Γνωριστήκαμε με τον Σ. Από την πρώτη στιγμή υπήρξε χημεία και φαινόταν πως το πράγμα θα εξελιχθεί θετικά. Βγήκαμε κάποιες φορές, κάναμε σεξ, ήρθαμε πιο κοντά και όλα εντάξει, δεν μπήκαμε στην διαδικασία να επισημοποιήσουμε κάτι, απλώς ξέραμε πως περνάμε καλά μαζί και πράγματι αυτό ήταν αρκετό για το μικρό διάστημα της γνωριμίας μας. Όσο γνωριζόμαστε, γνωρίζω τον Λ. ο οποίος είναι στον κύκλο του κολλητού μου και είχαμε ανταλλάξει κάποιες κουβέντες παλιότερα. Βρεθήκαμε κάποια στιγμή οι 3 μας σπίτι μου για να ανταλλάξουμε κάποια βιβλία καθώς ασχολούμαστε επαγγελματικά με το ίδιο αντικείμενο και αφού περάσαμε καλά, ο Λ. μας κάλεσε στο δικό του σπίτι για παρέα κάποια επόμενη φορά. Βρεθήκαμε και καταλήξαμε να κάνουμε σεξ. Η επικοινωνία ήταν τρομαχτική, από τότε είμαστε σχεδόν κάθε μέρα μαζί, γνωρίζει για τον Σ. και εγώ παράλληλα επικοινωνώ μαζί του χωρίς να έχουμε βρεθεί από την τελευταία φορά. Από αυτή τη στιγμή, μετράω 4 εβδομάδες γνωριμίας με τον Σ. και μια βδομάδα επίσημης γνωριμίας με τον Λ. Ο Σ. είναι 2 χρόνια μεγαλύτερός μου, ο Λ. 20. Εγώ είμαι 22. Με τον Λ. αισθάνομαι πράγματα με τόση ένταση, επικοινωνούμε τόσο καλά που δεν με τρομάζει καθόλου, μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος του και νομίζω πως θέλω να είμαι μαζί του. Έχω ανασφάλειες όσον αφορά την διαφορά στην ηλικία αλλά αισθάνομαι ότι δεν με περιορίζει, απλώς υπάρχει ο φόβος μήπως κάποια στιγμή κάτι δεν πάει καλά και επηρεάσει περισσότερο και αυτός ο λόγος. Βρεθήκαμε με τον Σ. του είπα τι συμβαίνει και ενώ ο σκοπός μου ήταν να τελείωσει, εκείνη τη στιγμή τον αγκάλιασα, έκλαψα και τον φίλησα. Ένιωσα για λίγο ότι ίσως θα μπορούσε να εξελιχθεί, μου είχε εκφράσει πόσο με θέλει και ότι με διεκδικεί παρά τα όσα συνέβησαν. Αφού λοιπόν το αφήσαμε στο ότι θα το προσπαθήσουμε, στο ότι εγώ -επέλεξα- εκείνον, χωριζόμαστε, επιστρέφω σπίτι και του στέλνω σε μήνυμα ότι τελικά δεν μπορώ να υποστηρίξω αυτό που πριν μία ώρα του είπα ότι μπορώ να κάνω γιατί αισθάνομαι ότι τείνω πιο πολύ προς το άλλο άτομο. Γνωρίζω ότι επηρεάστηκα από τον τρόπο που με διεκδίκησε, από το γεγονός ότι ήρθαμε πιο κοντά και μου ανοίχτηκε πάνω σε κάποια θέματα, που με εμπιστεύτηκε, από αυτήν την επιβεβαίωση που ίσως να ήθελα μόνο, την οποία και κάλυπτα με όλα τα υπόλοιπα και με τη σκέψη ότι αφού είμαστε κοντά ηλικιακά ίσως να μπορέσουμε να χτίσουμε μια καλή σχέση ακόμα κι αν η επικοινωνία δεν είναι η ιδανικά κατασκευασμένη στο κεφάλι μου στην οποία ο Λ. λογω εμπειρίας και πολλών απλά μπορεί και ανταποκρίνεται καλύτερα. Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα, ξέρω πως αν δεν είχα γνωρίσει τον Λ. θα ήμουν τώρα με τον Σ. Θα σκεφτόμουν ότι πράγματι περνάω πολύ καλά αλλά ότι θα ήθελα κάτι λίγο παραπάνω για να νιώσω ότι είμαι εκεί και αυτό θα υπήρχε στο μυαλό μου είτε γνώριζα τον Λ. είτε όχι. Σκέφτομαι απλώς πώς θα ήταν αν έδινα την ευκαιρία. Είμαι άνθρωπος της προσδοκίας γιατί είναι ένας οικείος τρόπος στον οποίο ανταποκρίνονται οι αυτοκαταστροφικές μου τάσεις. Επενδύω πολύ έντονα στην επικοινωνία, όταν αισθάνομαι ότι κάπου δεν πατάμε το ίδιο καταλήγω να απομακρύνομαι συναισθηματικά, μου γίνεται έμμονη ιδέα, αυτοπεριορίζομαι και περιορίζω. Αισθάνομαι ότι είπα στον Σ. ότι είμαι πρόθυμη να το προσπαθήσουμε γιατί δεν ήθελα να τροποποιηθεί, να χαλάσει η εικόνα του για μένα, για να μην πάρω την ευθύνη, για να απομακρυνθώ μελλοντικά συναισθηματικά και αυτό να κάνει τον ίδιο να απομακρυνθεί, κοινώς να ξενερώσει και να κάνει τη θέση μου πιο εύκολη. Την μία ώρα εκείνη που το σώμα μου πονούσε από τη σκέψη, ένιωσα ότι θα κάνω την κατάσταση ακόμα χειρότερη, θα προβάλω τα ανώριμα μου στοιχεία ακόμα πιο έντονα αλλά πρέπει να πω την αλήθεια. Ο πόνος αναπόφευκτος, αλλά θα ήταν αναπόφευκτος σε οποιαδήποτε περίπτωση, το αποτέλεσμα δεν θα άλλαζε. Ξέρω ότι θα υπάρξουν στιγμές που θα σκέφτομαι την κατάσταση με τον Σ. και τα σενάρια και τις πιθανότητες, ξέρω πως το παρόν δεν λειτουργεί έτσι, ότι έχω ανάγκη να διερευνήσω αυτό μου το κομμάτι και να περιορίσω όλα εκείνα που με σπρώχνουν στο να πληγώνω τόσο εμένα. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί με τον Λ. το μόνο σίγουρο είναι ότι αισθάνομαι καλά, υπάρχουν οι φοβίες αλλά υπάρχει και η διάθεση να κατανοήσω την ύπαρξή τους. Ξεκίνησα γράφοντας αυτό το κείμενο αναζητώντας την ερώτηση. Οι ερωτήσεις υπάρχουν παντού μέσα. Νιώθω ότι αρχίζω να μεγαλώνω. Ένας λόγος που γράφω είναι για να πάρω μια μικρή επιβεβαίωση από σένα και απ’όλους τους άλλους και αυτό είναι το κομμάτι που το βλέπω και το βιώνω και είναι υπεύθυνο για τα περισσότερα, αν όχι για όλα. Δεν με βοηθάει, χαίρομαι μόνο που αρχίζει και με κουράζει τόσο, ώστε να πάρω την απόφαση να το απενεργοποιήσω για να μην το αποδεχτώ με τρόπο τέτοιο που απενεργοποιήσω εμένα.
Η ερώτηση είναι αν αυτό που νιώθεις είναι ότι μεγαλώνεις;
Φαντάζομαι πώς ναι. Συνέχισε, μια χαρά όλα. Με μια προτροπή. Να μην περιορίζεσαι σε αυτή την αναζήτηση μόνο μέσα από το τι κάνεις με τους άντρες. Βάλε την ίδια προσοχή και την ίδια ενδοσκόπηση σε όλα όσα έχουν σημασία, γιατί, για να πούμε την αλήθεια, αυτό που περιγράφεις δεν έχει και πολύ μεγάλη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για κάτι τέτοια δε γυρνούσα στα 20 ούτε με σφαίρες.
Εντωμεταξύ τουλάχιστον τότε, όταν ανέλυες τέτοια πράγματα μέχρι βασανιστηρίου, υπήρχε αλκοόλ. Ακόμα δεν το πιστεύω ότι διάβασα όλο το κείμενο οικειοθελώς, πρωινιάτικά και στεγνά.
Φίλη, see you on the other side.
2 λεπτα που δεν θα γυρισουν ποτε πισω.
2; Μπράβο…
Και δυο δικά μου, τέσσερα. Και εδώ έγκειται η αλήθεια του έργου ” ο χαμένος χρόνος” του Προυστ.
μιας και λεμε για δυο, δυο σελιδες εχω καταφερει να διαβασω μονο μετα με παιρνει ο υπνος
Ταπεινά παρακαλώ, τέτοιες ερωτήσεις να ανεβαίνουν μετά τις 11, όταν τα εγκεφαλικά κύτταρα έχουν ενεργοποιηθεί για τα καλά από δύο τουλάχιστον καφέδες, για να μπορούμε να παρακολουθούμε την ερώτηση και να κατανοούμε αυτά που διαβάζουμε. Γνώμη μου.
Α συμφωνώ. Εγώ στην αρχή κατάλαβα πως έκαναν τρίο, μετά απογοητεύτηκα που δεν έκαναν τρίο, μετά δεν καταλάβαινα πού το πάει, οι δε απενεργοποιήσεις στο τέλος με αποτελείωσαν πρωινιάτικα.
@no_roots: κι εγώ νόμιζα ότι έγινε τρίο, αλλά μετά πέρασα κάποια ώρα καιγοντας εγκεφαλο προσπαθώντας να καταλάβω ότι τελικά λάθος κατάλαβα. Ομοίως απογοητευτηκα, γτ μετά ακολούθησε κλασσική ερώτηση 20χρονης χιονονυφαδας : τι να κάνω Παναγιά μου, ζω ενα δραμα, είμαι παγιδευμενη ανάμεσα σε δύο άντρες, ζω το πιο μοναδικό πρόβλημα εβερ! Όπως λέει και η Anna, για κάτι τέτοια δεν αναπολω τα 20s 😊
Εγώ εκτός από το τρίο για το οποίο ήμουν σίγουρη, μπερδεύτηκα εντελώς και με τις ηλικιακές διαφορές, γιατί λέει: Ο Σ. είναι 2 χρόνια μεγαλύτερός μου, ο Λ. 20. Εγώ είμαι 22. Οπότε νόμιζα ότι ο Σ. είναι 24, ο Λ. 20 και η γράφουσα 22. Και λέω, που κολλάει τώρα η ηλικιακή διαφορά; για δυο χρονάκια;
+1 που σκέφτηκε για τρίο. Ξαναδιάβασα το σημείο, και ετοιμαζόμουνα για 3η φορά αλλά είπα “μπα αν ήταν τρίο θα είχε λήξει το πρόβλημα, σιγά μην έστελνε ερώτηση”
Χαχαχα! Όντως!
Ευχαριστούμε τόσο πολύ Λουλού!
Ειλικρινά, σταμάτησα στο “τείνω προς το άλλο άτομο” αφού έκανα scroll με απελπιζζζζμένο βλέμμα να δω πόσο υπόλοιπο έχει.
“Βρεθήκαμε κάποια στιγμή οι 3 μας σπίτι μου για να ανταλλάξουμε κάποια βιβλία καθώς ασχολούμαστε επαγγελματικά με το ίδιο αντικείμενο και αφού περάσαμε καλά, ο Λ. μας κάλεσε στο δικό του σπίτι για παρέα κάποια επόμενη φορά. Βρεθήκαμε και καταλήξαμε να κάνουμε σεξ.”
Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη που διαβάζοντας αυτό κατάλαβε ότι έπαιξε τρίο;! Το οποίο τώρα που το σκέφτομαι, παίζει να ήταν μία κάποια λύση στην περίπτωση της γράφουσας. Βέβαια ούτε καφέ δεν έχω πιει ακόμα, οπότε δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά ότι κατάλαβα και ακριβώς τι διάβασα.
Εγώ το νόμισα και σκέφτηκα κιόλας ότι η Ροζίτα γράφει erotica αλλά άλλοι έχουν το ταλέντο. Μετά όμως κατάλαβα ότι δεν παίχτηκε τίποτα και ήταν απλά μια κλασσική ιστορία καβάτζας. Δεν σου κρύβω ότι απογοητεύτηκα.
Κι εγώ ακριβώς το ίδιο! Το διάβασα μια, σκαλωνω, το διαβάζω δύο τρεις ακόμη, διαβάζω ξανά λίγο πάνω λίγο κάτω για να καταλάβω ότι τελικά δεν εννοούσε τρίο!
Εγώ αρχικά κατάλαβα ότι βρεθήκατε και οι τρεις και κάνατε σεξ, οπότε και θα λύνονταν όλα τα προβλήματά σου γιατί:
(20 + 24) / 2 = 22, όσα και τα χρόνια σου.
Μέτρον Άριστον.
Αν η απάντηση βρίσκεται στα μαθηματικά, η ερώτηση βρίσκεται στη φιλοσοφία;
Πόσοι; Ή ποιοι; Ή ποιος; Σίγουρα όμως βρίσκεται μέσα σου.
Εγώ θα ξεκινούσα από την εντυπωσιακή αντίφαση που έγραψες για τη σχέση σου με τον Λ. Λες ‘η επικοινωνία ήταν τρομαχτική’ και λίγες γραμμές πιο κάτω λες ‘επικοινωνούμε τόσο καλά που δεν με τρομάζει καθόλου’. Κάτι παίζει εδώ, κάτι πολύ σημαντικό κρύβεται.
Χαχαχαχ! Έχει κι άλλα ενδιάμεσα: Είπα στον πρώτο για τον δεύτερο (στον 20άρι για τον 40άρι) με σκοπό να χωρίσω τον πρώτο, αλλά δεν μπόρεσα να γίνω δυσάρεστη. Έτσι ο 20άρης έφυγε με την εντύπωση ότι θα χωρίσω τον 40άρη. Αλλά τελικά τον χώρισα με μήνυμα.
Αλήθεια; Λέει: Ο Σ. είναι 2 χρόνια μεγαλύτερός μου, ο Λ. 20. Εγώ είμαι 22.
Νόμιζα εννοεί, “20 χρόνια μεγαλύτερός μου” όχι 20 χρονών 🙂
Το ρεζουμέ είναι ότι ήσουν με κάποιον στις αρχές μίας γνωριμίας, γνώρισες έναν άλλον, για μια εβδομάδα συνυπήρχαν, διάλεξες τον έναν, χώρισες με τον άλλον, αλλά ιδανικά θα ήθελες να κρατήσεις και τον πρώτο μέχρι να αρχίσεις να κάνεις τα σπαστικά σου ώστε να ξενερώσει και να σε χωρίσει για να μην φέρεις το βάρος της ευθύνης (;) για τον χωρισμό από μια γνωριμία ενός μηνός; Και έστειλες εδώ για να σου πει η Λένα και οι σχολιάστριες ότι μεγαλώνεις; Οκ, πάω να πιω καφέ γιατί θα πω πράγματα που δεν ταιριάζουν στην κοινότητα.
4 εβδομάδες γνωριμίας με τον Σ. και 1 με τον Λ.;; Μιλάμε για σχέσεις ζωής 😜. Συμφωνώ με την απάντηση της Α μπα; ζήσε τη ζωή σου χωρίς να ψάχνεις την επιβεβαίωση από τους άντρες και σε παρακαλώ, παράτα το γέρο – Λ., δεν εχει τίποτα καλό να σου προσφέρει στην ηλικία σου.