Αγαπητή Α, Μπα, θέλω τα φώτα σου για ένα θέμα που με βασανίζει. Είμαι 31 χρονών, έχω μια γεμάτη ζωή και προσπαθώ πάντα για το καλύτερο. Ωστόσο, αδυνατώ να κάνω σχέση που να στεριώσει. Είχα κάποιες βραχύβιες σχέσεις στο παρελθόν και ένα σεβαστό αριθμό σεξουαλικών συντρόφων (όχι τρομερά πράγματα, αλλά σίγουρα έχω κάποια εμπειρία στο θέμα). Οι άνθρωποι με τους οποίους βρέθηκα κοντά συναισθηματικά ήταν τελείως ακατάλληλοι και σίγουρα δεν με αγάπησαν, μπορεί ούτε καν να με ερωτεύτηκαν. Για χρόνια μάλιστα πίστευα ότι εγώ φταίω επειδή δεν είμαι αρκετά ωραία, δεν είμαι αρκετά γυναίκα (βγαλμένη από περιοδικό), δεν είμαι αυτό που θέλουν… Ο άντρας με τον οποίο ήμουν για χρόνια ερωτευμένη δεν είχε θέμα να κάνει σεξ μαζί μου και να μου λέει μικρές και μεγάλες κακίες τύφλα στο μεθύσι (με αποκορύφωμα το “δεν είσαι παρθένα”, ο γλυκός μου). Μου πήρε πολύ καιρό να συνέλθω και να αποδεχτώ ότι η συμπεριφορά του απέναντί μου δεν ήταν σωστή και ότι ακόμα και να γίνω το τέλειο πατάκι μπάνιου δεν θα με αγαπήσει. Πριν ένα δίχρονο ένας φίλος μου που ήξερε ότι τον γουστάρω και τον σέβομαι έμαθε ότι αντιμετώπιζα προβλήματα που μου προκαλούσαν μεγάλη πίεση, οπότε βρήκε την ευκαιρία να μου την πέσει, κάναμε σεξ και μετά μου είπε ότι δεν μπορεί να καλύψει τις συναισθηματικές μου ανάγκες (οπότε και εγώ του είπα να πάει να κάνει άλμα επί κοντώ. Αλλά μετά για ένα αξιοσέβαστο δίαστημα τον έτρωγα κάθε μέρα στη μάπα καθώς δουλεύαμε στην ίδια εταιρεία, με αποτέλεσμα να πέσω πολύ ψυχολογικά…). Κάθε τόσο βρίσκω πολύ ωραία αγοράκια να κάνω σεξ, αλλά δεν φαίνεται να βρίσκω κανέναν που να τον θέλω και να με θέλει και να με βρίσκει αστεία και τρυφερή και να θέλει να με πάρει από το χέρι και να πάμε σινεμά. Κάποιοι μου λένε ότι είμαι απαιτητική, αλλά πραγματικά δεν ξέρω… Έχω τόση αγάπη να δώσω και καταλήγω να κοιμάμαι κάθε βράδυ σε ένα κρεβάτι άδειο. Πριν λίγες μέρες γνώρισα κάποιον σε ένα ταξίδι και κάναμε εξαιρετικό σεξ και μετά πήγαμε στο σούπερ μάρκετ γιατί έπρεπε να ψωνίσω (μεγάλη ιστορία…). Από εκείνη την ημέρα έχω πάθει μια μίνι κρίση γιατί σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να είχα κάποιον να πηγαίνω μαζί του σούπερ μάρκετ και να με κοροϊδεύει που δεν μου αρέσει να μαγειρεύω και αγοράζω μόνο σοκολάτες και να τον προκαλώ να μαγειρέψει αυτός και να του λέω ότι έχει τα πιο ωραία μαύρα μάτια του κόσμου… Ξέρω ότι ακούγεται κωμικό που χαλιέμαι επειδή δεν έχω παρέα για τα ψώνια, αλλά πόσο ωραίο θα ήταν ένα καλάθι για δύο…
–Sea of Dreams
Ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις πώς σχηματίζεις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, ποιος δηλαδή ο μηχανισμός σου, είναι να ξεκινήσεις θεραπεία, και το ταξίδι θα είναι δύσκολο και μακρύ. Ούτε με συζητήσεις με τους φίλους θα το καταφέρεις, ούτε με ερωτήσεις σε στήλες στο ίντερνετ.
Δεν είναι κωμικό που χαλιέσαι που δεν έχεις παρέα για ψώνια, αντιθέτως, φαίνεται ότι δεν ξέρεις ή δεν καταλαβαίνεις αυτή την περίοδο πόσα πολλά είναι αυτά που ζητάς. Καλά κάνεις που τα ζητάς, αλλά είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρεις, όχι εσύ, οποιοσδήποτε. Ζητάς συμβατότητα. Αυτό προϋποθέτει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου, αυτογνωσία, αυτοκριτική, και αποδοχή του εαυτού. Η σκηνή που ονειρεύεσαι, βγαλμένη από ρομ κομ, είναι οριακά σενάριο φαντασίας. Το σούπερ μάρκετ είναι κλασικό πεδίο μάχης για τα ζευγάρια, γιατί περιλαμβάνει λεφτά, και η στάση και τα γούστα του ενός επηρεάζουν άμεσα το πορτοφόλι και τα γούστα του άλλου. Αυτός που θα βρίσκει χαριτωμένο ότι τρως σοκολάτες και δεν μαγειρεύεις δεν θα είναι κάποιος που σχολιάζει ότι δεν είσαι παρθένα, οπότε πρέπει να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου για να καταλάβεις γιατί ήσουν ερωτευμένη με έναν τέτοιο άνθρωπο. Δεν μιλάς για μια περιστασιακή γνωριμία που μπορεί να σε βγάλει οπουδήποτε. Λες ότι ήσουν χρόνια ερωτευμένη μαζί του. Άρα, για την ώρα δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να πετύχεις αυτό που ονειρεύεσαι, και μόνο με δουλειά θα το βρεις. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, είσαι μικρή ακόμα, έχεις περιθώριο να αλλάξεις τη ζωή σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εμένα μου θύμισες κάτι από το “Λαχταρώ” της Σ. Κέιν. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί κι εγώ την ίδια ανάγκη έχω, για έναν άνθρωπο, που επιτέλους, θα αποφασίσει ότι θέλει να με γνωρίσει καλύτερα, που θα έχει ανάγκη , για να ζει καλύτερα, να αγαπά. Έχω αυτή την ανάγκη, εγώ κι άλλα πολλά εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι ανέφικτο ή ουτοπικό, όπως δεν πιστεύω πως ένας ειδικός, μπορεί να βοηθήσει απαραίτητα. Το θέμα επιλογής συντρόφου, ταλανίζει γενικά, όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Έχω καταλήξει ότι οι άνθρωποι, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στους πρακτικούς και στους ιδεαλιστές. Αν ήθελες… Διαβάστε περισσότερα »
Το λατρεύω αυτό το κείμενο της Κέιν!
Για να βρω άνθρωπο να έρχεται στο σούπερ μάρκετ μαζί μου, 40 χρόνων έφτασα!
Και εγώ που είμαι παντρεμενη 20 χρόνια στο σουπερ Μαρκετ μόνη μου παω γιατί αν πάμε μαζί καταλήγω να θέλω να τον παω στο ράφι με τα τηγάνια και να του τα φέρω όλα στο κεφάλι ξεκινώντας από το βαρυτερο.
Εγώ πάλι τον δικό μου τον στέλνω σούπερμαρκετ μόνο του αλλά κάθε φορά τρέμει το φυλλοκάρδι μου τι θα φέρει εκτός λίστας (από μπισκότα/παγωτά/σοκολάτες μέχρι εργαλείο για να ξεκουκουτσιάζεις τα κεράσια).
Αν δεν σου έχει φέρει σερβιετάκια αντί σερβιέτες, ως αποκορύφωμα “λάθος ψώνια εντός λίστας” βράδυ Σαββάτου στο κλείσιμο, δεν ξέρεις τι θα πει απελπισία.
μου χει φέρει Tena Ladies. Αυτο τιποτα αλλο. α κατσε. τις φορεσα κιολας γιατι “βραδυ Σαββάτου στο κλεισιμο”
Εμένα αντί για σερβιέτες μου είχε φέρει πομ πον ντεμακιγιαζ! Ε, από τότε του ζηταω να μου στειλει φωτογραφία το ράφι και του κυκλωνω αυτό που πρέπει να αγορασει.
Κοριτσια εχω πεθανει στο γελιο με τις σερβιετοιστοριες! Να στε καλα!
Εμενα του αρεσει. Παμε μαζι και χαζευουμε τα ραφια. Μας αρεσουν τα ιδια πραγματα οποτε εχει πλακα. Βλεπουμαι και λεμε τι θα περναμε αν ειχαμε τα $$$.
πόσο με στενοχωρείς και θα σε στενοχωρήσω κι εγώ! Αυτό το τραγούδι τα σιχάθηκα από την πρώτη στιγμή, ξεκινώντας από τη “μαγκιά” που είναι από τις χειρότερες “αξίες” που μας χαρακτηρίζουν, με αποκορύφωμα το “για έναν έρωτα να πεις εγώ θα ζω με δανεικά” (δηλαδή εις βάρος των άλλων που δεν είναι μάγκες, αλλά κορόιδα). Γενικά, εκτός από την πολύ συγκεκριμένη περίπτωση του “σώγαμπρου” που δουλεύει στην εταιρεία της συζύγου ή της οικογένειάς της, δε βλέπω γιατί για έναν έρωτα σε διώχνουν από την όποια εταιρεία και τα υπόλοιπα. (και “μεγάλα τελίτσες”; άσε μας κουκλίτσε μας)
Εκτός από σωγαμπρος γιατί είσαι γκευ σε διώχνουν από εταιρία για έναν έρωτα.
Και σε απόκληρωνει η οικογένεια σου, και πάνε τα σπίτια κ τα εξοχικα.
Καποιοι κάνανε κ λευκό γάμο μόνο γιαυτά..
Επισης, μπορεί να αναγκάζεσαι να δανιζεσαι συχνά από ανάγκη ούτε επειδή εσύ δεν είσαι κορόιδο, ούτε εισ βάρος αλλού που είναι κορόιδο, απλά γιατί είσαι φτωχός.
Δλδ οι χαμηλόμισθοι που δανείζονται σε ώρα ανάγκης ζουν σε βαρος κάποιου;
για το πρώτο δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο; οι σχέσεις με την οικογένεια ξέρω ότι μπορεί να γίνουν πολύ δύσκολες κι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ως κοινωνία ακόμα, αλλά και πάλι έχω την εντύπωση ότι να σε αποκληρώσει δε μπορεί (νόμιμη μοίρα).
Αυτά που λες στη δεύτερη παράγραφο δε βλέπω πώς σχετίζονται με το τραγούδι.
Ναι, υπάρχει εδώ κ λίγα χρόνια νομικό πλαίσιο, αλλά στη πράξη εφαρμόζεται πολύ λιγότερο και από απ τον αντικαπνιστικο νόμο, γιατί κανείς δεν θα σου πει σ απολυω για αυτό, και είναι σχεδόν αδυνατο να τ αποδείξεις νομικά ώστε να δικαιωθείς κάπως.
Φυσικά και μπορεί να μην σου γράψει τα σπίτια κ τα εξοχικα..
Η δεύτερη παράγραφος δεν σχετίζεται με το τραγούδι αλλά με αυτό που έγραψες :
για έναν έρωτα να πεις εγώ θα ζω με δανεικά» (δηλαδή εις βάρος των άλλων που δεν είναι μάγκες, αλλά κορόιδα).
τα σκεφτόμουν κι εγώ όλα αυτά τόσες ώρες, κι όσο τα σκεφτόμουν τόσο περισσότερο τά παιρνα με το τραγούδι και το πόσο απαξιωτικό είναι απέναντι σε όσους/όσες δεν είναι σε θέση να τα τινάξουν όλα στον αέρα και να υποφέρουν για τη/ο φοβερή/ό και καλά γκόμενα/ο. (Λίγη συμπάθεια δεν θα έβλαπτε.)
ναι, μόνο που όπως ήδη είπες κι εσύ “οι μάγκες δεν υπάρχουν πια” (αγαπημένο).
Ε δηλαδή πες τα!
Μην απολογείσαι Διαλεχτή Κιούση, μια χαρά ειναι το τραγούδι – μακαρι να το ειχες γραψει και η ίδια! Οι στιχοι – οπως σε όλα τα τραγούδια – περιγράφουν μια κατάσταση που άλλους τους εκφράζει περισσότερο, άλλους καθόλου, αλλους μπορεί να τους θυμίζει μια μποεμ φαση της ζωής τους…
Το οτι ορισμενοι μπορει να το σιχαίνονται ή να εκνευρίζονται που ο στιχουργος δεν έδειξε συμπάθεια ως προς αυτους που βολεύτηκαν και συμβιβαστηκαν…μάλλον κάτι δείχνει. Βλέπεις το βόλεμα… βολεύει γενικώς!
Πολύ μου άρεσε αυτή η αντιπαράθεση – όντως οι στίχοι των τραγουδιών (όπως και κάθε μορφή τέχνης άλλωστε) σημαίνουν κάτι διαφορετικό για τον καθένα, ακόμη και πέρα από τις προθέσεις των δημιουργών.
Τι θα λέγατε για μια στήλη τύπου book club / φιλολογικό τέιο με αντικείμενο πχ στίχους από επιτυχίες ; (Άλλο ένα κόκκινο πανί για μένα, που κάπου το πήρε το μάτι μου χτες εδώ νομίζω, είναι το “είναι εντάξει μαζί μου” που λέει η Τσαλιγοπούλου.)
(Πάντως, dioni, δε θα μπορούσες να πέσεις πιο πολύ έξω σ’αυτό που νομίζεις ότι κατάλαβες για μένα.)
Ωραία είναι η ιδέα για την στήλη σου! Θα ηθελα ομως να ξέρεις ότι δεν κατάλαβα, ούτε υπέθεσα κάτι για σένα mongrel. Αν κάτι που έγραψα θεωρείς όμως ότι σε θίγει, σου ζητώ συγνώμη! Μάλλον εννοείς το «Βλέπεις το βόλεμα… βολεύει γενικώς!», γιατί το ότι «κάτι δείχνει για κάποιον που το σιχαίνεται ή τον εκνευρίζει» ε… ναι… πάντα αυτά που μισούμαι και μας εκνευρίζουν κάτι δείχνουν! Έτσι δεν είναι; Ξεκίνησα που λες να γράφω κάτι για τους συμβιβασμούς, τα υλικά αγαθά και τις μεταμφιεσμένες επιθυμίες μας, ήθελα να προσθέσω και ένα απόσπασμα από το βιβλίο «πορτρέτα της επιθυμίας» του Massimo Recalcati που διαβάζω και είναι παρεπιπτόντως πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Sea of Dreams, μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Εκτός από τον ψυχολόγο, που προτείνει η Λένα, θα σου έλεγα να πας να κάνεις βιωματική γραφή. Γράφεις ωραία αλλά χρειάζεσαι βάθος. Και επειδή σα να μου φαίνεται πως σου αρέσει να γράφεις, αυτός είναι ένας τρόπος και να μάθεις πράγματα για σένα και να αναπτύξεις λίγο παραπάνω μια άλλη πτυχή σου. Δεν ξέρω, μια ιδέα λέω…
Η μπορεί να σχολιάζει στο Α,μπα, που είναι και δωρεάν και που θα νιώθει πολλές φορές σα να χαιδεύει κάποιος αυτό το μικρό κομμάτι της ψυχής της, που μπορεί στα μάτια των άλλων να μην έχει πολύ βάθος, αλλά εκείνη να το έχει βγάλει από τα τρίσβαθα.
Κι εγώ ως ιδέα το καταθέτω 🙂
Όντως γράφεις ωραία Sea of Dreams!
Καλά πέτυχες και εσύ φαντασίωση. Αν θες να δεις την αλήθεια για τις σχέσεις και τις οικογενειακές ζωές των άλλων κάνε μια βόλτα από ένα μεγάλο σουπερμάρκετ το Σάββατο. Μπρρρρρρρ……Κατά τ’άλλα αν ξεριζώσεις τον φόβο της μοναξιάς από μέσα σου και αναγνωρίσεις τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις, θα αποφύγεις τους ‘έντιμους συμβιβασμούς’ και θα κάνεις χώρο στη ζωή σου για να θρονιαστεί μόνο αυτός που θα είναι συμβατός με σένα. Σπουδαία υπόθεση η συμβατότητα, σου εξασφαλίζει μια ζωή χωρίς πικρία από τις ματαιωμένες προσδοκίες που προκύπτουν από το τόσο ανεδαφικό ‘αν με αγαπούσε θα υποχωρούσε σε αυτό που θέλω… Διαβάστε περισσότερα »
απειρα λαικ εξωγηινη. Ειναι πολυ αληθινα (για μενα τουλαχιστον) ολα οσα εγραψες. Η συμβατοτητα ηρθε στη ζωη μου, την στιγμη που ειχα μηδενισει. Που επι χρονια εβγαινα και δοκιμαζα την τυχη μου με οτι αρσενικο υπηρχε εκει εξω. Δεν ηξερα τον εαυτο μου και τον εψαχνα μεσα απο τους αλλους. καποια στιγμη λεω μπαστα ως εδω. και καπου εκει που ειχα βαρεθει τα παντα ολα και σκεφτομουν να ξαναγυρισω στον πρωην (DON’T), τον προσεξα. Δεν ειναι οτι ζησαμε εμεις καλα και αυτοι καλυτερα, αλλα να, ξεκουραστηκα. Ειναι μεγαλη η αγωνια που βιωνει κανεις μεχρι να βρει το ταιρι του.
εξωγήινη, ωραίο παράδειγμα. Έχω δει γυναίκες να σέρνουν το γεμάτο καρότσι κι οι μαλάκες που έχουν δίπλα τους να σφυρίζουν αδιάφορα και να γκομενίζουν. Με αποκορύφωμα να φτάνουν στο ταμείο, η κοπέλα μέσα στο άγχος, να προσπαθεί να βάλει τα πράγματα όσο πιο γρήγορα μπορεί στις τσάντες, γιατί η ουρά έχει φτάσει στο τέλος του διαδρόμου και ο λεγάμενος να χαριεντίζεται με την ταμία, την πίσω και δεν συμμαζεύεται. Και κάπου εκεί μου έρχεται να τρέξω στον διάδρομο με τα τηγάνια, να πάρω το πιο βαρύ και να του το φέρω στο κεφάλι.
Ελαφριά; Τσόκαρο scholl πρέπει να είναι απο εκείνα με την ξυλινη σόλα. Τα ανατομικά.
Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που υπάρχει κι άλλος που βλέπει έτσι τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Πάντως πριν έρθω να μείνω με τον αγαπημένο μου, το έκανα με φίλη αυτό. Σούπερ τουρ το λέγαμε. Και οι δυο λένε πως κάνω τα ψώνια στο σ/μ διασκέδαση. Μα το ίδιο είναι να διαλέγεις μαλακτικό μυρίζοντας το μόνο εσύ και το ίδιο να λερώνεις τη μύτη του άλλου όταν του δίνεις να μυρίσει; Η το άλλο, δεν στέκει να μαλώνεις με τον εαυτό σου για το ποιο γιαούρτι/σαμπουάν/χαρτί υγείας να πάρεις, για να καταλήξεις τελικά στο ίδιο, που από την αρχή ήξερες ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα θυμήθηκα πόσο πολύ μου άρεσε να πηγαίνω με τη μάνα μου σούπερ μάρκετ όταν ήμουν πιτσιρικάκι. Το είχα ξεχάσει τελείως. Και θυμήθηκα πέρσι που πήγα για πρώτη φορά σούπερ μάρκετ για σοβαρά ψώνια με την κολλητή μου. Κυρίως για βοήθεια, γιατί είχε κάνει μια μικροεπέμβαση και δεν έπρεπε να σηκώνει βάρη. Ένιωσα λίγο όπως όταν ήμουν πιτσιρίκι.
Δλδ για να καταλάβω! Όσοι κάνουν φυσιολογικές σχέσεις, είναι άνθρωποι απόλυτα ισορροπημένοι, με αυτογνωσία κ ξέρουν τι θέλουν κ όσοι δε μπορούν να βρουν σύντροφο, έχουν θέματα με τον εαυτό τους?Είμαι σε παρόμοια θεση με την κοπέλα κ πάντα ήμουν άνθρωπος που πατούσε γερά στα πόδια του κ ήξερε τι ήθελε αλλά κ πάλι δεν καταλαβαίνω γτ υπάρχει αυτή η δυσκολία στο να βρω κάποιον που να θέλει ότι κ εγώ κ δυστυχώς ξέρω πολύ κόσμο στη ίδια φάση! Τι δεν πιάνω από την απάντηση της Α μπα?
Όχι, όσοι κάνουν φυσιολογικές σχέσεις, είναι άνθρωποι που απλά ξέρουν τί θέλουν και δεν ψάχνουν κουτουρού… Για να γίνει όμως αυτό, αν δεν είσαι εκ γενετής ο σούπερ ισορροπημένος (ναι υπάρχουν και αυτοί) ή αν δεν είσαι αυτός που τα στάνταρ για να κάνεις σχεση είναι να έχει ο άλλος 2 πόδια και 2 χέρια, ο μόνος τρόπος, είναι οι άπειροι άκυροι γκόμενοι… Μετά από 100 καμένα σκηνικά, πλέον ξέρεις τί ΔΕΝ αντέχεις και σε τί είσαι αδιαπραγμάτευτος-η, και ψάχνεις πιο συγκεκριμένα πράγματα, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές!! Και η τύχη φυσικά παιζει και αυτή το ρόλο της καθώς και η διάθεση-το… Διαβάστε περισσότερα »
“Κάποιοι μου λένε ότι είμαι απαιτητική”… Όταν κάποιος σου λέει ότι είσαι απαιτητική κάνε του την εξής απλή ερώτηση “δλδ τι προτείνεις να ζητάω”. Να δεις που ή δεν θα ακούσεις τίποτα, ή θα ακούσεις ένα κάρο μ@@@@. Αυτό πώς μεταφράζεται, μπορείς να φανταστείς; Ότι δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάνε, ότι δεν καταλαβαίνουν αυτά που τους λες, ή ότι έχουν πάρα πολύ συγκεκριμένη άποψη για το πώς είναι τα πράγματα με τους άντρες και τις γυναίκες και τις σχέσεις. Μήπως να ανοίξεις λίγο κύκλο; Αν το ακούς πολύ συχνά αυτό μάλλον είσαι σε λάθος μέρος. Κάνουμε όλοι το ίδιος… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα μου ταιριάζει περισσότερο Αρβανιτάκη και το Ζωή κλεμμένη.Η απογοήτευση να νιώθεις,ότι δεν είσαι εκείνο,που θα ήθελε ο άλλος.Το παράπονο,ότι δεν αγαπήθηκες.Και μια ζωή,που δε μοιράζεται,κι είναι σαν να κλέβεις μερικές στιγμές,μια ψευδαίσθηση του μαζί,αλλά τελικά μοναξιά.