Με την εμπειρία της επιβεβλημένης καραντίνας ήρθα σε μια συνειδητοποίηση όσον αφορά κάτι που ήδη υπέθετα για τον εαυτό μου αλλά τώρα πια γνωρίζω στα σίγουρα: αυτοί οι ρυθμοί ζωής είναι για μένα ιδανικότεροι από ό,τι οι «κανονικοί». Νιώθω πολύ πιο ήρεμη που εργάζομαι από το σπίτι, που δε βλέπω συχνά άλλους ανθρώπους, ακόμη και φίλους, που δε βγαίνω συχνά, που ακόμη και τα χόμπυ μου αναβλήθηκαν επ’ αόριστον. Και θα μου πεις πού είναι το πρόβλημα; Δε μπορείς να ζεις έτσι και μετά την καραντίνα; Δε στο απαγορεύει κανείς. Θα σου πω ότι τώρα αυτή μου η αποχή από τις κοινωνικές συναναστροφές είναι δεδομένη, ισχύει για όλους και αποτελεί νόρμα. Όταν η καραντίνα τελειώσει θα χρειαστεί να βλέπω κόσμο αφενός για να συντηρήσω τις ήδη μειωμένες μου φιλίες (πολλές εξ αυτών έχουν χαθεί ακριβώς λόγο της δυσκολίας μου να είμαι με κόσμο) κι αφετέρου για λόγους πρακτικούς, για παράδειγμα προκειμένου να εργαστώ. Τώρα είμαι επιτέλους αντικοινωνική χωρίς ενοχές. Αντίστοιχα, αν μου έλεγες ότι όσο κι αν πάχαινα αυτό θα ήταν αόρατο στους γύρω μου τότε θα έτρωγα σαν βουβάλι και θα γυμναζόμουν πραγματικά μόνο και μόνο γιατί με ευχαριστεί. Σήμερα διάβασα στις ειδήσεις την πιθανή ημερομηνία άρσης των μέτρων και με κατέκλυσε άγχος. Ένιωσα να βουλιάζω. Πιστεύεις ότι αν αυτή είναι η δική μου ισορροπία κι αν έτσι μου βγαίνει φυσικά να ζω τότε θα μου κάνει καλό να ακολουθήσω αυτό το μοτίβο; Ή θεωρείς ότι η αποστροφή της κοινωνικότητας είναι εν γένει καμπανάκι που πρέπει να ψάξω με τη βοήθεια ειδικού; Πότε μπορούμε να πούμε ότι είναι φυσιολογικό να επιθυμεί κάποιος τη μοναχικότητα;
Λες ότι θα αναγκαστείς να βγαίνεις έξω για να διατηρήσεις τις ήδη λιγοστές σου φιλίες. Η απάντηση για το αν αυτό που θέλεις πραγματικά είναι η μοναχικότητα ή αν κάτι άλλο σε κάνει να θέλεις να είσαι μοναχική, βρίσκεται στην απάντηση που εσύ θα δώσεις στις εξής ερωτήσεις: Πώς θα ένιωθες αν δεν είχες καθόλου φίλους; Πώς θα ένιωθες αν σε βάθος χρόνου ήσουν πραγματικά μόνη; Θα ήταν τόσο καλά, όσο κατά τη διάρκεια της καραντίνας που ήξερες εκ των προτέρων ότι έχει ημερομηνία λήξης και ήξερες ότι έχεις ακόμα φίλους; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει καλύτερα από εσένα αν η μοναχικότητα είναι η φυσική ροπή σου και περνάς πραγματικά καλύτερα μόνη, ή αν επιλέγεις αυτήν γιατί οι σχέσεις με τους ανθρώπους σε δυσκολεύουν. Αν σε δυσκολεύει να είσαι με κόσμο, αλλά είναι και κάτι που επιθυμείς, τότε ναι, η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε κάνει να βελτιώσεις τις σχέσεις σου.
Γενικότερα το φυσιολογικό σε οτιδήποτε είναι ό,τι δεν βλάπτει εσένα ή/και τους άλλους.