Μπορεί να είναι μόνο πρόβλημά μου. Αλλά το πρόβλημά μου με το πορνό είναι ότι είναι εκπαίδευση. Είναι όλη η σεξουαλική εκπαίδευση που λαμβάνουν οι έφηβοι, αλλά η εκπαίδευση επηρεάζει όλη την κοινωνία.
Τα πλαστικά νύχια, τα γεμισμένα χείλη, τα ψεύτικα βυζιά, οι ψεύτικοι φουσκωμένοι κώλοι, τα όχι απλά ξυρισμένα και λευκασμένα γεννητικά όργανα, αλλά τα ολόιδια ροζ αιδοία από όπου δεν προεξέχουν ποτέ τα χείλη, που έχουν αυξήσει τα ποσοστά αιδοιοπλαστικών σε ανεπανάληπτα νούμερα παγκοσμίως, είναι όλα πρότυπα της κουλτούρας του πορνό.
Αλλά μακάρι να ήταν μόνο αυτό.
Βλέπουμε πορνό και μαθαίνουμε ότι αυτό είναι το σεξ. Ότι έτσι πρέπει να γίνεται. Δεν έχουμε άλλη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση της προκοπής και το πορνό είναι ένα κλικ μακριά, με ό,τι μπορείς να φανταστείς.
Και πολλά πράγματα που θα δυσκολευόσουν πολύ να φανταστείς. Γιατί το σεξ δεν έχει καμία σχέση με τα περισσότερα απ’ αυτά που βλέπουμε στα porn tubes -ή δεν θα έπρεπε να έχει.
Το μέινστριμ πορνό είναι παράσταση. Είναι τσίρκο του σεξ, και μάλιστα απ’ αυτά που ακόμα περιφέρουν βασανισμένα ζώα και τα βάζουν να πηδούν μέσα από φλεγόμενους κρίκους.
Εκτός του ότι χρειάζεται πάρα πολλή προσπάθεια και δουλειά για να γίνουν αυτά που βλέπεις στην οθόνη, το συνεργείο πίσω από τις κάμερες, προετοιμασία, βοηθήματα, εξάσκηση, φάρμακα και λιπαντικά, το πιο σημαντικό είναι ότι η απόλαυση δεν είναι αληθινή. Ακόμα και των αντρών είναι βεβιασμένη. Αλλά η γυναικεία απόλαυση είναι ψεύτικη και η επιθυμία αδιάφορη.
Και ο τρόπος που απεικονίζονται οι γυναίκες στο πορνό, είναι προβληματικός. Ο τρόπος που αντιμετωπίζονται, τρομακτικός. Η μέινστριμ πορνογραφία επικεντρώνεται σε πράξεις βίας και υποβάθμισης των γυναικών. Οι σεξουαλικές συμπεριφορές που παρουσιάζονται ως πρότυπο διαστρεβλώνουν τις έννοιες της οικειότητας και τρυφερότητας, προωθώντας τα πατριαρχικά κατασκευάσματα του ανδρισμού και της θηλυκότητας.
Το πορνό είναι φτιαγμένο για να είναι υποτιμητικό προς τις γυναίκες, να είναι επίπονο, να είναι επίτηδες εξευτελιστικό και κακοποιητικό.
Είναι σεξ – τιμωρία και εκδίκηση. «Να μάθει να μου κάθεται και να κάνει ό,τι της λέω, η τσούλα». Ναι, δεν πειράζει κανέναν το ότι αυτό είναι αντιφατικό. Η πρωταγωνίστρια μάλιστα πρέπει να φαίνεται πως χαίρεται μ’ αυτή την αντιμετώπιση, και πολύ της είναι, και φυσικά να χύνει μόλις ο άλλος την ακουμπά, είτε έχει σχέση το άγγιγμα με απόλαυση είτε όχι. Δεν μας αφορά. Η γυναίκα δεν είναι για τίποτα παραπάνω, παρά η πρόθυμη σκλάβα-ρομπότ ή η καημένη που αντιστέκεται ως ένα βαθμό αλλά στο τέλος απρόθυμα υπακούει και συναινεί, γιατί δεν επιτρέπεται φυσικά να το αποκαλέσουν βιασμό.
Δεν έχει τίποτα να κάνει με τις φαντασιώσεις βιασμού των γυναικών, στο μέινστριμ πορνό κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Δεν έχει να κάνει ούτε με κινκς. Αυτό που παρουσιάζουν τα porn tubes, δεν είναι φτιαγμένο με τη λογική του BDSM, δεν είναι φτιαγμένο για αυτό το κοινό. Στο BDSM, η συναίνεση και τα όρια είναι η αρχή και το τέλος της συνεύρεσης, ενώ στο συμβατικό πορνό συνήθως λείπουν εντελώς, μάλιστα η απροθυμία είναι ζητούμενο και υπάρχουν παραθυράκια ώστε ο κόσμος ουσιαστικά να νιώθει πως βλέπει βιασμό.
Η συναίνεση είναι αδιάφορη. Δεν είναι BDSM, είναι βία, κακοποίηση και εξευτελισμός χωρίς να είναι BDSM. Και έχει επικρατήσει εξαιτίας της πατριαρχίας.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι κάτι πολύ απλό, αν δεν υπήρχε το πορνό, πόσος κόσμος θα είχε σκεφτεί να τραβάει τα μαλλιά των γυναικών στο σεξ. Σου φαίνεται απόλυτα νορμάλ κι αναμενόμενο, το ξέρω. Αλλά αναρωτιέμαι αν είναι. Πόσος κόσμος θα ήθελε να τις φτύνει, να τους χώνει τερατώδη πράγματα μέσα τους, να τις κάνει να πνίγονται, σχεδόν να κάνουν εμετό, να τις κοπανάει βίαια σε εξαντλητικό ρυθμό, σε φρικτά άβολες στάσεις, να τους κάνει πράγματα που εγγυώνται λοιμώξεις και μολύνσεις, και ξέρω ‘γω να τους χώνει το κεφάλι στη λεκάνη της τουαλέτας και να τραβάει το καζανάκι όσο είναι πίσω τους και τις πηδάει. (Ναι, υπάρχει ως είδος, λέγεται swirlie, είναι στην κατηγορία σεξ εξευτελισμού).
Γενικά, αναρωτιέμαι πόσος κόσμος θα ήθελε να κάνει τον άλλον να πονάει, να νιώθει σκουπίδι και να υποφέρει την ώρα που, ξέρεις, λίγο αφού έχει συνειδητοποιήσει ότι η επιθυμία είναι αμοιβαία, αγγίζονται, αγκαλιάζονται, φιλιούνται, γλείφονται και μπαίνει ο ένας μέσα στον άλλον, και τα σώματα γίνονται σάρκα μία.
Αναρωτιέμαι πώς φανταζόσουν το σεξ πριν έρθεις σε επαφή με οποιοδήποτε πορνογραφικό υλικό. Και δεν μιλάω για σεξ συνυφασμένο με έρωτα, μην κάνεις τέτοια παρανόηση. Ακόμα κι αν μερικές φορές έρωτας και σεξ συνυπάρχουν, το σεξ είναι από μόνο του κάτι ξεχωριστό. Και μπορεί να είναι υπέροχο, ουράνιο και μαγικό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το σεξ γενικά να μην είναι αυτό που υποτίθεται πως κρατάς για όταν ερωτεύεσαι και αγαπάς. Τι μας λέει αυτό;
Τι είναι το καλό σεξ; Γιατί πρέπει να είναι βρώμικο για να είναι καλό; Γιατί πρέπει να είναι κακοποιητικό για να είναι καλό; Γιατί πρέπει να είναι αυτό που βλέπουμε στο πορνό;
Αλλά αυτό μαθαίνουμε σαν νορμάλ κι αποδεκτό, λέγοντας ότι ντάξει μωρέ, είναι λίγο υπερβολή, είναι επαγγελματικό, δεν είναι 100% αληθινό. Όμως, στην ουσία του, αυτό. Και γίνεται πρότυπο. Γίνεται πρότυπο και για τα δύο φύλα, σε διαφορετικό βαθμό, αλλά αισθάνονται εξίσου ανεπαρκή και τα δύο όταν δηλώνουν ότι δεν τους εκφράζει αυτό. Μόνο που οι πολλοί, με τη συνεχή έκθεση και την τριβή, το εσωτερικεύουν ως θετικό. Και χρειάζονται όλο και πιο εξτρίμ πράγματα για να καυλώσουν, όλο και πιο δημιουργικούς τρόπους για να τελειώσουν.
Μαθαίνουμε ότι αυτό είναι το σεξ. Ως την εποχή μου, προ ιντερνέτ, το όνειρο όλων ήταν να τελειώνουν μέσα. Πλέον, οι στατιστικές δείχνουν ότι έχουν μειωθεί οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες στις εφηβικές ηλικίες παρόλο που κάνουν ίσως περισσότερο σεξ, απλά γιατί κανείς πια δεν θέλει να τελειώνει μέσα. Γιατί κανείς δεν τελειώνει μέσα στο πορνό. Στο πορνό ο άντρας τελειώνει πάνω στη γυναίκα, ιδανικά σε πρόσωπο. Το οποίο συμβαίνει μόνο και μόνο γιατί ο θεατής πρέπει να έχει ένα βέβαιο στοιχείο ότι όντως έχει τελειώσει ο πρωταγωνιστής, αλλά δεν πειράζει, αφού ο κόσμος αυτό βλέπει ξανά και ξανά, αυτό νομίζει ότι θέλει τελικά.
Το πορνό διαμορφώνει αυτά που θέλουμε στο σεξ. Από το τράβηγμα των μαλλιών, που σχετικά με όλα τα άλλα είναι γλυκούλι και τρυφερό, σε φρικτά πράγματα και τραυματικά, όλο το συμβατικό πορνό είναι φτιαγμένο για να αποθεώνει τον άντρα-κυρίαρχο και να εστιάζει στο σεξ μίσους (hate fucking) της γυναίκας. Άλλωστε, το ότι είναι τσούλες που το θέλουν απελπισμένα είναι στον τίτλο ίσως των μισών πορνογραφικών ταινιών.
Όχι μόνο τα αγόρια αλλά και τα κορίτσια μαθαίνουν πώς πρέπει να είναι το σεξ από το πορνό. Έρευνα στην Αυστραλία σε ηλικίες κοριτσιών 14-19 δηλώνει ότι αυτές που καταναλώνουν πορνογραφικά βίντεο ήταν πολύ πιο πιθανό να πέσουν θύματα σεξουαλικής επίθεσης και κακοποίησης. Γιατί το θεωρούν φυσιολογικό.
Και από μέσα του ο μέσος θεατής εύχεται να μπορέσει να καταφέρει τη δικιά του να δεχτεί να κάνει κάτι απ’ αυτά ή ίσως να τα κάνει με την επόμενη, η δικιά του είναι καλό κορίτσι κι όχι τέτοια, μάλλον με κάποια που δεν έχει τόση σημασία γιατί θα πηδηχτούνε μόνο για μια βραδιά, και ίσως τον αφήσει ή ίσως να μην διαμαρτυρηθεί και πολύ, κι άντε γεια.
Έρευνα του 2012 με τίτλο Η επίδραση της διαδικτυακής πορνογραφίας στους εφήβους, έδειξε ότι η παρακολούθηση πορνογραφίας από τους εφήβους συνδέεται με μεταβολές συμπεριφοράς όπως η αποδοχή της ανδρικής κυριαρχίας και της γυναικείας υποταγής ως τα πρωταρχικά σεξουαλικά πρότυπα, με τις γυναίκες να θεωρούνται σεξουαλικά παιχνίδια πρόθυμα να ικανοποιήσουν τις ανδρικές σεξουαλικές ανάγκες. Διαπιστώθηκε πως οι έφηβοι που παρακολουθούσαν βίαιο πορνογραφικό υλικό είχαν 6 φορές πιο επιθετική σεξουαλική συμπεριφορά σε σχέση με όσους δεν είχαν εκτεθεί σ’ αυτό.
Κι ερχόμαστε μετά να μιλήσουμε για οργασμικό κενό και είναι αστείο, τόσο αστείο, γιατί το κενό είναι τόσο μεγαλύτερο, είναι χάσμα τεράστιο και δεν γεφυρώνεται με κανένα δάχτυλο.
Το να πω ότι η κουλτούρα του πορνό ενισχύει την κουλτούρα του βιασμού, είναι περιττό.
Και είσαι γυναίκα και έχεις καύλες, γιατί και οι γυναίκες έχουν καύλες παρόλο που για κάποιο λόγο αυτό ακόμα θεωρείται σοκαριστικό, και έχεις καύλες λοιπόν και μπαίνεις σε πορνοτιούμπ, παρόλο που το περιεχόμενο είναι φτιαγμένο για τους άντρες, σε συντριπτικό βαθμό, και συχνά η καύλα μπερδεύεται με αηδία, θλίψη και θυμό. Και πας και βλέπεις χεντάι (γιαπωνέζικο κινούμενο σχέδιο) ή γκέι πορν, γιατί συχνά δεν αντέχεται να βλέπεις γυναίκες να περνάνε αυτά που περνάνε, θες τουλάχιστον να μην ταυτιστείς μ’ αυτές που αν δεν έχουν αναισθητοποιηθεί, σίγουρα πονάνε.
Δεν είναι για να είναι έτσι το σεξ. Oι έφηβοι αυτή τη στιγμή παίρνουν τα τελείως λάθος μηνύματα. Μαθαίνουμε λάθος και μαθαίνουμε να το θέλουμε λάθος.
Το πορνό είναι ιστορίες. Και για πρώτη φορά δεν μιλάω για καλό τέλος, δεν με νοιάζει το happy ending εδώ. Ιστορίες, γιατί ακόμα και οι σκέτες εικόνες, είναι ιστορίες. Ιστορίες σκεφτόμαστε και καυλώνουμε, ιστορίες πλάθουμε στο μυαλό μας και καυλώνουμε, μέσα από ιστορίες μαθαίνουμε να καυλώνουμε. Έτσι μαθαίνουμε να το θέλουμε.
Τι είδους σεξ θέλουμε;