Αγαπητή «Α, μπα»: Είναι κακό να σχολιάζω τα γούστα των άλλων όταν τα θεωρώ χαμηλού επιπέδου;

Γεια σου Λένα και σχολιαστές! Θέλω να κάνω μια ερώτηση που αφορά την συμπεριφορά μου και κάποιες αντιδράσεις που παίρνω μερικές φορές. Γενικά σαν άτομο προσπαθώ να είμαι πρόσχαρη και ευχάριστη στους γύρω μου.. Όποτε (λόγω περιστάσεων) αναγκάζομαι να κάνω παρέα ή να περνάω χρόνο με άτομα που δεν έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα ή γούστα, θέλω να μην γίνομαι επικριτική, αλλά είναι σημαντικό για μένα να μπορώ να εκφράζω τις απόψεις μου. Θα σου φέρω τώρα το παράδειγμα. Περνάω αρκετό χρόνο με μια κοπέλα λόγω δουλειάς σε ένα αρκετά περιορισμένο περιβάλλον. Έχω εντοπίσει διαφορές σε ορισμένα θέματα πχ μουσικές προτιμήσεις, χιούμορ κλπ. Την τελευταία φορά που μιλούσαμε αναφέρθηκε στα σκυλάδικα και σε συγκεκριμένη τραγουδίστρια που της αρέσει κι εμένα αυθόρμητα η απάντηση μου ήταν πως δεν θα πήγαινα να την ακούσω σε καμία περίπτωση, ίσως αν με πληρώνανε (κλασικό αστειάκι). Μου απάντησε ενοχλημένη ότι δεν μπορεί τέτοιες απόλυτες δηλώσεις και ότι “σιγά εσύ κουλτούρα”. Το πήρε αρκετά προσωπικά νομίζω, ίσως της ακούστηκε σαν προσβολή, παρόλο που προσπάθησα να της εξηγήσω ότι μιλούσα καθαρά για προσωπικό γούστο και για το είδος μουσικής – όχι για την ποιότητα/χροιά της φωνής της εν λόγω καλλιτέχνιδος που τη θεωρώ μια χαρά – απλά δεν αντέχω αυτόν τον στίχο και αυτή τη μουσική. Γενικά το “μμ κουλτουριάρα εσύ” το έχω ξανακούσει και σε άλλες περιστάσεις όπου έχω εκφράσει άποψη για μουσική, σινεμά ή βιβλία. Αναρωτιέμαι λοιπόν τι φταίει…μπας και τα λέω με έπαρση ή επικριτικό ύφος? Αν και προσπαθώ να μην το κάνω, πάντα μιλάω με καλή διάθεση κι όχι με πρόθεση σύγκρισης τύπου “το δικό μου είναι καλύτερο από το δικό σου”. Μήπως όταν απλά δε ταιριάζεις με τον άλλον σε αυτά, είναι καλύτερο να μην εκφράζεσαι ιδιαίτερα? Να προσποιείσαι ότι συμφωνείς ή να μην λες τίποτα και να χαμογελάς ευγενικά? Γενικά, είναι κακό να σχολιάσεις τα γούστα ή τα ενδιαφέροντα κάποιου άλλου όταν τα θεωρείς “χαμηλότερου” επιπέδου ως προς το περιεχόμενο?

– κουλτουριάρα

Κακό; Αγενές είναι.

Το έχουμε ξαναγράψει και ξαναγράψει, αλλά ας το γράψουμε άλλη μια φορά. Όταν λες κάτι χωρίς να λαμβάνεις υπόψη τα συναισθήματα που θα προκαλέσεις στον άλλον, δεν είσαι ευθύς ή ειλικρινής, είσαι αγενής.

Γιατί κάνεις την ανήξερη ενώ στο τέλος γράφεις ξεκάθαρα την λέξη «χαμηλότερου»; Επειδή έβαλες εισαγωγικά;

Το ίδιο πράγμα μπορείς να το πεις με εκατό -τουλάχιστον- διαφορετικούς τρόπους. Μπορείς να λες την αλήθεια σου χωρίς να πληγώνεις κανέναν. Χρειάζεται περισσότερη δουλειά, περισσότερη σκέψη, περισσότερη λεπτότητα, αλλά αυτό ρωτάς, αυτή είναι η απάντηση. Όταν λες σε κάποιον ότι αυτό που του αρέσει για σένα είναι πάρα πολύ χάλια, προφανώς θα το πάρει προσωπικά, γιατί εκτός από την καλλιτέχνιδα που δεν της καίγεται καρφάκι, ο άλλος παίρνει το μήνυμα ότι το γούστο του είναι χάλια. Τι σημαίνει όταν δεν έχεις καλό γούστο; Ότι είσαι αμόρφωτος, απαίδευτος, δεν είσαι εκλεπτυσμένος, συμπλήρωσε ελεύθερα, αλλά υπάρχει κάποια εξήγηση που κολακεύει τον άλλον, ή τον κάνει να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του; Μήπως υπάρχει έστω ένα ουδέτερο μήνυμα σχετικά με το γούστο του;

Όχι, δεν υπάρχει. Οπότε θα αισθανθεί άσχημα, και ανάλογα με τον χαρακτήρα του, μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του, μπορεί να σε αντιπαθήσει σφοδρά για πάντα χωρίς να το δείξει εκείνη τη στιγμή (στο τέλος δεν θα θυμάται καν γιατί σε αντιπαθεί τόσο), μπορεί να σου κάνει και άμεση αντεπίθεση με το «μμμ κουλτουριάρα». Θυμάσαι μόνο το τελευταίο γιατί ίσως τα προηγούμενα δεν τα κατάλαβες όταν έγιναν, και θα έλεγα ότι είναι πολύ πιθανό να έγιναν.

Δεν μιλάς πάντα με καλή διάθεση, και προφανώς έχεις διάθεση σύγκρισης «το δικό μου είναι καλύτερο από το δικό σου». Γίνεται να το παραδεχτείς ώστε να μπορείς να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου, έστω και με το ζόρι; Δεν χρειάζεται να το εννοείς από την αρχή. Περίμενε μερικά χρόνια, ίσως μάθεις αρκετά για την τέχνη, για την κουλτούρα και την ζωή γενικότερα, και καταφέρεις να το εννοείς στο τέλος.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News