Αμπιτσα μου σοφή και αγαπημένη, Μεγεια το νέο σαιτ! Μαρεσει πολυ! Είσαι η ευχαριστη στιγμή της ημερας. Λοιπον, είμαι σε μια φάση της ζωής μου που πρέπει να πάρω μια κρίσιμη και καθοριστική απόφαση και, ως φανατική αναγνώστρια σου, θαθελα πολύ τις δικές σου σκέψεις σχετικά. Εργάζομαι σε μια εταιρεία που έχει γραφεία και στο εξωτερικό. Φέτος μου δόθηκε η δυνατότητα να πάω για 4 χρόνια σε ένα από τα γραφεία της είτε Ευρώπη είτε Αμερική (εγώ θα δηλώσω που θελω και εκείνοι αναλόγως τις ανάγκες θα με στείλουν). Έχω ενθουσιαστεί με την ιδέα καθώς τα χρήματα θα είναι σχεδόν τετραπλάσια του μισθού μου εδώ και σίγουρα η εμπειρία της ζωής σε μια ξένη χώρα θα με ανανεωνε προσωπικά και έχω πολύ όρεξη να μαθω νέα πράγματα και να έρθω σε επαφή με νέες κουλτούρες και ιδεες. Ο δισταγμος μου όμως αφορά τα δύο παιδιά μου 3 και 5 ετών τα οποία δεν ξέρω αν θα ωφεληθουν από αυτή τη τόσο ριζική αλλαγή περιβάλλοντος καθώς εδώ στην Αθήνα έχουν τους φίλους, τις δραστηριοτητες τους, τα μέρη τους, τη γλώσσα τους και φοβάμαι μήπως σε μια τόσο μικρή ηλικία το να τα χάσουν όλα αυτά θα τους προκαλέσει κάποιο σοκ. Επίσης τα ωράρια εργασίας στα γραφεία αυτά είναι τουλάχιστον 10ωρο/μέρα και συχνά και 12ωρο όταν επίκειται η παράδοση κάποιου project. Δηλαδή θα βλέπω τα παιδιά μου πολύ λιγότερες ώρες από τώρα και δεν θα συμμετέχω τόσο ενεργά στο μεγάλωμα τους. Ο άνδρας μου είναι υπέρ του να πάμε έξω και θέλει εκεί να ψάξει κάποια δουλειά και εκείνος. Με φοβίζει η αλλαγή μόνο σε ότι αφορά τα παιδιά. Εδώ όσο δουλεύω τα προσέχει η πεθερά μου την οποία εμπιστεύομαι. Εκεί, σε όποια από τις χώρες και να με στείλουν (αν κάνω αίτηση θα με στείλουν σίγουρα απλώς δεν γνωρίζω το που) δεν έχω κανένα γνωστό για να μπορέσω να βρω κάποιο άτομο εμπιστοσύνης. Φοβάμαι μήπως πάω για την εμπειρία και για τα λεφτά και εν τέλει όλο αυτό αποβεί επιζήμιο για τα παιδιά μου, με στερηθούν, τα βρουν δύσκολα με την οποία νέα γλώσσα κτλ.. Ποια είναι η γνώμη σου; τι θα με συμβούλευες αν ήμασταν φίλες; Θεωρείς ότι 3&5 ετών είναι μικρά ακόμη για μια τέτοια αλλαγή ζωής; Μήπως να περιμένω να μεγαλώσουν λίγο να είναι κάπως πιο ανεξάρτητα και να έχουν μάθει καλά έστω αγγλικά πριν κάνω την αίτηση; Ένα σταθερό περιβάλλον είναι πιο ωφέλιμο για τα παιδιά σε σχέση με μια αλλαγή σε όλα όσα τους είναι ως τώρα οικεία; και όλα αυτά με το σκεπτικό σε 4 χρόνια να γυρίσουμε πάλι πίσω αναγκαστικά. Σε παρακαλώ απάντησε μου όσο πιο σύντομα μπορέσεις, η γνώμη σου μέτρα πολύ για μένα♡
– Αιμηλια
Υπάρχουν επιχειρήματα και για να πας και για να μείνεις, και το σωστό είναι αυτό που είναι σωστό για σένα, για τον άντρα σου, και για το όραμα ευτυχίας που έχετε από κοινού. Όλες οι άλλες απόψεις δεν σε ενδιαφέρουν. Τα παιδιά είναι καλύτερο να είναι μικρά από το να είναι μεγάλα. Το πόσο καλά θα το πάρουν, το πόσο θα ωφεληθούν ή θα ζημιωθούν, εξαρτάται από το τι προετοιμασία θα κάνετε, ποσο προσαρμοστικοί θα είσαστε, από τον χαρακτήρα τους, και από τον δικό σας χαρακτήρα. Όσα αγγλικά και να μάθουν δεν μπορούν να προετοιμαστούν για τη λαίλαπα αγγλικών που θα αντιμετωπίσουν εκεί, μολαταύτα αν υπάρχει χρόνος σίγουρα πρέπει να ξεκινήσουν μαθήματα τώρα και να συνεχίσουν εκεί μόλις φτάσουν. Εφόσον αρχικά θα δουλεύεις μόνο εσύ, ο άντρας σου μπορεί να ασχοληθεί με όλα αυτά τα πολύ σοβαρά θέματα, και όταν τακτοποιηθούν, μπορεί να βρει κι αυτός δουλειά.
Αναλόγως πού θα σε πάρουν, αν είναι μεγάλη πόλη, σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι Έλληνες και αν φοβάσαι πολύ το σύστημα υποστήριξης παιδιών εκεί, αναζήτησε τους πριν πάτε (το facebook είναι μια καλή αρχή, ρώτα και στην εταιρεία). Κανένας δεν θα είναι τόσο εμπιστοσύνης όσο η πεθερά σου, αλλά είσαι απλώς τυχερή που η πεθερά σου είναι τόσο εμπιστοσύνης, δεν έχουν όλοι τόσο αξιόπιστη βοήθεια.
Το πιο σημαντικό για μένα, και σου το λέω γιατί βλέπω πολλούς να την πατάνε, κάνε καλή έρευνα για το συγκεκριμένο μέρος που θα σε στείλουν, γιατί ανάλογα με την περιοχή, ειδικά αν μιλάμε για Αμερική, τα τετραπλάσια λεφτά εκεί μπορεί να μην φτάνουν ούτε για τον ενοίκιο συν τον παιδικό.