Καθημερινό email στην εταιρεία για το dress code:
Σκοπός του μέιλ – το οποίο συγγράφει senior συνάδελφος που προσπαθεί γενικά να κάνει τον αστείο, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία κατά την ταπεινή μου γνώμη – να μας επισημάνει ότι, παιδιά, ξέρουμε ότι ζεσταίνεστε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι επιτρέπονται τα σορτς. Μια χαρά μέχρι εδώ, να σεβόμαστε το εκάστοτε περιβάλλον, ναι, ναι. Και συνεχίζει το email:
-Δευτέρα έως Πέμπτη φοράτε ό,τι θα φορούσατε για να γνωρίσετε τους γονείς του αγοριού σας
-Παρασκευή μπορείτε να φορέσετε ό,τι θα φορούσατε για να πάτε στους γονείς του αγοριού σας μετά από 7 χρόνια σχέσης (έχουμε casual Fridays, οκέη και μέχρι εδώ υποθέτω;)
-Αν αυτό που φοράτε κάνει τους οδηγούς των αυτοκινήτων να σταματήσουν, μάλλον είναι ανάρμοστο (απόπειρα μετάφρασης του “if what you wear stops traffic, it’s probably inappropriate” , όπως έγραφε το μέηλ)
Τρίβω τα χέρια μου, λέω δεν έχει και πολλή δουλειά και είναι ακόμα 10am, και του απαντάω:
“Καλημέρα σας,
ευχαριστούμε για τις διευκρινήσεις σας σχετικά με τους κανόνες ένδυσης, οι οποίοι φυσικά είναι απολύτως σεβαστοί. Απλώς, να, “αν αυτό που φοράτε κάνει τους οδηγούς των αυτοκινήτων να σταματήσουν, μάλλον είναι η πατριαρχία”
(- αγάπη μου, ήθελα να προσθέσω, αλλά το άφησα)
Μου απάντησε ευφάνταστα (not), κάνοντας αντιγραφή-επικόλληση τις τρεις πρώτες σειρές του άρθρου της wikipedia για την πατριαρχία, γράφοντας “δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα”.
Ούτε εγώ, συνάδελφε.