- Αυτό το θέμα έχει 20 απαντήσεις, 15 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 4 έτη, 2 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Να πω κι εγώ την ιστορία μου: το ήξερα από μικρό κορίτσι. Ήξερα ότι κάτι δε μου πήγαινε, ότι κάτι ήταν “στραβό” στη ζωή μου, δεν κολλούσε. Και όταν έμαθα πολύ αργότερα ότι υπάρχει η ομοφυλοφιλία, βρήκα το λιμάνι μου. Ήξερα πάντα ποια είμαι και ήξερα από την οικογένειά μου, την ελληνική κοινωνία, την ελληνική τηλεόραση, τη θρησκεία κλπ ότι είναι λάθος. Έτσι είχα συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι δε θα κάνω ποτέ σχέση, δε θα αγαπήσω ποτέ, ότι θα μείνω μόνη μου σε όλη μου τη ζωή. Ποτέ δεν το είπα σε κανέναν.
Και μετά ήρθε το ίντερνετ! Τί υπέροχο να ξέρεις ότι υπάρχει τόσος άλλος κόσμος εκεί έξω σαν εσένα! Να μιλάς με αυτόν. Να σου ανοίγουν νέοι δρόμοι για ευτυχία! δεν άργησα να φύγω από τη χώρα αφού ήμουν τυχερή με τα επαγγελματικά μου, να αρχίσω να κάνω σχέσεις και να καταλήξω πλέον με τη δική μου οικογένεια, με την αποδοχή των συναδέλφων και φίλων.
Φυσικά ούτε λόγος για την οικογένεια που δεν το ξέρει και δε θα το μάθει, αφού έχω προσπαθήσει να κάνω νύξη για πολλά χρόνια και είναι ξεκάθαρο ότι απλά θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Από μακρυά λοιπό, κρυφά και “αγαπημένοι”. Ούτως ή άλλως το μωράκι μας δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα, ούτε ο γάμος μας. Δεν υπάρχει λόγος να κρατάω δεσμούς με τη χώρα. Η νέα μου ζωή στο εξωτερικό είναι το πιο όμορφο όνειρο που έγινε πραγματικότητα και το ότι γεννήθηκα στην Ελλάδα ήταν απλά μια άτυχη στιγμή.
Βαθιά μέσα μας πρέπει να ξέρουμε ποιοι και τί είμαστε. Και δυστυχώς η κοινωνία είναι δομημένη έτσι ώστε να μας δίνει εντολή για το πως θα ζήσουμε ο καθένας τη ζωή μας. Όμως μην το κάνετε! Μια ζωή έχουμε, μια ευκαιρία. Πρέπει να ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε. Κακό δεν κάνουμε σε κανέναν άλλωστε! 🙂
Merilyn, καταλαβαίνω ότι έχεις μια σχέση με την οικογένεια σου στην οποία αποκρύπτεις εκτός απο τη σεξουαλικότητα σου, τη γυναίκα σου και το παιδί σου. Χωρίς διάθεση να κρίνω, πώς αποφάσισες κάτι τέτοιο; Αναρωτίεμαι δηλαδή τι σου προσφέρει μια τέτοια σχέση τόσο μεγάλων ψεμμάτων σε αντίθεση με μια αλήθεια που στη χειρότερη περίπτωση θα σημαίνει τη διακοπή των σχέσεων.
Όσο για το παιδί, επειδή βρίσκομαι σε διασικάσια να αποκτήσω παιδί με τη γυναίκα μου, γνωρίζω ότι μπορεί να αναγνωριστεί στην Ελλάδα. Είτε σαν βιολογικό παιδί είτε μέσω υιοθεσίας δεύτερου γονέα. Φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό, απλά είναι μια επιλογή το να έχει Ελλήνικο διαβατήριο.
Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές bozonio. Θα κοιτάξω αυτά που μου είπες. Εγώ ήξερα ότι για να μπορώ να την υιοθετήσω νόμιμα την κόρη μας, πρέπει να αποποιηθεί του όρου “μητέρα” η σύζυγός μου. Ότι δηλαδή την παραδίδει για υιοθεσία σε μένα. Όχι ότι τη μοιραζόμαστε. Θα είναι πραγματικά ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα να την αναγνωρίσω στην Ελλάδα ως παιδί ομόφυλης οικογένειας όπως και το να αναγνωριστεί η σύζυγός μου!
Ξέρω από παρόμοια περίπτωση ότι πιστοποιητικό γέννησης από άλλη χώρα με ονόματα 2 μητέρων δε γίνεται αποδεκτό. Είναι για το ελληνικό δημόσιο ένα άκυρο χαρτί. Αν μπορούσες να μου δώσεις και το νόμο ή κάποιο άλλο στοιχείο για αυτά που αναφέρεις από τη δική σου εμπειρία, έχω κάνα δυο οικογένειες που θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν, γιατί έχουν το ίδιο πρόβλημα με μένα και το κυνηγάνε δικαστικά και πολιτικά χρόνια τώρα!
Όσον αφορά την οικογένεια, είναι μια μεγάλη ιστορία. Υπερσυντηρητισμός, μεγάλες ηλικίες που δεν καταλαβαίνουν, που ζούνε για την εικόνα που έχουν δώσει στην κοινωνία και που αν μαθαινόταν κάτι τέτοιο θα ζούσαν μέσα στην απέραντη θλίψη την υπόλοιπη ζωή τους και μετά εγώ μέσα στις τύψεις για τον πόνο που προκάλεσα, έστω και χωρίς ευθύνη. Έχω μιλήσει και με τον ψυχολόγο μου για το θέμα: είναι προτιμότερο το ψέμα και η προσποίηση για όλους μας από την αλήθεια που δε θα κάνει καλό σε κανέναν.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι απο την απάντηση μου φάνηκε οτι ξέρω τα πάντα για την αναγνώριση του παιδιού ενώ απλά ψάχνομαι και εγω! Αυτό που γνωρίζω σίγουρα ειναι ότι γίνεται υιοθεσία δεύτερου γονέα γιατί αρκετοί φίλοι το έχουν κάνει. Ο λόγος είναι ότι ενώ στις χώρες που αναγνωρίζεται ο γάμος δεν υπάρχει θέμα, σε άλλες χώρες (και σε κάποιες πολιτείες της Αμερικής) ο μη-βιολογικός γονιός του παιδιού μένει ακάλυπτος. Οπότε θεώρώ ότι γίνεται με αυτό τον τρόπο, δηλαδή σαν υιοθετημένο να πάρει το παιδί την ελληνική ιθαγένεια. Τώρα φυσικά μπορεί να υπάρχει άλλο κόλλημα που δεν υποψιάζομαι όπότε με ενδιαφέρει πολύ η συζήτηση με άτομα που βρίσκονται σε παρόμοια θέση. Ανοίγω θέμα στην κατηγορία “οκογένεια” για να μην αλλάζουμε τη συζήτηση εδώ.
Κατά τα άλλα καλη δύναμη στα θέματα με την οικογενεία σου! Είναι πολύ δύσκολες καταστάσεις και δυστυχώς πολύ κοινές στη λοατ κοινότητα.
παρτε καφε, ακολουθει πανω κατω σεντονο…..
Νομιζω πως απο πολυ μικρη ειχα μια ιδεα πως εχω μια ιδιαιτερη σχεση με τα αλλα κοριτσακια, αλλα δεν ειχα καταλαβει πως και τι.
Γυρω στα 16 επαθα το πρωτο κρας με μια συμμαθητρια και της το ειπα μαλιστα!
Τετοιο θρασος! Φυσικα με εβαλε στη θεση μου και μ εκανε ρομπα στην παρεα, ευτυχως οχι σε ολη την ατιμη κενωνια….
Μετα απο αυτο κραξιμο ειπα να δω τι λενε τα αγορακια, μαζευτηκα στη φωλια μου και απεκτησα μποι φρεντ. Παμε φαστ μερικα χρονια μετα που φευγω απο την πολη μου συνεχιζω να εχω σχεσεις με αγορια αλλα κατι λειπει συναισθηματικα και στο σεξ…..
Ωσπου βρισκομαι σε μια ξενη χωρα και εκει συστηνονται ως λεσβιες και γκει και δε τρεχει τιποτα….Συνεχιζα να βγαινω με αντρες για αρκετα χρονια ωσπου περιπου στα 27 το πηρα αποφαση και πηγα κυριολεκτικα με την πρωτη λεσβια που γνωρισα για να μου φυγει η απορια…..Και μου εφυγε…
Και οντως απο τοτε δεν κοιταξα πισω
Γενικα, αν κατι γυριζει στο μυαλο σου για καιρο μαλλον υπαρχει λογος.
ΕΠισης σκεψου, αν ενθουσιαζεσαι πολυ για καποια φιλη παρα πολυ_? εγω πχ ειχα ερωτα πλατωνικο με φιλη απο το πανεπιστημιο που τελικα καλυπτε τα συναισθηματικα κενα που ειχα απο τις σχεσεις με τα αγορια…Τι όμορφες (και δύσκολες) ιστορίες..
Η δική μου είναι πολύ απλή και ευτυχώς χωρίς ιδιαίτερο δράμα. Είμαι 28, και παρότι πάντα ήξερα κατά κάποιο τρόπο ότι έλκομαι/θα μπορούσα να έχω σεξουαλικές επαφές με γυναίκες, δεν είχε προκύψει ποτέ να γνωρίσω γυναίκα που όντως θα επιθυμήσω.
Πριν σχεδόν δύο χρόνια γνώρισα σε ένα συνέδριο μια κοπέλα ανοιχτά λεσβία, με την οποία ήρθαμε κοντά λόγω προγράμματος, και καταλήξαμε να είμαστε μαζί για περίπου 1 χρόνο. Δεν είχα επεξεργαστεί ποτέ στο μυαλό μου τη σεξουαλικότητά μου. Έλκομαι και από άντρες, οπότε μέχρι τότε απλά αντιδρούσα σε αυτούς που με έλκυαν -που ήταν πάντα άντρες. Αντίστοιχη ήταν και η έλξη μου για την Ιωάννα. Θυμάμαι πως μου είχε κάνει τότε εντύπωση πως τίποτα δεν είναι διαφορετικό, από την άποψη ότι επιθυμώ έναν άνθρωπο και θέλω να βρίσκομαι συχνά κοντά του, να τον αγγίζω, να μοιράζομαι τον εαυτό μου μαζί του. Είναι απλό και ίσως αυτονόητο, αλλά για μένα ήταν μια μικρή αποκάλυψη. Το έζησα όπως θα ζούσα μια οποιαδήποτε άλλη σχέση, και μάλιστα αρκετά ανοιχτά. Οι περισσότεροι φίλοι μου ήξεραν για εκείνη, κάποιοι την είχαν γνωρίσει κιόλας (έμενε σε άλλη πόλη και την επισκεπτόμουν κυρίως εγώ). Παρόλα αυτά, δεν την παρουσίασα ποτέ στην οικογένεια μου ως την κοπέλα μου. Την είχαν γνωρίσει, αλλά χωρίς ταμπέλα. Είναι πιθανό να υποψιάστηκαν, αλλά δεν συζητήθηκε ποτέ. Αντίστοιχα, δεν έδινα ποτέ ιδιαίτερο λογαριασμό και για τους άντρες συντρόφους μου, αλλά αναγνωρίζω πως εν προκειμένω ήμουν ακόμη πιο μυστικοπαθής. Αν προκύψει ξανά μια τέτοια σχέση στο μέλλον, θα ήθελα να τη διαχειριστώ αλλιώς. Δεν μετανιώνω, αλλά πιστεύω πως μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, είμαι πιο έτοιμη να ζω unapologetically. 🙂Αγαπητή ανώνυμη,
Από πολύ μικρή με έλκυαν και τα δύο φύλα και τότε στο μυαλό μου θεωρούσα πως αυτό συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Εκεί γύρω στην εφηβεία άρχισα να προβληματίζομαι γιατί δεν ήταν κοινώς αποδεκτό να θέλω μια γυναίκα σε αντίθεση με το να θέλω έναν άνδρα. Ευτυχώς και για καλή μου τύχη είχα πολύ καλό δίκτυο υποστήριξης, φίλους δηλαδή, που με έκαναν να νιώσω ασφαλής για αυτό που είμαι και για τον τρόπο που θέλω να ζήσω τις προσωπικές μου σχέσεις. Μετά από σχέσεις και με τα δύο φύλα κατάλαβα πως με ελκύουν οι προσωπικότητες και όχι απαραίτητα το φύλο. Ήταν δύσκολο να το αποδεχθώ με την έννοια ότι κάθε φορά έπρεπε να κάνω κάποιου είδους outing στον εκάστοτε σύντροφο, κατάλαβα όμως πως είναι αυτό που είναι και πως οι συστάσεις δεν απαραίτητες.
Φιλική συμβουλή, φτιάξε το safe circle σου για να νιώσεις άνετα για το πως θες να υπάρξεις και ο κόσμος είναι δικός σου. Υπάρχουν πολλά ψηφιακά μέσα και μέρη που μπορείς να κάνεις γνωριμίες, be open και μη φοβάσαι.
Καλή τύχη 🙂
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
