Αγαπητη Α μπα, τώρα στην καραντίνα ένα «κόλλημα» που έχω αρκετό καιρό,με έχει ξαναπιάσει πολύ έντονα. Είναι ένα ανόητο pet peeve αλλα ειπα να το μοιραστώ. Θεωρώ μεγάλη απρέπεια να μιλάει κάποιος για κιλά και θερμίδες. Τι εννοώ; Δε θέλω να ακούσω όταν είμαι με φίλες για φαγητό «πωπω πόσες θερμίδες έχει τώρα αυτό», « αχ θα κάνω γουρουνια και αύριο ζυγίζομαι», «αχ πάλι θα τη σπάσω τη δίαιτα με το γλυκό» και τέτοια. Έρχομαι σε δύσκολη θέση. Τι να πω εγώ; «Όχι μια χαρά είσαι»; «Μια ζωή την έχουμε, φάε»; «Έχεις δίκιο, μη το φας»; Καταλήγω πάντα να χαμογελάω άβολα και να μη σχολιάζω. Δε με αφορά αν «έφαγα σα γουρουνι όλη μέρα στην καραντίνα». Το θεωρώ μια καθαρά εσωτερική σκέψη, και είναι σα να ακούω τον άλλο να μιλάει για κάτι τόσο προσωπικό, όσο για τις εντερικές του συνήθειες. Δε με αφορά αν θες να κανεις δίαιτα, αν δε θες να πάρεις θερμίδες ή να κανεις παρασπονδία. Ή Φαε ή μη τρως. Ποσό μάλλον όταν αυτά τα σχόλια γίνονται από άτομα που έχουμε τυπική φιλική σχέση ,όχι οταν μιλας με κολλητές δηλαδή. Συγκεκριμένα μια γνωστή μου το έκανε σε τόσο μεγάλο βαθμό, που σταμάτησα να πηγαίνω μαζί της για κάτι πέρα από ποτό, γιατί γκρίνιαζε (ενώ τα έτρωγε,και καλά έκανε δηλαδή) ακόμα και για τα μπισκότα που κερνάνε στον καφέ. Δεν αναφέρομαι προφανώς σε άτομα που ευγενικά εξηγούν πως δε μπορούν να ακολουθήσουν σε μπεργκεράδικο επειδή ακολουθούν διατροφή. Και σαφώς ξέρω πως συζήτηση για φαγητό και εμφάνιση είναι ένα από τα κλασσικά θέματα συζήτησης και λογικό είναι. Όμως έχω σιχαθεί τα ποστ με φαγητά με hashtag #γιαπανταχοντροι και στυλ #κανεναbikinibody. Θεωρώ πως καταντάει τοξικό,γελοίο και ζητιανεμα κομπλιμέντων. Ίσως φταίει ότι έχω περάσει διατροφικές διαταραχές στο παρελθόν,τις οποίες ξεπέρασα ευτυχως και όλο αυτό αποτελεί κάτι σα triggering factor, ή απλώς το θεωρώ δείγμα κακών τρόπων, δε ξέρω. Νομίζω πάντως πως ο εσωτερικός διάλογος του καθενός για το φαγητό δεν αφορά κανέναν και έρχονται όλοι σε δύσκολη θέση. Είναι υπερβολικό που με ενοχλεί αυτή η συνήθεια μερικών ανθρώπων, αυτό το «χαριτωμένο» κλαψούρισμα για το φαγητό; Μήπως αυτό σημαίνει πως έχω κάποιο πρόβλημα σχετικά με την κοινωνική φύση του φαγητού;
– Weird pet peeve
Σίγουρα έχει σχέση με τις διατροφικές διαταραχές που έχεις περάσει, γιατί άλλο το χάιδεμα που αναφέρεις (που μπορεί να είναι και ψάρεμα κομπλιμέντου), ή το υποχρεωτικό αυτομαστίγωμα της γυναίκας που οφείλει να μετράει τις μπουκιές της, όσα κιλά κι αν ζυγίζει, και άλλο η διαταραχή που σε δένει με έναν πολύ δυσάρεστο τρόπο με το φαγητό. Αυτές οι σκέψεις για σένα ήταν βασανιστικές, και τώρα δεν σου φαίνονται κατάλληλες για κοινωνικότητα.
Είναι κάτι που έχει επικρατήσει ως χιούμορ, αλλά έχεις δίκιο. Επειδή συνηθίζεται δεν σημαίνει ότι είναι σωστό. Για κάποιον που παλεύει με το φαγητό, από τη μια ή από την άλλη πλευρά, αυτά τα σχόλια είναι φορτισμένα. Ακόμα και για κάποιον που δεν παλεύει με το φαγητό, η ενασχόληση με τις θερμίδες όταν γίνεται εντατικά την ώρα του φαγητού, μπορεί να του χαλάσει την απόλαυση του πράγματος. Οπότε θα έλεγα ότι ισχύουν και τα δυο ως έναν βαθμό: μπορεί να είναι άκομψο, μπορεί να είναι καταπιεστικό (ειδικά για αυτούς που νιώθουν ότι πρέπει να το πουν για να μην τους σχολιάσουν οι άλλοι αργότερα) και σε σένα είναι και triggering factor.
Όμως δεν χρειάζεται αν αλλάξεις εσύ κάτι. Αν σε ενοχλεί, σε ενοχλεί, δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις να μην σε ενοχλεί. Έχεις την κοσμοθεωρία σου όπως έχει διαμορφωθεί από τη ζωή σου ως τώρα. Όλοι είμαστε ευαίσθητοι σε διάφορα θέματα λόγω των εμπειριών μας. Δεν χρειάζεται να λες τίποτα. Επειδή είναι πολύ συχνό, μην σπας το κεφάλι σου να βρεις την κατάλληλη απάντηση, ειδικά όταν πρόκειται για γνωστούς και όχι φίλους. Στις κολλητές σου όμως, πρέπει να μιλήσεις, αν σε φέρνουν σε δύσκολη θέση συστηματικά (δεν λες κάτι τέτοιο, λέω, αν).