Αγαπητή Ά,μπα, έχω βρεθεί σε μια κατάσταση όπου ένας άνθρωπος μου προκαλεί παρά πολύ ευτυχία αλλά και θλίψη ταυτόχρονα. Αλλά για να σου εξηγήσω, θα πρέπει να σου περιγράψω την ιστορία: Πριν ένα χρόνο γνώρισα ένα αγόρι, 23 χρόνων σε ένα μπαρ. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα ενθουσιασμό και απίστευτη έλξη για αυτόν, διότι μοιραζόμασταν ένα κοινό όνειρο να ταξιδέψουμε τον κόσμο, και αυτό κάνουμε από τότε που είμαστε μαζί. Αρχίσαμε να βγαίνουμε και να ταξιδεύουμε και όλα κυλούσαν όμορφα. Ένα μήνα αργότερα, όταν τον ρώτησα τυχαία αν έχει αφήσει ποτέ μια κοπέλα έγκυο, μου εκμυστηρεύτηκε ότι πριν ένα χρόνο μια κοπέλα με την οποία είχαν κοιμηθεί μαζί 2 φορές, του έστειλε μήνυμα ότι έχει ένα γιο και είναι δικός του. Μου είπε ότι εκείνος δεν είναι 100% σίγουρος ότι είναι δικό του και περιμένει αποτελέσματα από τεστ πατρότητας. Δυο μήνες αργότερα, όσο έλειπα στο εξωτερικό, μου έστειλε μήνυμα λέγοντας ότι είναι δικό του. Το παιδί, τώρα πλέον 2 χρόνων, μένει με τη μάνα του και τον καινουργιο της άντρα στη χώρα του συντρόφου μου. Ο σύντροφος μου αποφάσισε πως θέλει να το αναγνωρίσει και να είναι στη ζωή του παιδιού. Στέλνει χρήματα κάθε μήνα, μιλάει μαζί του μέσω σκάιπ και όποτε επισκέπτεται τη χώρα του προσπαθεί να το επισκεφθεί. Ύστερα από πολύ ενδοσκόπηση έχω συμπεράνει ότι 3 παράγοντες μου προκαλούν θλίψη. Πρώτον, έχω μια ανασφάλεια ότι μια μέρα θα του ξυπνήσει το πατρικό ένστικτο και θα θέλει να είναι πολύ πιο ενεργά στη ζωή του παιδιού του απότι είναι τώρα, ισως κιολας να επιστρέψει στη χώρα του. Κάτι το οποίο μπορεί να αλλάξει τα δικά μας σχέδια και όνειρα. Δεύτερον, με στεναχωρεί το γεγονός πως μοιράζεται κάτι τόσο ξεχωριστό με μια άλλη γυναίκα, η οποία ήταν απλά ένα one night stand. Τρίτον, αισθάνομαι ανασφάλεια σχετικά με το οικονομικό θέμα, διότι ήδη δεν έχει σταθερό εισόδημα και παράλληλα στέλνει αρκετά χρήματα στη μάνα του παιδιού, κάτι το οποίο επίσης δυσκολεύει τα ταξίδια μας. Εκείνος με διαβεβαιώνει ότι εξακολουθώ να είμαι η προτεραιότητα του και ότι έχουμε κοινό όραμα για τη ζωή μας. Παρόλα αυτά, δυσκολεύομαι ακόμα να καθησυχαστώ και αυτές οι σκέψεις προκαλούν μικρά αλλά και μεγάλα προβλήματα στη σχέση μας. Υπάρχουν συνέχεια σαν αγκάθι. Προσπαθώ να αποδεχτώ την κατάσταση ως έχει, και παράλληλα με πιέζει και αυτός αρκετά να το κάνω, αλλά αισθάνομαι ότι αποτυγχάνω. Η ερώτηση μου είναι, τι μπορώ να κάνω για να νιώσω ασφάλεια και να μην αισθάνομαι ότι απειλείται η σχέση μου από ένα τόσο σημαντικό κομμάτι του συντρόφου μου;
–curiositykilledthecat
Για να μην απειλείται η σχέση σας πρέπει να αποδεχτείς το γεγονός ότι έχει παιδί, άρα, ό,τι και να λέει, το παιδί θα είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Έτσι μόνο θα καταφέρεις να αποδεχτείς την κατάσταση ως έχει.
Αυτό σημαίνει ότι και τα λεφτά του δεν είναι όλα δικά του, ότι μπορεί να χρειαστεί να μετακομίσει σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα, ενδεχομένως να κάνει χειρότερη δουλειά, ενδεχομένως ακόμα και να κόψει τα ταξίδια – όλα είναι πιθανά – αν προκύψει ένα θέμα με το παιδί του. Εξακολουθείτε να έχετε κοινό όραμα, αλλά αυτός έχει και την ευθύνη απέναντι σε ένα προστατευόμενο μέλος, που οι ανάγκες του θα έρχονται πρώτες, και έτσι θα έπρεπε να είναι. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, και να δεις τον δικό σου ρόλο μέσα σε αυτή τη σχέση με κάποιον τρόπο, η σχέση σας όχι μόνο δεν θα απειλείται, αλλά πιθανόν να γίνει και ακόμα πιο στενή.
Με αυτή τη γυναίκα μοιράζεται μεν την φροντίδα ενός παιδιού, αλλά αυτό δεν σημαίνει με τίποτα ότι χρειάζεται να τη βλέπεις ανταγωνιστικά. Τώρα λειτουργούν ως συνεργάτες, και όσο πιο καλή είναι η συνεργασία τους, τόσο το καλύτερο για σένα. Αν νομίζεις ότι αυτό θα τους φέρει κοντά και ερωτικά, μάλλον δεν έχεις δει από κοντά πόσο σκληρή δουλειά είναι η ανατροφή ενός παιδιού. Τα ζευγάρια πιο πολύ απομακρύνονται όταν κάνουν παιδιά, παρά πέφτουν ξαναμμένα στο κρεβάτι.
Και τώρα, το προφανές, που βλέπω ότι δεν έχεις συνειδητοποιήσει. Αν βλέπεις μέλλον με αυτόν τον άνθρωπο, τότε στο δικό σου μέλλον υπάρχει ένα παιδί. Στο δικό σου, όχι στο δικό του. Δεν βλέπεις ότι δεν είναι αυτός και το παιδί του, που μένει κάπου αλλού, αλλά ότι μπαίνεις σε μια οικογένεια; Το παιδί θα είναι και δική σου υποχρέωση, ευθύνη αλλά και χαρά, ελπίζω, αν συνεχίσετε τη σχέση σας. Τώρα το περιγράφεις σα να έχει μια αγγαρεία που πρέπει να φροντίσει. Αν δεν σου αρέσουν οι όροι είναι πολύ κατανοητό, αλλά για να ξέρεις αν σου αρέσουν, πρέπει να παραδεχτείς και ποιοι είναι, αλλιώς θα διαλυθείτε.