- Αυτό το θέμα έχει 10 απαντήσεις, 4 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 3 έτη, 2 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Ο σχολικός εκφοβισμός κατα τη γνώμη μου αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα με τα οποία μπορει να βρεθεί αντιμέτωπ@ κάποι@ κατα τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων. Σε αυτο το μερος θα ηθελα να μοιραστουμε όλοι εμείς περιστατικά σχολικού εκφοβισμού.
Ξεκινάω πρώτη…Στο δημοτικό ήμουν παχουλό παιδάκι, χαμηλών τόνων και στο σχολείο πάντα είχα τους καλύτερους βαθμούς στην τάξη μου, πράγμα που προκαλούσε έντονη δυσαρέσκεια σε ορισμένους συμμαθητές μου. Η ύπαρξη κοντινού μου συγγενούς στο εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου πυροδοτούσε (ιδίως στις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού) σχόλια του τύπου ότι οι βαθμοί μου δίνονται χαριστικά, έπειτα από επέμβαση του συγγενούς μου , που κατείχε θέση ισχύος στο σχολείο. Τα παιδιά προφανώς άκουγαν αυτά τα σχόλια από τον περίγυρο και κάποτε αποφάσισαν να τα χρησιμοποιήσουν για να με περιθωριοποιήσουν και να με κάνουν να νιώσω άσχημα. Από τότε ξεκίνησε μια αρκετά ψυχοφθόρα περίοδος της ζωής μου κατά την οποία άκουγα καθημερινά αρνητικά σχόλια τόσο για τα κιλά και την εμφάνισή μου, όσο και για τα “κονέ” μου στο σχολείο. Ένιωθα ότι δεχόμουν επίθεση σε δύο διαφορετικά μέτωπα.. Το παραμικρό μου λάθος κατά την προφορική εξέταση στην τάξη γινόταν αντικείμενο σχολιασμού και περιφρόνησης προς το πρόσωπό μου, γεγονός που μου δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα στο να μιλάω δημόσια. Κάθε μέρα στο σχολείο αποτελούσε μία ακόμα πληγή στην ήδη τσακισμένη μου αυτοπεποίθηση. Σε αυτή τη δύσκολη φάση μου συμπαραστάθηκε στο έπακρο το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον, με τη βοήθεια του οποίου άρχισα να ανακτώ σιγά- σιγά την αυτοπεποίθησή μου. Παράλληλα, με τον καιρό τα σχόλια από τους συμμαθητές μειώνονταν διαρκώς, αφού ,πρώτον έδειχνα απτόητη και δεύτερον οι γονείς μου είχαν κινήσει γη και ουρανό για να λυθεί όλο αυτό το ζήτημα. Σήμερα, έχοντας αλλάξει βαθμίδα εκπαίδευσης νιώθω δυνατή, αισιόδοξη έτοιμη για κάθε νέα πρόκληση.. Ευτυχώς, στη δική μου περίπτωση ο σχολικός εκφοβισμός δεν άφησε πληγές στην ψυχή μου.. μόνο μαθήματα αυτοπεποίθησης… Μακάρι να ήταν έτσι για όλους!
iamaweirdo λυπάμαι για την ιστορία σου. Τα παιδιά σε μικρή ηλικία, που διαμορφώνουν χαρακτήρα και χτίζονται ως άνθρωποι, δεν πρέπει να βιώνουν τέτοια περιστατικά. Εγώ η αλήθεια είναι πως δεν έχω βιώσει ακραία περιστατικά. Έχουν υπάρξει και υπάρχουν διάφορα πειράγματα από συμμαθητές, αλλά τίποτα που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Το μόνο που έχει γίνει και με έχει ενοχλήσει, είναι που κάποια συγκεκριμένα αγόρια που δεν με χωνεύουν, όταν μου απευθύνουν τον λόγο με φωνάζουν με άλλο όνομα. Βέβαια, αυτό γινόταν πέρσι περισσότερο. Φέτος, αν κάνουν κάτι τέτοιο, απλώς δεν κουνιεμαι, δεν τους μιλάω ούτε τίποτα. Ε μετά από λίγο με φωνάζουν με το πραγματικό μου όνομα. Έχω ακούσει πολλά σχόλια για τον φεμινισμό (ή φεμιναζισμο, όπως τον προτιμούν) ότι δλδ είμαι υστερω και υπερβολική, ότι θέλω την προσοχή πάνω μου και δεν “σηκώνω ούτε ένα αστείο”.
Αυτό το “δεν σηκωνεις ούτε ενα αστείο” έχει γίνει καραμέλα πλεον! Τελευταια φορά το άκουσα προχθές όταν αντέδρασα στο εμετικό σχόλιο ενός γνωστού σε κοινη παρέα που μου είπε ότι ετσι όπως ειχα ντυθεί εκείνο το βράδυ η απεναντι παρεα τριαντάρηδων θα ειχε καθε δικαίωμα να με χαζευει με τις ώρες και να με στριμωξει καποιος απο αυτους στη γωνία … το διανοείστε;;
Όσον αφορά για τα σχόλια περι “φεμιναζισμού”, μου αρέσει παρα πολύ να ταπωνω τους μισογυνηδες με την επιχειρηματολογία μου και μετα να τους αφηνω να ψάχνονται…. everybody should be a feminist εχεις αποδείξει πολλες φορές σε αυτό το σάιτ οτι έχεις τσαγανό και μπορείς να δωσεις αποστομωτικές απαντήσεις… μη μασας!Απίστευτο το τελευταίο σχόλιο σου Ianweirdo και εν έτη 2020. Την περίοδο που ήμουν και εγώ μαθήτρια ήταν υποβοσκων το bullying και απλά με ενοχλούσαν προσωπικά από το Γυμνάσιο ίσως μέχρι και το Λύκειο για το επίθετο μου μέχρι και για άλλους χαρακτηρισμούς. Χαίρομαι που εσείς είστε η νέα γενιά παιδιών που αντιδρά και παραμενετε πολύ δυνατές σε ο,τι και αν ακούσετε.
λυπαμαι πολύ για την εμπειρία σου Νικολέτα!Παντοτε με ενοχλούσαν πολύ τα πειράγματα για το τίποτα και το nicknaming. Ελπίζω να βγηκες αλώβητη από αυτή την κατασταση!
iamaweirdo είσαι πραγματικά πολύ δυνατή και συγχαρητήρια που το ξεπέρασες!
Έχω βιώσει και εγώ bylling για τους βαθμούς και μπορώ να καταλάβω πως νιώθεις. Εγώ το βίωσα πολύ έντονα στο γυμνάσιο και το βιώνω και λίγο ακόμα στο Λύκειο. Την πρώτη ημέρα στην πρώτη γυμνασίου απέκτησα την ταμπέλα της άψογης μαθήτριας και φυτό, ακόμα και αν δεν πιστεύω ότι την άξιζα. Ο μαθηματικός μας με θεωρούσε την καλύτερη μαθήτρια και βλέποντας το τώρα πιστεύω ότι η συμπεριφορά του ήταν μεροληπτική προς το μέρος μου. Και όχι μόνο η δική του. Το τελευταίο το κατάλαβα όταν στην Γ’γυμνασίου σταμάτησα να διαβάζω και να είμαι επιμελής, αλλά οι βαθμοί μου δεν έπεσαν καθόλου, μέχρι και λευκή κόλλα έδωσα, πήγαινα αδιάβαστη, αλλά μου έβαζαν 20 ενώ οι άλλοι όσο και αν προσπαθούσαν τίποτα. Στην Γ’γυμνασίου μάλιστα κάποιοι ανακάλυψαν ότι ο μαθηματικός γνωρίζονταν με τον μπαμπά μου (ήταν συνάδελφοι παλαιότερα) και με κατηγορούσαν ότι ο βαθμοί μου ήταν χαριστικοί. Οπότε η ταμπέλα αυτή συνεχίστηκε και στο λύκειο, μέχρι που στην Β’λυκείου αποφάσισα να την αποτινάξω και άρχισα να γίνομαι δυσάρεστη και αντιδράω. Η κατάσταση τώρα είναι πολύ καλύτερη και σχεδόν έχει ξεχαστεί.
iamaweirdo μην ακούς κανέναν. Πραγματικά φορά ότι θες. Καταλαβαίνω πως ο φόβος είναι αισθητός. Το καταλαβαίνω γιατί το βιώνω. Αν είναι βράδυ και γυρίζω από βόλτα ή φροντιστήριο πολλές φορές αγχώνομαι και σκέφτομαι τι θα μπορούσε να γίνει, πως θα μπορούσα να προστατεύσω τον εαυτό μου και τα λοιπά. Ευτυχώς, δεν έχω ζήσει τρομερά πράγματα. Μόνο αυτό που είχα γράψει με τον 30αρη και τα γνωστά βλέμματα αγνώστων. Πόσες φορές έχει τύχει να με κοιτάνε επίμονα και να σφυρίζουν αδιάφορα, άγνωστοι.
Το σχόλιο του γνωστού σου απλά εμετικό. Καλά έκανες και αντέδρασες. Άντε πια με τον κάθε ημιμαθή ή και τελείως άσχετο που σου λέει το μακρύ του και το κοντό του. (Φυσικά, ευχαριστώ για τα καλά λόγια και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τα ανταποδώσω, καθώς και εσύ φαίνεται πως δεν επιτρέπεις στον καθένα να σου λέει την αποψαρα του)Χαίρομαι που μου απαντήσετε. Έχω αλλάξει το επίθετο μου όταν τελείωσα τις Πανελλήνιες και σαν φοιτήτρια ήμουν το ίδιο άτομο με περισσότερες κοινωνικές συναναστροφές που αυτό με βοήθησε πολύ. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με το επίθετο μου, έμαθα να διαχειρίζομαι την κατάσταση μου αλλά δυστυχώς με στεναχώρησε το γεγονός ότι οι πρώην συμμαθητές μου εμένα στο επίθετο και δεν προσπάθησαν να με γνωρίζουν σαν άτομο. Προσπάθησα να συναντήσω και τις ευχάριστες στιγμές και εικόνες που είχα σαν παιδί στο σχολείο και να ανατρεψω αυτή την κατάσταση σε κάτι θετικό και να συναναστρέφομαι με θετικούς ανθρώπους. Παλιότερα με ενοχλούσε να βλέπω από κοντά τους παλιούς μου συμμαθητές έστω και στο μετρό η στο λεωφορείο γιατί ακόμα διατηρούσαν το ίδιο ύφος που με έβλεπαν όταν ήμουν παιδάκι. Το έχω αποδεχτεί και προχωράω. Εύχομαι όλο και περισσότερα άτομα να μιλάνε και να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους και ειδικά παιδιά που έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις.
Χαίρομαι πολύ που προχώρησες και κατάφερες να απεμπλακείς από τη στρεβλή εικόνα που είχαν οι συμμαθητές σου για εσένα. Ελπίζω να σου πάνε καλά από εδώ και πέρα και να μην έχεις ποτέ ξανά τέτοια προβλήματα.
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
