσο για τη μητέρα μου, όσο καλή σχέση κ αν έχουμε ξέρω τα όρια της κ δεν θα καταλάβαινε. Στο έμβρυο μιλάμε συνέχεια από τότε που έμαθα ότι μας ακούει για να συνηθίσει κ τη φωνή του συντρόφου μου:)!
Zoey, είμαι Αθήνα και τα μαθήματα τα έκανα μέσω teams (οι συγκεκριμένες δέχονται από όλα τα μέρη της γης εγκυμονούσες και τους συντρόφους τους). Ωστόσο και εκείνες μας έδωσαν λίστες με βιβλία διαπαιδαγώγησης, link με το σωστό τρόπο θηλασμού κ.α. Με βοήθησαν να χαλαρώσω όσον αφορά το θηλασμό και να νιώσω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Εγώ περιμένω από μέρα σε μέρα να γεννήσω και έχει πλάκα γιατί όταν ο άντρας μου μιλάει στο μωρό ή φιλάει την κοιλιά μου, κλωτσάει πίσω, υπάρχει αλληλεπίδραση..Άντε κορίτσια να κανονιστεί η συνάντηση για τις εγκυμονούσες να τα πούμε και live!!!
Δεν είμαι έγκυος αλλά είναι κάτι που θα ήθελα πολύ στο μέλλον. Έχω όμως αρκετές ανησυχίες που αφορούν πόσο θα επηρεαστεί η καριέρα μου, οτι ζούμε στο εξωτερικό και κατα πόσο θα εχουμε βοήθεια από τις οικογένειες μας κλπ.Δεν ξέρω πότε το timing θε ειναι σωστό ή αν υπαρχει σωστό timing γενικά. Εσείς πως το αποφασίσατε να αρχίσετε να προσπαθείτε να κάνετε παιδί;
Papeli, καλώς ήρθες στην παρέα μας. Είναι σημαντικό ότι ενώ θέλετε να κάνετε παιδί σκέφτεστε όλα αυτά, γιατί αυτό σημαίνει ότι το έχετε πάρει σοβαρά και ότι θα προετοιμαστείτε καταλλήλως όταν έρθει η ώρα. Εγώ με τον άντρα μου μένουμε Ελλάδα, οπότε το θέμα βοήθεια από οικογένειες είναι σχετικά εύκολο (αν και δε θέλουμε). Η καριέρα της γυναίκας ίσως και να επηρεάζεται αλλά (στην Ελλάδα) μπορείς να ελιχθείς με τις άδειες. Δηλαδή, το εξάμηνο που δίνει ο ΟΑΕΔ μπορεί να το πάρει και ο άντρας και η γυναίκα να επιστρέψει στη δουλειά στους τρεις μήνες (μόλις λήξει η άδεια από το ΙΚΑ). Εγώ το καθυστερούσα τουλάχιστον τρία χρόνια μέχρι να το αποφασίσω και λόγω δουλειάς και λόγω οικονομικών. Η καλή επαγγελματική ευκαιρία για μένα δεν έχει έρθει ακόμα αλλά ο άντρας μου χτίζει καριέρα και οικονομικά είμαστε αρκετά καλά για τα δεδομένα της εποχής και της χώρα μας. Εγώ νομίζω ότι το πήρα απόφαση, όταν κατάλαβα ότι δεν μπορώ να περιμένω μια ζωή την επαγγελαματική ευκαιρία και απλά ένιωσα ότι ήρθε η στιγμή (ψυχολογικά) να κάνω παιδί. Βέβαια, όπως θα διάβασες και στις προηγούμενες συζητήσεις, όσο και να το θέλεις όσο και σωστό να θεωρείς το timing θα έχεις άγχος για τον αν έκανες τη καλύτερη επιλογή στη συγκεκριμένη φάση. Για μένα ξεκίνα και ρώτα τι παροχές σας δίνει το κράτος που μένετε. Baby steps και όλα θα πάνε καλά.
Papeli σωστό timing νομίζω δεν υπάρχει ποτέ. Πάντα θα έχεις κάτι θα θες να κάνεις πριν έρθει το μωρό. Το θέμα καριέρας, αν ζεις στην δυτική Ευρώπη, δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί και τόσο. Από την προσωπική μου εμπειρία αλλά και από φίλες μου που ζουν σε διάφορες ευρωπαικές χώρες στις περισσότερες εταρείες σέβονται την μητρότητα. Φυσικά εξαρτάται από τον τομέα σου και την εταρεία αλλά γενικά δεν θα πάει πίσω η καριέρα σου. Στάσιμη ναι, είναι πιθανόν να μείνει αλλά αν το θες εσύ. Εγώ πχ πριν μείνω έγκυος σκεφτόμουν να αλλάξω δουλειά αλλά τώρα δεν θέλω να προσθέσω το άγχος μιας νέας δουλειάς στα υπόλοιπα άγχη που έχω και θα έχω για το μωρό οπότε μένω μέχρι να γεννήσω και να μεγαλώσει λίγο το μωρό και μετά θα αρχίσω να ψάχνω.
Οσο για την βοήθεια από την οικογένεια μην σε αγχώνει και τόσο. Με την ύπαρξη παιδικού και νταντάς πιστεύω τα περισσότερα ζευγάρια τα καταφέρνουν. Η οικογένεια του άντρα μου μένει στην ίδια πόλη οπότε δεν βρίσκομαι ακριβώς στην θέση σου όμως δεν θα έχουμε την βοήθεια που έχουν κάποιοι στην Ελλάδα. Το να παίρνει πχ το παιδί απ τον παιδικό κάθε μέρα η γιαγιά και να το κρατά κανα δυο ώρες δεν είναι κάτι που θα έκανα αλλά και να το ήθελα από τα πεθερικά δεν θα είχα αυτή την προσφορά νομίζω. Για μένα η βοήθεια που μπορεί να έχουμε είναι αντί να πάρουμε νταντά για κάποιο απόγευμα που θα θέλουμε να βγούμε μόνοι μας να το αφήσουμε στους παππούδες. Αλλά και αυτό δεν είναι κάτι σίγουρο. Και οι γονείς μου με μεγάλωσαν χωρίς καμία απολυτως βοήθεια από οικογένεια και δεν ήταν τόσο τραγικό.
Εμείς την απόφαση την πήραμε και λίγο λογο ηλικίας και λίγο λόγο πανδημίας αλλά κι επειδή ήταν κάτι που θέλαμε. Εγινε πάνω σε μια συζήτηση. Συζητούσαμε για το πως άλλαξαν τα πράγματα και για το πως είχαν ακυρωθεί όλα τα σχέδια που είχαμε. Επειδή λοιπόν και το 2021 προβλεπόταν μια χρονιά αρκετά “στάσιμη” που δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε και πολλά και το παιδί ήταν στα σχεδιά μας είπαμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες. Σε εμάς ήρθε σχετικά γρήγορα η εκγυμοσύνη αλλά μπορεί να καθυστερήσει αρκετούς μήνες ή και χρόνο επομένω όταν αποφασίσετε να ξεκινήσετε τις προσπάθειες να το έχεις κι αυτο υπ οψινΣας ευχαριστώ πολύ! Η αλήθεια είναι πως και εγώ ότι πάντα έχεις δεύτερες σκέψεις για το timing.Με βοήθησε πολύ το να ξέρω οτι δεν είμαι η μόνη που έχει αυτές τις ανησυχίες.
Καλησπέρα σας,
Θα ήθελα να μοιραστώ την πρόσφατη εμπειρία μου.
Πριν 1 μήνα περίπου τα ξαναβρήκα με τον πρώην μου, λίγο πολύ δεν ξέραμε τι έχουμε και τι κάνουμε αλλά ήταν ευχάριστα.
Λίγες μέρες μετά γίνεται η πράξη και από την επόμενη μέρα ένιωθα “περίεργα” με το σώμα μου. Ένοιθα ότι είχε γίνει σύλληψη αλλά προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι, γιατί το ήθελα πολύ αλλά φοβόμουν μην απογοητευτώ.
Περνούσαν οι μέρες και είχα διαφορα συμπτώματα. Πήρα ένα τέστ, το έκανα, βγήκε θετικό. Χάρηκα αλλά είπα να περιμένω να κάνω και β-χοριακή.
Το είδα στον φίλο μου και “έμεινε” λίγο αλλά ήταν θετικός.
Την ίδια μέρα, πήγα στον γυναικολόγο τελικά και μου έκανε υπερηχογράφημα και μου επιβεβαίωσε την εγκυμοσύνη!!
Χάρηκα πολύ και αγχώθηκα ταυτόχρονα, χάρηκε και ο φίλος μου αλλά και φρίκαρε. Δυστυχώς, εχθές μετά τις εξετάσεις του προγενετικού ελέγχου, αδιαθέτησα.
Ο φίλος μου στεναχωρήθηκε, ήρθε να με βρει και ήταν λίγο εκνευρισμένος αλλά προσπαθούσε να είναι τρυφερός αλλά εγώ ένιωθα πίεση. Επίσης, μου υποσχέθηκε πως θα με παντρευτεί και θα μείνουμε σπίτι μου. Εγώ δεν είχα όρεξη να το συζητήσω και με πιέζει να τον γνωρίσω στους γονείς μου. Εγώ, αν και φαίνεται υπερβολλή, είμαι σε κατάσταση πένθους.
Πριν λίγο, ο φίλος μου μου είπε ότι πάει τώρα έγινε και μπορεί η εγκυμοσύνη να ήταν μόνο στο μυαλό μου!!!! Και ο γιατρός μπορεί να έκανε λάθος… Η συμβουλή του ήταν να μην είμαι τόσο ευαίσθητη.
Να σημειώσω ότι στον γιατρό και για τις εξετάσεις πήγα μόνη μου και γενικά όλο αυτό το βιώνω μόνη μου.
Θεωρείτε ότι η συμπεριφορά του ήταν σωστή;
Murphy, δεν αδιαθέτησες, λογικα απέβαλες. Λέω λογικά γιατί υπάρχει και μια μικρή πιθανότητα να συνεχίζεται η εγκυμοσύνη, πολλες φορές υπάρχουν αιμοραγιες το πρώτο τριμηνο. Πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να ξαναπάς στο γιατρό για να επιβεβαιώσει την αποβολή και να επαναλάβεις τη χοριακη για να βεβαιωθείς ότι η αποβολή ολοκληρώθηκε. Κανονικά μετά την αποβολή η χοριακη αρχίζει να πέφτει ωσπου σε καποιες βδομαδες μηδενίζεται- αν αυτό δε συμβεί, είναι πιθανό να χρειάζεσαι απόξεση. Ο,τι και να λέει ο φιλος σου, εφοσον ειδες θετικό τεστ και ειδικα αφου και ο γιατρος είδε την εγκυμοσύνη στον υπερηχο σίγουρα δεν ήταν ατο μυαλό σου.
Murphy, καταρχάς πήγαινε σε ένα γιατρό πάραυτα να δεις τι γίνεται με την εγκυμοσύνη. Για να δει ο γιατρός έμβρυο και να πιστοποιήσει την εγκυμοσύνη, όντως ήσουν/είσαι έγκυος, δε χωράει αμφιβολία. Τώρα προέχει να φροντίσεις τον εαυτό σου και μόνο τον εαυτό σου και χρειάζεσαι συμπαράσταση. Όταν μια γυναίκα είναι έγκυος και αποβάλλει δεν είναι “ευαίσθητη”, πενθεί για αυτό το παιδί, τελεία και παύλα. Σε κάθε περίπτωση πήγαινε στο γιατρό και σκέψου γιατί απευθύνθηκες σε ένα forum για τη συμπεριφορά του συντρόφου σου όταν ήδη έχεις αμφιβολίες και νιώθεις πίεση με τη συμπεριφορά του!
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
