Σχέση με έναν μαμακια

Καλησπέρα. Πρώτη φορά γράφω σε αυτό το forum γιατί είμαι σε δίλλημα. Με το αγόρι μου είμαστε μαζί 3 χρόνια και τα τελευταία 2 συγκατοικουμε. Η σχέση μας πάει πολύ καλά σε πολλά επίπεδα και από μεριά του θέλει να το πάμε πιο σοβαρά, δηλαδή γάμος, οικογένεια. Είμαστε και οι δυο 30 χρόνων. Το μόνο αγκάθι στη σχέση μας είναι η μητέρα του. Του συμπεριφέρεται λες και είναι 15 χρόνων. Τον παίρνει τηλέφωνο 5 φορές την ημέρα (χωρίς υπερβολές). Και παίρνει και σε ακατάλληλες ώρες, δηλαδή 7-8 το πρωί ή ακόμα και 11-12 το βράδυ, τρώμε παίρνει τηλέφωνο, είμαστε στο κρεβάτι παίρνει τηλέφωνο, κοιμόμαστε παίρνει τηλέφωνο, είμαστε έξω με φίλους παίρνει τηλέφωνο, είναι στο μπάνιο παίρνει τηλέφωνο . Τον πρώτο χρόνο δεν έδινα σημασία γιατί λέω μαμά του είναι. Αλλά η κατάσταση έχει παρατραβήξει, όχι μόνο αυτό, αλλά άμα το αγόρι μου δεν το σηκώνει την επόμενη μέρα θα του κάνει σκηνή ‘γιατί δεν το σήκωσες; ήσουν πολύ απασχολημένος και δεν μπορούσες να το σηκώσεις;’ και διαφορα αλλά. Φτάσαμε σε σημείο να μαλώνουμε για αυτό το πράγμα. Γιατί όταν πηγαίνουμε το βράδυ στο σπίτι μετά από ώρες δουλειάς (δουλεύουμε κ οι δυο 10ωρα την ημέρα και δουλεύουμε στην ίδια δουλειά όχι σε ίδια πόστα) είναι πολύ εκνευριστικό να θέλεις να κάνεις ένα μπάνιο, να φας ένα φαγητό ή να δεις μια ταινία και να είναι στα τηλέφωνα η μητέρα του. Κ όχι μόνο αυτό αλλά θα το σηκώσει και θα διακόψουμε την ταινία μας ή θα την βάλει σε ανοιχτή ακρόαση ενώ τρώμε. Κάτι το οποίο θεωρώ και αγενές. Του εξήγησα πως εμένα δεν μου αρέσει όταν βρισκόμαστε οι δυο μας και κάνουμε κάτι σαν ζευγάρι να είναι στο τηλέφωνο, δείχνει ότι δεν με σέβεται. Γιατί δεν θα μιλήσουν μόνο 10-15 λεπτά, θα μιλήσουν το λιγότερο μισή ώρα, και έχει τύχει να μιλάνε και 2+ ώρες. Στο μεταξύ μπορεί να έχουν μιλήσει 2-3 ώρες πριν. Όλοι οι φίλοι του τον φωνάζουν μαμακια, στην δουλειά τον σχολιάζουν και μου λένε ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι φυσιολογική (γιατί εννοείται και στη δουλειά τον παίρνει 2-3 φορές τουλάχιστον) και συμφωνώ μαζί τους. Ένας συνάδελφος μας μια μέρα του είπε χιουμοριστικά, αν εγώ ήμουν η κοπέλα σου θα σου έλεγα διάλεξε εμένα ή την μάνα σου. Της λέει τα πάντα, ο,τι γίνεται στη δουλειά, τι τρώμε, που πάμε, με ποιον μιλήσαμε, τι ταινία είδαμε, τι ψώνια κάναμε. Για παράδειγμα θα μιλήσουν στις 7 το απόγευμα και του λέει μετά ‘τα λέμε το βράδυ’ και ξανά παίρνει στις 10-11. Πραγματικά μου έχει δημιουργήσει ψυχολογικό πρόβλημα. Καθομαι και σκέφτομαι, τρέμω πως τώρα θα μας πάρει τηλέφωνο ας προλάβουμε να φάμε, να κάνουμε μπάνιο. Το αποκορύφωμα νομίζω ήταν ένα βράδυ που τον περίμενα στο κρεβάτι, είχα φτιάξει ατμόσφαιρα, είχα βάλει τα σεξι μου τα εσώρουχα και τον φωνάζω να έρθει στο δωμάτιο. Έρχεται με βλέπει και τι μου λέει; ‘Μισό να πάρω την μαμά μου τηλέφωνο γιατί με πήρε και δεν το σήκωσα’ εντάξει μετά ξενέρωσα και του το έδειξα. Και πάντα όταν συζητάω πως με κάνει να νιώθω όλη αυτή η κατάσταση, βγάζει εμένα κακια λέγοντας μου ότι τα λέω αυτά γιατί δεν συμπαθώ την μαμά του, ή θέλω να τον απομακρύνω από την οικογένεια του. Κάτι που δεν ισχύει. Στο μεταξύ η μαμά του είναι νέα γυναίκα, είναι 50 χρόνων, έχει τον άντρα της, έχει κ αλλα παιδιά στα οποία κάνει το ίδιο. Το έχω δει με τα μάτια μου. Την συμπαθώ την γυναίκα, μου φέρεται πολύ καλά, και εγώ το ίδιο. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει με αυτούς. Και γιατί το αγόρι μου δεν βαζει κάποια όρια και το θεωρεί όλο αυτό νορμαλ. Θεωρώ πως αυτός φταίει σε αυτό και πρέπει να της ξεκόψει κάποια πράγματα. Με κάνει να νιώθω πολλές τύψεις όταν του λέω κλείσε να φάμε και μου λέει τώρα το έκλεισα στην μαμά μου εξαιτίας σου. Μια μέρα λόγω αυτού μαλωσαμε πολύ άσχημα σε σημείο να με βρίσει με βαριές κουβέντες και να μου λέει πως πάνω από την μάνα του δεν βάζει κανέναν και μην τολμήσω να ξανά πω κάτι για την μάνα του. Και πλέον φοβάμαι να πω και κάτι γιατί θα καταλήξει σε καβγά και εννοείται πως θα κατηγορήσει εμένα, ενώ η μανούλα του που μας πήρε 11 το βράδυ δεν φταίει. Ποτέ δεν είπα για την μαμά του κάτι κακό, ούτε την κακολογησα τη γυναίκα, προσπαθώ να τον κάνω να καταλάβει πως το θέμα μου είναι μαζί του κι το πως διαχειρίζεται την κατάσταση. Πως θα κάνω οικογένεια μαζί του ή θα έχουμε την μαμά του πάνω από το κεφάλι μας; Μήπως να τον χωρίσω τώρα; Αγαπιόμαστε και ειλικρινά το μόνο πρόβλημα είναι αυτό. Ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε