Αγαπητή α,μπα μου! Είμαι το μικρότερο τέκνο της οικογένειας μου ,με τους αδερφούς μου έχω πολλά χρόνια διαφορά. Θα μπορούσαμε να πούμε χάσμα γενεών. Τα αδέρφια μου τα τελευταία χρόνια έχουν κρατήσει μια αρνητική στάση απέναντι στους δικούς μας. Τους θεωρούν κακούς γονείς και γενικά γίνονται επικριτικοί και κακοί μαζί τους φτάνοντας σε σημείο να μην τους μιλάνε. Α μπα μου,εγώ δεν έχω εντοπίσει κάτι τέτοιο. Τους θεωρώ τους καλύτερους γονείς που θα μπορούσα να έχω χωρίς να έχω ιδιαίτερη μεταχείριση από αυτούς. Πως θα εξηγήσω στα αδέρφια μου ότι ο,τι και αν πιστεύουν για αυτούς είναι γονείς μας και είναι μεγάλοι άνθρωποι που μπορεί αύριο να φύγουν από την ζωή και θα είναι κρίμα να μην μιλάνε ?
-Ελισάβετ
Δεν είναι δική σου δουλειά η άποψη τους για τους γονείς σας. Προφανώς ξέρουν τι ηλικία έχουν, αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό δεν είναι επιχείρημα. Ούτε είναι επιχείρημα το «κρίμα να μην μιλάνε». Τα ζύγισαν, και αυτό αποφάσισαν. Κρίμα είναι να έχουν φτάσει σε σημείο να μην θέλουν να μιλάνε στους γονείς τους, αλλά σε αυτό το σημείο δεν φτάνεις εύκολα.
Επειδή έχετε μεγάλη διαφορά ηλικίας είναι πολύ πιθανό να φέρθηκαν αλλιώς στα πρώτα παιδιά και αλλιώς σε σένα, ακριβώς επειδή κατάλαβαν τα λάθη τους. Αν εσύ έχεις καλή σχέση μαζί τους δεν σημαίνει ότι και τα αδέρφια σου πρέπει να έχουν, άλλες εμπειρίες εσύ, άλλες οι άλλοι.