Αγαπητή α, μπα έχω το εξής πρόβλημα και θα ήθελα την άποψη τη δική σου και των αναγνωστών-στριών. Συγγενικό μου πρόσωπο 75 ετών θα μου παραχωρήσει σε λίγο καιρό ένα διαμέρισμα ιδιοκτησίας του, το οποίο θα γίνει δικό μου μετά θάνατον. Το τελευταίο διάστημα κάνω επισκευές κλπ, ώστε σε λίγες εβδομάδες να μετακομίσω εκεί. Δεν έχω ακόμη αλλάξει την κλειδαριά, πράγμα που σκοπεύω να κάνω ακριβώς πριν μετακομίσω. Το πρόβλημα είναι ότι ο συγγενής μου πηγαίνει από 2 έως 4 φορές την ημέρα στο εν λόγω σπίτι για να κατουρήσει (έχει προστάτη, ουρεί συχνά και τον βολεύει το σπίτι αυτό όποτε κατεβαίνει στο κέντρο της επαρχιακής μας πόλης, μιας που το σπίτι βρίσκεται στο κέντρο, ενώ εκείνος διαμένει σε ένα προάστιο λίγα λεπτά πιο έξω και σε αυτά τα λίγα λεπτά τον ξαναπιάνει κατούρημα). Βγάζει, λοιπόν, το καβλιτζέκι και όποιον πάρει ο χάρος. Όποτε πηγαίνω για δουλειές στο μελλοντικό μου σπίτι, βρίσκω τη λεκάνη κατακατουρημένη και, πιθανώς, και άλλα σημεία γύρω-γύρω που απλώς δεν πολυφαίνονται. Διάχυτη δε, είναι και μια μυρωδιά κατρουλίλας. Αηδιάζω στη σκέψη ότι, μόλις κατοικήσω μόνιμα, αν έχει τα καινούργια κλειδιά, θα συνεχίζει να επισκέπτεται την τουαλέτα μου καθημερινά -είμαι δεν είμαι σπίτι- μην τηρώντας καν τους κανόνες υγιεινής. Επίσης, θέλω στο νέο μου σπίτι να τηρήσω τον κανόνα όποιος-α μπαίνει, να βγάζει τα παπούτσια, πράγμα το οποίο δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να σεβαστεί. Τέλος, δε γουστάρω να με αιφνιδιάζει ο συγγενής μου όποτε θέλει, μπαίνοντας χωρίς προειδοποίηση τόσες φορές καθημερινά στο χώρο μου, ενώ εγώ μπορεί να είμαι γυμνή, να κάνω σεξ ή οτιδήποτε. Θέλω την ιδιωτικότητά μου και όχι να καρδιοχτυπώ ότι μπορεί να με πιάσει σε φάση που δε θέλω. Σημειωτέον, ότι για το θέμα της συχνουρίας θα μπορούσε να επισκέπτεται το πατρικό μου (όπως έκανε όταν το μελλοντικό μου σπίτι ήταν νοικιασμένο), το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 3 λεπτών με το αμάξι από το νέο μου σπίτι. Σκέφτομαι, λοιπόν, να μη του δώσω κλειδιά όταν αλλάξω κλειδαριά. Σε κανέναν δε θέλω να δώσω βασικά. Πιθανολογώ ότι δε το περιμένει και θα νευριάσει (είναι και πολύ ευέξαπτος και εκρηκτικός), διότι προφανώς θεωρεί αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά του να κατουρά στο σπίτι στο οποίο έχει την επικαρπία κι εγώ την ψιλή κυριότητα. Ποια είναι η γνώμη σας επ’ αυτού; Έχω δικαίωμα να επιθυμώ να εμποδίσω μια τέτοια χρήση του σπιτιού -που, βέβαια, εκείνος μου παραχώρησε- να επιβάλω κανόνες πχ βγάζουμε παπούτσια και τέλος να μη του δώσω τα καινούργια κλειδιά;
-Κατουρημένη
Αυτή η κουβέντα έπρεπε να γίνει πολύ πριν αποφασίσεις να μείνεις εκεί, και σίγουρα πριν αρχίσεις τις επισκευές. Αν δεν μένεις με όρους ενοικιαστή (ή ιδιοκτήτη), να μην μείνεις καθόλου. Αν το έμαθες εκ των υστέρων, η συζήτηση θα γίνει τώρα, οπότε σταμάτα τις επισκευές και πες του ότι θα αλλάξεις κλειδαριές και αυτό το σπίτι δεν θα είναι πια σπίτι του. Δεν ξέρω με ποιους όρους σου το παραχωρεί, μάλλον δεν τους συζητήσατε ποτέ, αλλά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα χωρίς τις δύσκολες συζητήσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και εδώ μια ωραία ευκαιρία να μιλήσουμε για την ΨΙΛΗ κυριότητα . Η κυριότητα δεν είναι υψηλή η κοντή , είναι πλήρης ή ψιλή , δηλαδή αποψιλωμένη από το δικαίωμα κάρπωσης του πράγματος (εκμετάλλευσής του) . Το δικαίωμα της εκμετάλλευσης διατηρεί ο επικαρπωτής, που μπορεί να ουρεί όπου και όταν του γουστάρει. Εκτός εάν έχει παραχωρήσει τη χρήση του πράγματος. Για να αλλάξεις κλειδαριά , να μένεις και να απαγορεύεις πράγματα πρέπει να υπάρχει κάποια ισχυρή μορφή παραχώρησης της χρήσης (π.χ μίσθωση ή δωρεάν παραχώρηση ) αλλιώς υποχρεούσαι να δέχεσαι και τα παπούτσια μέσα στο σπίτι έως τον θάνατό του… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ νομίζω πως το συγγενικό σου πρόσωπο σού δείχνει σαφέστατα ποιος είναι το αφεντικό αφού εν μέσω επισκευών επισκέπτεται την τουαλέτα . Είναι μια δήλωση τύπου μαρκάρω την περιοχή μου κατουρώντας. Όπως τα σκυλιά ένα πράγμα. Πρέπει να γίνουν δυσάρεστες συζητήσεις και δυστυχώς, αφού έχει την επικαρπία, μάντεψε ποιος έχει το πάνω χέρι.
Από τυπικής άποψης, η επικαρπία του δίνει το δικαίωμα χρήσης του σπιτιού για όσο ζει, και βασικά το δικαίωμα να κατοικεί εκεί επίσης. Οπότε, επί της ουσίας, όποτε θέλει μπορεί να σου ζητήσει να φύγεις από το σπίτι. Ξεκαθάρισε μαζί του τους όρους χρήσης του σπιτιού, οι οποίοι αν δεν είναι επίσημα καταγεγραμμένοι (πχ ενοικιαστήριο) δεν σου εξασφαλίζουν και τίποτε εδώ που τα λέμε. Μην ξοδέψεις άλλα χρήματα και μην πας να μείνεις εκεί και μετά δεν μπορείς να τα συμμαζέψεις.
έχω εντυπωσιαστεί και με άλλες τοποθετήσεις σας, αλλά μέχρι στιγμής αυτή είναι η κορυφαία.. στ’ αλήθεια την συμβουλεύεται να εκφραστεί με αυτό τον τρόπο σε ένα 75χρονο με πρόβλημα προστάτη και πολύ πιθανά γεροντικό πάρκινσον, που της παραχωρεί ψιλή κυριότητα και μετά θάνατο, πλήρη?
Συγγνώμη, βρε Mitsi μου, αλλά, επειδή κι εγώ έχω υιοθετήσει τα κακά του επαγγέλματος, το ορθό είναι παρεμπιπτόντως!
το ορθό είναι παρεμπιπτόντως και οχι παρεπιπτοντως…σε αυτο εικάζω ότι αναφέρεται..
με μορφώσατε και με αποστομώσατε
“προφανώς θεωρεί αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά του να κατουρά στο σπίτι στο οποίο έχει την επικαρπία κι εγώ την ψιλή κυριότητα.” Επειδή όντως είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά του. Όποιος έχει την επικαρπία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα κάρπωσης του ακινήτου, δηλ. το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το ακίνητο (πρακτικά: να μένει μέσα, ή να το νοικιάζει). Η ψιλή (και όχι υψηλή) κυριότητα είναι κυριότητα αποψιλωμένη, δηλ. είναι δικό σου το ακίνητο, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να το χρησιμοποιείς για όσο διαρκεί η επικαρπία. Αν έχετε συμφωνήσει να σου κάνει δωρεά και να παρακρατήσει την επικαρπία εφ’ όρου ζωής του, πολύ κακώς κάνεις επισκευές και πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
“Μην ενοχλείστε παιδιά μου, τσισα ήρθα να κάνω και θα φύγω. Συνεχίστε, μη σας διακόπτω”.
Κατουρημένη, δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, που έχει πρόβλημα υγείας, χρησιμοποιεί την τουαλέτα *άδειου* σπιτιού, *ακατοίκητου*, που *επισκευάζεται*. Όσο το νοίκιαζε, δεν ενοχλούσε τους ενοικιαστές, ντριν, μισό να σας κατουρήσω μόνο λίγο και φεύγω• πήγαινε στους γονείς σου (αλήθεια, εκεί σε τι κατάσταση άφηνε την τουαλέτα; Για ρώτα τους). Γιατί θεωρείς δεδομένο a priori πως όταν θα μένεις πλέον στο σπίτι του, θα σου μπουκάρει στα καλά καθούμενα, θα ουρεί και θα φεύγει, αντί να πηγαίνει στους γονείς σου πχ, όπως έκανε μέχρι τώρα, ή κάπου αλλού; Πάσχει και από άνοια εκτός από ακράτεια; Αν μας… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς. Μάλλον δεν τον έχουμε και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τον θείο
Γλυκια μου μπορεις παντα να αρνηθεις να σου γραψει το σπιτι.
Να πεις σε αυτον και το καβλιτζέκι του να το δωσουν αλλου.
Ε; Πώς σου φαίνεται;
Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρχε καν ως σκέψη να του δώσεις κλειδιά εξαρχής, δηλαδή μου φαίνεται εντελώς ακατανόητο. Και προσεκτικά να κατουρούσε, και διακριτικός να ήταν, πάλι δεν μπορώ να βρω κανέναν λόγο να του δώσεις κλειδιά, εντελώς κανέναν.
Αν ο λόγος είναι πως το σπίτι θεωρείται ακόμα (και) δικό του, οι επισκευές θα έπρεπε να αρχίσουν όταν και αν τελικά το σπίτι γινόταν ολοκληρωτικά δικό σου.
Εντελώς ακατανόητο είναι που έχει αυτή κλειδιά, ενώ είναι ψιλή κυρία.
Ακόμα πιο εντελώς ακατανόητο είναι που έχει κλειδιά, ενώ δεν είναι ούτε καν ψιλή κυρία.
Όντως!
Δυστυχώς δεν είναι και δικό του, είναι δικό του σκέτο. Δικό της, θα είναι μετά τον θάνατό του, οπότε το να δώσει κλειδιά δεν θα το αποφυγει
Αυτά με τις ψιλές κυρίες δεν τα ήξερα ομολογώ, τα διάβασα αφότου έγραψα το σχόλιο. Μου φαίνεται όμως αδιανόητο να μου παραχωρήσει ένα σπίτι ο οποιοσδήποτε για να μείνω μόνιμα, ακόμα και η μάνα μου, και να σκεφτώ να του δώσω κλειδιά, ας είναι και χωρίς επικαρπία. Αυτό εννοώ.
Δεν θα είναι φιλοξενούμενη, θα είναι το σπίτι της. Κλειδιά από το σπίτι μου δεν είχε ούτε η μάνα μου πάντως και ούτε είχα σκεφτεί καν να της δώσω, δεν έχει ούτε από της αδερφής μου που είναι και εντελώς δικό της, χωρίς ψιλές κυρίες.
Η μπορεί αυτή ΑΚΡΙΒΩΣ να ειναι η λύση…απλα θα αλλάζει το φικο μια φορά το μήνα..κατι σαν την αμμο για τις γατες… 😛