Αγαπητή “Α, μπα” και λοιπή παρέα, καλησπέρα. Πληροφορήθηκα την ύπαρξη της στήλης πριν από τρεις μήνες περίπου, διάβασα αρκετά από τα κείμενά της και αποφάσισα να στείλω κι εγώ τη δική μου πρόσφατη ιστορία- ερώτηση. Ζω σε μεγάλη πόλη (έφυγα για σπουδές πριν 15 χρόνια και δεν ξαναγύρισα) αλλά κατάγομαι από επαρχία. Πριν από λίγο καιρό βρέθηκα ξανά στο πατρικό μου και με αφορμή ένα ρεπορτάζ σε δελτίο ειδήσεων άναψε συζήτηση γύρω από το θέμα της συναίνεσης και την κουλτούρα βιασμού. Το τι άκουσα δεν περιγράφεται. Κάποια στιγμή αναφέρθηκε από τον πατέρα μου ως παράδειγμα η υπόθεση της Ελένης Τοπαλούδη και τον άκουσα να λέει (με τη μητέρα μου να συμφωνεί): “κι αυτό το κορίτσι πια ντιπ χαζό, αφού βιάστηκε μία φορά, τι ήθελε και έβγαινε μ’ αυτούς; Τόσο πολύ καιγόταν να βρει γκόμενο; Αλλά τέτοιο ήταν κι αυτό!” (εννοούσε γυναίκα “ελαφρών ηθών”, που κάνει εφήμερες σχέσεις). Εκείνη τη στιγμή πάγωσα, γιατί ανακάλυψα πως στα 33 μου δεν ήξερα καθόλου καλά τους γονείς μου. Είχα καταλάβει εδώ και κάποια χρόνια πως διατηρούν τις παρωχημένες αντιλήψεις τους για τους έμφυλους ρόλους αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μιλούσαν τόσο χυδαία για έναν νέο άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή τόσο άδικα. Με δυσκολία συγκράτησα την ψυχραιμία μου (για να μην αρχίσω να ωρύομαι και με αποκαλέσουν υστερική ή ανισόρροπη) κι άρχισα να τους εξηγώ με πολύ απλό και εύληπτο τρόπο τι είναι λάθος στην αντίληψη αυτή, τι είναι κουλτούρα βιασμού και πώς μέσω αυτής οι ίδιοι — και η κοινωνία εν γένει– χορηγεί άφεση στον δράστη και ενοχοποιεί το θύμα. Αυτοί άρχισαν να ουρλιάζουν (δεν το’ χουν με τον ήρεμο διάλογο, εκρήγνυνται εύκολα), ισχυριζόμενοι πως δεν επικροτούν επ’ ουδενί την πράξη των δραστών αλλά ” κι αυτή όφειλε να φυλάγεται”. Μετά από τη συζήτηση αυτή πάγωσα. Έχω αρχίσει πια να αποφεύγω τον διάλογο μαζί τους (βοηθά και η απόσταση) και να μην θέλω πολλά- πολλά. Δεν είναι εύκολη η ζωή μου μαζί τους τα τελευταία έξι χρόνια, καθώς από τα 27 μου δέχομαι συνεχώς πιέσεις για γάμο, διαπληκτιζόμαστε συχνά για το θέμα αυτό και την άρνησή μου να ευθυγραμμιστώ με τις προσδοκίες τους, είναι αναμενόμενο δηλαδή να μην υπάρχει σύγκλιση απόψεων μεταξύ μας, καθώς ανήκουμε σε άλλη γενιά και έχουμε διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο και προσλαμβάνουσες παραστάσεις (εκείνοι απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης, ηλικίας 50- 60, πέρασαν όλη τη ζωή τους στην επαρχία, εγώ κάτοχος διδακτορικού, ζω μόνη σε μεγάλη πόλη, ενημερώνομαι και λόγω των αναγνωσμάτων μου απέκτησα αυξημένη ευαισθησία σε αυτά τα θέματα). Δεν θυμάμαι ποτέ να έχουμε μιλήσει γι’ αυτά, στην εφηβεία μου δεν υπήρξε η παραμικρή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, μου απαγόρευαν απλώς τα φλερτ και τις σχέσεις με τα αγόρια, γιατί “θα βρεις κανέναν άχρηστο που θα σε εκμεταλλευτεί και θα σε πετάξει” ή “τι θα πει ο κόσμος αν γυρνάς με τον έναν και με τον άλλον”. Το ερώτημά μου είναι το εξής: να συνεχίσω να κάνω ανάλογες συζητήσεις μαζί τους, όσο είναι εφικτό και όσο πιο πολιτισμένα γίνεται, μήπως καταφέρω και αγγίξω κάποια ευαίσθητη χορδή; Ρωτώ γιατί έχω αρχίσει να φοβάμαι και να υποψιάζομαι πως, αν ποτέ μου συμβεί κάτι (παρενόχληση, επίθεση κλπ), δεν θα με στηρίξουν και θα μου επιρρίψουν ευθύνες. Ευτυχώς κάνω τέτοιες συζητήσεις με τον κατά πέντε χρόνια νεότερο αδελφό μου, διαπιστώνω πως ανταποκρίνεται θετικά και κάπου εκεί νιώθω πως υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας.
– Κόρη σε απόγνωση
Δεν μπορείς να βασίζεσαι πάνω τους, όχι μόνο επειδή διαφέρετε τόσο πολύ, αλλά επειδή είσαι 33. Αν σου συμβεί ποτέ κάτι, που απεύχομαι με όλη μου τη δύναμη, θα απευθυνθείς σε επαγγελματίες, στους φίλους σου, στη σχέση σου. Εφόσον μένεις μακριά τους και είσαι οικονομικά ανεξάρτητη, το τι θα κάνεις είναι καθαρά θέμα δυνάμεων, γιατί είναι πολύ απίθανο να καταφέρεις κάτι. Η συζήτηση με τον αδερφό σου είναι πολύ πιο χρήσιμη και ουσιαστική για την βελτίωση της κοινωνίας μας.
Αυτό που σε σοκάρει περισσότερο από όλα, νομίζω, είναι η συνειδητοποίηση ότι είσαι μόνη σου και αν και κόρη γονιών, δεν έχεις κάποιον προστάτη. Σε μια άλλη χώρα θα το είχες καταλάβει πολύ πριν τα 33, αλλά έτσι όπως μεγάλωσες, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Έχεις διδακτορικό, οπότε μπορείς να εκλογικεύσεις και αυτή την πληροφορία, ώστε να κόψεις οριστικά τον ομφάλιο λώρο. Οι γονείς σου είναι αυτοί που είναι, και έκαναν ό,τι τους είχαν μάθει να κάνουν, επαναλαμβάνοντας αυτά που άκουγαν. Εσύ είχες την ευκαιρία να διαβάσεις, να δεις και να ζήσεις πολλά περισσότερα. Δεν μπορούν να σε φτάσουν, κι εσύ δεν μπορείς να απαιτείς να ήταν κάποιοι άλλοι. Θα φτιάξεις την δική σου οικογένεια, με τη μορφή που θέλεις, όποτε νιώσεις έτοιμη. Η πατρική σου πλέον υπάρχει μόνο ως αφετηρία, όχι ως προορισμός.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ απογοητευτικό. Εμένα στην πρώτη μου βαρβατη σεξουαλικη παρενόχληση, που ο γιος του εργοδότη μου (1.95 κ μποξέρ) με κόλλησε σ’ενα τοίχο και άρχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει και ευτυχώς κάπως γλιτωσα τα χειρότερα η αντίδραση της μητέρας μου ήταν’ Πώς κάνεις έτσι; Όλες έχουμε παρενοχληθει, σιγά ‘ και αφού το ειπε σε όλες τις συναδέλφους της στο γραφείο αποφάνθηκαν ότι αυτό που μου συνέβη ήταν καταπληκτικό και να τα φτιάξω μαζί του, να μου μείνει και το φροντιστήριο!
Βρε εξωγήινη, τι έχεις περάσει κ εσύ! Εγώ αν μου λέγανε κάτι τέτοιο σήμερα θα τις έστελνα στο διάολο ! Ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ενσυναίσθηση τελικά !
Αχ βρε, τι γλυκούλες οι φίλες τις μαμάς σου! Νομίζουν ακόμα πως η σεξουαλική παρενόχληση ειναι αρχή σχέσης, ο άντρας το κάνει επειδή σε θέλει πολύ (και όχι επειδή απλά μπορεί και σε βλέπει σαν δοχείο)! αχου τα! Ακόμη δεν έχουν ενηλικιωθεί ζουνε στον αγγελικά πλασμένο κόσμο τους.
Μα αν είναι δυνατόν. Έχω μείνει άφωνη. Πολύ λυπάμαι.
ΕΛΕΟΣ !!
Η κοπέλα (Ελένη Τοπαλούδη ) είχε κάνει καταγγελία για τον πρωτο βιασμό της στο τμήμα όπου την διώξανε οι αστυνομικοί ελλείψει στοιχείων και καλά ! Επίσης δεχόταν απειλές μέσω social media από τους δράστες οι οποίοι την εκβίαζαν μέσω βίντεο. Ήταν 1 κορίτσι μόνο του σε ξένη πόλη μακριά από τους δικούς της. Δεν λέω ότι έπραξε τα πάντα σωστά , θα έπρεπε να μιλήσει στους γονείς της κ ίσως να ζούσε τώρα . Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόσεχε γενικά κ η Eaton 60 χρονών γυναίκα κ βρέθηκε νεκρή κ βιασμενη σε μια τουριστική περιοχή . Δεν ξέρουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Θέλω να απαντήσω σ’αυτό το σχόλιο το οποίο με εκνευρίζει αφάνταστα αλλά από την άλλη κατανοώ και τι (μπορεί να) θέλεις να πεις, γιατί έχω κάνει άπειρες σχετικές συζητήσεις. Λοιπόν, είναι τελείως άλλο να συμβουλεύεις ένα κοντνό σου πρόσωπο, ειδικά νεαρό/άπειρο, τι θα μπορούσε να κάνει για να επιδιώξει έξτρα προστασία ΩΣ ΜΗ ΟΦΕΙΛΕ. Συν του ότι καμιά συμπεριφορά δεν μπορεί να εκμηδενίσει το ρίσκο, ούτε το να μονάσεις, που λέει ο λόγος. Σε κάθε περίπτωση, είναι τελείως άλλο να εφιστάς την προσοχή σε κάτι *εκ των πρωτέρων* και τελείως διαφορετικό να αποδίδεις ευθύνες εκ των υστέρων. Πχ. σε κάποιον… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ σωστό και κατατοπιστικο το παράδειγμα με το πορτοφόλι!!!
Τι φάση με τη σύγχυση παιδείας/εκπαίδευσης σήμερα στις ερωτήσεις παιδιά, βγάζουμε τα μορφωτικά μας επίπεδα να τα μετρήσουμε;
Το καταλαβαίνω αυτό που λες, αλλά από εναν κάτοχο διδακτορικού περιμένεις να γνωρίζει και να σέβεται τα στοιχειώδη, που διδασκόμαστε στο δημοτικό, πχ τις ανθρωπιστικές αξίες.
Εγώ τουλάχιστον κρίνω με μεγαλύτερη αυστηρότητα έναν ακαδημαικό ψεκασμένο/φασίστα από ότι έναν άνθρωπο που μεγάλωσε σε μια απομονωμένη περιοχή, χωρίς πρόσβαση σε εκπαίδευση και στον υπόλοιπο κόσμο.
Πολλά είναι θέμα όχι παιδείας, αλλά εκπαίδευσης.
Velay, συμφωνω τοσο πολυ μαζι σου!
Ούσα εργαζόμενη σε πανεπιστήμιο, πιο άξεστους που δεν σέβονται διόλου τις ανθρωπιστικές αξίες, (Καθηγητής σε συμβούλιο για παράδειγμα, έλεγε και προσπαθούσε να πείσει και τους συναδέλφους, που ορισμένοι συμφωνούσαν κιόλας (!) πως οι “του λυκείου” δεν αξίζουν ούτε το βλέμμα του, γιατί είναι τεμπέληδες, ενώ αυτός που έχει διδακτορικό είναι σεβάσμιος από όλον τον κόσμο και πως δεν θέλει να έχει καμιά επαφή με τέτοιους ανθρώπους που του “λερώνουν” το χώρο του) . Και άλλα πολλά παραδείγματα που δεν έχει νόημα να αναφέρω. Αλλά ως επί το πλείστον, η παιδεία με την εκπαίδευση, ουδεμία σχέση έχουν κι ας έχει κανείς… Διαβάστε περισσότερα »
Πες τα ντε! “Εκείνοι απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης, εγώ κάτοχος διδακτορικού” σιγά μανδάμ, ξεκαβάλα λίγο.
Αναφερει το διδακτορικο για να δειξει οτι οι αποψεις της εχουν περισσοτερη ισχυ για γενικα θεματα.
Ξεχνα οτι το διδακτορικο ειναι εξειδικευση σε εναν τομεα του επιστητου και οτι εκει μονο η αποψη της ειναι περισσοτερο σημαντικη.
Μιλα με αλαζονεια και υπονοει οτι ειναι ανωτερη ενω εκεινοι ειναι παρωχημενων αντιληψεων και πολυ πισω.
Αν δεν θελει να εκνευριζεται για τετοια θεματα ας μην τους μιλαει για τετοια θεματα.
Ας πουνε για τον καιρο.
Ρε παιδια, αναφερει μορφωτικο επιπεδο και προσλαμβανουσες, και συγκρινει τους γονεις της με την ιδια σ αυτους τους τομεις. Γεγονοτα παραθετει. Αν δεν το κανε θα της λεγαμε οτι δε δινει αρκετες πληροφοριες. Μη βλεπουμε παντου δρακους, δεν ειπε πουθενα οτι ειναι σημαντικοτερη η αποψη της. Ασε που για φαντασου να ‘ναι σε κοινωνικες επιστημες το διδακτορικο, και οντως να ναι σημαντικοτερη η αποψη της.
Α σιγουρα θα το εγραφε αν ηταν ετσι.
Και χωρις διδακτορικα σε social studies ο καθενας δικαιουται μια αποψη, αλιμονο .
Σε κοινωνια ζουμε ολοι .
Ναι εννοειται εχουμε ολοι δικαιωμα στην αποψη, το σημαντικοτερη σχολιασα μιας και δεν ειναι οι αποψεις ολων μας εξισου σημαντικες. Δεν ξερω αν σιγουρα θα το γραφε αλλιως, εγω το εισεπραξα ως απλη παραθεση δεδομενων.
Δεν είναι μόνο εξειδίκευση ζουζούνα. Και το διδακτορικό, και το μεταπτυχιακό, και το πτυχίο, ανοίγουν τους οριζοντές σου, η τουλάχιστον θα έπρεπε να τους ανοίγουν. Ειδικά το διδακτορικό, πας σε διεθνή συνέδρια, γνωρίζεις κορυφαίους επιστήμονες, κτλ εαν μετά από τόσες ευκαιρίες για να ανοίξουν τα μυαλά σου επιστρέψεις στο χωριό σου όπως έφυγες, τι να πω τότε, μπράβο σου.
Πω ρε παιδιά τι συζητησάρα έχασα να τρέχω όλη μέρα με το πιτσιρίκι στα πάρκα! Κρίμα. Λοιπόν, Velay (απευθύνομαι σε σένα μια και το ξεκίνησες), καπως έτσι σκεφτόμουν μικρότερη και πριν κάνω κι εγώ διδακτορικό. Θες τα χρόνια θες η εσωτερική ματιά…σ’αυτα τα θέματα, κοινωνικά, ηθικής, γενικών πεποιθήσεων, πραγματικά δεν πα να χεις Νόμπελ…κυριολεκτικοτατα. Ας μην ξεχνάμε εκείνο το αρκιντί τον James Watson που αν έχεις το θεό σου πήρε Νόμπελ για τη διπλή έλικα του DNA και παρ’ολ’αυτά δήλωσε έκπληκτος που έχει ίδια δομή το ντιενέη του με των μαύρων και καποιο λάκκο έχει η φάβα γιατί ίσα κι… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραίο σχόλιο Γβρμ, συμφωνώ απόλυτα.
Τα λες πολύ ωραία Γβρμ, όπως πάντα (αλήθεια, από το γιαβρί μ΄ βγαίνει;). Ειδικά το θέμα των ευκαιριών, γιατί αυτό κάνει η εκπαίδευση, σου δίνει ευκαιρίες. Τώρα, στατιστικά να το δούμε, οι πιο πολλοί άνθρωποι παίρνουν κάποιες από αυτές τις ευκαιρίες. Δεν υπάρχει αμφιβολία περί συσχέτισης μορφωτικού επιπέδου και προοδευτικών απόψεων. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, που περιγράφετε (ίσως όχι και τόσο σπάνεις εξαιρέσεις, εξαρτάται και τον τομέα, την χώρα, κτλ), αλλά, ναι, όπως και να το κάνουμε υπάρχει συσχέτιση. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιοα έρευνα που συσχετίζει μορφωτικό επίπεδο και σεξιστικές απόψεις, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι εκεί θα… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαιρετικά τα λες, Γβρμ. Έχει γίνει μάστιγα αυτό το ύφος “εχω διδακτορικό και άρα θα σέβεστε”. Κι εμένα ο γιος μου, που είναι 13, διαβάζει πολλή ιστορία και ξέρει πραγματα που δεν περιμένεις για την ηλικία του, ωστόσο αν δεν του πω εγώ να αλλάξει βρακι, το ξεχνάει. Δεν είναι οι γνώσεις που κάνουν τον άνθρωπο άνθρωπο.
Ορισμενα σημεια στην απαντηση μου φανηκαν πολυ ωφελιμιστικα. Εννοειται δεν θα τρεξεις στη μαμα και το μπαμπα στα 33 σου να κλαψεις, αλλα αυτο δε σημαινει οτι δε θα ηθελες την συναισθηματικη τους στηριξη -κι αυτο ισχυει σε πολλες δυτικες κοινωνιες. Αν οι συγκεκριμενοι μπορουν να την προσφερουν η οχι, κι αν εσυ θα επρεπε να μην την χρειαζεσαι για να πας μπροστα ειναι αλλο θεμα. Ομως το εφτασες 33 αρα μονο απ το συντροφο και τους φιλους θα επρεπε να περιμενεις και να επιδιωκεις στηριξη, μου ακουγεται καπως αδικο. Επισης αδικο μου φαινεται και το οτι ο αδερφος ειναι… Διαβάστε περισσότερα »
Ο πατέρας σου αξίζει συγχαρητήρια που κοίταξε μέσα του και πήρε την απόφαση να αμφισβητήσει αυτά που πίστευε. Μεγάλο μπράβο και σε σένα που πήρες ένα τόσο μεγαλο ρίσκο.
Ως κάτοχος διδακτορικού θα έπρεπε να γνωρίζεις πως δεν χρειάζεται διδακτορικό για να μην είναι κάποιος σεξιστής, μισογύνης και παλαιών αρχών. Μπράβο σου που κατάφερες να διαχωρίσεις τις απόψεις σου από αυτά που σε έμαθαν από μικρή, τώρα προσπάθησε να απογαλακτιστείς κιόλας.
Οι λέξεις που επιλέγουμε κάποιες φορές λένε καλύτερα και περισσότερα και από ότι συνειδητοποιούμε οι ίδιοι. Θα μπορούσε κανεις να πει κρίμα που δε φυλάχτηκε, καλύτερα θα ήταν να είχε φυλαχτεί, καλό είναι να φυλαγόμαστε. Δεν ήταν όμως αυτό που ήθελαν να πουν. Είπαν “όφειλε”, χρωστούσε, γιατί το χρέος σημαίνει ότι κάτι έχεις να πληρώσεις. Όχι, η κοπέλα δεν όφειλε να φυλάγετε, μπορούσε αλλά δεν όφειλε. Ο βιαστής και ο δολοφόνος είναι αυτός που οφείλει να μη βιάζει και να σκοτώνει ακόμα και αν υποθέσουμε οτι ο άλλος συμπεριφέρεται παντελώς ηλίθια. Για αυτό και είναι αυτός που πρέπει να πληρώνει.
Σε μία ιδανική κοινωνία δεν υπάρχουν καν οι κλέφτες, οι βιαστές και οι δολοφόνοι. Είναι τέτοιοι γιατί ακριβώς αυτό κάνουν, κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν. Η φράση “Ο βιαστής και ο δολοφόνος είναι αυτός που οφείλει να μη βιάζει και να σκοτώνει” είναι παράλογη, γιατί τότε δε θα ήταν βιαστής και δολοφόνος, τι λέμε. Οπότε, δεν κυκλοφορούμε στην Ομόνοια με το πορτοφόλι στην κωλοτσέπη, ή με την τσάντα να ανεμίζει, δεν περπατάμε μόνες βράδυ σε ύποπτες περιοχές κλπ -γενικά εκεί που θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξει θέμα προσέχουμε. Πολλοί τουρίστες κυκλοφορούν πχ με την τσάντα κρεμασμένη μπροστά. Εμένα σε λαϊκή αγορά -Αμπελόκηποι-… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που έπαθες είναι πολύ συνηθισμένο. Λέγεται χωρισμός πνευματικών δρόμων. Η ορολογία είναι δικής μου επινόησης. Με πολλούς ανθρώπους ξεκινήσαμε μαζί, αλλά στην πορεία οι εξελίξεις μας πήραν διαφορετικούς δρόμους, επομένως η ουσιαστική συσχέτιση μαζί τους είναι ανέφικτη, παρ όλο που τους αναγνωρίζουμε ότι μας έχουν βοηθήσει, παρ όλο που αναγνωρίζουμε ότι μας έχουν φερθεί (και) καλά. Είναι άλλο πράγμα η ευγνωμοσύνη, άλλο η εκτίμηση, άλλο η σύμπνοια. Οι γονείς σου πάντα τέτοιοι ήταν, απλά η δική σου αντίληψη ήταν πιο περιορισμένη και δε σε ενοχλούσαν οι απόψεις τους και οι χαρακτήρες τους.
Αυτόν τον χωρισμό πνευματικών δρόμων, τον παθαίνω σε στεναχωρητικό βαθμό τελευταία.
Καλό είναι αυτό. Σημαίνει ότι προχωράς. Τώρα προς τα που… εσύ ξέρεις. Είναι σημαντικό να μην αποκοβόμαστε βίαια από ανθρώπους, που δε φταίνε επειδή πια, δεν μας καλύπτουν. Θέλω να πω, είναι σημαντικό να αποχαιρετάμε με ευγνωμοσύνη όσους συναντήσαμε και συνέβαλαν σε αυτό που είμαστε. Το στεναχωρητικό είναι να καταπιεζόμαστε και να επιμένουμε σε σχέσεις που δεν μας καλύπτουν, από το φόβο του καινούριου
Είναι ένα σημείο που λές ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω, και ξέρεις με βεβαιότητα πως εσύ στραβά δεν αρμενίζεις πάντως, αλλά σε πιάνει κι ένα μπούχτισμα βρε παιδί μου και μια στεναχώρια και δεν θες να αποκοπείς βίαια (που λες κι εσύ) αλλά πόσες μπαρούφες να ακούσεις πια, και εκεί που τις ακούς σου φεύγει μια ρουκέτα που πώς να τη μαζέψεις μετά, και είναι και η κούραση όλου του χρόνου και λες να πάω κάπου να μη βλέπω κανέναν, μόνο θάλασσα και να ακούω τα τζιτζίκια. Ουφ πια.
Ναι no_roots. Και εγω ειπα απειρες φορες ειναι στραβος ο γιαλος ή στραβα αρμενιζω, τελευταια. Σε εξισου στεναχωρητικο βαθμο. Ολο εκπληξεις η ζωη αυτη.
αλήθεια τώρα, Οδυσσέα; Ας πούμε για το παράδειγμα της Τοπαλούδη, η οποία σχετίστηκε με δύο νεαρούς της ηλικίας της, ο ένας εκ των οποίων ανήκει και σε “καλή” οικογένεια, και βρέθηκε βιασμένη και δολοφονημένη. Τι έπρεπε να προσέξει δηλαδή; Να κάθεται σπίτι της και να κεντάει ολημερίς; Δεν έκανε κάτι ακραίο, δε βγήκε γυμνή καταμεσής στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Όχι ότι και πάλι θα υπήρχε καμία δικαιολογία, αλλά θέλω να σου πω ότι αυτό που πήγε να κάνει η Ελένη είναι υγιές και φυσιολογικό παρ’ όλα αυτά φταίει κι από πάνω που δεν πρόσεχε. Ε όχι.