Σχετικά με το θέμα ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού. Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό για ένα παιδί είναι να μεγαλώνει με αγάπη αλλά (ναι είμαι και εγώ αλλά βάλε με σε αυτή την κατηγορία καθώς η σκέψη μου έχει αντιθέσεις και αντιφάσεις) είναι σωστό να του στερούνται τα 2 πρότυπα; Δηλαδή το πατρικό και το μητρικό; Δεν λέω ότι ντε και καλά επειδή υπάρχει μαμά μπαμπάς όλα θα βαίνουν καλώς αλλά γιατί να στερηθεί από την αρχή το ένα από τα δύο. Μήπως τελικά η ανάγκη να έχουν παιδί είναι πιο πολύ θέμα εγωισμού όπως και μια γυναίκα που λέει εγώ θέλω να γίνω μάνα και δεν με νοιάζει να έχω άντρα να το μεγαλώσω το παιδί. Ότι θα τα καταφέρει μόνη της. Και μπορεί όντως να τα καταφέρει δε λέω, αλλά γιατί να υπάρχει αυτή η στέρηση από την αρχή; Και ναι φυσικά δεν είναι όλα ιδανικά χωρίς στερήσεις και τι θα πάθει να μεγαλώσει με κάποιες στερήσεις κτλ κτλ. Απλά είμαι σε διαδικασία σκέψης.. Κάποιες φορές νιώθω ότι συμφωνώ και άλλες να διαφωνώ. Θα ήθελα παρακαλώ τη γνώμη σου! Φιλιά
Είμαι ένας άνθρωπος, που ανεξάρτητα από το επάγγελμα μου, πιστεύω πολύ το ότι τα λεγόμενα “πρότυπα” όπως τα εννοείς στο μήνυμα σου είναι εν πολλοίς κοινωνικές κατασκευές.
Πρέπει να επισημάνω ότι αυτό δεν είναι διαπιστωμένο, και δεν νομίζω πως είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν το φύλο μας μας οδηγεί να φερόμαστε κάπως συγκεκριμένα. Δηλαδή υπάρχουν θεωρίες που λένε πως το φύλο είναι μόνο βιολογία και πως ό,τι θεωρούμε εμείς για την έννοια γυναίκα/άνδρας είναι κατασκευασμένο, και υπάρχουν θεωρίες που λένε πως εκτός από τη διαφορετική βιολογία, ανάλογα με το φύλο αναμένονται και διαφορετικές συμπεριφορές/ψυχολογικές αντιδράσεις/προτιμήσεις, κ.ο.κ.
Εγώ νομίζω ότι επειδή δεν μεγαλώνουμε παιδιά σε εργαστήρια και επειδή η κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη που από τη γέννηση μας δεν μας βάζουν απλά ταμπέλα θηλυκό- αρσενικό, αλλά υπάρχει και μία ήδη υπάρχουσα κοσμοθεωρία για το τι σημαίνει αυτό το αρσενικό και θηλυκό, που προβάλλεται πάνω στο νεογνό, καμία υπόθεση από τις δύο δεν μπορεί να διαπιστωθεί επιστημονικά.
Φαντάζομαι πως με τις έννοιες «μητρικό» και «πατρικό» πρότυπο εννοείς τι αναμένεται κοινωνικά από τη μητέρα και από τον πατέρα, αλλά μπορεί να εννοείς και τα σεξουαλικά πρότυπα. Ας δούμε αρχικά στο λεξικό του Μπαμπινιώτη τι σημαίνει η λέξη πρότυπο:
Πρότυπο (το) 1. η προκατασκευασμένη μορφή αντικειμένου που χρησιμοποιείται ως υπόδειγμα για την αναπαραγωγή άλλων, ομοίων προς αυτό, 2. (μτφ) πρόσωπο, κατάσταση ή θεσμός που είναι άξια μιμήσεως για τα θετικά τους χαρακτηριστικά, 3. α) το πρόσωπο στο οποίο επιδιώκει κανείς να μοιάσει, του οποίου το παράδειγμα θέλει να ακολουθήσει, β) οτιδήποτε λειτουργεί ως αντικείμενο μιμήσεως, 4. το αντιπροσωπευτικό παράδειγμα συγκεκριμένης αρετής, συγκεκριμένου θετικού γνωρίσματος
Βρισκόμαστε σε έναν ιστότοπο που έχει ως κεντρική ιδέα του πως ό,τι γράφεται εδώ είναι πρωτίστως για τον άνθρωπο που λέγεται γυναίκα, οπότε δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για τα λάθη που πιστέψαμε μεγαλώνοντας, όσον αφορά τους ρόλους της μητέρας και του πατέρα (της γυναίκας και του άνδρα), τότε που δεν υπήρχαν ομόφυλες οικογένειες και η θέση της μαμάς ήταν ακόμα λίγο πολύ στην κουζίνα και του μπαμπάς να φέρνει το ψωμί στο σπίτι. Δεν πιστεύω στους διαχωρισμένους ρόλους του γονέα, πιστεύω ότι όσοι γίνονται γονείς έχουν ίδιες και ίσες ευθύνες, ανεξάρτητα από το αφήγημα που υπάρχει, όπως για παράδειγμα ότι η μητέρα είναι ο ευαίσθητος πυλώνας του σπιτιού, που θα μας στηρίξει στις δυσκολίες και θα πάρει τις λύπες μας και ότι ο πατέρας θα μας μάθει πως να γίνουμε άντρες.
Τα πρότυπα που έχω εγώ στο μυαλό μου είναι γονείς ή γονέας, ανεξαρτήτως φύλου, που θα διδάξει με τον χαρακτήρα του σε ένα παιδί να είναι ευγενικό, να έχει καλή καρδιά, να είναι σωστός πολίτης, να είναι δυναμικό, διεκδικητικό, και ό,τι τέλος πάντων θεωρεί ο καθένας πως ολοκληρώνει έναν άνθρωπο.
Τώρα, όσον αφορά τη σεξουαλικότητα. Και σε αυτήν υπάρχει μεγάλη επιστημονική διαμάχη, αν ο σεξουαλικός μας προσανατολισμός είναι προϊόν μάθησης ή βιολογίας. Εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος και σαν ψυχολόγος θεωρώ πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Εφόσον μέχρι πρότινος οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι προέρχονταν αποκλειστικά από δίφυλες οικογένειες και εφόσον η πλειοψηφία των ομοφυλόφιλων ανθρώπων υποστηρίζουν πως είναι κάτι που ήξεραν από πολύ μικρή ηλικία, δεν νομίζω ότι μπορούμε να ενοχοποιήσουμε έτσι εύκολα ούτε το φύλο του γονέα ούτε τη γονεϊκή συμπεριφορά. Σε κάθε περίπτωση, το να φοβάσαι πως το παιδί μια ομόφυλης οικογένειας θα βγει και αυτό ομοφυλόφιλο είναι απλά μία ομοφοβική αντίδραση. Καλή, κακή, δεν το κρίνω, αλλά αυτό είναι. Ω θε μου, μη διακινδυνεύσουμε να αποκτήσουμε και άλλους γκέι.
Θα μπορούσα να σου πω εξ αρχής πως η Αμερικάνικη Ψυχολογική Ένωση σε ανακοίνωση της έχει δηλώσει πως ύστερα από μακρά και ενδελεχή έρευνα με μεγάλο ποσοστό συμμετοχής, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός του γονέα δεν επηρεάζει σε καμία περίπτωση α) την ψυχολογική υγεία των παιδιών και β) την ικανότητα του γονέα να τηρήσει σωστά τον ρόλο του. Αλλά θεώρησα πως θα ήταν χρήσιμο να σου πω και δύο πράγματα παραπάνω.
Για να κλείσω, θέλω να σου πω πως ακόμη και αν πιστεύεις πως το φύλο δεν είναι μόνο βιολογία, αλλά σου δίνει εγγενείς προκάτ συμπεριφορές, κανένα παιδί δεν μεγαλώνει μόνο σε μια ομόφυλη οικογένεια, χωρίς κανένα άλλο πρότυπο εκεί έξω. Παππούδες, γιαγιάδες, δάσκαλοι, και των δύο φύλων, θα είναι δίπλα του για να του δώσουν όποιο “πρότυπο” θεωρείς εσύ πως πρέπει να πάρει.