Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».
Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.
Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.
Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.
1. Αγαπητη α μπα φοβαμαι παρα πολυ να μεγαλωσω. αν μπορουσα να μεινω για παντα στα twenties θα το εκανα.δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο και πως να το αντιμετωπισω. εσυ τι λες;
2. Καλησπέρα ‘Α,μπα θα ήθελα να σου πω και εγώ την ιστορία μου… Έχω μία δίδυμη αδερφή όλα τα χρόνια της ζωής μας κάνουμε τα πάντα μαζί , στο σχολείο στην ίδια τάξη, εξωσχολικές δραστηριότητες τα πάντα όμως… Και για αυτόν τον λόγο μας συγκρίνουν συνεχώς στα πάντα, οι γονείς μας , οι συμμαθητές μας , οι φίλοι μας όχι τόσο γιατί έχουν καταλάβει ότι μας ενοχλεί και περισσότερο έμενα γιατί πάντα η αδερφή μου ήταν καλύτερη σε ότι κάναμε ( αγγλικά, αθλήματα, μαθήματα σχολείου- φροντιστηρίου σχεδόν όλα). Και για αυτό τον λόγο έχει δημιουργηθεί ένας απίστευτα κακός ανταγωνισμός μεταξύ μας. Εγώ είμαι ένας χαρακτήρας πάρα πολύ ευάλοτος και αυτή είναι πάρα πολύ σκληρή με αποτέλεσμα να έχει καταφέρει να με πληγώσει άπειρες φορές και νομίζω πως αυτή δεν το καταλαβαίνει ( για να σου δώσω ένα παράδειγμα την επόμενη μέρα δίναμε το τελευταίο μάθημα των πανελληνίων και με είχε πιάσει ένα μεγάλο άγχος και δεν θυμόμουν πως να κάνω διαίρεση και της ζήτησα να μου δείξει πως και μου είπε δεν πας καλύτερα να γίνεις καθαρίστρια αφού δεν το έχεις(δεν θέλω να θίξω το επάγγελμα αυτό σε καμία περίπτωση αλλά δεν νομίζω κανένας να το έχει ως πρώτη επιλογή) εγώ εκείνη την στιγμή ξέσπασα σε λυγμούς γιατί πέρα από την πίεση των ημερών δεν είναι ότι καλύτερο να ακούς τέτοια λόγια από ένα άτομο που αγαπάς πιο πολύ από τον εαυτό σου… Πάντα μου χτυπάει τις αδυναμίες μου το ότι δεν ξερω καλή γραμματική στα αγγλικά και άλλα πολλά. Από ένα σημείο και μετά κουράζεσαι να συγκρίνεσαι τόσο πολύ με κάποιον. Περάσαμε σε διαφορετικά πανεπιστήμια και έχουν ηρεμήσει λιγάκι τα πράγματα. Σου γράφω γιατί έχω κουραστεί πραγματικά , έχω προσπαθήσει να της έχω εξηγήσει άπειρες φορές ότι αυτά που λέει με πληγώνουν αλλά είναι λες και μιλάω στον τοίχο δυστυχώς… Εγώ είμαι εδώ για αυτήν όποτε με χρειαστεί και αυτή είναι εκεί για εμένα όποτε δεν είναι έξω με την παρέα της. Δεν με θεωρεί φίλη της ή αδερφή της με θεωρεί ένα πάρα πολύ μεγάλο βάρος για αυτή μπορεί να μην μου το έχει πει αλλά το έχω καταλάβει εγώ. Συγνώμη που τα έχει γράψει έτσι μπερδεμένα αλλά κλαίω αυτήν την στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο από τον πόνο που μου έχουν δημιουργήσει τα παραπάνω…… Με έχει ως τελευταία επιλογή και αυτό με πονά απίστευτα… Αυτά Α,μπα από εμένα ( Δεν είναι πάντα εύκολο να έχεις δίδυμη/ο αδερφή/ο )
3. Είμαι στα 36 και μόνη μου όλη μου την ζωή. Ότι έχω κάνει μέχρι τώρα με άνδρες ήταν είτε σχεσούλες της πλάκας για να περνάει η ώρα είτε καταστάσεις αδιέξοδες με άνδρες που ήταν δεσμευμένοι ή που δεν ήθελαν δεσμό μαζί μου. Ήταν επιλογές μου αυτές, δεν τις έχω μετανιώσει απλά σκέφτομαι γιατί εμφανίστηκαν αυτές οι επιλογές στον δρόμο μου και όχι κάποιος που να υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον, νοιάξιμο, έρωτας; Δεν κρύβω το γεγονός πως σκέφτομαι ότι ίσως οι άνδρες βλέπουν σε εμένα μια αδιάφορη κοπελίτσα που δεν είναι για πολλά-πολλά και σε καμία περίπτωση για κάτι σοβαρό. Βλέπω ζευγάρια και αναρωτιέμαι τι έχω εγω, γιατί δεν εμφανίζεται στον δρόμο μου εκείνος και δεν θα κρύψω οτι κάποιες φορές νιώθω και μειονεκτικά που όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερα να κάνω μια σχέση της προκοπής. Απο την άλλη, οι άνδρες της ηλικίας μου είναι είτε παντρεμένοι είτε σε σοβαρούς δεσμούς και αν υπάρχει κάποιος που είναι ελεύθερος τότε δεν θέλει να χαλάσει την εργένικη ζωή του. Και εγω τι κάνω; Θέλω συντροφικότητα, θέλω έρωτα, αργότερα θα θελήσω και οικογένεια, τι θα κάνω τότε; Θα τα ξεχάσω; Θα δεσμευτώ με τον πρώτο τυχόντα που θα θέλει κάτι αντίστοιχο χωρίς να τον θέλω πραγματικά και έτσι θα ξεχάσω για πάντα απο την ζωή μου τον έρωτα; Μπορεί να μου πείτε πως ο έρωτας μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή και δεν έχει σημασία αν έρθει τώρα ή στα 40 ή στα 60, αλλά έχει! Διαφορετικά ερωτεύεσαι στα 20, διαφορετικά στα 30 και διαφορετικά στα 60, όπως αντίστοιχα κάνεις και διαφορετικά πράγματα σε αυτές τις ηλικίες. Πόσο να ελπίζω ακόμα πως θα έρθει ο έρωτας που θα είναι αμοιβαίος; Πόση δύναμη να βρω ακόμα; Πόση ελπίδα και υπομονή; Πότε θα πω ‘’τέλος ο έρωτας για σένα, άρα ή το αποδέχεσαι και μένεις μόνη σου για πάντα ή συμβιβάζεσαι και είσαι και δυστυχισμένη’’; Ή μήπως θα έπρεπε να το έχω αποδεχτεί ήδη αφού βλέπω οτι δεν έχω τύχει στον έρωτα;
4. Αγαπητή Α,μπα Με κυνηγούσε 1 χρόνο και εγώ λόγω προβλημάτων υγείας δε μπορούσα να βγω μαζί του Όταν ήμουν καλά βγήκα και κάναμε σχέση Ήταν πολύ ζηλειαρης σε υπερβολικό βαθμό και γινόταν όλο και χειρότερο με έβριζε και με χώριζε σχεδόν κάθε μέρα και μετά από δίκη μου προσπάθεια τα βρίσκαμε ξανά Να πω ότι δεν του είχα δώσει ποτε αφορμή συγκεκριμένα έκλεισα τα σοσιαλ μίντια και καθόμουν κυρίως μέσα στο σπίτι και δεν έβγαινα για να μην μαλώσουμε Όταν έβγαινα τον ενημέρωνα πάντα ακόμα και αν πήγαινα απλά στο σούπερ μαρκετ Η σχέση γινόταν όλο και πιο πιεστικη με τον καιρό και ενοιωθα πάντα ότι την κρατούσα εγώ Είχε αλλάξει Ενώ παλιά έκανε πράγματα για εμενα προσπαθούσε πλέον έτρεχα μόνο εγώ ήταν πολύ οξύθυμος νευρικός και η ζήλεια ειχε γίνει ανυπόφορη φοβόμουν να βγω έξω Αλλά εννοείται είχαμε και πολλές καλές στιγμές οι οποίες όμως όσο περνούσε ο καιρός γινόταν πιο λίγες και χωρίς να θέλω να ρίξω ευθύνες πιστεύω ότι έφταιγε αυτός ήταν σαν να έκανε σαμποτάζ στην ίδια μας την σχέση Έκανα ότι μπορούσα για αυτόν και για την παράλογη καχυποψία του Τέλος πάντων με χώρισε και αυτή την φορά όχι για κάποιο περιστατικό ζήλειας από την μεριά του αλλά απο την δίκη μου μεριά ζήλεψα για κάτι και μου είπε ότι πιέζετε και θέλει να κάνει την ζωή του Τον παρακαλούσα 3 μέρες και η απάντηση του ήταν ότι η σχέση έχει χαλάσει Την 3η μέρα βγήκα μια βόλτα με τις φίλες μου και με πήρε τηλέφωνο το απάντησα και όταν του είπα ότι είμαι έξω μου το έκλεισε και στα μηνύματα με έβρισε μου είπε ότι δεν με βλέπει πια σοβαρά με απείλησε και μου είπε ότι όταν με πήρε τηλέφωνο ήταν κάτω από το σπίτι μου Δε μπορώ να καταλάβω τίποτα Θίχτηκε ο εγωισμός του που δεν με βρήκε στο σπίτι όποτε ήθελε ; Ζήλεψε που βγήκα ; Νοιωθω ότι έχω κάνει τόσα για κάποιον που απλά παίζει μαζί μου Τα λόγια του ακόμα γυρνάνε στο μυαλό μου Και εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι αν θα το μετανοιωσει και θα γυρίσει
5.πως είναι να έχεις τη μάνα σου νέα, υγιή και δίπλα σου όταν τη χρειάζεσαι; Είμαστε τον τελευταίο καιρό σε διαδικασία υποβοηθούμενης με το σύντροφό μου μου, με όλα τα περίεργα και δύσκολα αυτού. Η μάνα μου μέχρι να φτάσω 14 ετών, εργάζονταν ολημερίς, μετά αρρώστησε με χρόνια ασθένεια και τώρα είναι εντελώς άρρωστη. Τα τελευταία 20 χρόνια είμαι ανεξάρτητη από γονείς, με όλα τα δυνατά αυτού για τα βήματά μου στη ζωή. Τη βλέπω όσο συχνά μπορώ, χωρίς να ζητώ τίποτα για μένα και να μπορώ να κάνω πολλά για αυτήν. Αυτόν τον καιρό όμως νιώθω ότι χρειάζομαι μια μάνα (μου) δίπλα μου, κάποιες λίγες φορές. Καλή, υγιή, δυνατή μάνα. Και δεν ξέρω τι να φανταστώ και τι μου λείπει, γιατί δε θυμάμαι πως ήταν κι αν ήμουν παιδί μιας τέτοιας μάνας. Ευχαριστώ.
-Περασμένες δέκα
6.Θέλω να μεγαλώσω την οικογένεια μου με τον άντρα μου. Είμαι ήδη στα 33 και εδώ και καιρό οι προσπάθειες μας δεν αποδίδουν. Ο γιατρός λέει να περιμένουμε. Αλλά εγώ κάθε φορά που βλέπω αίμα σπαραζει η καρδιά μου. Συμπτωματικά μαθαίνω για φίλες και γνωστές που μένουν έγκυες. Αλλά δεν μπορώ να χαρώ 100%. Ένα κομμάτι μου ζηλεύει και σκέφτεται γιατί όχι κι εγω. Τι μου λείπει; Τι έχω στραβό; Ντρέπομαι που σκέφτομαι έτσι αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω. Είναι σα να χάνω μια μάχη. Παράλληλα βλέπω πως και οι φίλες γνωστές προτιμούν τη μεταξύ τους παρέα για να μιλάνε για τα μελλοντικά παιδιά τους και υποθέτω να κάνουν και σχετική παρέα αφού έρθουν στον κόσμο. Νιώθω και αποτυχημένη και ότι θα παραγκωνιστω. Το πρόβλημα μου είναι πως αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση; Χωρίς να νιώθω ότι χάνω την αξιοπρέπεια μου; Χωρίς να χάσω τις φίλες μου. Χωρίς να χάσω τον άντρα μου
– Χωρίς παιδιά
7.Αγαπημένη μου Αμπά, Ήμουν σε κακοποιητική σχέση και γλύτωσα, μετά με πρόδωσαν και κάνα δυό φίλοι, ε είμαι και ευαίσθητη, έχασα την πίστη μου στην ανθρωπότητα και δεν εμπιστευόμουν κανένα πια. Απομονώθηκα, αποξενώθηκα για μεγάλο διάστημα. Ήμουν και μόνη στο εξωτερικό άρα μακριά και από οικογένεια και παλιούς φίλους. Μετά από κάποια χρόνια είπα θα ξαναπροσπαθήσω να κάνω τουλάχιστον φίλους (σχέση άλλη δεν ήθελα). Γνώρισα δύο καινούργιες φίλες. Ήταν καλοσυνάτες, έξυπνες με χιούμορ. Αυτές τις αρετές ψάχνω συνήθως στους ανθρώπους. Όμως τελικά, μετά από εκ των υστέρων ανάλυση, μόνο το «έξυπνη» και το «χιούμορ» φαίνεται και είναι. Το «καλοσυνάτη» καμουφλάρεται. Φαίνεται, δείχνει αλλά μπορεί να μην είναι κάποια. Δεν είμαι ακόμα έτοιμη να πω την ιστορία αλλά η μία από τις δύο με κατακρεούργησε… Όταν και εφόσον θα ξανααποφασίσω να κάνω καινούργιους φίλους (προς το παρόν αναρρώνω από όλα) τι άλλες αρετές πρέπει να κοιτάζω ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες να μου κάνουν κακό; Γιατί οι άνθρωποι να μην είναι ανθρώπινοι;
8.Α, μπα πρόβλημα.. Φοβάμαι να οδηγήσω αμάξι μόνη μου. Οδηγώ μηχανάκι μέσα στην πόλη 20 χρόνια και βάλε.. Ο δάσκαλος οδήγησης με έβαλε να οδηγήσω το αμάξι μόνη μου με αυτόν δίπλα και μου είπε ότι το θέμα μου είναι καθαρά ψυχολογικό.. Τι να κάνω; Ντρέπομαι για τον εαυτό μου
9.Βιάζομαι να τελειώνω καταστάσεις; Η αλήθεια είναι οτι όταν πρωτομπλέκω με κάποιον και κάτι μου ξενίζει (π.χ. οι απόψεις του, το σεξ που κάνουμε, η προσοχή που μου δίνει ή που δεν μου δίνει κ.ο.κ) πάντα το πρώτο μου ρεφλεξ είναι να σκεφτώ να φύγω και συνήθως έτσι γίνεται μετά από λίγο! Δεν θα με προβλημάτιζε αλλά δεν έχω κάνει μακροχρόνια σχέση και αναρωτιέμαι έτσι που το πάω αν θα κάνω ποτέ. Δεν καταλαβαίνω μέχρι ποιο σημείο είμαι εγώ ίσως υπερβολική και που όντως υπάρχει ασυμβατότητα άρα καλά κάνω. Τώρα ας πούμε ήμουν τρελά ερωτευμένη με κάποιον και περάσαμε όμορφα 2 μήνες μαζί , χωριστήκαμε λόγω απόστασης και τώρα που πήγα να τον δω στην πόλη του μετά από 2 μήνες με μεγάλη στεναχώρια είδα οτι δεν πέρασα καλά και κάποια πράγματα στον χαρακτήρα του που είχα παρατηρήσει αλλά δεν με ένοιαζαν στην αρχή (ή έλεγα έλα μωρέ είσαι υπερβολική πάλι) τελικά όντως υπάρχουν και δεν μου αρέσουν. Και φυσικά είμαι σε φάση να το κόψω. Και όντως στεναχωριέμαι γιατί στα χαρτιά φαινόταν πολύ καλός και με ήθελε και κείνος (το πρώτο δίμηνο σίγουρα, για το τώρα δεν ξέρω αν και αυτός ξενέρωσε όπως εγώ) και θα ήταν τόοοοσο καλά αν πετύχαινε η φάση. Αλλά από την στιγμή που δεν περνάω πια καλά θα το τελειώσω , δεν θα κλείσω τα μάτια απλά επειδή έχω ανασφάλεια ότι δεν θα ταιριάξω ποτέ με κανέναν! Καλά δεν κάνω; Ή μήπως βιάζομαι να βγάλω συμπέρασμα και δεν κάνω την υπομονή και την δουλειά που χρειάζεται μια σχέση;
10.Αγαπητή Α,Μπα τα τελευταία δυο χρονια περασα πολύ δύσκολα πραγματα με κατι συνταρακτικό που εγινε στην ζωη μου έμεινα μετέωρη και πάθαινα κρίσης πανικού. Μεσα σε ολα αυτα προσπαθούσα να ειμαι τυπικη και ενταξεο με ολα με την δουλεια μου, την οικογένεια μου, τον σύντροφό μου και ολα τα υπόλοιπα. Να καταλήξω στο θέμα μετα απο ένα διάστημα μεγαλο έντονης θλίψης, στρες και χαμηλης αυτοπεποίθησης επιασα τον σύντροφό μου να κοιταζει και να αποθηκεύει φωτογραφίες άλλων γυναικών αυτο με εκανε να χάσω εντελώς την εμπιστοσύνη μου μαζι του . Να μην τα πολυλογω δεν εγινε μια καθε φορα εβρισκε εναν καινούριο τροπο να κοιταζει και εμενα η αυτοπεποίθηση μου πηγαίνει απο το κακο στο χειρότερο. Φτάσαμε σημερα να συγκατοικουμε, χωρις να του εχω καμια εμπιστοσύνη και χωρις να κανει καμία κίνηση να την κερδισει. Περνανε οι μερες και εγω στο τελος νιωθω οτι κατι παει λαθος κατι δεν κανω καλα. Η σχεση μου παει κατα διαολου και η ζωη μου επίσης. Τι μπορώ να κανω ?