Αγαπητή Α, μπα, σε διαβάζω καθημερινά ως ενα διάλειμμα από τη καθημερινότητα και ως μια προσπάθεια να συνειδητοποιήσω πως δεν έχω μόνο εγώ προβλήματα. Ακολουθεί σεντόνι.Είμαι κάτω των 25 έχω πάρει το πτυχίο μου σε μυστηριώδη πόλη της επαρχίας και ανέκαθεν είχα στόχους και πολλά όνειρα. Μέσα σε αυτά και ένα μεταπτυχιακο. έχω σχέση πολλά χρόνια. Τα φτιάξαμε πιτσιρικάδες, ακόμα σχολείο. Δε πίστευα ότι θα διαρκέσει γιατί υπήρχε και η απόσταση στη μέση.τα πρώτα χρόνια ήταν χαλαρά λόγω ότι ήμασταν και μαθητές οπότε δεν είχαμε και τρελές απαιτήσεις. Όταν έφυγα φοιτήτρια είχαν ξεκινήσει τα πρώτα δείγματα ζήλιας και να καταλαβαίνω ότι ο σύντροφός μου είναι παλαιών αρχών και αντιλήψεων κάτι που έβγαινε στη συμπεριφορά του (να μη κάνεις παρεα με άντρες, για ποτά βγαίνουν του “δρόμου” τα ήσυχα κορίτσια το ένα, τα ήσυχα κορίτσια το άλλο) λόγω όλων αυτών και της απόστασης φτάσαμε να χωρίσουμε όταν ήμουν ακόμη φοιτήτρια. Το διάστημα που είχαμε χωρίσει ,εγώ έτυχε (πραγματικά χωρίς να το επιδιώξω) να μιλήσω με ένα παιδί που ήταν ας πούμε η παιδική μου αγάπη! Δεν είχαμε επαφές αλλά και ποτέ δε σκέφτηκα κάτι αρνητικό γι’αυτον. Πάντα είχα τις καλύτερες εντυπώσεις. Είχαμε άψογη επικοινωνία, περνούσαμε πολύ όμορφα είπαμε να προσπαθήσουμε για σχέση αλλά εγώ είχα ακόμη στο μυαλό μου τον Θοδωρή (ας τον πούμε έτσι) επίσης ο δεύτερος (ας τον πούμε Δημήτρη) έμενε μακριά από εκεί που σπούδαζα. Με τα πολλά και με τα λίγα, ληξαμε την μεταξύ μας σχέση πολύ όμορφα και μετά από κάποιο διάστημα έγινε επανασύνδεση με τον Θοδωρή. Φυσικά ήμουν ειλικρινής για το τι έγινε όσο ήμασταν χώρια, όμως ακόμα και μετά από τόσο καιρό μου το χρεώνει ως κέρατο ενώ δεν ήμασταν σε σχέση. Είπα θα προσπεράσω τα όποια κόμπλεξ για χατίρι μιας νέας αρχής. Πέρασε ο καιρός, τελείωσα τις σπουδές (κάποια πράγματα συνέχιζαν να με απασχολούν αλλά τα παρέβλεπα) και ήρθε ο καιρός που ο Θοδωρής έμεινε χωρίς δουλειά και έπρεπε να ψάξει αλλού. Εν τέλει βρήκε σε πόλη της επαρχίας και χωρίς να έχω τίποτα εγώ εκεί τον ακολουθήσα , βάζοντας σε πολλά έξοδα την οικογένεια μου η οποία με στήριξε. Δυστυχώς , δεν έβρισκα δουλειά παρά μόνο κάτι προσωρινά,ενώ εμένα μεράκι μου ήταν να κάνω μεταπτυχιακό και να κυνηγήσω τα όνειρα μου. Προσπάθησα να συμβιβαστώ, όμως όταν έμεινα χωρίς δουλειά , είδα ένα άλλο πρόσωπο του συντρόφου μου. Με μείωνε, μου χτυπούσε τα λεφτά που ξοδεύε, μείωνε τα σχέδια μου και όλα αυτά επειδή εγώ και η οικογένεια μου δεν έχει την ίδια οικονομική άνεση με τη δική του.ειχα αρχίσει να βλέπω πως δε θα μπορούσα να παραμείνω σε μια πόλη που δεν μου προσφέρει καν δουλειά , ωστόσο είχα πει θα το παλέψω! Ο ίδιος αν και είχε δουλειά στον τομέα του με καλό μισθό έδειχνε να αναζητά το κάτι παραπάνω, και μια μέρα μου ανακοινώνει πως έκανε αίτηση για δουλειά στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Του εξήγησα πως δεν μπορώ να ακολουθήσω πρέπει να κοιτάξω τι θα κάνω και εγώ στη ζωή μου και πως δεν πειράζει να μείνουμε ένα διάστημα χωρια εφόσον μετά από 1-2 χρόνια θα μπορούσαμε να βρεθούμε και πάλι στην ίδια πόλη. Από εκεί άρχισαν οι καυγάδες και τα προβλήματα. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό ,εγώ ,εξαιτίας προβλημάτων υγείας της οικογένειας μου, όφειλα να γυρίσω στο πατρικό να βοηθήσω όσο μπορώ. Εκεί έτυχε να βρεθώ τυχαία με τον Δημήτρη. Ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες και κάποια μηνύματα χωρίς το μυαλό μου να πάει παραπέρα. Μετά από λίγο καιρό ο Δημήτρης νομίζοντας πως έχω χωρίσει μου εξέφρασε τα συναισθήματα του τα οποία όπως είπε ποτέ δεν έφυγαν ακόμα και μετά από τόσα χρόνια! Η αλήθεια είναι πως ένιωσα ωραία! Πάντα αναρωτιομουν τι κάνει αν είναι καλά και πως θα ήμουν μαζί του. Και φτάνουμε στο σήμερα: έχω αποφάσισει πως για να είμαι ευτυχισμένη σε μια σχέση πρέπει πρώτα να είμαι ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη σαν άνθρωπος. Έχω αποφασίσει να κυνηγήσω αυτά που θέλω με όποιο τίμημα και το κλικ για όλα αυτά ήταν η φράση του Θοδωρή που έχει χαραχθεί “είσαι άχρηστη κάθεσαι όλη μέρα κάνε καμία δουλειά στο σπίτι” (να σημειώσω πως έκανα τα πάντα στο σπίτι απλά ήθελα να βοηθάει και αυτός όσο μπορεί)εκεί γύρισε το μυαλό μου και είπα πως αν χρειαστεί να χωρίσουμε επειδή θέλω να γίνω ανεξάρτητη ας είναι. Ο ίδιος έχει αλλάξει από τότε που έφυγα από το σπίτι και πάω μόνο για επισκέψεις. Και από την άλλη έχω τον Δημήτρη , που επιμένει , νιώθω άσχημα μα με κάνει να νιώθω ωραία.δεν υπάρχει επαφή παρά μόνο επικοινωνία από απόσταση. Δεν είμαι περήφανη! Αγαπώ τον σύντροφό μου όμως μπήκα σε μία κατάσταση μπερδεμένη από επιλογή. Τώρα το θέμα είναι τι κάνω; Θυσιάζονται τόσα χρόνια σχέσης; μια άποψη,μια συμβουλή θα ήταν χρήσιμη γιατί δε μπορώ να συζητήσω με κανέναν.
-Μπερδεμένη
Δεν μπορώ να εντοπίσω για ποιο λόγο κάθησες τόσα χρόνια σε αυτή την κατάσταση. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση μου κάνει ότι πρώτα χώρισες, άρα ήξερες όλους τους λόγους για να χωρίσες, αλλά μετά επέστρεψες. Δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ λες ότι γύρισε το μυαλό σου, πας “επισκέψεις”. Τι επισκέψεις; Τι είναι αυτά που λες; Ποιον σύντροφο αγαπάς; Τι ακριβώς θα θυσιάσεις, αν επιτέλους αποφασίσεις ότι μπορείς να ζήσεις και καλά, εκτός από πολύ άσχημα; Τι σου έχει προσφέρει τόσα χρόνια αυτή η κατάσταση, που δεν θέλεις να αφήσεις;
Θα μπορούσες να είσαι μια κακοποιημένη γυναίκα, που δεν έχει καταλάβει ότι είναι κακοποιημένη. Δεν μου φαίνεται όμως να είσαι κάτι τέτοιο. Δεν τον δικαιολογείς. Φαίνεται σα να είσαι μια πολύ συντηρητική γυναίκα που πιστεύει ότι είναι αξιέπαινο να έχεις έναν άντρα δίπλα σου, πάνω από όλα. Πάνω από όλα να είσαι σε μια σχέση που μοιάζει “σοβαρή”. Δεν ξέρω τι ακριβώς σκέφτεσαι και τι κάνεις, νομίζω ότι μόνο με ψυχολόγο θα ξεμπλέξεις, γιατί δεν ξέρω τι θα κάνεις αν ο δεύτερος άντρας βγει σαν τον πρώτο. Δεν μου φαίνεται ότι έχεις τα εφόδια να καταλάβεις τι είναι καλό για σένα.