Αγαπητή Α, Μπα, θέλω τα φώτα σου για ένα θέμα που με βασανίζει. Είμαι 31 χρονών, έχω μια γεμάτη ζωή και προσπαθώ πάντα για το καλύτερο. Ωστόσο, αδυνατώ να κάνω σχέση που να στεριώσει. Είχα κάποιες βραχύβιες σχέσεις στο παρελθόν και ένα σεβαστό αριθμό σεξουαλικών συντρόφων (όχι τρομερά πράγματα, αλλά σίγουρα έχω κάποια εμπειρία στο θέμα). Οι άνθρωποι με τους οποίους βρέθηκα κοντά συναισθηματικά ήταν τελείως ακατάλληλοι και σίγουρα δεν με αγάπησαν, μπορεί ούτε καν να με ερωτεύτηκαν. Για χρόνια μάλιστα πίστευα ότι εγώ φταίω επειδή δεν είμαι αρκετά ωραία, δεν είμαι αρκετά γυναίκα (βγαλμένη από περιοδικό), δεν είμαι αυτό που θέλουν… Ο άντρας με τον οποίο ήμουν για χρόνια ερωτευμένη δεν είχε θέμα να κάνει σεξ μαζί μου και να μου λέει μικρές και μεγάλες κακίες τύφλα στο μεθύσι (με αποκορύφωμα το “δεν είσαι παρθένα”, ο γλυκός μου). Μου πήρε πολύ καιρό να συνέλθω και να αποδεχτώ ότι η συμπεριφορά του απέναντί μου δεν ήταν σωστή και ότι ακόμα και να γίνω το τέλειο πατάκι μπάνιου δεν θα με αγαπήσει. Πριν ένα δίχρονο ένας φίλος μου που ήξερε ότι τον γουστάρω και τον σέβομαι έμαθε ότι αντιμετώπιζα προβλήματα που μου προκαλούσαν μεγάλη πίεση, οπότε βρήκε την ευκαιρία να μου την πέσει, κάναμε σεξ και μετά μου είπε ότι δεν μπορεί να καλύψει τις συναισθηματικές μου ανάγκες (οπότε και εγώ του είπα να πάει να κάνει άλμα επί κοντώ. Αλλά μετά για ένα αξιοσέβαστο δίαστημα τον έτρωγα κάθε μέρα στη μάπα καθώς δουλεύαμε στην ίδια εταιρεία, με αποτέλεσμα να πέσω πολύ ψυχολογικά…). Κάθε τόσο βρίσκω πολύ ωραία αγοράκια να κάνω σεξ, αλλά δεν φαίνεται να βρίσκω κανέναν που να τον θέλω και να με θέλει και να με βρίσκει αστεία και τρυφερή και να θέλει να με πάρει από το χέρι και να πάμε σινεμά. Κάποιοι μου λένε ότι είμαι απαιτητική, αλλά πραγματικά δεν ξέρω… Έχω τόση αγάπη να δώσω και καταλήγω να κοιμάμαι κάθε βράδυ σε ένα κρεβάτι άδειο. Πριν λίγες μέρες γνώρισα κάποιον σε ένα ταξίδι και κάναμε εξαιρετικό σεξ και μετά πήγαμε στο σούπερ μάρκετ γιατί έπρεπε να ψωνίσω (μεγάλη ιστορία…). Από εκείνη την ημέρα έχω πάθει μια μίνι κρίση γιατί σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να είχα κάποιον να πηγαίνω μαζί του σούπερ μάρκετ και να με κοροϊδεύει που δεν μου αρέσει να μαγειρεύω και αγοράζω μόνο σοκολάτες και να τον προκαλώ να μαγειρέψει αυτός και να του λέω ότι έχει τα πιο ωραία μαύρα μάτια του κόσμου… Ξέρω ότι ακούγεται κωμικό που χαλιέμαι επειδή δεν έχω παρέα για τα ψώνια, αλλά πόσο ωραίο θα ήταν ένα καλάθι για δύο…
–Sea of Dreams
Ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις πώς σχηματίζεις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, ποιος δηλαδή ο μηχανισμός σου, είναι να ξεκινήσεις θεραπεία, και το ταξίδι θα είναι δύσκολο και μακρύ. Ούτε με συζητήσεις με τους φίλους θα το καταφέρεις, ούτε με ερωτήσεις σε στήλες στο ίντερνετ.
Δεν είναι κωμικό που χαλιέσαι που δεν έχεις παρέα για ψώνια, αντιθέτως, φαίνεται ότι δεν ξέρεις ή δεν καταλαβαίνεις αυτή την περίοδο πόσα πολλά είναι αυτά που ζητάς. Καλά κάνεις που τα ζητάς, αλλά είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρεις, όχι εσύ, οποιοσδήποτε. Ζητάς συμβατότητα. Αυτό προϋποθέτει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου, αυτογνωσία, αυτοκριτική, και αποδοχή του εαυτού. Η σκηνή που ονειρεύεσαι, βγαλμένη από ρομ κομ, είναι οριακά σενάριο φαντασίας. Το σούπερ μάρκετ είναι κλασικό πεδίο μάχης για τα ζευγάρια, γιατί περιλαμβάνει λεφτά, και η στάση και τα γούστα του ενός επηρεάζουν άμεσα το πορτοφόλι και τα γούστα του άλλου. Αυτός που θα βρίσκει χαριτωμένο ότι τρως σοκολάτες και δεν μαγειρεύεις δεν θα είναι κάποιος που σχολιάζει ότι δεν είσαι παρθένα, οπότε πρέπει να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου για να καταλάβεις γιατί ήσουν ερωτευμένη με έναν τέτοιο άνθρωπο. Δεν μιλάς για μια περιστασιακή γνωριμία που μπορεί να σε βγάλει οπουδήποτε. Λες ότι ήσουν χρόνια ερωτευμένη μαζί του. Άρα, για την ώρα δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να πετύχεις αυτό που ονειρεύεσαι, και μόνο με δουλειά θα το βρεις. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, είσαι μικρή ακόμα, έχεις περιθώριο να αλλάξεις τη ζωή σου.