- Αυτό το θέμα έχει 20 απαντήσεις, 15 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 4 έτη, 1 μήνα πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
(Από χρήστη/χρήστρια που θέλησε να μείνει ανώνυμη)
Θέλετε να μοιραστείτε εμπειρίες για το όταν καταλάβατε ότι δεν είστε στρέιτ; Το ξέρατε από πάντα ή έγινε σε μεγαλύτερη ηλικία; Ήταν σταδιακή συνειδητοποίηση ή ένα συγκεκριμένο γεγονός που σας έκανε να το καταλάβετε; Πίστευετε ότι θα μπορούσατε να είχατε κάνετε κάτι διαφορετικά για να βοηθήσετε τον εαυτό σας να το συνειδητοποιήσει; Ευχαριστώ!
Αγαπητή ανώνυμη, οι γυναίκες ήρθαν στην ερωτική μου ζωή κάπου στα 26-27 (πάω στα 35). Μέχρι τότε όλες μου οι ερωτικές εμπειρίες ήταν με άντρες. Σε εκείνη την ηλικία, λοιπόν, ερωτεύτηκα μία γυναίκα. Μου πήρε καιρό να το δω. Όλα άρχισαν να γίνονται πιο ξεκάθαρα όταν η Κ. (ανοικτά γκέι) μου την έπεσε σ’ ένα πάρτι της. Τα έκανα μαντάρα και το έβαλα στα πόδια. Ο λόγος; Ήταν γυναίκα. Η Κ. συνέχισε να με φλερτάρει. Με διεκδικούσε ανοικτά και εγώ το έβαζα στα πόδια. Ώσπου μια μέρα συνειδητοποίησα πως δρούσα σχεδόν όπως ένας ομοφοβικός άνθρωπος. Φρίκαρα στη σκέψη. Εκείνη τη μέρα πήρα μια βαθιά ανάσα και πήγα να τη βρω. Η σχέση αυτή κράτησε κάποια χρόνια και σήμερα η Κ. είναι ένας από τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Μετά την Κ. είχα κι άλλες ερωτικές εμπειρίες με γυναίκες. Ήταν ένας εντελώς νέος κόσμος όλο αυτό και είχα ενθουσιαστεί, όπως είχα κάνει στα 20 μου και με τους άντρες.
Σήμερα, μπορώ να σου πω με σιγουριά πως δεν με ενδιαφέρει το φύλο. Μπορώ να δω σεξουαλικά, ερωτικά και συναισθηματικά οποιοδήποτε άνθρωπο αρκεί να με αγγίξει εγκεφαλικά. Βρίσκω τους άντρες και τις γυναίκες και οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται αλλιώς το ίδιο ενδιαφέροντα πρόσωπα για να κάνεις σεξ, να ερωτευτείς και να αγαπήσεις.
Δεν ξέρω γιατί ρωτάς, ίσως βρίσκεσαι αντιμέτωπη με αυτό το συναίσθημα, να θες μία γυναίκα και να μην ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Ή να έχεις αρχίσει να βλέπεις πως δεν σε ελκύουν οι άντρες αλλά οι γυναίκες και να μην ξέρεις πώς να το αντιμετωπίσεις. Πολλά ίσως. Θα σου πω να πάρεις βαθιές ανάσες και να δεις τον εαυτό σου με όση περισσότερη ειλικρίνεια μπορείς. Μόνο έτσι θα πάρεις θάρρος για να τολμήσεις αυτό που τώρα σου φαίνεται βουνό. Και συζήτησε! Συζήτησε τα πάντα με τους κατάλληλους ανθρώπους. Θα σε βοηθήσει να γίνεις πιο ανοικτή απέναντι σε αυτό που τώρα το αντιμετωπίζεις, έχοντας πατημένο το φρένο. Κλείνοντας, τόλμησε να ζήσεις ερωτικές εμπειρίες με ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν. Μόνο έτσι θα βρεις την άκρη για την σεξουαλικότητά σου, όποια κι αν είναι αυτή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος στον έρωτα από αυτόν. Όση θεωρία κι αν διαμορφώσεις στο κεφάλι σου, στην πράξη θα δεις πώς σου αρέσει να αφήνεσαι στο σεξ και τον έρωτα.
🙂
Αγαπητή ανώνυμη , η δική μου ιστορία είναι αρκετά περίεργη. Μου άρεσαν οι γυναίκες από παιδάκι. Όταν λέω παιδάκι, είχα φαντασιώσεις στο δημοτικό με συμμαθήτριες μου. Και μάλιστα είχε προχωρήσει το πράγμα με μια από αυτές… Βαφτισμενο ως “παιχνίδι”. Δυστυχώς στην ετεροκανονικη ελληνική κοινωνία άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω ότι μπορώ να κάνω σχέση με γυναίκα. Δε γνώριζα και καμιά, τιντερ δεν είχε έρθει ακόμα, από όταν έφυγα Ολλανδία το 2014 είδα το φως μου. Δηλαδή είχα καταλάβει την έλξη, αλλά νόμιζα ότι συμβαίνει σε όλες (σε αυτό οφείλεται και ότι δεν μπορώ να φανταστώ κάτι που δεν έχω δει, και επειδή δεν είχα δει καθόλου γυναίκες ζευγάρια γύρω μου – είμαι κι από χωριό – φανταζομουν ότι όλες οι γυναίκες έλκονται και από γυναίκες και αν τους δοθεί η ευκαιρία συνευρίσκονται πίσω από κλειστές πόρτες αλλά σχέσεις κάνουν μόνο με άνδρες) . Τρικυμία εν κρανιω. Αλλά την έλξη τη συνειδητοποίησα μόνη μου, οι σκέψεις ήρθαν με αφορμή μια συμμαθήτριά μου, και μετά επιβεβαιώθηκαν όταν είδα πρώτη φορά σχετικό υλικό σε περιοδικό και συνειδητοποιήσα ότι αυτό μου αρέσει πολύ και θα ήθελα να το κάνω.
Σαν παιδάκι δεν έβλεπα κανέναν ερωτικά, μου φαίνονταν και αρκετά χαζές οι σχέσεις σε ταινίες κτλ. Και μετά ήρθε η εφηβεία. Όπου στα 14 περίπου ξαφνικά άρχισα να βλέπω τις γυναίκες εντελώς διαφορετικά. Το καταλαβα αμέσως, δε το αμφισβήτησα ποτέ. Αλλά πέρασα ένα αρκετά μεγάλο διάστημα μοναξιάς που πίστευα ότι δε θα κάνω ποτέ σχέση και κανεις δε θα με αποδεχτεί. Αν άλλαζα κάτι θα ήταν αυτό. Θα προσπαθούσα να βρω φίλους που να με δέχονται, θα έψαχνα στο Ίντερνετ, αυτά που έκανα δηλαδή αργότερα και μέ τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας.
Αχ μου αρέσουν αυτές οι εξιστορήσεις. Θα προσθέσω κι εγώ τη δική μου. Λοιπόν: στο Δημοτικό ήμουν ερωτευμένη με τη δασκάλα της Μουσικής. Στο Γυμνάσιο, με την καθηγήτρια των Γερμανικών. Στο Λύκειο, με την καθηγήτρια των Λατινικών. Με αυτά και με εκείνα, δεν συνειδητοποίησα απλως οτι μου αρέσουν οι γυναίκες, αλλά επίσης οτι με ελκύουν ιδιαίτερα οι μεγαλυτερης ηλικιας γυναίκες. (Συνομήλικη ή μικρότερή μου; Ποτέ) Αυτό είναι όλο.
Movie Lover, χάζευα τα blogs σου (έφτασα εκεί από το σχόλιο που έκανες σε μια ερώτηση για γκέι λογοτεχνία) και ενθουσιάστηκα με τις ταινίες που έχεις προτείνει έως τώρα, ειδικά τις ασπρόμαυρες. Σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να προωθήσεις το blog σου στις Συζητήσεις του Α, μπα:
Μπορεί να ενδιαφέρεται κάποιο μέλος να τις ψάξει.
ΥΓ Συγγνώμη για το ‘άκυρο’ σχόλιο.
Μέχρι τα 22 μου πήγαινα με άντρες. Έκανα σχέσεις με τις οποίες το μόνο που με έδενε ήταν μια κάποια συμπάθεια. Έκανα σεξ με τους αντρες το οποίο δεν το ευχαριστιομουν αν δεν είχα πιει. Νόμιζα ότι έτσι πρέπει να είναι. Νόμιζα ότι έτσι είναι μια σχέση (ότι αρκεί να είσαι φιλη με το αγόρι σου). Νομιζα ότι το σεξ δεν με ενθουσιάζει γιατί ήμουν “κλειστή” και πονούσα λίγο. Ότι έπρεπε να πιω για να μου αρέσει και ότι έτσι κάνουν όλοι. Ώσπου στα 22 μου γνώρισα μια κοπέλα. Αυτή με βρήκε. Αυτή με ρώτησε αν θέλω να δοκιμάσω κάτι καινούργιο. Είπα ναι, θελω. Έτσι ξεκίνησε μια όμορφη σχέση. Μια σχέση που δεν είχα πιστέψει ποτέ μέχρι τότε ότι μπορεί να υπάρξει. Πρώτη μου φορά ένιωθα τέτοια έλξη. Πρώτη μου φορά κατάλαβα τις έννοιες έρωτας, καψούρα, καρδιοχτύπι, πόθος, πόνος. Η αποδοχή της σεξουαλικότητας μου από τον εαυτό μου δεν ήταν εύκολη διαδικασία. Όταν όμως επιτεύχθηκε, ξέρεις τι βγήκε στην επιφάνεια φίλη ανώνυμη…?! Συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα χρόνια από την εφηβεία μου μέχρι τότε η διαφορετικοτητα της σεξουαλικότητας μου ήταν εκεί. Ήταν εκεί από το γυμνάσιο ακόμα και μου φώναζε. Μα εγώ δεν την άκουγα. Ξεπετάχτηκαν απ το μυαλό μου μνήμες και εικόνες καλά κρυμμένες. Άρχισα να θυμάμαι την έλξη που είχα νιώσει κατά καιρούς για κορίτσια, ερωτικές σκέψεις που έκανα, σάιτ και πληροφορίες περί ομοφυλοφιλίας που έψαχνα. Και το χειρότερο, θυμήθηκα ότι όλα αυτά προσπαθούσα να τα σβήσω απ’ το μυαλό μου. Θυμήθηκα ότι ξάπλωνα το βράδυ στο παιδικό μου κρεβάτι και έλεγα “όχι δεν μπορεί να είμαι λεσβία. Αποκλείεται. Μα δεν έκανα κάτι κακό, κάτι διαφορετικό από τις φίλες μου. Δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα. Γιατί να συμβαίνει σε μένα..?” Και μετά έλεγα “Ακόμα είμαι μικρη, ας τα ξεχάσω όλα. Ακόμα δεν μπορώ να ξέρω. Θα μεγαλώσω λίγο και θα ερωτευτώ πραγματικα έναν αντρα. Δεν χρειάζεται να στεναχωριέμαι τώρα. Θα έρθει ο καταλληλος και θα καταλάβω ότι είμαι στρέιτ.” Όλες αυτές τις σκέψεις που έκανα μικρή, μεγαλώνοντας τις είχα ξεχάσει. Δεν θυμώνουν τίποτα από τα 18 μου και μετά. Ήρθαν στην επιφάνεια από τη στιγμή της αποδοχής της σεξουαλικότητας μου. Άργησα πολύ να το συνειδητοποιήσω. Άργησα γιατί η κοινωνία μου είχε μάθει έναν συγκεκριμένο τρόπο για τον έρωτα και την αγαπη και συγχρωνως μου απαγόρευε κάτι άλλο, διαφορετικό. Κανείς δεν μου το έδειξε. Πουθενά δεν το είδα. Ούτε γραμμενο, ούτε μου μίλησε κανείς για αυτό,ούτε μου έδειξε. Δεν ήταν λογικό. Ήταν κάτι παράλογο και τρελό. Πώς λοιπόν εγώ να το ενστερνιστώ ?! Και μέχρι τότε, αγαπητή άγνωστη, περπατούσα στο δρόμο που η κοινωνία αυτή είχε φτιαξει για μένα…
Ηδη από την εφηβεία μου είχα την φαντασίωση να βρεθώ ερωτικά με γυναίκες αλλά έμενε ως φαντασίωση. Όχι από ενοχή ή ντροπή, δεν είχε τύχει.Μέχρι τα 23 μου που ερωτεύτηκα σφόδρα μια γυναίκα που κάναμε παρέα και τελικά μείναμε μαζί για κανένα εξάμηνο. Μετά από κάποιο καιρό ξαναβρέθηκα με γυναίκα.
Παρότι άπειρη και πρωτάρα στο κομμάτι αυτό, αισθανόμουν ότι δεν ήθελα να επιστρέψω σε κανέναν να κρίνει ή να μειώσει αυτό που αισθανόμουν και βίωνα. Μάλιστα το είχα ανακοινώσει και στους γονείς μου με την παράκληση αν δεν μπορούν να το αποδεχτούν να το σεβαστούν. Έκτοτε έχω ξαναβρεθεί με γυναίκες αλλά στατιστικά έλκομαι κυρίως από άντρες. Πιστεύω πολύ ότι ερωτεύεσαι τον άνθρωπο και όχι το φύλο.Δυστυχώς από πρώτο χέρι ήρθα αντιμέτωπη με το πόσο πίσω είμαστε σαν κοινωνία και με το πόσο επιλεκτικά αποδεχόμαστε ή κατακρίνουμε τις ερωτικές επιλογές των άλλων. Υπάρχει πολύ ντροπή δυστυχώς (ενδεικτικό παράδειγμα η πρώτη γυναίκα που ήμουν που παρότι πήγαινε κυρίως με γυναίκες, δεν το γνώριζε κανείς εκτός από τους πολύ οικείους της, συνεπώς εγώ παρουσιαζόμουν ως τη νέα της φίλη) ενώ το όμορφο και αυτονόητο θα ήταν να νιώθουμε υπερήφανοι για τον άνθρωπο που θέλουμε. Επίσης πόσο υποκριτικό είναι να βλέπεις ανθρώπους που δέχονται την ομοφυλοφιλία ανάλογα με την εμφάνιση των συμμετεχόντων (χαίρε τσόντα).
Να μη ντρεπόμαστε. Κανείς μας και καμία μας. Ο καθένας κρίνει και πράττει με αυτό που ξέρει και καταλαβαίνει (δεν καταλαβαίνει βασικά).
Αγάπη 🙂
Μέχρι κάποια στιγμή νομίζεις πως η ζωή σου είναι εντάξει με κάποιο τρόπο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα έρθει ο άνθρωπος αυτός να σε ταρακουνήσει ή απλώς να αναρωτηθείς. Ο έρωτας δεν έχει κάποια συγκεκριμένη μορφή. Εμείς οι άνθρωποι κωδικοποιήσαμε μάθαμε πράγματα έτσι όπως ήταν,έτσι όπως μας τα περάσαν ίσως. Αν αύριο ερχόταν μια γυναίκα και σου έλεγε μου αρέσεις; τι θα άλλαζε τι θα σε τρόμαζε;
Να μη τα πολυλογώ,και εκεί που ήθελα να καταλήξω θα σου πω για εμένα. Χρόνια είχα σχέσεις με άντρες όπως και η τελευταία που έχω.
Δε σου κρύβω πως μαθαίνοντας μέσα από τις σχέσεις και εγώ η ίδια θεωρώ πως τα πιο έντονα συναισθήματα τα ένιωσα για γυναίκα.
όταν έρθει στη ζωή σου κάτι όμορφο να το νιώσεις κ να μην φοβηθείς κ κυρίως να το ζήσεις.
Ήταν σε μεγάλη ηλικία η συνειδητοποίηση ότι ερωτεύομαι γυναίκες, συγκεκριμένα μετά τα 30. Εμφανίστηκε στο γραφείο ως νέα συνάδελφος κι εγώ έμεινα κόκκαλο, να την κοιτάζω και να σκέφτομαι πόσο ωραία γυναίκα είναι. Εγώ παντρεμένη, με παιδί, σε γάμο με έναν καλό σύζυγο.
Οταν ξεκίνησα να κάνω έρωτα με άντρες, πάντα υπήρχε ένα κενό, κάτι έλλειπε. Σκεφτόμουν ότι ήμουν ψυχρή, αφού δεν μου άρεσε η διείσδυση, ούτε πετούσα από την χαρά μου με το να κάνω έρωτα. Ούτε μου πήγαινε το μυαλό σε κάτι άλλο.
Ώσπου μπήκε στο γραφείο!
Το πάλεψα χρόνια, αρνιόμουν να δεχθώ ότι ήμουν κάτι άλλο απ αυτό που νόμιζα ότι είμαι. Εκείνη ξαφνικά φεύγει από το γραφείο και εγώ πέφτω στα πατώματα. Περνάει κι άλλος καιρός, ώσπου αποφασίζω ότι πρέπει να διαπιστώσω τελικά ποιά είμαι. Ήμουν όμως παντρεμένη, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς να το πω στον άντρα μου. Ισως το γεγονός ότι ήξερα πως ήταν ένας καλός άνθρωπος, με ώθησε και να το κάνω. Για πρώτη φορά ανοίχτηκα και του μίλησα για το πως αισθανόμουν στον έρωτα. Του είπα ότι έπρεπε να το ξεκαθαρίσω και ότι δεν μπορούσα να το κάνω πίσω από την πλάτη του. Εκείνος το δέχτηκε και μου άφησε χώρο…
Ξεκίνησα να κάνω γνωριμίες με γκέι γυναίκες. Βρίσκομαι ερωτικά για πρώτη φορά με γυναίκα και η πρώτη σκέψη μου ήταν “εδώ είμαι”! Ήταν δρόμος χωρίς επιστροφή.
Με τον καιρό κάνω σχέση, ερωτεύομαι και αισθάνομαι πως είναι να είμαι γυναίκα, πως να ευχαριστιέμαι τον έρωτα, την απελευθέρωση κάνοντας έρωτα με γυναίκα, την ηδονή.
Ο γάμος μου τελείωσε.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν όλο αυτό ήρθε αργά για μένα και δεν έχω δώσει απάντηση. Ξέρω όμως ότι έστω κι αν είναι αργά, το έζησα και ότι πρέπει να το δεχθώ και να προχωρήσω.
Και πώς ξέρεις ότι δεν είσαι απλά bi curious? Ξέρω ότι μου αρέσουν οι άντρες. Οι Γυναίκες όμως? Κλίνω προς το ναι, αλλά πως το καταλαβαίνεις σίγουρα χωρίς trial and error? Ο συντροφός μου λέει ότι αν είμαι bi, είκαι οκ για αυτόν να δοκιμάσω ό,τι θέλω. Μπορώ να το πιστέψω αυτό? Και τι μπορώ να δοκιμάσω σε επαρχιακή πόλη που δεν είναι καν το μέρος που μεγάλωσα και χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα σε παιδί, σύντροφο και δουλειά? Από που ξεκινάς τέλος πάντων?
Δυστυχως δεν μπορει κανεις να σου εγγυηθει για τη σχεση σου… Αν και μπραβο στο συντροφο που για αρχη σου δινει το περιθωριο να καταλαβεις τι σου συμβαινει. Μια ιδεα που εχω, αν θα ενιωθες ανετα με αυτο, ειναι να κανεις ενα ταξιδι σε μια πολη, Αθηνα η Βαρκελωνη η Αμστερνταμ, και να βγεις ενα ραντεβου μεσω τιντερ που να ξερεις σιγουρα οτι ειναι ραντεβου. Λογικα και μονο η ατμοσφαιρα αυτη και μια γυναικα που θα σε κοιταει ερωτικα θα σε βοηθησει να καταλαβεις… Εγω παντως ετσι καταλαβα. Ελπιζω να βοηθησα!
Ευχαριστουμε Λενα για τον χωρο που μας εδωσες!
Απο μικρη μου “αρεσαν” αγορια, αλλα ηθελα πααρα πολυ να ειμαι “φιλη” με καποια κοριτσια. Αυτα απο το νηπειο μεχρι το Λυκειο, χαμπαρι εγω. Μεχρι που ερωτευτηκα κοπελα, απο το πουθενα μεσω ιντερνετ σε αλλη πολη. Κρατησαμε 4 χρονια σχεση απο αποσταση. Ο σημαντικοτερος ανθρωπος στη ζωη μου. Οτι καλυτερο μου ειχε συμβει, με πολλες δυσκολιες ομως. Παρολα αυτα,ημουν παρα πολυ τυχερη που εγινε ετσι.
@ Μαύρο Γατί
Το σκέφτομαι μέρες τώρα. Έχει λογική αυτό που προτείνεις. Διάβασα και το αντίστοιχο thread για το online dating, γκουγκλαρα και πολύ. Η αλήθεια είναι ότι μου φαίνεται λίγο βουνό γιατί δεν έχω ξαναασχοληθεί με το σπορ του tinder and stuff. Ευχαριστώ πάντως! Κάτι πρεπει να κάνω γιατί με τρώει χρόνια το θέμα και, πλην του συντρόφου μου και του προηγούμενου σχόλιού μου εδώ, δεν το έχω ξανασυζητήσει.
Να σου πω πως για μένα δεν είναι κάτι που ακόμα έχω προσδιορίσει. Ως επί το πλείστον ελκύομαι απο άντρες όμως όλες μα όλες μου οι φαντασιώσεις είναι με γυναίκες. Το ένιωθα από μικρή, στο δημοτικό ήμουν ερωτευμένη με ένα αγοράκι όμως είχα αποφασίσει και ζήτησα σε γάμο μια συμμαθήτρια μου. Είχα μια πάρα πολύ όμορφη αλλά σύντομη σχέση με κοπέλα στα φοιτητικά μου χρόνια παράλληλα με τη straight σχέση μου. Εκείνη με άφησε τρομοκρατημένη μετά την πρώτη φορά γιατί ήμαστε γυναίκες και δεν ήταν σωστό. Οι άντρες σύντροφοι μου πάντα το γνώριζαν και ακόμα και τώρα που ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε με τον σύντροφό μου το γνωρίζει. Όπως είπα και στην αρχή δεν ξέρω πως να το προσδιορίσω και ο φίλος μου μεταξύ σοβαρού και αστείου φοβάται ότι θα τον αφήσω για κάποια γυναίκα. Είμαι όμως πάρα πολύ ερωτευμένη μαζί του και κάθε φορά που μου κάνει στοματικό σκέφτομαι ότι είναι γυναίκα ενώ ευχαριστιέμαι πάρα πολύ και την διεισδυση…. Τι να πω…. το προσδιορίζω ως είμαι απλά εγώ…
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
