Γεια σου Α, μπα εχω το ανάποδο πρόβλημα απ αυτους που τους σχολιάζουν για τα παραπανίσια κιλά. Συγκεκριμένα έχω αδυνατίσει πάρα πολύ σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα (δευτερο μωρό, μετακόμιση σε άλλη χώρα, ασθένεια κοντινού προσώπου) και ως αποτέλεσμα έκοψα πολύ στο πρόσωπο. Επίσης δεν έχω πλέον στήθος. Όποιος με βλέπει σχολιάζει πόσο αδυνάτισα και πρεπει να παχύνω κτλ. Έχοντας βρει το ρυθμό μου πλέον έχω αρχίσει να παίρνω κιλά (δεν είχα ποτε στόχο να αδυνατισω, ήμουν ήδη κανονική/αδύνατη) αλλά το πρόσωπο δε γεμίζει όσο και να φάω. Ούτε και το στήθος μετά απο δυο ετήσιους θηλασμούς και γέννες. Όσο να πεις μεγαλώνω κιολας (36). Οπότε πιο όμορφη δεν το κόβω να γίνομαι. Πως αντιμετωπίζω λοιπόν όχι τόσο τα σχόλια αλλά την αλήθεια τους; Ότι ασχημαίνω; Και πόσο μάλλον όταν πάντα θεωρούμουν μια πάρα πολύ ωραία κοπέλα, οπότε είναι ακόμα πιο εμφανής η αλλαγη. “Πωπω την είδες την ταδε; πως εγινε έτσι, αυτη τη θυμάμαι ήταν πολύ όμορφη, γιατί χάλασε έτσι”. Δεν αποκλείω την πλαστική αλλά νομίζω πως πρεπει πανω απ ολα να βρω άλλους τρόπους να το αντιμετωπίσω ανεξαρτητα απ το αν θα μπορεσω να κανω κατι παρεμβατικο ή μη.
Αχ, πώς πήγαμε από το ότι αδυνάτισες στο ότι όλοι λένε γύρω σου πόσο έχεις ασχημύνει; Μόνη σου έκανες το άλμα. Μόνη σου υποθέτεις ότι λένε πίσω από την πλάτης σου ότι χάλασες ενώ ήσουν όμορφη. Τις δικές σου σκέψεις εκφράζεις αυτή τη στιγμή, και χρησιμοποιείς τους άλλους ως κουκλοθέατρο. Αν είναι δυνατόν, που μεγαλώνεις στα 36.
Δεν ξέρω γιατί είναι αυτονόητο ότι ένα αδύνατο πρόσωπο και μικρό στήθος σημαίνει άσχημη γυναίκα. Επειδή σου λένε όλοι ότι αδυνάτισες; Αυτή τη δουλειά κάνουν οι γύρω, αστυνομεύουν τα σώματα των πάντων στο περιβάλλον τους, ειδικά στις γυναίκες, ακόμη πιο ειδικά στις γυναίκες μετά από γέννα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην σχολιαστεί γυναίκα αφού γεννήσει, ακόμα και το θετικό σχόλιο, το επιδοκιμαστικό, είναι υποτίμηση σε επίπεδο «ικανότητας», σα να μην είναι παραδεκτό ότι μια γέννα αλλάζει το σώμα.
Ούτε εγώ αποκλείω την πλαστική, αλλά διάβασες αυτό που έγραψες; Δεν λες ότι δεν σου αρέσει ο εαυτός σου όπως είναι τώρα, αλλά ότι οι άλλοι σε απορρίπτουν. Αυτό που πρέπει να κάνεις πάνω από όλα είναι να καταλάβεις, να αναλύσεις, να συνειδητοποιήσεις πού βρίσκεσαι εσύ σε όλα αυτά, πώς αισθάνεσαι εσύ με το πρόσωπο σου, με το στήθος σου, με το σώμα σου.
Όλα αυτά θα άλλαζαν είτε έκανες παιδιά είτε όχι, μεγαλώνουμε και αλλάζουμε, ότι μεγαλώνουμε και ασχημαίνουμε είναι κάτι που έχουμε συμφωνήσει μεταξύ μας, και δεν είναι η αλήθεια. Μήπως είχες επενδύσει πολύ στην εμφάνιση σου, και ένιωθες ότι εξαργυρώνεις κοινωνική θέση μέσω αυτού, και τώρα βλέπεις τους γύρω σου να αποσύρουν την επένδυση πάνω σου; Τότε κακώς αφέθηκες και τους άφησες να σου το κάνουν αυτό. Ήταν μεγάλος ο πειρασμός της ευκολίας, αλλά είσαι 36. Θα πρέπει να είσαι σε θέση να βρεις άλλους τρόπους για να αυτοπροσδιορίζεσαι.