Αγαπητη μου α μπα, σε ευχαριστω για την υπαρξη σου! Πολλες φορες οι απαντησεις σου μου δημιουργουν δυσφορια (aka ξεβολεμα time) και συνηθως ετσι καταλαβαινω οτι ειμαι στο σωστο δρομο για το μεγαλωμα του εαυτου μου! Σε ευχαριστω για αυτη την “ενοχληση” και την ευαισθησια να ακουω τα καμπανακια! Ηρθε η ωρα να θεσω και εγω την ερωτηση μου και ακουλουθει σεντονι. Θα εκτιμουσα τα σχολια σου αλλα και των αναγνωστων που πολλες φορες τα θεωρω εξισου διαμαντενια. Λοιπον ξεκιναω: Προσφατα εγινα μαμα και περιμενα να συνδεθω περισσοτερο με τη δικη μου μητερα μεσω αυτης της εμπειριας, οπως πολλες φορες εχω ακουσει να λεγεται απο φιλες μου. Δεν αισθανομαι καθολου ετσι και ξεκινησα να διερευνω το γιατι. Για την ιστορια θα πω οτι η μαμα μου γεννηθηκε (ανεπιθυμητα) σε ενα πολυ ασχημο οικογενειακο περιβάλλον (αλκοολισμος πατερα και συνοδα μπλεξιματα, διαζυγιο γονεων σε μια εποχη που ηταν κοινωνικα απαραδεκτο, μητερα ψυχρη,αδιαφορη και υποτιμητικη απεναντι της, εκεινη κ ο αδερφος της μπαλακι αναμεσα στους δυο) με αποτελεσμα να αγωνιζεται για την επιβιωση της απο μικρη ηλικια (το επαναλαμβανει πολυ συχνα αυτο στα λογια της). Ετσι αναγκαστηκε να σφιξει δοντια και να τα καταφερει μονη της (υλικα και συναισθηματικα) και ομολογουμενως τα εχει καταφερει πολυ καλα στη ζωη της εργαζεται, εκανε οικογενεια, περιποιειται τον εαυτο της, μας παρασχει φροντιδα). Ωστοσο, η μανια της να τα καταφερει (ή και να το αποδειξει;) την κυνηγα, με αποτελεσμα να μη ζητα ποτε βοηθεια σε τιποτα και να υπερηφανευεται οτι τα καταφερνει μονη της. Νομιζω πως και εγω το ενστερνιστηκα αυτο ως συμβολο επιτυχιας με αποτελεσμα και εγω να μην αναζητω βοηθεια, να αισθανομαι καλα οταν μπαλατζαρω 200 πραγματα ταυτοχρονα και η παραμικρη υπενθυμιση της μη τελειοτητας μου με γεμιζει δυσφορια. Αναγνωριζω φυσικα το παραλογο του πραγματος και πιστευω πως στη βαση αυτης της συμπεριφορας μου βρισκεται η αναγκη για αγαπη και αποδοχη απο τη μητερα μου (νιωθω δηλαδη πως αν δεν ειμαι ικανη κατα τα προτυπα της δε με αγαπα και δε με αποδεχεται). Οταν καμια φορα θα ζητησω βοηθεια η θα εκφρασω παραπονο για κατι ακουει και μετα απο λιγο θα πει με απορια (;) “εγω πως τα καταφερα στην αντιστοιχη περιπτωση βρε παιδι μου;” στο στυλ ομως πως το αντεξα, οχι κανε και συ το ιδιο. Εμενα ομως αυτο μου αναβει τα λαμπακια, μιλαμε για μενα οχι για σενα τωρα, θελω να της πω! Νομιζω πως το προβλημα της ειναι οτι δε πηρε αναγνωριση, αποδοχη και αγαπη απο τη μητερα τη, η οποια ακομα και σημερα εξακολουθει να την επικρινει και η μαμα μου τη φοβαται, με αποτελεσμα να την αναζητα αλλου, ισως και απο μενα. Μου κανει ομως πολυ εντυπωση πως αναπαραγει το ψυχολογικο μοντελο της σχεσης της με τη μητερα της στη δικη μας σχεση (αγαπη υπο ορους), ειδικα απο τη στιγμη που λεει πως το απεχθανεται! Και πραγματικα ενω η συμπεριφορα των 2 γυναικων ειναι τελειως διαφορετικη (η μαμα μου ειναι πιο τρυφερη, ακουει, δεν επικρινει ετσι ψυχρα οπως η γιαγια μου) το ψυχολογικο αποτελεσμα στη δομηση των σχεσεων ειναι σχεδον παρομοιο! Καθε που παω να την πλησιασω νιωθω απορριψη, χωρις να με απορριπτει καταφανως, νιωθω οχι αρκετα καλη για εκεινη, παροτι σπουδασα και εκπαιδευτηκα πολυ, δουλευω και εκανα και γω τη δικη μου (υγιη) οικογενεια. Δε θελω να αναλαβω την ευθυνη να της δωσω οτι της στερησε η μητερα της (δε γινεται κιολας αυτο βλεποντας το ρεαλιστικα) αλλα θελω να ειμαι καλα μαζι της, ουσιαστικα καλα. Επισης, δε θελω με τιποτα να αναπαραγω και γω αυτο το μοντελο με την κορη μου, την οποια απο την πρωτη μερα αγαπω και δεχομαι οπως ειναι. Ομως και η μαμα μου αυτο ελεγε (και εξακολουθει να πιστευει) ενω εγω αισθανομαι διαφορετικα! Το μαντρα του Αμπα το ξερω! Ομως any other thoughts?
Γιατί να έχουμε any other thoughts πέρα από το προφανές;
Η σχέση που έχεις με τη μητέρα σου κα η σχέση που θα αναπτύξεις με την κόρη σου εξαιτίας της, έχει σχέση με ό,τι έζησε η ίδια. Αυτό, είναι βέβαιο, χωρίς να είναι τίποτα υποχρεωτικά καθοριστικό, κάτι που είναι επίσης βέβαιο. Το ίδιο σίγουρο είναι ότι αυτά τα θέματα δεν είναι για κουβέντα καφενείου, ούτε καν για κουβέντα σε ένα σάιτ όπως αυτό: μόνο ειδικός μπορεί να σε βοηθήσει ουσιαστικά. Μιλάμε για συνολική στάση και αντιμετώπιση. Έχεις εντοπίσει το πρόβλημα, και δεν ξέρεις πώς να το λύσεις, άρα, πας εκεί που θα σε βοηθήσουν. Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος για κάτι τέτοιο, ούτε εναλλακτικός δρόμος, ούτε βιβλία, ούτε εκπομπές, ούτε τίποτα. Μόνο ειδικός. Ή μπορείς μόνη σου, ή δεν μπορείς, ή νομίζεις ότι μπορείς και τα κάνεις χειρότερα. Εσύ θα πάρεις την απόφαση, εσύ και το ρίσκο, και μόνο εσύ θα ζήσεις με αποτελέσματα αυτής της απόφασης, κανείς άλλος. Οπότε, μη ρωτάς άλλους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βασικά, αυτό που κάνω σε όλους όσους κάνουν το ίδιο, είναι να τους κόβω πριν τελειώσουν καν τη φράση τους.
– Εγώ γιατί αντέχ……
– Συγχαρητήρια! Είσαι καλύτερ@ από εμένα. Εγώ που δεν αντέχω, έχεις να μου πεις μια λύση;
Το κάνουν οι δικοί μου όταν δείχνω ότι έχω ζοριστεί με τη μικρή, “εγώ πώς τα κατάφερα που είχα 3 με μικρή διαφορά ηλικίας;”, “ναι, η μαμά πώς τα κατάφερε;”….την επόμενη φορά η απάντηση θα είναι “τα κατάφερε έτσι ώστε και οι 3 τώρα να είμαστε σε ψυχολόγο εξαιτίας της, μεγάλη επιτυχία”.
Standing ovation Aloutero. Μου επιτρέπεις να το εφαρμόσω και εγώ; ☺️
Καρακαταελευθερα!
Είπαμε είναι η στιγμή που όταν λένε αυτά δεν έχεις ανάγκη εσύ, εγώ πως τα καταφερα? Είναι η στιγμή που kill bill φαντασιώνεσαι το σπαθί του σαμουράι να τους κόβει το κεφάλι…
Είναι πολύ ωραίο που έχεις συνειδητοποιήσει τα ζητήματα. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι σχέσεις δε φτιάχνονται με βάση ασύνδετα γεγονότα (οι φίλες σου που “συνδέθηκαν περισσότερο με της μητέρες τους μέσω της εμπειρίας της μητρότητας” είτε ήταν συνδεδεμένες από πριν και η μητρότητα έβγαλε στο φως κάποιες επιπλέον πτυχές, είτε δεν έχουν κάτσει να σκεφτούν όσο εσύ, κατά τη γνώμη μου). Καμμιά φορά (εμένα μου πήρε πολύυυ καιρό και βοήθεια από ειδικό για να το καταφέρω) καλό είναι να συνειδητοποιούμε ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί μέχρι “εκεί”. Η μητέρα σου έχει κάνει (με βάση τα λεγόμενά σου) τα βήματά της να… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απολύτως. Μου πήρε αρκετό καιρό ψυχοθεραπείας για να αρχίσω να σκέφτομαι πως αυτό μπορούσε, αυτό έκανε. Το πολύ κακό στην περίπτωσή μου είναι ότι επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη στη δική μου κόρη και κάθε προσπάθειά μου να της εξηγήσω ότι κάποια πράγματα ΔΕ ΘΕΛΩ να τα κάνει στη μικρή (όπως το ν’ απειλεί πως θα τη χτυπήσει) πιάνει πάτο.
Απείλησε τη μια φορά ότι θα τη χτυπήσεις αν απειλήσει ότι θα τη χτυπήσει. Κράτα πόκερ φεις και ρώτα την πώς ένιωσε.
Βασική μου απορία είναι αν της έχεις πει κάποια ή όλα όσα έχεις γράψει εδώ. Λες ότι θέλεις να της πεις « μιλάμε για μένα τώρα, όχι για σενα”. Γιατί δεν της το λες; Δεν είναι κάτι κακό αυτό που σκέφτεσαι. Σε ρωτάω γιατί γραφεις ότι η μαμα σου φοβάται την μαμα της, μήπως κι εσυ φοβάσαι την δική σου; Όλα όσα της αναγνωρίζεις στην δύσκολη πορεία της, είναι πολύ σημαντικά και αξιοθαύμαστα, μπορείς να της τα πεις μαζί με όλα όσα αισθάνεσαι ότι παίρνεις από εκείνη. Μια ειλικρινή κουβέντα μπορεί να είναι ανακουφιστική, αν και δύσκολη, και για τις… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς τις ίδιες σκέψεις έκανα. Κι εγώ από εκεί θα άρχιζα.
Την ιστορία της ζωής μου έγραψες μόλις. Η ψυχολόγος μου λέει ότι το κακό χούι αν δεν θεραπευτεί, κάνει 6 γενιές να εξαλειφθεί. Το κορυφαίο δε είναι ότι ενώ η μητέρα μου, η γιαγιά μου και η προγιαγιά μου αναπαρήγαν το ίδιο μοντέλο όλες ανεξαιρέτως πίστευαν πως είναι υγιείς και καλύτερες από τις μητέρες τους. Πρώτη καμπάνα. Επίσης, παρόλο που είσαι ενήλικη και μητέρα η ίδια, ψάχνεις ακόμα τρόπο να σε αποδέχεται η μάνα σου. Δεύτερη καμπάνα. Ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνεις, πήγαινε στον ψυχολόγο σε παρακαλώ. Αν όχι για σένα, για το παιδί σου. Μην επαναλάβεις το μοντέλο… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω πού βρήκες τις φίλες που συνδέθηκαν με τη μαμά τους περισσότερο λόγω μητρότητας, εγώ πάντως έχω πολλά παραδείγματα γύρω μου για ακριβώς το αντίθετο. Ακριβώς όταν βιώνουμε τη μητρότητα κατανοούμε τα σωστά και τα λάθη της μάνας μας και ταυτόχρονα η μάνα μπορεί να βγάλει και τα δικά της προβλήματα προβάλλοντας τα πάνω στη νέα μητέρα/κόρη της. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που η μάνα/γιαγιά με κάθε επιλογή της κόρης/μάνας είτε μπαίνει σε ανταγωνισμό είτε βιώνει απόρριψη αν η κόρη επιλέξω κάτι διαφορετικό από την ίδια. Στη μητρότητα επιστρέφουμε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, οπότε δεν βλέπω άλλη λύση από… Διαβάστε περισσότερα »