Γεια σας σε όλους, Α,μπα και σχολιαστές. Είμαι 27, αρκετά “εγωκεντρική,παρτάκιας και κακομαθημένη” (σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση όλων των συγγενών που κατά καιρούς εκφράσαν απαίτηση για τζαμπέ εξυπηρετήσεις που αρνήθηκα/αντιδράσεις μου σε κακόβουλες συμπεριφορές και σχόλια)και η αδερφή μου – ετών 40- είναι το άκρο αντίθετο μου. Πάντα μα πάντα, βάζει τις επιθυμίες άλλων πάνω από τις ανάγκες της. Αυτό είχε βλαβερές συνέπειες στην υγεία της – και ψυχική και σωματική – και συνεχίζει να έχει. Το πρόσφατο και διαρκές παράδειγμα των τελευταίων 13 μηνών είναι η διατροφή της. Ενώ ο γιατρός που την παρακολουθεί της είπε ότι θα βελτιωθεί πολύ η υγεία της με καλύτερη διατροφή και απώλεια βάρους, ενώ έχει μια διαιτολόγο που της βγάζει πολύ καλά πλάνα διατροφής – εφικτά, μέσα στις οικονομικές δυνατότητες της,μέσα στα γούστα της, ανέχεται διαρκές σαμποτάζ από οικεία πρόσωπα. Τελείως τυχαία και συμπτωματικά, τόσο τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας όσο και ο σύντροφος της, ενώ πάντα της έλεγαν στα λόγια ότι θα την στηρίξουν στην προσπάθεια της, μόλις έκανε το βήμα να πάρει βοήθεια από ειδικό αντί να λέει αόριστα “θέλω/πρέπει/σκέφτομαι να χάσω κιλά”, άρχισαν όλοι να έχουν ασυγκράτητες λιγούρες για fast food/πιτόγυρα/μπουγάτσες/πίτσες/γλυκά και γαριδάκια, μόνο όταν είναι και η ίδια παρούσα, και να την παροτρύνουν να φάει και αυτή “για την παρέα” και “δεν έγινε και τίποτα με μια φορά”. Και επειδή δεν αντέχει να κακοκαρδίσει κάποιον με το να βάλει τις ανάγκες της πάνω από τις επιθυμίες τους, κάνει πίσω, κάνει υποχωρήσεις και παρ’όλα αυτά θεωρεί ότι είναι αγνές οι προθέσεις, αφού στα λογια της λένε πόσο πολύ την υποστηρίζουν. Από την πρώτη μέρα και κάθε φορά που έρχεται το πλάνο/μενού από τη διαιτολόγο, κάνουμε μαζί τους υπολογισμούς τι ποσότητα θα χρειαστεί για το κάθε υλικό ώστε να καλύψει το μενού της, μαγειρεύουμε μαζί για να της δείξω ότι τα φαγητά της “δίαιτας” μπορούν να είναι και εύκολα και νόστιμα πέρα από απλώς ωφέλιμα για την υγεία της. Αλλά με απογοητεύει πολύ το ότι κάθε φορά που γίνεται κάποια οικογενειακή μάζωξη (τουλάχιστον 1 ανά εβδομάδα) θα την πιέσουν να φάει μέχρι σκασμού και θα υποχωρήσει , πράγμα που μπορεί να είναι επώδυνο γιατί έχει πολύ έντονη παλινδρόμηση οισοφάγου και από τον πόνο κάθε φορά νιώθει σαν να παθαίνει έμφραγμα. Κάθε φορά που βρίσκεται με τον σύντροφο της – ενώ στα λόγια είπε πως την στηρίζει – και του έδωσε όλα τα εφόδια για να στηρίξει και έμπρακτα – έχει αντίγραφο του μενού της,υλικά που αγοράζει η ίδια για να μαγειρεύει η ίδια όταν πάει σπίτι του με βάση το πρόγραμμα, ζυγαριά για τις μερίδες της για να είναι αν όχι απόλυτα,τουλαχιστον κοντά στο πρόγραμμα, σαμποτάρει και αυτός. Γλυκά τέσσερεις-πέντε φορές τη μέρα, πίτσες, πιτόγυρα, και “έλα μωρέεε δεν έγινε και κάτι για μια μέρα” (2 φορές τουλάχιστον την εβδομάδα δηλαδή). Έχει εξαφανίσει από το σπίτι του την ζυγαριά κουζίνας, έχει εξαφανίσει τα εκτυπωμένα μενού, έχει αφήσει ουκ ολίγες φορές τα υλικά να χαλάσουν γιατί “αφού με αγαπάς μη μου χαλάς χατίρι, πάμε να φάμε κρέπες/πίτσες/τον άμπακο και ξανακάνεις αύριο τη δίαιτα,τώρα αυτά χάλασαν δεν τρώγονται”. Έγινε το μπαμ σήμερα. Ήρθε από τη διαιτολόγο μας στεναχωρημένη και μου είπε ότι όχι μόνο δεν είχε καμία πρόοδο θετική αλλά επιδεινώθηκε και άλλο η κατάσταση. Και ότι μάλλον δίκιο έχουν και οι συγγενείς μας και ο σύντροφος της που της λένε συνέχεια ότι δεν έχει νόημα να κάνει διατροφή γιατί δεν έχουν αυτά αποτέλεσμα και αντί να χάνει θα παίρνει και ότι καλύτερα να τα παρατήσει αντί να στεναχωρεί τους πάντες με την ακαταδεξία της. Και έβγαλα το μπλοκάκι που καταγράφω τι τρώμε -είμαστε στο ίδιο πλάνο διατροφής. Και της έδειξα τα νούμερα. Και τα σκαμπανεβάσματα στις ποσότητες. Και το πόσο παρεκκλίνει από τις οδηγίες της διαιτολόγου. Και σε ποιες συνθήκες παρεκκλίνει. Και της το είπα, γιατί δεν άντεχα, θα έσκαγα. “Σταμάτα επιτέλους να βάζεις τις επιθυμίες τους πάνω από τις ανάγκες σου. Όσο και να σου λένε στα λόγια ότι σε στηρίζουν, οι πράξεις τους είναι καθαρό σαμποτάζ. Το βλέπεις εδώ και ένα χρόνο, αναλώνεσαι στο πώς θα τους το πεις γλυκά και όμορφα να σταματήσουν χωρίς να τους πληγώσεις, και στην πορεία συνεχίζεις να βλάπτεις τον εαυτό σου για να μη στεναχωρηθούν.Αυτοί νοιάστηκαν που έχει ρημάξει το πεπτικό σου σύστημα και συνεχίζουν να σε πληγώνουν κάθε φορά με όπλο το φαί και χειριστικές παπαριές του στιλ μην είσαι ακατάδεχτη και έλα μωρέ κάν’το για εμένα? Χίλιες φορές τους είπες ότι το όριο σου είναι πως θες να σταματήσουν να σε πιέζουν να τρώς πράγματα και ποσότητες που σε βλάπτουν, και με το να μη τους ρίχνεις μια μούντζα και να τους απομακρύνεις κάθε φορά που πατάνε το όριο-ή και οριστικά, τους δείχνεις ότι δεν τα εννοείς τα όρια σου και ότι είναι προαιρετικά.Αξίζει να καταστρέφεται όλο και περισσότερο η υγεία σου για τον όποιον χ-ψ μαλ@κα συγγενή/φίλο/σχέση? Αφού σε αγαπάνε τόσο όσο λένε, γιατί δεν συνεισφέρουν θετικά στη ζωή σου και μόνο τρικλοποδιές σου βάζουν? Αν ήμουν εγώ στη θέση σου τι θα με συμβούλευες?Να συνεχίσω να υπομένω το σαμποτάζ ενώ η υγεία μου είναι σε κίνδυνο?” Και η απάντηση της ήταν “ναι αλλά η οικογένεια πάνω από όλα.”. Έχω μια μελανιά στο κούτελο στο σχήμα της παλάμης μου πλέον. Και θέλω να ρωτήσω, γιατί το έχω απορία: 1ον, είναι εύκολο/πιθανό κάποιος μεγαλύτερος αδελφός/αδελφή να δεχθεί και να ακολουθήσει συμβουλές του μικρότερου αδελφού/αδελφής ή πάντα παίζει υποσυνείδητα το “μικρός/μικρή είναι,δεν ξέρει” ακόμα και σε θέματα που η μικρή έχει μεγαλύτερη εμπειρία? 2. Δεδομένου ότι το ίδιο τροπάρι το έχουμε μήνα παρά μήνα με την πρόοδο που κάθε που κάτι πάμε να πετύχουμε αρχίζει το σαμποτάζ και ξαναγυρίζει στην αρχική ή και χειρότερη κατάσταση,και παίζει σε repeat η ίδια συζήτηση, ήμουν πολύ υπερβολικά απαράδεκτη με τον τρόπο που της μίλησα? 3. Σε περίπτωση που συνεχίζει να ζητάει τη συμβουλή μου για το ίδιο θέμα ενώ έχω τοποθετηθεί επαναλαμβανόμενα με την ίδια συμβουλή αλλά με τακτ στην φθίνουσα σε κάθε επανάληψη (πχ παλιά έλεγα γενικώς ότι η τάδε συμπεριφορά είναι σαμποτάζ και όποιος την κάνει δεν θέλει το καλό σου, σήμερα κατονόμασα άτομα που η ίδια μου παραπονέθηκε και είπα ο χ ο ψ η ζ και οι τρεχαγύρευε σε σαμποτάρουν με τον χ ψ ζ τρεχαγύρευε τρόπο), θα είναι δίκαιο να της πω ότι δεν γίνεται κάνοντας ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα να πάρει άλλο αποτέλεσμα και ότι αν δεν το πάρει η ίδια απόφαση να απομακρύνει τους σαμποτέρ αρνούμαι να κάνω ξανά αυτή τη συζήτηση, ή είναι πολύ μεγάλη γαϊδουριά εκ μέρους μου? 4. Να της λέω σε επανάληψη “τα έχουμε ξαναπεί αυτά, την γνώμη μου την ξέρεις, από εκεί και πέρα κάνε ότι κρίνεις καλύτερο” ή είναι ακόμα πιο τεράστια γαιδουριά εκ μέρους μου? Υ.Γ: Και γω (πρώην) παχύσαρκη είμαι,νυν υπέρβαρη και με κάκιστη σχέση με το φαγητό,σχέση μίσους/πάθους σχεδόν, που όμως με την επαγγελματική βοήθεια που λαμβάνουμε από ψυχολόγο και διαιτολόγο, και με επιμονή στα όρια που έθεσα ενάντια σε σαμποτέρ, πήραν όλα το δρόμο τους σιγά σιγά,αργά και σταθερά. Δεν της τα λέω εκ του ασφαλούς, ξέρω πόσο δύσκολο είναι να κάνεις τις αλλαγές όταν το περιβάλλον σου όχι μόνο δεν σε ενθαρρύνει αλλά σαμποτάρει ενεργά.
1: Είναι, ναι, αν έτσι έχει σταθεροποιηθεί η δυναμική μεταξύ των αδελφών, αλλά δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει έτσι πάντα, σε κάποια άλλη σχέση μπορεί να έχει σταθεροποιηθεί στο ότι η μικρότερη ξέρει καλύτερα (αν και είναι πιο σπάνιο)
2: Το μήνυμα ήταν σωστό, δεν ήμουν μπροστά για να κρίνω τον τρόπο.
3: Είναι δικαίωμα σου να μην θέλεις να ανακατευτείς άλλο, ακόμα και αν σου ζητάει, εφόσον δεν βλέπεις να αλλάζει κάτι.
4: Δεν είναι γαϊδουριά να αφήνεις έναν ενήλικα να ζει τη ζωή του όπως νομίζει. Γαϊδουριά είναι να ζητάει κάποιος βοήθεια και να μην τη δίνεις. Είναι διαφορετική η ερώτηση «πώς να απομακρύνω τον τάδε από τη ζωή μου» και διαφορετικό το «έχω το τάδε πρόβλημα, πες τη γνώμη σου, αλλά η οικογένεια είναι πάνω από όλα». Στην πρώτη περίπτωση κάποιος σου ζητάει βοήθεια, στην δεύτερη σου ζητάει να συμφωνήσεις μαζί του στο ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από αυτό που κάνει. Το μασκαρεύει με την ερώτηση. Είναι σωστό, κατά τη γνώμη μου, να της επισημάνεις ότι δεν θέλει βοήθεια, άλλο ότι αυτό που θέλει είναι να συμφωνήσεις μαζί της στο ότι δεν έχει άλλη διέξοδο συμπεριφοράς. Δεν συμφωνείς. Πρέπει να το πάρει απόφαση και να σταματήσει να σου ζητάει να εγκρίνεις αυτό που κάνει, γιατί σε φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση, ενώ κι εσύ η ίδια παλεύεις με τα ίδια προβλήματα. Και τελικά, εκεί θέλω να καταλήξω: επειδή όλα αυτά είναι πολύ επιβαρυντικά συναισθηματικά για σένα, νομίζω ότι είναι σώφρον να κρατήσεις μια απόσταση που δεν θα σε παρασύρει. Έχεις κάνει μεγάλο αγώνα για να ξεφύγεις, πρόσεχε τον εαυτό σου.