Η δική μου ιστορία είναι κάπως μπερδεμένη και ακόμα δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να τη πω ( είχα επιχειρήσει ξανά πριν κάποια χρόνια να ζητήσω συμβουλή και δέχτηκα επικριτικά σχόλια οπότε έχω ακόμα το φόβο ). Βρίσκομαι εδώ και πολλά χρόνια σε μια σχέση στην οποία μπήκα μόλις τελείωσα τις σπουδές μου. Το θέμα είναι ότι στο μεγαλύτερο διάστημα αυτής της σχέσης ( για πολλά χρόνια ) είμαι δυστυχισμένη και αυτό με βασανίζει καθημερινά. Θα μου πεις γιατί δεν τη τελειώνεις; Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Στο διάστημα αυτής της σχέσης ( τα τελευταία χρόνια ) έπαθα κατάθλιψη και σιγά σιγά έχασα τον εαυτό μου. Απομακρύνθηκα από φίλους, σταμάτησα τη δουλειά και κλείστηκα στον εαυτό μου. Στο τέλος έπαθα αγοραφοβία, έβγαλα ψυχοσωματικά, απομονώθηκα και κλείστηκα στο σπίτι. Πιστεύω πως οι κύριες αιτίες είναι ότι δεν είχα ποτέ στήριξη από την οικογένεια μου ( κυρίως από τη μητέρα μου ) που με μείωνε συνέχεια από τότε που ήμουν παιδί με αποτέλεσμα να μην πιστέψω ποτέ στον εαυτό μου. Ο άνθρωπος που είμαι μαζί του νιώθω ότι δεν με στηρίζει αντίθετα πολλές φορές με κάνει να νιώθω χειρότερα. Μιλάει συνέχεια για τα δικά του προβλήματα στη δουλειά και προσπαθώ να στηρίξω εκείνον, όμως η αλήθεια είναι ότι έχω ανάγκη από στήριξη. Το τελευταίο διάστημα λόγω των οικονομικών αναγκάστηκα να επιστρέψω στο σπίτι της μητέρας μου με την οποία οι σχέσεις είναι τυπικές και απόμακρες. Συνεχίζω να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος με πιέζει να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδί ενώ δεν θέλω. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να τελειώσω αυτή τη σχέση αλλά με πιέζει και τελικά επιστρέφω γιατί δεν έχω κανέναν να με στηρίξει ψυχολογικά, ούτε φίλους ούτε συγγενείς. Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι είμαι δυστυχισμένη αλλά δεν δείχνει να νοιάζεται ούτε καν κάνει τη παραμικρή προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα. Γενικά δεν δείχνει να με υπολογίζει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να περάσουν έτσι τα χρόνια της ζωής μου, παλιότερα είχα όνειρα και αισιοδοξία αλά τώρα έχω βαλτώσει και τα βλέπω όλα μαύρα. Ακόμα και σε κάποιον ψυχολόγο νιώθω ότι δεν έχω τη δύναμη να πάω και έχω εντελώς παραιτηθεί.
–Ιόλη
Επαναλαμβάνεις την λέξη στήριξη σε βαθμό που καταλαβαίνω ότι – πώς να το κάνουμε, χρειάζεσαι στήριξη. Όλοι μας χρειαζόμαστε στήριξη. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρεις από ποιον να την ζητήσεις και την ζητάς από λάθος ανθρώπους, οπότε πραγματικά δεν ξέρεις πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Επειδή έχεις θέματα που αναφέρεις από πολλά χρόνια πριν, η μόνη σου λύση είναι ο ψυχολόγος. καταλαβαίνω ότι σου είναι πολύ δύσκολο να κινητοποιηθείς, αλλά νομίζω ότι συμβαίνει επειδή δεν πιστεύεις ότι είναι η μόνη σου λύση, αλλά κάποιου είδους τσιρότο πολυτελείας. Αν δεν θέλεις να περάσουν έτσι τα χρόνια της ζωή σου, βρες τον τρόπο μέσα σου, χωρίς να περιμένεις να σου το πει άλλος, χωρίς να περιμένεις να σε πάρει κάποιος από το χέρι. Μάζεψε τη δύναμη σου και σώσε τον εαυτό σου, γιατί όταν νιώσεις καλύτερα, θα καταλάβεις ότι με τον τρόπο που εννοείς, κανείς δεν μπορεί να σε στηρίξει. Ακόμα και αν το ήθελε.