Λένα κι όμορφο αναγνωστικό κοινό γειά και χαρά! Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Είμαι με κάποιον εδώ κι 1.5 χρόνο, μετακόμισα σε άλλη χώρα για δουλειά κι ο σύντροφος μου με ακολούθησε, ξεκινήσαμε να συγκατοικούμε κι όλα πάνε, δεδομένων των αλλαγών κλπ, καλά. Από την αρχή μοιραζόμαστε αξίες στο θέμα σχέσεων, στο θέμα σεβασμού προς τον σύντροφο και γενικά τα του μεταξύ μας, αλλα εγώ παραήμουν (κι είμαι αλλά σε ελαττωμένο επίπεδο ) αρκετά πιο ‘καθωσπρέπει’ σε σχέση μ’ αυτόν. Ενώ έχω χαλαρώσει αρκετά, δεν μπορώ με τπτ να χωνέψω μερικές του πολύ κακές συνήθειες, που περιγράφονται περιεκτικά με τη φράση ‘τρώει σαν άνθρωπος των σπηλαίων’, και δεν έχει γενικά συναίσθηση καλών τρόπων στο τραπέζι. Παραδείγματα : θα τρώει με τα χέρια, θα γλύφει δάκτυλα (χωρίς να τα πλένει πριν ή μετά), αν πιει λίγο παραπάνω θα μιλάει πολύ δυνατά με αποτέλεσμα να νιώθω τα επίπεδα καθωσπρεπισμού μου ακόμη πιο ανεβασμένα και να νιώθω άβολα. Γενικά μου αρέσει το καλό φαγητό κι ενώ σέβομαι κι έχω συνηθίσει και συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έχει περίπλοκη σχέση με το φαγητό, υπάρχουν πολλά που δεν τρώει οπότε πηγαίνουμε μαζί μόνο σε συγκεκριμένα μέρη (Burger, ψητά μόνο). Πχ δεν τρώει πίτσα, ινδικό, ή αιθιοπικό, ή τέλος πάντων κουζίνες που απαιτούν να τρως με τα χέρια. Οι συνήθειες του αυτές θέτουν ακόμη περισσότερους συμβιβασμούς στις επιλογές μας για έξω για φαγητό. Μήπως απλά να μην τρώμε μαζί έξω; είναι μεγάλη υπόθεση για μένα να μοιράζομαι αυτή την εμπειρία με το σύντροφό μου, αλλά ειλικρινά δυσκολεύομαι. Που υπερβάλλω; δεν μπορώ να τον αλλάξω, αλλά δεν νιώθω άνετα να πηγαίνω σ ένα καλό μαγαζί και ν αποφεύγω να τον κοιτάω όσο τρώει και να μας κοιτάνε όλοι που φωνάζει. Τι προτείνεις; δεν μαθαίνετε σε άνθρωπο 27χρονων τρόποι καλής συμπεριφοράς, πρέπει απλά να βρω άλλη παρέα για φαγητό;
– Η Μαντάμ του Παναγιωτάκη
Φυσικά και μαθαίνονται, αρκεί να θέλει να τους μάθει.
Με έμπλεξες λίγο, γιατί λες ότι τρώει με τα χέρια και γλείφει δάχτυλα, αλλά δεν μπορεί να φάει έξω φαγητά που τρώγονται με τα χέρια. Καμία κουζίνα δεν «απαιτεί» να τρως με τα χέρια, εκτός αν σε έχουν καλέσει σε παραδοσιακό γάμο στην Αιθιοπία, και εκεί θα ήσουν απλώς αγενής αν ζητούσες μαχαιροπήρουνα. Σε εστιατόριο δυτικής χώρας δεν χρειάζεται να παριστάνεις ότι δεν είσαι σε εστιατόριο δυτικής χώρας και δεν είσαι δυτικός που τρώει σε εστιατόριο δυτικής χώρας. Ακόμα και πίτσα θα μπορούσε να τρώει με μαχαιροπήρουνο, και τι έγινε; Μόνο που λες ότι τρώει με τα χέρια και σε ενοχλεί, οπότε δεν κατάλαβα τι ακριβώς γίνεται.
Θα πηγαίνετε μαζί σε μέρη που δεν χρειάζεται να μιλάει σιγά και κανείς δεν ασχολείται αν ξέρει με ποια σειρά μπαίνουν τα μαχαιροπήρουνα. Το «καλό» φαγητό δεν είναι απαραίτητα το ακριβό φαγητό σε κυριλέ μέρη, οπότε δεν βλέπω γιατί χρειάζεται να στερείσαι αυτή την εμπειρία μαζί του. Αν σου αρέσουν τα κυριλέ μέρη, ναι, θα πηγαίνεις με άλλους, και δεν θα είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που δεν τα βρίσκει σε αυτό το θέμα με τον σύντροφο της. Είναι μικρή υποκατηγορία της εμπειρίας του φαγητού.
Προσοχή όμως: πρέπει να είσαι πάρα πολύ ειλικρινής και να αναγνωρίσεις αν σου φταίει μόνο αυτό ή αν χρησιμοποιείς το φαγητό ως προπέτασμα για να κρύψεις/δικαιολογήσεις κάποιο επίπεδο περιφρόνησης προς αυτόν. Το φαγητό είναι πολλά περισσότερα από το φαγητό. Αν νιώθεις δυσάρεστα γιατί βλέπεις διαφορά κουλτούρας, όσο πιο γρήγορα το παραδεχτείς, τόσο λιγότερη βλάβη θα προκαλέσεις στη σχέση αυτή, όποια και αν είναι η κατάληξη της.