Αγαπητή Λένα και σχολιαστές, ώρα να είμαι ειλικρινής. Είχα γράψει πριν από μήνες την ερώτηση “έριξα την υπερηφάνεια μου με ψέματα και μικρότητες“. Τότε, πολύ σωστά είχες δει ότι δεν ήμουν ειλικρινής γιατί είχα παραλείψει να πω ότι εκτός από δύο παιδιά ειχα και έχω ακόμα ένα σύζυγο. Οπότε ας τα πω άλλη μια φορά χωρίς κενά και παραλείψεις. Με τον Γ ήμασταν μαζί 2,5 χρόνια. Και οι δύο παντρεμένοι (με άλλους). Τρεις μήνες αφού ξεκίνησε η δική μας ιστορία σταμάτησε να κάνει σεξ με τη γυναίκα του (επιβεβαιωμένο από κοινή φίλη). Εγώ τότε ξεκίνησα τα ψέματα προς δύο κατευθύνσεις: ο άντρας μου να μην έχει ιδέα και ο Γ. να πιστεύει ότι κάνω σεξ μόνο με αυτόν. Ενα χρόνο μετά η γυναίκα του τον άφησε, δεν έμαθε ποτέ τίποτα για μας. Εγώ εκεί να συνεχίζω μια διπλή ζωη, μια της ρουτίνας και μια της ηδονής και απελευθέρωσης όπως πίστευα. Τα επαγγελματικά ταξίδια μου έδιναν άλλοθι να λειπω συχνά. Πολύ αλκοόλ και πολύ σεξ, γυρνούσα σπίτι μου Κυριακή πρωί νιωθωντας άθλια όταν αντίκριζα τα παιδιά και τον άντρα μου να με υποδέχονται με χαμόγελο. Δε χώριζα. Φοβόμουν ότι θα χάσω την οικονομική άνεση (2 πολύ καλοί μισθοί) κυρίως φοβόμουν το πώς θα ήταν ο Γ με τα παιδιά. Ο ίδιος έκανε υπομονή ένα χρόνο αφού έφυγε η γυναίκα του και μετά με χώρισε. Βρεθήκαμε κάναμε σεξ τον παρακαλουσα να γυρίσει αλλά τίποτα. Γνώρισε μια αλλη και γω εκεί να κάνω σεξ μαζί του γνωριζοντας πως δεν έχει νόημα όλο αυτό. Και τότε άρχισα να μετατρέπομαι σε αυτή τη μικρογυναικα που είπε άθλια ψέματα (ότι είμαι άρρωστη, οτι θέλω να αυτοκτονίσω, ότι θα φύγω από τη χώρα). Ο,τι μπορούσα για να τραβήξω την προσοχή του. Και αυτός εκεί ερχόταν ξανά ξανά σε μένα , κάναμε σεξ και αυτό ήταν όλο. Βρήκα το θάρρος να το κόψω όλο αυτό πριν λίγο καιρό. Στον άντρα μου δεν έχω πει τίποτα. Το σεξ μεταξύ μας εδώ και μηνες έχει γίνει πολύ πιο συχνό και έχουμε αρχίσει να είμαστε όπως πριν από τον Γ. Ξέρω ότι θα με κρίνετε, είχα όμως ανάγκη να μιλήσω και να ζητήσω τη βοήθεια σας. Λόγω ντροπής μόνο μια φίλη μου γνωρίζει για αυτόν.Οι κολλητές μου που με ξέρουν 30 χρόνια δε γνωρίζουν τίποτα. Κανείς δεν ξέρει.Θέλω να προχωρήσω τη ζωή μου με την οικογένειά μου και να τον ξεχάσω τελειως. Τι με συμβουλευετε; Πέρασαν 8 μήνες που χωρισαμε και έχω σταματήσει να πονάω , τώρα όμως μου λείπει αβάσταχτα.
Είναι πολύ γενναίο αυτό που έκανες εδώ. Δεν θα σε κρίνουμε, διότι δεν χρειάζεσαι επισήμανση της συμπεριφοράς σου. Η ντροπή σου τα λέει όλα.
Η απάντηση παραμένει ίδια. Αν δεν μπορείς να δεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, τότε πρέπει να το κάνεις με έναν ειδικό. Δεν γίνεται να τα ξεχάσεις όλα, δεν γίνεται να τον ξεχάσεις τελείως, δεν γίνεται να επιστρέψεις στην προηγούμενη κατάσταση και να «προχωρήσεις», όπως λες. Αυτά που έκανες δεν ξεγίνονται. Το μόνο που γίνεται είναι να τα επεξεργαστείς και να πάρεις θέση, που σημαίνει, να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου χωρίς ωραιοποίηση, χωρίς δικαιολογίες. Δεν γίνεται να τη γλιτώσεις, όσο και να το θέλεις. Ακόμα και αν δεν πεις σε κανέναν, ποτέ, τίποτα, και πάλι δεν την γλιτώνεις.