Αγαπητή Α,μπα, Με βασανίζει ένας τύπος. Σιγά το νέο θα μου πεις. Αυτός λοιπόν, ενώ το ξέρω ότι δεν είναι ο the one, εννοώντας ότι τα προβλήματα έχουν φανεί και ξέρω πως δεν έχουμε την ίδια οπτική όσον αφορά στο τι είναι μια ρομαντική σχέση, παρόλα αυτά δεν μπορώ να απομακρυνθώ. Μου αρέσει και επίσης διανύω μια περίοδο που νιώθω πολύ μόνη μου.
Το πρόβλημα με αυτόν, πρακτικά, είναι ότι θέλει να υπάρχω στη ζωή του (ως τι, δεν ξέρω), αλλά δε βρίσκει αρκετό χρόνο ανάμεσα στις ασχολίες του και τη δουλειά του και τους φίλους του για να με δει. Όταν φεύγω και αποφασίζω να μην ασχοληθώ άλλο, με τρελαίνει στα μηνύματα, βρισκόμαστε, είναι γλυκός και τρυφερός. Έπειτα, όταν σιγουρευτεί ότι είμαι πάλι εκεί, βρίσκει πάλι δικαιολογίες για να μη βρεθούμε. Όλα τα παραπάνω φυσικά είναι η δική μου οπτική των πραγμάτων. Εκείνος λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι τσακώνομαι μόνη μου.
Και είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος μου, αν έχει κάποια σημασία αυτό. Στο παρασύνθημα τώρα, ξέρω ότι πρέπει να εξαφανιστώ και να μην του δώσω εξηγήσεις, το ξέρω ότι αυτό θα με συμβούλευες, έτσι δεν είναι; Και το ξέρω ότι δεν πρέπει να μας νοιάζει τι θέλει και τι σκέφτεται ο άλλος.
Όμως, τι πιστεύεις ότι θέλει και τι σκέφτεται; Είναι δυνατό να πάρω τον έλεγχο αυής της σχέσης, και αν ναι, πώς; Το ξέρω ότι του αρέσω αρκετά, γι’αυτό είμαι σίγουρη. Πώς μπορώ να το εκμεταλλευτώ και να φέρω το μυαλό μου σε ένα τέτοιο state που να είμαι εγώ αυτή που κερδίζει από όλο αυτό; Σε ευχαριστώ και σε χαιρετώ.
Γενικά, λέω ότι δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο τι άραγε να θέλει ο άλλος, γιατί δεν θα το μάθουμε ποτέ, ενώ το μόνο που ίσως καταφέρουμε να μάθουμε μια μέρα, είναι το τι θέλουμε εμείς. Για σένα όμως θα κάνω μια εξαίρεση, γιατί είναι αρκετά προφανές τι θέλει: αυτό ακριβώς που παίρνει. Όπως το ξέρεις ότι δεν ταιριάζετε, έτσι το ξέρει κι αυτός.
Η διαφορά σας είναι ότι αυτός σε έχει λιγότερο ανάγκη από όσο τον έχεις εσύ. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτός αυτή την περίοδο δεν νιώθει όση μοναξιά νιώθεις εσύ. Νομίζεις ότι το πρόβλημα που έχεις είναι ότι κάποιος σε βασανίζει, αλλά το πρόβλημα που έχεις είναι ότι νιώθεις μόνη. Η αίσθηση μοναξιάς μπορεί να μας συνδέσει με τους πλέον ακατάλληλους, γιατί γαντζωνόμαστε από μια ιδέα για να μην κοιτάξουμε κάτω και ζαλιστούμε από το χάος.
Εσύ τώρα, αντί να κοιτάξεις γιατί νιώθεις μόνη, επικεντρώνεσαι σε μια χλιαρή ιστορία γιατί σου δίνει την τεράστια ανακούφιση ότι «δεν είσαι μόνη τελικά», και αν σε φτύνει και λίγο, δεν πειράζει, γιατί στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι, γιατί από το ολότελα καλή και η Πενταγιώταινα, γιατί κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει… με πολλούς τρόπους έχει υμνήσει αυτή την ανθρώπινη συμπεριφορά ο λαός μας.
Το καλύτερο θα ήταν πράγματι να εξαφανιστείς, αλλά ο λόγος δεν είναι για να σωθείς ή κάτι τέτοιο. Για να βρεις κάποιον άλλον. Μείνε κι εκεί που είσαι, αν παράλληλα ψάχνεις κάποιον άλλον – στ’αλήθεια όμως.
Το τέλειο, το ιδανικό, είναι να δεις στα σοβαρά γιατί νιώθεις μόνη, και να αλλάξεις τις συνθήκες της ζωής σου ώστε να γεμίσει με ενδιαφέροντα, ανθρώπους και δραστηριότητες, και να νιώθεις λιγότερο μόνη. Όταν γίνει αυτό, θα γυρίσει η ιστορία που ζεις υπέρ σου.