Γειά σας Αμπα και σχολιαστές.
Προχθές κάλεσα την παιδική μου φίλη που υπεραγαπω στο σπίτι με τον σύντροφό της.
Είμαστε 35αρες εγω παντρεμένη, εκείνη ανύπαντρη. Έχουμε κοινές απόψεις στα περισσότερα και κοινό background, έντονη σεξουαλική και ερωτική ζωή απο τα 17 μας με πολλούς συντρόφους με λίγα λόγια σε αυτό το κομμάτι είμαστε και οι δύο χορτασμένες και ανοιχτόμυαλες. Ο τελευταίος σύντροφος της συμπαθέστατος και χάρηκα πολυ για αυτήν.
Έρχονται σπίτι, πίνουμε τα ποτάκια μας, κάνουμε την πλάκα μας και βάζουμε να δούμε ταινία. Αμπα είχε κολλήσει πάνω του και τον φιλαγε συνέχεια , αγκαλιαζοντουσαν , τριβοντουσαν και ολα αυτα με ήχους μες την ησυχία της ταινιας.
Όλο αυτό με έφερε σε λίγο awkward θέση και αναρωτιέμαι δεν είναι λίγο αγενές όταν δεν εισαι μόνος σου να φασωνεσαι σαν λυκειοπαιδο;
Ο προβληματισμός είναι να το αναφέρω; Είμαστε στα αλήθεια πολύ καλές φίλες και παρατήρησα οτι η φίλη μου το εκανε ολο αυτό και απλα ο άλλος το δεχόταν (ίσως δεν ήθελε να της πει και κάτι μπροστά μας)
Γενικώς ειμαι ενας άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι διαχυτικοτες δημόσια απο την αλλη όμως σκέφτομαι οτι αν μου άρεσαν και το κάνα εγω στο δικό της σπίτι εκείνη δε θα το παρεξηγουσε και ίσως να είμαι εγω η περίεργη. Να το συζητήσω ή να μην ασχολούμαι με το πως την βρίσκει ο καθένας;– Get a room
Δεν είναι κιλά ή θερμοκρασία για να πούμε ποιο είναι το όριο και από εκεί και πέρα καταντά ενόχληση. Είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, ανάλογα με την περίσταση. Δεν χρειάζεται να αμφιβάλλεις για αυτό που ένιωσες. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να το συζητήσεις, αλίμονο αν λέμε κάθε φορά ό,τι μας ενοχλεί στους άλλους περιμένοντας να γίνουν τα πράγματα όπως θα θέλαμε, δεν θα κάναμε άλλη δουλειά στη ζωή μας. Αν ξαναγίνει στο σπίτι σου και αν νιώσεις ξανά την ίδια ενόχληση, και αισθανθείς ότι δεν θα αντέξεις άλλη φορά και προτιμάς αυτή την αντιπαράθεση και την δυσάρεστη επίσης κουβέντα από το να κάθεσαι δίπλα τους ενώ βλέπεις ταινία, μίλα.