Αγαπημένη Αμπα, λυπάμαι αν το πρόβλημά μου δημιουργήσει μάλλον σκληρές αντιδράσεις. Είμαι σε σχέση τρία χρόνια (έγγαμη τον τελευταίο ένα) με κάποιον που υπήρξε χηρος. Η πρώτη γυναίκα του έφυγε από καρκίνο πριν εννιά χρόνια μετά από μάχη.. Είμαι ευχαριστημένη από τη σχέση μου με τον άντρα μου. Έχω μόνο ένα παράπονο, το οποίο όμως με στοιχειώνει, καταλαμβάνει τη διάθεσή μου και τις μέρες μου αλλά δεν έχω τολμήσει να το εκφράσω ούτε σε φίλη. Ο άντρας μου έχει τρεις φωτογραφίες σε κορνίζες της πρώτης γυναίκας του μέσα στο σπίτι σε εμφανή σημεία. Έχουμε και αλλες τέσσερις φωτογραφίες που είμαστε εμείς, είτε μόνοι είτε με άλλους. Όταν έρχεται κανένας δικός μου στο σπίτι και ρωτάει ποια είναι η κοπέλα στις μισές σχεδόν φωτογραφίες στο σπίτι, δαγκώνομαι.. Βλέπω ότι το βλέμμα τους παγώνει όταν απαντάω. Το κορυφαίο είναι ότι στο Facebook με το οποίο δεν ασχολείται καθόλου, αλλά μπαίνει πού και πού, έχει αφήσει φωτο προφίλ εκείνη που είχε όταν ζούσε η πρώτη σύζυγος, όπου είναι πλάτη οι δυο τους αγκαλιά σε μια παραλία. Δεν έχω συζητήσει ποτέ γι αυτό. Θα φανώ τέρας, μικρόψυχη, αναίσθητη.. Υπάρχει περίπτωση να μην την έχει ξεπεράσει κρίνοντας μόνο από αυτό; Πραγματικά δεν υπάρχει κανένα άλλο δείγμα. Είναι αρκετό;
–Νυν(α)
Δεν είσαι τέρας, μικρόψυχη, ή αναίσθητη, ούτε θα δημιουργήσει σκληρές αντιδράσεις αυτό που λες. Γιατί έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι είναι εκτός ορίων αυτό που νιώθεις; Δεν είναι. Όπως δεν είναι και κουβέντα για να κάνεις με φίλες σου, ή με αγνώστους στο ίντερνετ. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα συζητήσεις με τον άντρα σου, ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Έπρεπε να τα είχατε συζητήσει από την αρχή, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Αν είναι να μοιραστείτε την ζωή σας, αυτά τα πράγματα πρέπει να βρίσκονται ανοιχτά στο τραπέζι, χωρίς ντροπές και δεισιδαιμονίες.
Δεν γίνεται να κρίνουμε εμείς οτιδήποτε, μόνο από αυτό. Εσύ πρέπει να κρίνεις, από ολόκληρη τη σχέση. Όταν κάποιος πεθαίνει, δεν τον ξεπερνάμε. Μαθαίνουμε να ζούμε χωρίς αυτόν. Αυτός, το έχει μάθει; Πραγματικά δεν υπάρχει κανένα άλλο δείγμα; Τότε γιατί δεν του λες πόσο σε φέρνει σε αμηχανία η φωτογραφία στο Facebook; Τι φοβάσαι ότι θα σου πει;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να σου πω την ιστορία από την άλλη μεριά, δυστυχώς γιατί υπήρξα στη θέση του συζύγου σου. Για μένα η συμπεριφορά του αυτή δείχνει θετικά στοιχεία και όχι αρνητικά. Αλλά πρέπει να του μιλήσεις για τα συναισθήματα σου για να συνεννοηθείτε. Ο νυν σύζυγος μου ήξερε από την πρώτη στιγμή την ιστορία μου. Με νοιάστηκε για όλα αυτά που πέρασα,κατάλαβε γιατί του μίλησα,τον άλλο ανθρωπο δεν σταματησα να τον αγαπαω αλλά έφυγε,δεν με εγκατέλειψε, έφυγε από τη ζωή. Και εγώ επέλεξα να συνεχίσω τη ζωή. Οι προσπάθειες να κρύψω την ζωή μου πριν γυρναγαν μπούμερανγκ,εφιάλτες ότι τον εγκατέλειψα όταν ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Τι πικρη, αλλα και τι τρυφερη και ζεστη ιστορια, AllesGoed. Πολυ με συγκινησε.
Δάκρυσα με την γλυκόπικρη ιστορία σου, AllesGoed… Μπράβο σου (κ του κ σας), σου στέλνω μια τεράαααστια αγκαλιά❣❣
Έχασα τη μαμά μου πολύ μικρη και ο μπαμπάς μου παντεύτηκε ξανά πολύ γρήγορα μία αχαρακτήριστη και αποδεδειγμένα επικύνδινη γυναίκα. Αυτή απαίτησε με υστερίες, απειλές και τσακωμούς να εξαφανιστεί οποιαδήποτε φωτογραφία της μαμάς μου όχι μόνο από το σπίτι στο οποίο ζούσε με τον μπαμπά μου, αλλά και από οποιοδήποτε άλλο των συγγενών. Απαγόρευσε σε όλους να μιλάνε για τη μαμά μου και ως αποτέλεσμα μεγάλωσα με ένα τεράστιο ταμπού γύρω από το θάνατό της και μία απεριόριστη λαχτάρα να μάθω για εκείνη. Ο πατέρας μου δεν μίλησε ποτέ για εκείνη, ούτε και κανείς άλλος. Όλοι παρίσταναν ότι δεν υπήρξε… Διαβάστε περισσότερα »
El cachorro το ίδιο συνέβη και στην μητέρα μου. Η γιαγιά μου πέθανε όταν η μητέρα μου ήταν ενός και ο παππούς μου παντρεύτηκε πολύ γρήγορα. Η μητέρα μου μέχρι τα 6-7 δεν ήξερε καν πως έλεγαν την μητέρα της, ήξερε μόνο το υποκοριστικό που χρησιμποιούσε η γιαγιά της. Την οποία γιαγιά την μάλωναν οταν έκλαιγε η μιλούσε για την κόρη της για να μην αισθανθεί άσχημα η νέα νύφη.
Τι λέτε ρε παιδιά; Τι εφιάλτης είναι αυτός που περιγράφετε;
Λυπάμαι πάρα πολύ γι αυτό το τεράστιο κενό στη ζωή σου. Ελπίζω να είχες (έχεις) τη δύναμη να το διαχειριστείς.
Αχ, σε ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτό το σχόλιο. “Η αγάπη που είχα για ανθρώπους που έφυγαν δεν έχουν κάποια επίπτωση σε αυτούς που ζουν.” Αυτό ακριβώς, δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα άλλο. Με συγκίνησες, να είσαι καλά.
Είμαι στο γραφείο AllesGood και κλαίω διαβάζοντας την ιστορία σου. Μια γλυκιά αγκαλιά από μένα.
AllesGoed, η δική σου ιστορία είναι πολύ διαφορετική. Το πρόβλημα της κοπέλας εδώ είναι οτι ο άντρας της δεν το έχει συζητήσει καν μαζί της! Εσύ το συζήτησες με τον άντρα σου, συμφωνήσατε. Εκείνη μένει σε ένα σπίτι με τρεις φωτογραφίες της νεκρής συντρόφου του άντρα της να την κοιτάνε στο σαλόνι χωρίς να έχει συνεναίσει. Με τον άντρα της να ποζάρει αγκαλιά με την πρώην στο facebook. Κανεις δεν είπε να σβήσει την πρώην από την μνήμη του. Ας έχει φωτογραφία, άλμπουμ ολόκληρο μάλιστα, αλλά να το συζητήσει πρώτα με την νυν και να το κάνει λίγο πιο διακριτικά… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ συγκινητική η ιστορία σου. Η αγάπη δεν φεύγει ποτέ ούτε μπαίνει σε κουτάκια. Να είσαι καλά.
Με συγκίνησες πάρα πολύ. Πάρα πολύ όμως. Τα είπες τόσο όμορφα και ο νυν σύζυγός σου άψογος. Σε θαυμάζω για τη δύναμη και την καθαρότητα της σκέψης σου. Έχω μεγάλη φοβία μην πάθει κάτι ο άντρας μου, δεν είναι εντελώς αβασιμη η φοβία μου (εννοώντας ότι δεν είμαι τρελή 😋) και πρόσφατα που πέρασε πρόβλημα υγείας έκλαιγα, πνιγομουν και ένιωθα να χάνω τη γη (καλά το τράβηξα λίγο, έκανα σενάρια ότι μένω χήρα).
Ακριβώς έτσι! Χαίρομαι που δεν ήταν κάτι όμως, την επόμενη φορά να μαζευτούμε να κλαίμε παρέα τη μοίρα μας 😋 Εμάς δεν μπορώ να πω ακριβώς ότι δεν ήταν τίποτα, δεύτερη πνευμονία μέσα σε λίγους μήνες με αποτέλεσμα να χρειαστεί να γίνουν αρκετές αλλαγές (όπως διακοπή καπνίσματος – που προς το παρόν το δουλεύει στο μυαλό του) και ιδανικά αλλαγή δουλειάς (δουλεύει σε ψυξη) και πλέον ανήκει στις ευπαθείς ομάδες. Αλλά εντάξει, ας είναι αυτά όλα τα προβλήματα.
Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να δούμε έναν νεκρό στο πρόσωπο ενός ζωντανού; Το όνομα δεν μεταβιβάζει κανενός τύπου κληρονομιά.
Εντάξει, είναι λίγο creepy να έχει τόσες φωτογραφίες της συγχωρεμένης σε εμφανή σημεία στο σπίτι. Θα μπορούσε να τις έχει σε ένα συρτάρι, να το ανοίγει και να τις βλέπει όποτε θέλει. Δεν χρειάζεται να κάνει αισθητή την παρουσία/απουσία της πρώτης γυναίκας του, λες και είναι ο Λόρενς Ολίβιε στην ταινία “Ρεβέκκα” του Χίτσκοκ.
Εγώ πάλι αδυνατώ να καταλάβω που είναι το creepy. Είναι στενάχωρο για το σύζυγο και ταυτόχρονα καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί ενοχλεί τη νυν αλλά δε βλέπω τίποτα creepy. Μερικες φωτογραφίες της έχει στολίσει, ούτε βωμό έχει φτιάξει ούτε έχει βαλσαμωσει την πρώην και την κρατάει στο υπόγειο.
Αχ, ευχαριστώ Ladida! Βλέπω να σχολιάζεται πολύ ως “creepy” και “spooky”. Οκ, καταλαβαίνω ότι μπορεί να ενοχλεί την νυν. Καταλαβαίνω τον φόβο και την αποστροφή μπροστά στον θάνατο, αλλά το γεγονός ότι κάποιος έφυγε από τη ζωή δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρύβουμε και να αποσιωπούμε ό,τι έχει σχέση με αυτόν. Ίσα ίσα, μπορεί να είναι δείγμα υγιούς αντιμετώπισης για κάποιον να μιλάει για αυτό. Ο θάνατος κάποιου δεν αναιρεί το γεγονός ότι κάποτε υπήρξε αγαπημένο μας πρόσωπο, και το να εξαφανίσουμε κάθε ίχνος της ύπαρξης του δεν αποδεικνύει ότι έχουμε ξεπεράσει την απώλεια. Είναι “τζιζ” το θέμα, δεν λέω,… Διαβάστε περισσότερα »
Το να κρατάς μια θέση στην καρδιά σου -και στο σπίτι σου- για κάποιον που έφυγε από τη ζωή δεν είναι φυσικά creepy. Δεν είναι καθόλου όμως το ζήτημα ο φόβος και η αποστροφή προς το θάνατο εδώ. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει μάλιστα: επειδή ακριβώς η γυναίκα πέθανε, η νυν δέχεται την ύπαρξη των φωτογραφιών. Φαντάζεσαι να δεχόταν να βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο σπίτι και το FΒ η εικόνα της ζώσας πρωην συζύγου; Εννοείται πως όχι. Δεν είναι λοιπόν ο φόβος του θανάτου το ζήτημα, δεν είναι ότι το βρίσκει μακάβριο. Στην ουσία, ζηλεύει. Και όχι, δεν είναι παράλογο,… Διαβάστε περισσότερα »
Το περιγράφεις πολύ ωραία και πολύ γλυκά Iris. Συμφωνώ πολύ.
Δεν διαφωνώ, αγαπητή Iris. Η δική μου ένσταση είναι στη χρήση λέξεων όπως “creepy” που υπογραμμίζουν το ανατριχιαστικό και μακάβριο του πράγματος, η οποία δεν γίνεται βεβαίως από τη γράφουσα, αλλά από πολλούς σχολιαστές. Η ζήλια που ενδεχομένως νιώθει η γράφουσα, είναι κάτι που θα πρέπει να δουλέψει με τον σύντροφό της, ώστε να συνειδητοποιήσει ότι δεν απειλείται. Για το fb δεν έχω γνώμη, γιατί θεωρώ ότι παίζει σημαντικό ρόλο η ολοκληρωμένη συμπεριφορά/στάση του κάθε ανθρώπου απέναντι στα σόσιαλ. Το ουσιαστικό θέμα εδώ δεν είναι να βγάλουμε τον σύντροφο “κολλημένο” και “psycho”, αλλά να βοηθήσουμε τη γράφουσα να καταλάβει ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ το Rebecca σκέφτηκα αμέσως! Πολύ μ’αρεσει όταν κάνουμε ίδιους συνειρμούς βιβλίων/ταινιων με άλλους σχολιαστές, όπως την άλλη φορά με το “we need to talk about Kevin”!
Αμα υπήρχε παιδί από αυτον τον γάμο θα το θεωρούσα αυτονόητο να υπάρχουν φωτογραφίες της μαμάς του παντού στο σπίτι. Αυτό τώρα όχι, παιδιά σόρυ ειναι σπούκι και μου δίνει μια θλιβερή αίσθηση. Το fb ειναι ακόμα χειρότερο για μένα. Μίλα του.
Αυτο για το παιδι που λες δεν το καταλαβαινω καθολου.
Και spooky γιατι; Δεν συνηθιζεται ο κοσμος να εχει κορνιζες στο σπιτι του οσων αγαπημενων του εχει χασει;
Απο την αλλη,δεν ειναι μονο σπιτι του αλλα και σπιτι της κι εφοσον ζουν μαζι τοτε εχει τουλαχιστον ενα καποιο δικαιωμα να θιξει το θεμα και να του πει-παντα με λεπτοτητα και ευαισθησια- οτι νιωθει αβολα να υπαρχουν τοσες φωτογραφιες της συχωρεμενης σε τοσο εμφανη σημεια.
Εχει και αυτος τα δικια του εχει κι αυτη τα δικα της οποτε μια καλη συζητηση με συμβιβασμους και απο τις δυο πλευρες πιστευω θα βοηθουσε.
Ειναι σαν να ειναι η νυν απλά ένα φάρμακο για τον πόνο και δείχνει οτι ο δευτερος γαμος δεν θα φτάσει ποτέ τον πρώτο σε σημαντικότητα. Είναι εξαιρετικά άδικο για την νυν. Και η μαμά σου όταν πεθάνει βάζεις μια φωτογραφία της, οχι τις μισες του σπιτιού.
“Και η μαμά σου όταν πεθάνει βάζεις μια φωτογραφία της, οχι τις μισες του σπιτιού.”
Εγώ που έχω 5 φωτογραφίες, είμαι spooky; Η μια φωτογραφία είναι οκ, αλλά οι 2 είναι ανατριχιαστικές;
Ένας γάμος δεν είναι ένα παιδί. Είναι ένας σωρός συναισθημάτων ονείρων και μιας ζωής που θα μπορούσε να είχε συμβεί. Αυτός ο άνθρωπος καλώς ή κακώς έχει και αυτό το κομμάτι της απώλειας μέσα στη ζωή του. Δεν είναι υποχρεωμένος να το κρύψει μέσα σε ένα συρτάρι και να προσποιείται ότι δεν έγινε και να το κοιτάει κρυφά καμία νύχτα. Ζηλεύει μια γυναίκα που δεν υπάρχει. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχει, καθώς ένα κομμάτι της είναι μέσα στον άντρας της και τώρα άντρα της τωρινής κοπέλας. Κατ εμένα εκτίμηση θα έπρεπε να έχει στη συγχωρεμένη που με τον τρόπο της συνέτεινε… Διαβάστε περισσότερα »
‘Ένας γάμος δεν είναι ένα παιδί. Είναι ένας σωρός συναισθημάτων ονείρων και μιας ζωής που θα μπορούσε να είχε συμβεί. ‘
Το εκανα copy paste!!
Ελα τώρα. Ολο αυτό είναι δείχνει ότι δεν έχει προχωρήσει παρά μόνο τυπικά.
Παιδια συγγνωμη αλλα αν αυτος ο ανθρωπος σκεφτεται ακομη το σωρο συναισθημάτων και ονειρων με την προηγουμενη συζυγο τοτε μαλλον δεν ηταν ετοιμος να προχωρησει σε γαμο με τη δεύτερη γυναικα του. Για μενα δε φαινεται να έχει ξεπερασει την απωλεια και ειναι καπως αδικο για τη νυν. Οι φωτογραφιες με τη πρωην σε περιοπτες θεσεις και στο facebook δεν εξηγουνται στους αλλους με κανενα ωραιο τροπο.
Επίσης ο πρώτος γάμος έχει διαμορφώσει σημαντικά τον άνθρωπο που αγαπάει η φίλη μας. Όπως και άλλα τόσα όμορφα και άσχημα γεγονοτα και άνθρωποι που έχουν περάσει από την ζωή μας.
Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι κάτι που πρέπει να συζητήσουν ,απλά είναι λάθος η σύγκριση είτε ζει είτε έχει πεθάνει.
Με στεναχώρησε λίγο αυτό το σχόλιο, η ‘αξία’ μια σχέσης δεν μετράται με το αν υπήρξε παιδί από αυτήν ή όχι.
Για τις φωτογραφίες συμφωνώ, αλλά εμένα όλες οι φώτο ανθρώπων μέσα στο σπίτι σπούκι μου φαίνονται…πόσο μάλλον αυτών που έχουν πεθάνει
Αχ γλυκιά Νυν(α) αυτά που ζηλεύουμε δεν είναι πάντα τα αναμενόμενα. Αυτό που ζεις είναι τόσο δύσκολο. Ζεις με το φάντασμα ενός άλλου ανθρώπου ο οποίος ακριβώς επειδή έχει φύγει από την ζωή, παίρνει διαστάσεις εξωπραγματικές, σχεδόν μυθικές. Επίσης, ακριβώς επειδή έχει φύγει με τον τρόπο που έφυγε, λόγω μιας τρομακτικής αρρώστειας σου δημιουργούνται τύψεις, δεν μπορείς καν να ξεστομίσεις τα συναισθήματα σου. Όχι καλή μου, να μιλήσεις. Ο άντρας σου μπορεί να μην έχει καταλάβει τίποτα, ακριβώς επειδή πρόκειται για έναν πεθαμένο άνθρωπο. Μίλα του για το πως νιώθεις με διακριτικότητα, με αγάπη και κατανόηση φαίνεται άλλωστε από τον… Διαβάστε περισσότερα »
Αρχικά σκέφτομαι ότι δε μπορεί να μην του περνάει από το μυαλό ότι σε φέρνει σε αμηχανία με τις φωτογραφίες. Όμως ίσως εξηγείται από το ότι δεν το έχεις κάνει θέμα και θεωρεί ότι είσαι άνετη με αυτό.
Αν δεν κάνεις γνωστή τη δυσαρέσκεια σου πως θα ξέρεις τι σκέφτεται;
Η μητέρα μου πέθανε απο καρκίνο όταν εγώ ήμουν 6. Μετά από περίπου 6 χρόνια ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε, οπότε και αλλάξαμε έπιπλα στο σπίτι και διακόσμηση. Οι φωτογραφίες της μαμάς μου ήρθαν κάποιες στο δωμάτιο μου και κάποιες σε συρτάρια, να τις πάρω εγώ στο μέλλον. Θα μου φαινόταν άδικο και περίεργο για τη “μητριά” μου (ίου, δεν την έχω σκεφτεί ποτέ έτσι) να έχει τις φωτό της μαμάς μου στο σαλόνι. Έτσι και αλλιώς η “παρουσία” της είναι ισχυρή, τουλάχιστον για εμένα και τον πατέρα μου. Όταν φεύγει ένας τόσο νέος άνθρωπος και αφήνει ένα μικρό παιδί και… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι οι ίδιες οι φωτογραφίες το πρόβλημα αλλά η θέση που τους δίνει, που είναι στο δημόσιο χώρο (φεισμπουκ, σε περίοπτες θέσεις στο σπίτι). Γιατί οτιδήποτε βάζουμε στο δημόσιο χώρο είναι statement. Έχεις απόλυτο δίκιο να νιώθεις άβολα και πρέπει να το συζητήσεις μαζί του.
(Πάντως υπάρχει και η περίπτωση να το κάνει για να κρατήσει υπόσχεση που έχει δώσει, κι όχι γιατί ο ίδιος το θέλει).
Είναι δύσκολο να ξεπεράσεις έναν σύντροφο που πέθανε γιατί μετά γίνεται όπως ένας άφταστος έρωτας, ιδανικοποιείται. Ομως, όπως λέει και η Λένα μαθαίνεις να ζεις με αυτό, δεν τον ξεχνάς αλλά δεν το κάνεις μέρος της καθημερινότητάς σου όπως ο σύντροφός σου. Έχουν περάσει 9 χρόνια, έχει ξαναπαντρευτεί και έχει τρεις φωτογραφίες της σε εμφανές σημείο (στο σαλόνι να φανταστώ) και στα social media μου φαίνεται υποτιμητικό για σένα. Αν δεν χρησιμοποιεί φβ ας το κλείσει όμως το να έχει έναν λογαριασμό που χρησιμοποιεί κάποιες φορές με μια φωτογραφία τους μαζί είναι σαν να δείχνει, στου άλλους φαντάζομαι, οτι η… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις αναγάγει σε ταμπού το θάνατο και τις φωτογραφίες των πρώην (δε σε κατηγορώ, είναι για πολλούς θέματα τζιζ, πολλά ζευγάρια μαλώνουν για τέτοια θέματα), αλλά το μόνο ταμπού εδώ είναι να νιώθεις ότι μπορείς να μιλάς με το σύντροφό σου.
Γι αυτό θα αναρωτιόμουν εγώ αν είναι το μόνο δείγμα.
Η φωτογραφία προφίλ στο facebook θα έπρεπε να αλλάξει από τότε που η σχέση σας προχωρούσε πιο σοβαρά, αλλά σίγουρα από τη στιγμή που παντρευτήκατε. Όπως και οι φωτογραφίες στο σπίτι, θα μπορούσε να έχει σε εμφανές σημείο μόνο μία. Μπορεί να λειτουργεί έτσι “απολογητικά” προς τους συγγενείς τής γυναίκας του, σαν να αισθάνεται τύψεις επειδή προχωρησε τη ζωή του κι εκείνη δεν υπάρχει πια. Αλλά κύριο μέλημά του πια θα πρέπει να είναι το να μη φέρνει σε δύσκολη θέση εσένα. Μη φοβάσαι να κάνεις αυτή τη συζήτηση μαζί του, καμμιά φορά όσο δε μιλάμε, ο άλλος νομίζει ότι… Διαβάστε περισσότερα »