Αμπα, μετά από 6 μήνες ο άλλος θυμήθηκε να μου πει ότι δεν θέλει σχέση. Και μάλιστα είπε, όταν τον ρώτησα αν θα πήγαινε με άλλη, το εξής καταπληκτικό: «ελεύθερα παιδιά είμαστε, και για να γίνω πιο σαφής, δεν θα είχα ενοχές αν σε κεράτωνα». Το σπουδαίο της υπόθεσης είναι ότι εγώ ΔΕΝ ΕΧΩ ΘΥΜΩΣΕΙ. Πόσο χαζή μπορεί να είμαι; Πάλι καλά που κάποιες φορές επικρατεί η λογική και δεν έχω απαντήσει σε κανένα από τα δέκα μνμ που μου έστειλε (όπου μ ξαναέλεγε ότι δεν θέλει σχέση, και ότι η απόφαση είναι δική μου τώρα, κ ότι θα περιμένει την απάντηση μου), ούτε στα τηλ που με πήρε (μόνο στο τελευταίο όπου του είπα ότι δεν έχω όρεξη να μιλήσω και πάλι μου είπε θα περιμένει από μενα απάντηση). Και είμαι τόσο χαζή που δυο βδομάδες μετά , ακόμα περιμένω να με πάρει τηλ. Που φυσικά δεν πήρε. Και τον σκέφτομαι και τον θέλω ακόμα. Άντε πες κάτι αμπα μπας και συνέλθω, από αυτά τα ωραία που λες και μας φέρνεις στον ίσιο δρόμο.
-χαζή της υπόθεσης
Αχ με μπερδεύετε πολύ μερικές φορές. Αν δεν θύμωσες, γιατί δεν απαντάς στα εκατό τηλεφωνήματα και μηνύματα; Και τι εννοείς όταν λες ότι περιμένεις να σε πάρει τηλέφωνο, ενώ πιο πριν λες ότι σε έχει πάρει δέκα φορές και δεν έχεις απαντήσει; Και πώς επικρατεί η λογική εφόσον αυτός σου είπε δύο φορές ότι περιμένει απάντηση από σένα, και εσύ δεν απαντάς. Αλλά περιμένεις από αυτόν να σου τηλεφωνήσει (να σου πει τι; Ξανά ότι περιμένει απάντηση από σένα;)
Αν η απάντηση σου είναι ότι δεν θέλεις αυτό που θέλει, πες το. Μάλλον πιστεύεις ότι η μη απάντηση είναι κάποιου είδους πίεση να πετύχεις αυτό που θέλεις. Όπως βλέπεις, δεν το καταφέρνεις. Αυτό που καταφέρνεις είναι να χάνεις και το δίκιο που έχεις, αν έχεις.