Αγαπητή Α, μπα, ήθελα την γνώμη σου για κάτι σχετικα με την αδερφή μου. Μεγαλωσαμε σε μεσοαστική οικογένεια. Η αδερφή μου ζει στην Γερμανία με τον άντρα της κανωντας και οι 2 καριέρα, αυτή σαν γιατρός και αυτός σαν μηχανικός (προέρχεται από μεγάλοαστικη, ευπορη οικογενεια) Τα τελευταία χρόνια εμείς δυσκολεύομαστε κάπως οικονομικά, και αυτό (μαζί με χρόνια προβλήματα υγείας) ειχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συντηρουμε το σπίτι και το εξοχικό μας, το αυτοκίνητό μας είναι παλιό, και γενικά να είμαστε στενά. Αλλά συγκριτικά με την κατάστασή στην χώρα, είμαστε καλά, οπότε δεν παραπονιομαστε, απλά ζούμε με λιγότερα. Αντίθετως αυτή και ο άντρας της έχουν αρκετή άνεση. Ειδικά η οικογένεια του άντρα της, όπου μενούν σε υπερπολυτελή σπίτια. Το θέμα μου είναι το εξής. Σταδιακά όταν έρχονται Ελλάδα, και μένουν σε εμάς, εκφράζουν δυσφορία για τα σπίτια. Τους φαίνονται παλιά, μικρά, Σχολιάζουν βαψιματα, τέντες, ντουλάπα, τραπέζια, μπάνια, καναπέδες, και ρώταν ξανά κ ξανά γτ δεν παιρνούμε αλλά. Της έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι δεν μπορούμε οικονομικά να αντέξουμε τέτοια έξοδα. Λέει θα βοηθήσει αυτή, οι γονείς μου νιώθουν άσχημα και τσιγκλανε , και αυτή τελικά δεν βοηθάει. Σταδιακά με τα χρόνια τα σχόλια για τα σπίτια γίνονται όλο και πιο σκληρά κ έχουν φτάσει να λένε εκφράσεις (και οι 2) ότι δεν είναι κατοικήσιμα και δεν μπορούν να μείνουν εκεί, και όντως, έρχονται όλο και λιγότερο, και από περσυ έρχονται και μένουν σε ακριβά ξενοδοχεία. Φέτος, ήρθαν Ελλάδα για μήνες, και ακόμα δεν έχουν έρθει στην πόλη μας, αλλά μένουν στην πόλη του γαμπρού, όπου αντικειμενικά έχουν πιο ευρύχωρο σπίτι. Εγώ πήγα 2 φορές να τους δω, αλλά δεν μπορώ να μείνω πολύ, γτ δεν τ αντέχει η τσέπη να μένω ούτε σε χοστελ. Ο λόγος που λένε ότι δεν έρχονται ούτε κοντά στο Βόλο που είναι το εξοχικό είναι ότι δεν βρίσκουν ξενοδοχείο, γτ είναι η χάλια η πανάκριβα και όλο τ αναβάλουν.(κ εννοείται ότι έτσι βρίσκουν όλο κ λιγότερα) Να σημειώσω ότι στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν ΠΟΛΛΑ ξενοδοχεία κ δωμάτια για ΟΛΕΣ τις τσέπες κ γούστα. Τελικά είπαν θα έρθουν τον Αύγουστο, αλλά μόνο για 6 μέρες, γτ ξενοδοχείο κ αμάξι θα τους βγουν ακριβά και δεν μπορούν παραπάνω. Το δικό μας το αμάξι το σνομπάρουν (είναι 15ετιας) γτ μια φορά τους έμεινε κ αναγκάστηκαν να φωνάξουν οδική βοήθεια (και ακόμα λένε ότι χάσανε την μέρα τους) Οταν μιλάω στην αδερφή μου και τις λέω ότι δεν καταλαβαίνω γτ της φαίνονται χάλια, γιατί μεγαλωσαμε σε πολύυυυ χειρότερα σπίτια κ αμάξια, απαντάει ότι οι άνθρωποι προχωράνε και αυτά που ήταν οκ το 80, είναι απαράδεκτα τώρα και φέρνει κουλά παράδειγματα όπως ότι παλιά μέναν και σε σπηλιές και καλύβες. Εγώ νιώθω ευγνώμων για όσα έχω, που θεωρώ υπεραρκετά δεδομένων των καταστάσεων. Νιωθω θλίψη, απόρριψη και θυμό. Με κάνουν να νιώθω σαν φτωχό συγγενή με τα σχόλια τους και με την γενική συμπεριφορά τους, με στεναχωρούν και θυμώνω που μας σνομπάρει έτσι και δεν έχει καμία αίσθηση της πραγματικότητας. Ενώ τις έχω εξηγήσει πολλές φορές τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουμε (που ρίχνει από μόνο του το επίπεδο ζωής μας) και αν και έχει τις γνώσεις και την πρόσβαση σε ενημέρωση για να καταλάβει τι περνάμε, επιλέγει να τ αγνοεί και να μας κατηγορεί ότι δεν κάνουμε κάτι την κατάσταση. Νομίζω χρειάζεται ένα καλό reality checκ. Έχει γίνει φοβερά επικριτική απέναντι μας, για πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Όλα αυτά μετριάζουν την ειλικρινή αρχική περηφάνια και χαρά μου που τα καταφέρνει τόσο καλά (με φοβερή προσπάθεια εννοείται) στο εξωτερικό και κάνει ακόμα χειρότερα την μέτρια σχέση μας. Σκέφτομαι να της μιλήσω, ακριβώς όπως νιώθω, και όχι απ έξω όπως τώρα, αλλά πιστεύω ότι δεν θα καταλάβει κ φοβάμαι ότι θα απομακρυνθεί κι άλλο, και θέλω πολύ να προσπαθήσω να βελτιωθεί η σχέση μας. Ταυτόχρονα έχω αρχίσει να θυμώνω με τον σνομπισμο της, αλλά κυρίως και με την αναισθησία της σχετικά με τα προβλήματα υγείας και την επικριτηκοτητα της. Νομίζω ότι η σχέση μας είναι σε οριακό σημείο. Να της μιλήσω ακόμα κ αν αυτο σημαίνει πως μπορεί να απομακρυνθεί κι άλλο;
–Γιωργος
Η σχέση σας είναι έτσι κι αλλιώς πολύ τεταμένη. Αν δεν κάνεις τίποτα, θα απομακρυνθείτε έτσι κι αλλιώς, όπως το βλέπω από τον τρόπο που το περιγράφεις. Οπότε, τουλάχιστον ας γίνει αφού έχεις πει αυτά που θέλεις να πεις.
Πολύ στενάχωρη η ιστορία σου, Γιώργο. Πραγματικά λυπάμαι πολύ που σας χωρίζει η ζωή με τέτοιον τρόπο, προσωρινά (μην θεωρήσεις ότι είναι για πάντα, ελάχιστα πράγματα είναι για πάντα, βασικά, μόνο ένα). Δεν ξέρω τίποτα για την αδερφή σου, πέρα από αυτά που μας γράφεις εδώ, και η παρατήρηση που θα κάνω, ή μάλλον η εκτίμηση που θα κάνω, δεν είναι για να την δικαιολογήσω, αλλά αν είναι εντός, μήπως χρησιμεύσει ως όχημα για να γίνει μια κουβέντα μαζί της που θα σε ανακουφίσει κάπως. Δεν εννοώ ότι θα καταλάβει το λάθος της και θα ζητήσει συγνώμη. Εννοώ ότι ίσως αν καταλάβεις τα κίνητρα της, την δεις ως ατελή άνθρωπο με πολλά ελαττώματα, και όχι ως μια πλούσια που σε απορρίπτει επειδή είσαι φτωχός.
Το κλειδί στην ιστορία, όπως φαίνεται από εδώ που διαβάζουμε, είναι η οικογένεια του άντρα της. Δεν εννοώ ότι φταίνε αυτοί, για την συμπεριφορά της μόνο η ίδια φταίει και κανένας άλλος. Εννοώ ότι μου φαίνεται ότι προσπαθεί να γεφυρώσει την διαφορά οικονομικού και κοινωνικού στάτους με τον άντρα της και την οικογένεια του, κι έτσι γίνεται βασιλικότερη του Βασιλέως. Σιγοντάρει τον άλλον για να νιώσει ότι ανήκει εκεί και όχι στην φτωχή οικογένεια στην Ελλάδα, και ο ένας με τον άλλον κάνουν αντίλαλο και γίνονται όλο και χειρότεροι. Αν σου φαίνεται ότι αυτό ταιριάζει με τον χαρακτήρα της γενικότερα, ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο να τη ρωτήσεις πώς είναι η ζωή της, πέρα από τα λεφτά και την άνεση που έχει. Περνάει καλά; Έχει κάτι άλλο να δείξει ή κάτι άλλο να φροντίσει εκτός από αυτό; (Δεν είναι αμελητέο. Αλλά της είναι αρκετό;)