Kαλησπέρα, Η ερώτησή μου είναι για την Φαίνια. Μπήκα πρόσφατα σε σχέση με έναν διπολικό τύπου Α. Είμαστε και οι δύο γύρω στα 30. Έχει τη διάγνωση εδώ και αρκετά χρόνια. Το τελευταίο του μανιακό ήταν πριν από περίπου 6-7 χρόνια. Είναι πλέον σε θέση να καταλάβει τα ups and downs του ώστε να επικοινωνήσει με τον ψυχίατρο για μία ενδεχόμενη αλλαγή των φαρμάκων (λόγω lock down δεν πηγαίνει σε συνεδρίες όπως πήγαινε προηγουμένως). Τα φάρμακα του τα παίρνει πάντα. Εγώ από την πλευρά μου είμαι ενημερωμένη για την ασθένεια, ξέρω τι να περιμένω (όσο μπορεί να ξέρει τι να περιμένει ο καθένας τέλος πάντων). Παράλληλα, έχω συζητήσει μαζί του τι θα πρέπει να κάνω και εγώ σε περίπτωση που τον δω να ανεβαίνει ή να πέφτει πολύ. Δεν είμαι άτομο που θα το παίξει ψυχολόγος, σε καμία περίπτωση. Του το έχω ξεκαθαρίσει και δεν περιμένει από εμένα κάτι τέτοιο αλλά ξέρει ότι θα είμαι εκεί για να τον στηρίξω όσο περισσότερο μπορώ (εντός των δικών μου ορίων φυσικά). Μέχρι στιγμής, πραγματικά θέτονται πολύ καλά θεμέλια στη μεταξύ μας επικοινωνία και σχέση. Αυτό το διάστημα που έχει αρχίσει να πέφτει, όπως κάθε καλοκαίρι, μου το έχει πει και προσαρμοστήκαμε αναλόγως. Η προτεραιότητά μου είναι να προστατεύσω τον εαυτό μου και να θέτω όρια αλλά και σωστά θεμέλια για μία επιτυχημένη σχέση. Η ερώτησή μου είναι, αν υπάρχει κάτι παραπάνω που θα μπορούσα να κάνω ή κάτι που δεν έχω σκεφτεί ότι χρειάζεται να κάνω. Ευχαριστώ πολύ!
Όπως έχω ξαναγράψει, η σχέση με ανθρώπους με ψυχιατρικές νόσους, συχνά χρειάζεται παράλληλα μία υποστήριξη από ψυχολόγο στην υγιή πλευρά- αν και ποτέ κανείς δεν είναι απόλυτα ψυχικά υγιής :).