Σε παρακολουθω καιρο αλλα πρωτη φορα σου γραφω αγαπητη. Ο λογος του δισταγμου μου ειναι ….ηλικιακος. Στο τελος της 5ης δεκαετιας της ζωης μου , ενα συνομηλικο ζευγαρι πολυ αγαπητων φιλικων μου προσωπων εχει μπει σε μια δινη διαφωνιων και καυγαδων και η αιτια ειναι οικονομικη. Ο ενας αποδεδειγμενα large τυπος, πληθωρικος, εξωστρεφης, αξιος, αποτελεσματικος και καριεριστας (προσφατα συνταξιουχος) με υψηλη αυτοεκτιμηση. Η αλλη σφιχτη, φοβερα γκρινιαρα, αναποτελεσματικη στη καθημερινοτητα, φοβικη με το μελλον, νοικοκυρα και με οχι ευρυτητα κρισης, αλλα τιμια, συνταξιουχος κι αυτη, με παρομοιες οικογενειακες καταβολες αλλα με κομπλεξ κατωτεροτητος, ζηλεια και ανταγωνιστικοτητα εναντι του συζυγου, ισως και λογω εμφανισης… Η διαχειριση των κατα πολυ μειωμενων πλεον εισοδηματων τους, οδηγουν εκεινη σε αναξιοπρεπεις πραξεις, απαξιωνοντας τη πολυετη σημαντικη δικη του προσφορα στην οικογενεια και στο μεγαλωμα, σπουδασμα των παιδιων, με τη δικαιολογια οτι τωρα οι καιροι δεν επιτρεπουν σπαταλες και εξανεμισμα του ισχνου κομποδεματος. Εκεινος νοιωθει οτι μολις επαψε να βγαζει πολλα δεν τον υπολογιζει και ολο γκρινιαζει και εκεινη πιστευει οτι τα λιγα που απομενουν μονο αυτη μπορει να τα διαχειριστει με οικονομια, προβαινοντας σε πραξεις μη αξιοπρεπεις απιστευτης τσιγκουνιας… Ο καθενας παρουσιαζει τη δικη του πλευρα με τετοιο τροπο που φαινεται σωστη. Η γνωμη μου ειναι οτι επειδη ειναι τα δυο ακρα, το κομπλεξ που υπεβοσκε χρονια εκ μερους της βρηκε τωρα τροπο να φανει και το προβλημα της τσιγκουνιας της επισκιαζει τα παντα, χαλαει τη ζωη τους και τα παιδια τους προβληματιζονται αν θα μπορουν να ζητησουν κατι απ αυτην σε μια αναγκη τους πχ μια παραταμενη ανεργια. Ειναι αυτη που θελει συνεχεια να μαζευει χωρις να ξοδευει και νομιζω οτι αυτη της η προτεραιοτητα που ξεσπα και στον αντρα της τον εχει κανει να τη δει με αλλα ματια και να σκεφτεται λυσεις χωρισμου μετα απο 30 χρονια γαμου……. Το οτι ζουν στην επαρχια κανει τα πραγματα πιο δυσκολα διοτι η αποχωρηση εκεινου απ το σπιτι θα γινει αμεσως αντιληπτη απο τον περιγυρο και εκεινη δινει μεγαλη σημασια στο φαινεσθαι. Θεωρω οτι πρεπει να αντιμετωπισθει σαν αρρωστη, με επιεικια, αλλα δεν υπαρχει χειροτερο απο εναν αρρωστο που δεν καταλαβαινει την ασθενεια του και η υπομονη απο το αλλο μερος δειχνει να εξαντλειται. Ο μονος λογος που τον συγκρατει ειναι οτι θρησκευεται καθως και εκεινη αλλα ο καθενας αντιλαμβανεται διαφορετικα αυτη την σημαντικη παραμετρο στη ζωη τους, εκεινη δεν εμβαθυνει πολυ η καλυτερα θα ελεγα οτι το παθος της τσιγκουνιας της επισκιαζει καθε τι αλλο σημαντικο και δυστυχως δεν το αντιλαμβανεται. Δεν ειναι κακος ανθρωπος αλλα το να διυλιζει ολα μεσω του χρηματος κατανταει τη συμβιωση του ζευγους ακρως κουραστικη και προβληματικη. Σε κουρασα, με συγχωρεις αλλα ο τροπος σκεψης σου με εχει εντυπωσιασει γι αυτο και το μακροσκελες…..
-Σοβαρα προβληματισμενη
Για ποιο λόγο είσαι σοβαρά προβληματισμένη;
Όπως πάντα, το μεγάλο θέμα είναι: ποια είναι η ερώτηση που κάνεις;
Θέλεις να κάνουμε δικαστήριο; Δεν γίνεται, γιατί έχουμε μόνο την δική σου αφήγηση, και όσο αντικειμενική κι αν νομίζεις ότι είσαι, δεν είσαι. Οι απαντήσεις στο ‘Α μπα’ έχουν νόημα, αν έχουν νόημα, επειδή μιλάμε για το θέμα κάποιου, που αφορά τον ίδιο, οπότε η απάντηση είναι πώς θα βοηθηθεί ο ίδιος. Σε κάθε ιστορία όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης και κατά ένα μέρος δίκιο, σπάνια κάνει όλα τα λάθη μόνο ο ένας (σε περιπτώσεις παιδιών και γονιών, όταν τα παιδιά είναι μικρά, ας πούμε). Έτσι και τώρα, άλλη απάντηση ταιριάζει στον άντρα (αν και, ποια είναι η ερώτηση του; Πώς θα φύγει από το γάμο;) άλλη απάντηση στη γυναίκα (και ποια θα ήταν η ερώτηση της; πώς να συγκρατήσει τις σπατάλες του άντρα της;), και άλλη μια σε σένα, που δεν ξέρω γιατί προβληματίζεσαι και μας έστειλες την ιστορία δυο άνθρώπων που δεν μας αποκαλύπτεις πώς σχετίζονται μαζί σου. Γιατί άλλη απάντηση ταιριάζει αν είναι αυτή φίλη σου, και άλλη αν είναι ο άντρας ο αδερφός σου, ας πούμε.
Έτσι όπως την έχεις στείλει, είναι απλώς κουτσομπολιό, και δεν κάνουμε κουτσομπολιό στο ‘Α μπα”.