Αγαπητή α,μπα, η ερώτηση που ακολουθεί αφορά ένα πολύ χαζό γεγονός που με ενόχλησε πιο πολύ από ότι θα έπρεπε, αλλά η καραντίνα μάλλον το κάνει υπερμεγέθες στα μάτια μου. Μένω στην Αγγλία με τον σύντροφό μου και μόλις πριν από λίγο παίζαμε χαρτιά με την γειτόνισσα του διπλανού διαμερίσματος στον κήπο. Ήμαστε προς το τέλος, και στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο χαμένος πρέπει να δώσει το καλύτερο χαρτί του στον νικητή στην επόμενη παρτίδα, και ήταν μεταξύ εμού και εκείνης. Την προηγούμενη μέρα που παίζαμε και ήμασταν στην ίδια κατάσταση, έριξα ένα χαρτί το οποίο το μετάνιωσα μετά από 1 δευτερόλεπτο και ήθελα να το πάρω πίσω, αλλά δεν με άφησε γιατί μου είπε ότι τώρα έκανα την επιλογή μου και δεν μπορώ να την πάρω πίσω. Συμφώνησα και εγώ και ο φίλος μου αφού θα ήταν πιο σωστό έτσι και έχασα. Σήμερα όμως ήμασταν πάλι στην ίδια κατάσταση και έριξε ένα χαρτί με το οποίο εγώ μετά θα μπορούσα να κερδίσω. Μάλιστα συζητήσαμε και λίγο και μετά ήμουν έτοιμη να παίξω όταν εκείνη άλλαξε γνώμη. Της είπα στην αρχή να το αφήσει μιας που εχθές εμένα δεν με άφησε να το πάρω πίσω αλλά επέμενε πολύ. Και ο φίλος μου δεν είπε κάτι. Οπότε το πήρε πίσω από μόνη της όσο και αν επέμεινα και έχασα. Αν το άφηνε όπως ήταν θα είχα κερδίσει. Δεν με πειράζει τόσο η ήττα, αλλά τώρα που ήρθα σπίτι θύμωσα αρκετά που δεν τηρήσαμε τους ίδιους κανόνες και που ο φίλος μου δεν είπε τίποτα (καλά, και εκεί είχα θυμώσει αλλά δεν το έδειξα τόσο). Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ εύκολα να γίνω δυσάρεστη, και η γειτόνισσα είναι πολύ καλή και κάνουμε καλή παρέα, ειδικά τώρα στο lockdown. Δεν θέλω να χαλάσω τις σχέσεις μας για ένα παιχνίδι αλλά αν γίνει πάλι το ίδιο μπορεί και να μου χαλάσει την διάθεση για το υπόλοιπο της μέρας. Ξερω ότι είναι κάτι ασήμαντο, και μπορώ να το λύσω αν απλά γίνω δυσάρεστη αλλά δεν μπορώ. Αναρωτιέμαι αν είναι κάτι βαθύτερο γιατί μου συμβαίνει συχνά να θυμώνω με ασήμαντες αφορμές και να παραμένω εκνευρισμένη ίσως και για μέρες. Κατι μου λέει τελικά ότι θα δω την ερώτηση μου το Σαββατοκύριακο στο μάντρα του α,μπα αλλά ας μην πρωτοτυπήσω και ας ρωτήσω κι εγώ: ήμουν υπερβολική?
– η γειτόνισσα της διπλανής πόρτας
Δεν είναι ασήμαντο ότι δεν μπορείς να γίνεις δυσάρεστη. Δεν είναι ασήμαντο ότι ο φίλος σου πήρε το μέρος της άλλης τη μία μέρα και όχι το δικό σου την επόμενη. Δεν είναι ασήμαντο ότι ολόκληρη γυναίκα δεν μπορεί να διαχειριστεί την ήττα σε ένα παιχνίδι στα χαρτιά (για τη γειτόνισσα λέω), αλλά αυτό είναι δικό της πρόβλημα, όχι δικό σου.
Πράγματι, η δυσκολία σου να φέρεις αντίσταση και να διεκδικήσεις σε κάνει να βράζεις στο ζουμί σου και γι’αυτό θυμώνεις δυσανάλογα με ασήμαντες αφορμές. Νιώθεις καταπιεσμένη και αόρατη. Αυτό σου φέρνει θυμό που φυσικά κρατάει πολύ. Η θεραπεία σίγουρα δεν θα σου έκανε κακό, εσύ ξέρεις αν είναι κάτι που σε επηρεάζει τόσο ώστε να σου είναι απαραίτητη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η δική μου συμβουλή είναι να μην παίξετε Μονόπολυ γιατί θα γίνετε μαλλιοκούβαρα.
I am the law πολύ μου άρεσε που σε άκουσα στο podcast😊🌴
Ευχαριστώ! Στέλνω με τη σειρά μου φοίνικες Μπακογιάννη που έχουμε μπόλικους 🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴
Υπάρχουν ακόμα; Δεν ξεράθηκαν;
Είμαι η μόνη που δεν έχω γίνει μαλλιοκούβαρα στη Monopoly, αλλά στο 7 wonders, πάνω από μία κάρτα φυσητού γυαλιού?
Όχι, δεν είσαι η μόνη, αλλά εγώ δεν μετράω γιατί το κάνω από πεποίθηση, δε βλέπω λόγο να παίξω οτιδήποτε αν είναι να μην ανάψουν τα αίματα, μου φαίνεται βαρετό. Από σκραμπλ, σε παντομίμα μέχρι μίνι γκολφ.
Χχαχαχαχ εδώ εμείς καταφέραμε να γίνουμε μαλλιοκούβαρα παίζοντας Παλέρμο, μη ρωτήσετε πώς. Κάτι γκομενιλίκια μπήκαν στη μέση 😂
που να δεις τι γίνεται στο κατάν
Πάντως μπορείς να είσαι ξεκάθαρη και χωρίς να γίνεις δυσάρεστη. Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε για αυτό ή άλλο παιχνίδι, μπορείς να πεις από την αρχή : “παιδιά, επειδή μου φαίνεται ότι κάνουμε λίγο αλλά αντ’αλλων, ας ξεκαθαρίσουμε ξανά τους κανόνες του παιχνιδιου’. Στο φίλο σου βέβαια πρέπει να πεις πώς αισθάνθηκες και να τον ρωτήσεις γιατί δεν πήρε το μέρος σου, αν και υποψιάζομαι ότι δεν ήθελε να φανεί ότι είστε οι δύο σας εναντίον μιας.
Η γειτόνισσα χαρτόμουτρο, ο δικό σου βλακόμουτρο
😂🤣
Το αντιμετώπιζα κι εγώ στο παρελθόν.Εάν ισχύει αυτό που νομίζω και δεν κάνω καμιά προβολή δική μου… Τα “χαρτιά ” και το κάθε “ασήμαντο” είναι απλά η προβολή των σημαντικών. Μετατόπιζα την ευθύνη της “αδυναμίας” μου στους άλλους..Αυτοί δεν είναι δίκαιοι , αυτοί απαιτούν, αυτοί καταπατούν τα δικαιώματα μου και κοίτα εγώ πόσο καλή είμαι και δεν μιλάω, και υποχωρώ, και όταν θα πρέπει να κάνω την επόμενη κίνηση θα επιλέξω πάλι να κάνω το σωστό απέναντι τους..Αλλά βράζω και νευριάζω, και μαζεύω, και νιώθω αδικημένη αλλά το παίζω υπεράνω ενώ τους περιμένω στη γωνία..και κάπως έτσι καταλήγω υποκρίτρια. Προσποιούμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Ο τίτλος μου θύμησε τη στιχομυθία της Σάσας & Χριστίνας.
“Τι παίζατε; Χιλιάρικο;”
“Όχι καλέ! Τον Ηλία τον γυμναστή.”
γιατί δε μπορείς να γίνεις δυσάρεστη; Μπορείς ν’ αρχίζεις να ουρλιάζεις ότι έχεις δίκιο, να τινάξεις το τραπέζι με τα χαρτιά στον αέρα, να καταβρέξεις τη γειτόνισσα με το λάστιχο του κήπου, να κάνεις τα χαρτιά κομματάκια, τόσοι ευφάνταστοι τρόποι υπάρχουν, βρες ένα να εκτονωθείς. Σοβαρά τώρα;
Όλα όσα λες, εκτός από το λάστιχο, τα έχει κάνει η φίλη μου που αναφέρω στο σχόλιό μου, σε παρτίδες μπιρίμπας. Και μάλιστα σε δημόσιο χώρο (καφετέρια στην Σίφνο): φαντάσου 25 χρονες γυναίκες να τσιρίζουν όρθιες και να πετάνε χαρτιά στον αέρα γιατί η μία έκλεισε χώρίς η άλλη να κατεβάσει, ενώ της είχε πει να μην ανησυχεί, δε κλέινει. Να ανοιξει η γη να με καταπιεί, που βρισκόμουν στη παρέα τους.
Δεν είναι ότι φοβήθηκες να γίνεις δυσάρεστη, όπως λες επέμεινες όσο μπορούσες αλλά δεν σου βγήκε – τι άλλο δηλαδή να κάνεις, να την πιάσεις απ’ τα μαλλιά; Ο φίλος σου είναι ευγενής (πάντα αφήνουμε στους ξένους μεγαλύτερο περιθώριο, ιδίως όταν βλέπουμε ότι έχουν το “θεματάκι” τους όπως η γειτόνισσα που δεν εννοεί να χάνει), αλλά η δική σου στάση, φίλη, θυμίζει παιδί και όχι ενήλικα. Δεν σε κρίνω, έχω μπει κι εγώ σ’ αυτή τη θέση του παιδιού ουκ ολίγες φορές… Αλλά από κάπου έρχεται αυτός ο θυμός για τα ασήμαντα πράγματα που σε ταλαιπωρεί μέρες. Πόσο ικανοποιημένη είσαι… Διαβάστε περισσότερα »
“πάντα αφήνουμε στους ξένους μεγαλύτερο περιθώριο, ιδίως όταν βλέπουμε ότι έχουν το “θεματάκι” τους όπως η γειτόνισσα που δεν εννοεί να χάνει”, ΑΚΡΙΒΩΣ, ρε παιδιά! Μη γινόμαστε 5 χρονα! Δε σημαίνει ότι δε τη στηρίζει επειδή ήταν ΕΥΓΕΝΗΣ!
Κι εμένα στο πονηρό πήγε το μυαλό μου. 😉 Νόμιζα ξεκινάει καινούρια ιστορία σε συνέχειες!
Οι κανόνες ή θα ισχύουν για όλους ή για κανέναν. Αν κάτι κάνει κάτι εκείνη, θα το κάνουν κι οι άλλοι στη συνέχεια, απλά πράγματα. Αυτό πες της την επόμενη, πριν αρχίσει το παιχνίδι. Αν διαφωνεί, ας βρει άλλους συμπαίκτες. Αν διαφωνεί ο σύντροφός (γλυκούλης κι αυτός), ας παίξει μόνος του μαζί της.
Καθόλου υπερβολική δεν ήσουν.
XA, τι μου θύμισες! Είχα και εγώ μια φίλη που όταν έχανε έκανε σαν μικρό παιδί. Μέχρι ότι έχω κρυμμένα τραπουλόχαρτα με είχε κατηγορήσει. Εννοείται ότι ζητούσε “να μη κλεισω αν δε κατεβάσει”, αλλά με τσεκούρωνε όταν της καθόταν φύλλο και δεν την ένοιαζε καθόλου για τα δικά μου ακατέβαστα. Δε σου περιγράφω τι έγινε όταν βρέθηκε με μια άλλη ίδιας φάσης σε παρτίδα μπιρίμπας. Καλά, να σου πω την αλήθεια δεν ασχολιόμουν. Εγώ έπαιζα για να περάσει η ώρα και να λέμε καμια κουβέντα χαλαρή κατά τη διάρκεια, να πίνουμε τον καφέ μας, να τρώμε κανένα μπισκότο. Υπάρχουν άλλοι… Διαβάστε περισσότερα »