Μια δεκαετία η ιστορία..και τώρα είναι γάμος ή μήπως χωρισμός..

[brain_war]

Καλησπέρα σε όλους,
δεν βρήκα κάποιο σχετικό topic και θα ήθελα πολύ την άποψη σας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Η ιστορία μου πάει ως εξής… Με τον σύντροφο μου είμαστε από φοιτητές μαζί, συγκατοικούμε πολλά χρονιά και δουλεύουμε μαζί. Αυτή η δεκαετία είναι, θεωρώ, μια πολύ σημαντική δεκαετία για τον άνθρωπο γιατί είναι άκρως δημιουργική και συνεχώς μεταβαλλόμενη. Εξελίσσεσαι σαν άνθρωπος και σαν χαρακτήρας τόσο στην προσωπική σου ζωή όσο και στην επαγγελματική σου, και είναι η δεκαετία που όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα και παρθενικά για εσένα. Σε αυτήν την δεκαετία της ζωής μας λοιπόν εξελιχτήκαμε πολύ και σαν χαρακτήρες και σαν άνθρωποι γενικότερα.. φτάσαμε λοιπόν σε ένα σημείο που σε αυτό που έχει εξελιχθεί ο καθένας δεν πολυσυνάδει πλέον με τον χαρακτήρα του άλλου. Κ μιλάω κ για τις δυο πλευρές. Λογω όμως των χρόνων που είμαστε μαζί και της αγάπης που υπάρχει, ξεκίνησαν οι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Συζητήσεις και ξανά συζητήσεις, προσπαθώντας να βρούμε μια λύση σε κάθε πρόβλημα που πρόεκυπτε, και υποχωρήσεις και ξανά υποχωρήσεις… Υποχωρήσεις που σε τρώνε όμως, πας κόντρα στον ίδιο σου τον εαυτό και προσπαθείς να αλλάξεις τον χαρακτήρα σου. Όχι επειδή είσαι λάθος ή έκανες κάτι κακό, αλλά επειδή έρχεται σε κόντρα με τον χαρακτήρα του συντρόφου σου…. Πάντα όμως, κάπως γαληνεύαμε στο τέλος γιατί και οι δυο ξέρουμε πόσα πολλά έχει προσφέρει ο ένας στον άλλον… το θέμα είναι ότι το τελευταίο μεγάλο διάστημα έχει παραγίνει το κακό… οι τσακωμοί μας είναι αρκετά συχνοί και πολλές φορές απλά το καταπίνουμε και πάμε παρακάτω χωρίς να πούμε και πολλά-πολλά και μετά από λίγο κάνουμε ότι δεν συνέβη ποτέ..Αυτό όμως έχει επηρεάσει και την όλη σχέση μας στο κρεβάτι..δεν πολύ προσπαθεί πλέον να ικανοποιηθώ και εγώ, συν τις μεγάλες χρονικές περιόδους αποχής (κάτι το οποίο εμένα με τρελαίνει, είμαι μέσα στα νεύρα, κ δώστου ξανά μανά τσακωμούς)… Εγώ σε αυτό το κομμάτι έχω κάνει τεραστία υποχώρηση, και με την συχνότητα συνεύρεσης, και με το γεγονός ότι του έχω θίξει άπειρες φορές να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό για ένα θέμα που έχει, ώστε να είμαστε πιο ικανοποιημένοι και οι δυο στο κάτω-κάτω, και αυτός δεν έχει κάνει καμία κίνηση γι’αυτό…
τώρα είμαστε πάλι στα μαχαίρια και λογω αυτού… και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, γιατί είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ, έχω συνηθίσει, και θεωρώ ότι τον γνωρίζω πραγματικά, ξέρω τι να περιμένω από αυτόν… επίσης με αγαπαει κ αυτός, κ πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα βρω άλλον άνθρωπο να με αγαπαει τόσο, και ας με εκνευρίζει πολλές φορές ο χαρακτήρας του, καταλαβαίνω ότι έτσι έχει μάθει, έτσι είναι, δεν το κάνει επίτηδες … από την άλλη έχω και εγώ πλέον την ανάγκη να μου είναι όλα λίγο πιο εύκολα… δεν αντέχω άλλο να αναλώνομαι σε αναλυτικές και πολύωρες συζητήσεις μέχρι να βγάλουμε άκρη, έχω κουραστεί.. το έκανα αυτό και το έκανα καιρό, πιστεύοντας ότι λύνοντας βασικά θέματα δεν θα προκύψουν άλλα, αλλά μαντέψτε… επίσης είναι και το ερωτικό στην μέση, που για ακόμη μια φορά λέμε ότι θα βρούμε μια λύση, θα το βελτιώσουμε, όπως κ κάνουμε για κάποιο καιρό, αλλά μετά από λίγο πάλι τα ίδια…
και όλο όλο αυτό έρχεται να δέσει και με το γεγονός ότι αφού είμαστε τόσα χρόνια μαζί, έχουμε μια κοινή πορεία (και στην δουλεια και σε όλα) και είμαστε και σε αυτήν την ηλικία, πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε ή να προχωρήσουμε, να παντρευτούμε, να κάνουμε οικογένεια κτλ ή να χωρίσουμε και να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του… Δεν θέλω να δώσω άλλο χρόνο σε μια μετέωρη κατάσταση… αλλά πραγματικά δεν είμαι έτοιμη για τίποτα από τα δυο αυτήν την στιγμή …

Πραγματικά τι με συμβουλεύεται να κάνω; Σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο;

[Ηλιοστάλλακτη]

Αν περιπλανηθείς λίγο στη σελίδα, θα βρεις και μόνη σου την απάντηση…Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ΜΗΝ κάνετε παιδί γιατί τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν.

[Cupcake]

Καλως ή κακως οι σχεσεις τελειωνουν, ακομα και οταν υπαρχει πολλη αγαπη (που συνηθως σε μακροχρονιες σχεσεις υπαρχει και θα υπαρχει πολλη αγαπη). Αλλα δυστυχως η αγαπη, η σιγουρια και η συνηθεια δεν ειναι παντα αρκετα για να σε κρατησουν σε μια σχεση. Προσωπικα εφυγα απο σχεση 9 χρονων, χωρις τσακωμους και φωνες, απλα αλλαξαμε, μεγαλωσαμε και δε με καλυπτε αυτη η σχεση πλεον. Ακομα σκεφτομαι οτι ισως δε θα βρω καποιον να με αγαπαει οσο αυτος, το ιδιο και εγω, ισως δε θα βρω καποιον να αγαπησω τοσο. Αλλα η αποφαση να χωρισω ηταν μονοδρομος, δεν αξιζε σε κανεναν να το τραβαμε απο τα μαλλια μπας και δουμε φως στο τουνελ. Αμα πιστευεις οτι αξιζει να το προσπαθησετε πηγαιντε σε εναν ειδικο, μαζι. Αν εχεις κουραστει και νιωθεις οτι δεν εχεις πλεον δυναμη να προσπαθησεις μονο χειροτερο θα γινεται, χωρισε τωρα. Λογικα θα ειναι δυσκολα στην αρχη, αλλα σε βαθος χρονου θα συνειδητοποιησεις οτι εκανες την σωστη επιλογη.

[Ανώνυμος]

Κάθε σχέση απαιτεί συμβιβασμούς. Βιώσιμοι συμβιβασμοί (που δεν οδηγούν σε απόγνωση είναι αυτοί στους οποίους δεν χάνεις/ δεν πηγαίνεις κόντρα στον εαυτό σου). Είναι τέτοιοι οι συμβιβασμοί που κάνεις;
Έχω μεγάλη ένσταση στο “δε θα βρω ποτέ κάποιον να με αγαπήσει όσο αυτός”. Πως μπορείς να το ξέρεις; Μπορεί όντως να μη βρεις κάποιον, αλλά μπορεί να βρεις κάποιον που να σε αγαπάει πολύ περισσότερο. Συν ότι μπορεί να βρεις κάποιον που η αγάπη του εκδηλώνεται και ως αποδοχή των αναγκών σου. Σε μακροχρόνιες σχέσεις συχνά παίρνουμε την αγάπη ως δεδομένη και δεν κοιτάμε με ποιους τρόπους (δεν) εκδηλώνεται. Και η αγάπη δεν αρκεί πάντα, ακόμη πιο σημαντικο από αυτήν είναι το “ταίριασμα”.
Τέτοιες μεγάλες αποφάσεις δε μπορεί να τις πάρει κανείς εύκολα, ούτε μπορεί να σου πει κανείς τι να κάνεις, αλλά νομίζω πως ισχύει το “όταν τολμάς χάνεις λιγάκι από το βήμα σου. Οταν δεν τολμάς χάνεις τον εαυτό σου”.
ΥΓ: Σε ένα παρόμοιο σταυροδρόμι εγώ χώρισα με τον από δεκαετίας σύντροφο μου. Για πολύ καιρό ήταν δύσκολο-είναι απώλεια το να μην υπάρχει στη ζωή σου κάποιος που ήταν για πολύ καιρό σημείο αναφοράς. Και η σχέση λειτουργούσε προστατευτικα, δεν είχα ιδέα πόση καφρίλα κυκλοφορεί εκεί έξω. Όμως ωριμασα μέσα από αυτή τη διαδικασία, έμαθα να είμαι καλά και μόνη μου και πλέον είμαι πολύ καλύτερα από ο, τι σε εκείνη τη σχέση, που είχε φθαρεί. Δεν το μετανιώνω καθόλου, αλλά επίσης δεν ξέρω αν θα είχα πάρει αυτήν την απόφαση τότε χωρίς το υποστηρικτικο πλαίσιο της θεραπείας.

[Between Worlds (she/her)]

Γενικά, η άποψη μου είναι ότι η επόμενη σχέση είναι πάντα καλύτερη. Γιατί έχεις κάνει την αυτοκριτική σου και ξέρεις καλύτερα τι σού κάνει και τι όχι. Τώρα, είσαι μέσα στη σχέση και είναι σαν να έχεις κολλήσει ένα βιβλίο στο πρόσωπό σου, πρέπει να το απομακρύνεις λίγο, για να διαβάσεις τι λέει. Κι όπως λέει η Εύα, σίγουρα θα το δεις πιο γρήγορα και αποτελεσματικά με ψυχολογική θεραπεία.

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και για έναν ακόμη λόγο: έχετε μεγαλώσει μαζί, οπότε έχεις συνδέσει αυτό το άτομο με διάφορες φάσεις της ζωής σου και έχεις ξεχάσει ή φοβάσαι την ελευθερία.

Θέλω να εφιστήσω την προσοχή σου σε μια τεράστια ΚΑΜΠΑΝΑ: δεν τον ενδιαφέρει αν τελειωνεις πλέον; Και τι λέει; Ότι θα συνεχίσει; Χαίρομαι, που τσακώνεσαι και το διεκδικείς, αλλά αν ήταν νέα γνωριμία, θα σου έλεγα τρέξε μακριά. Τώρα, δεν ξέρω τις ισορροπίες σας. Αλλά, σκέψου: ο μέσος όρος ζωής του ανθρώπου είναι τα 80 χρόνια. Αν αφαιρέσουμε τα 20 πρώτα, μάς γράφεις οτι επειδή έχεις περάσει 10 χρόνια με ένα άτομο, σκέφτεσαι να ζήσεις άλλα 50 χωρίς να περνάς καλά στο σεξ;

Ξέρω, είναι δύσκολο να το δεις, όταν μάς έχουν μάθει ότι η σχέση είναι πάνω από το σεξ, αλλά δεν το χωράει το μυαλό μου. Δεν ασχολείται μαζί σου στο σεξ; Μήπως θέλει να χωρίσετε και δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη του χωρισμού;

Μην φοβάσαι την ελευθερία. Και η μοναχικότητα χρειάζεται κάποιες φορές. Όπως λέει και το νόστιμο Cupcake, μερικές φορές ο χωρισμός είναι μονόδρομος, αλλά στο τέλος καταλαβαίνεις ότι έκανες τη σωστή επιλογή.

Ό,τι και να γίνει, όποια απόφαση κι αν πάρετε, όπως λέει και η Ηλιοστάλλακτη_ex_@astropeleki μην κάνετε παιδιά πριν το λύσετε.

[Ανώνυμος]

Μπορώ σε σημεία να ταυτιστω με την ανάρτηση. Ο δισταγμός/ το δίλημμα θα λυθούν με συζήτηση με ειδικό: δεν θα σου πει ο ειδικός (λογικά ψυχολόγος) τι θα κάνεις, η τελική απόφαση είναι δική σου. Αλλά σίγουρα θα βοηθήσει να ακούσεις τον εαυτό σου να λέει ξανά τον προβληματισμό.

Καμιά φορά κάποια πράγματα πρέπει να τελειώνουν για να ηρεμήσουμε μέσα μας. Αν δεν λυθούν τα θέματα σας και παντρευτείτε δεν θα πει ότι μαγικά θα λυθούν από το γάμο. Ναι μεγαλώνεις μαζί με κάποιον αλλά αν οι ζωές σε από τεμνομενες ευθείες έγιναν παράλληλες, τότε είναι αδύνατο να συναντηθούν ξανά. Αν αγαπάτε ο ένας τον άλλον και αν αγαπάτε και τον εαυτό σας, τότε ένας πιθανος χωρισμός ίσως να ανακουφίσει και τους δύο.

Ότι και να αποφασίσεις να κάνεις, ελπίζω να βρεις εσωτερική γαλήνη και να μην συμβιβαστείς με κάποιον μόνο και μόνο για την ιστορία που έχετε.

[brain_war]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους κ όλες για τις απαντήσεις σας.. Δυστυχώς κάτι πολύ δυσάρεστο άλλαξε την πορεία των πραγμάτων.. Ούτε μια μέρα μετά ο μπαμπάς του είχε ένα πολύ άσχημο τροχαίο.. Έφυγε αμέσως.. Τώρα εχουν περάσει κάποιες μέρες από την κηδεία, αλλά ακόμα και τώρα μέχρι κ εγώ έχω το ίδιο άσχημο μούδιασμα όπως όταν το μάθαμε.. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθούν από εδώ κ περα τα πράγματα, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτήν την στιγμή θέλω να είμαι δίπλα του και να του απαλυνω τον πόνο οσο μπορώ.. Εννοείται ο τσακωμός μας είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ και ούτε κ εγώ θέλω να ξανά αναφερθεί κάτι, τουλάχιστον μέχρι κ ίδιος να καταφέρει να ξαναβρεί τα πατήματα του.. Περίεργο πως τα φέρνει καμία φορά η τύχη.. Ελπίζω κάποια στιγμή να τον βρούμε τον δρόμο μας..
Θα επανέλθω μελλοντικά.. Καλή συνέχεια σε όλους..

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις