Aγαπητή Αμπά, Καταρχήν νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω ειλικρινά για όσα μου έχεις προσφέρει μέσα από τη στήλη σου. Άρχισα να σε διαβάζω στη Lifo το 2013, σε μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μου και δε θα ξεχάσω ποτέ πόσες φορές οι απαντήσεις σου με ξάφνιασαν θετικά, με ταρακούνησαν και πραγματικά άλλαξαν ρότα στη ζωή μου. Ειδικά απαντήσεις σε ερωτήσεις τύπου ‘είμαι υπερβολική;΄. Πριν να ανακαλύψω τη στήλη σου, απλά σκεφτόμουν ότι οι άνδρες έχουν πλεονέκτημα λόγω σώματος και φυσιολογίας, και ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο βαθειά σεξιστική είναι η κοινωνία μας. Εύχομαι να είσαι καλά να συνεχίζεις να μας ανοίγεις τα μάτια. Η ερώτησή μου συνοψίζεται ως εξής: πώς να αποβάλλω την εικόνα με την οποία γαλουχήθηκα ως προς το πώς είναι μία σωστή σύζυγος και μάνα. Έχω ακράδαντες αποδείξεις για το τί είναι σωστό και λάθος. Η μητέρα μου θεωρούσε ότι αξίζει εύσημα επειδή άφησε τη δουλειά της για να μεγαλώσει τα παιδιά της, είχε κάθε μέρα φρέσκο φαγητό και πεντακάθαρο σπίτι, σέρβιρε το φαϊ στο σύζυγο, παρά τις αντιρρήσεις του και ήταν πάντα δοτική σε τρίτους. Μια δοτικότητα άρρωστη, που πυροδοτούσε μονολόγους για το πόσο έχει θυσιαστεί για τους άλλους. Λοιπόν, αυτή η γυναίκα έκανε λάθη που πλήρωσε τόσο η ίδια όσο και τα παιδιά της. Και ενώ η αλήθεια αυτή μου έχει γίνει συνείδηση, δυσκολεύομαι τόσο πολύ να αποβάλλω το πρότυπό της. Παντρεμένη εδώ και τέσσερα χρόνια, με δύο παιδιά. Τόσες σκέψεις έχω κάνει, τόσο αμπά έχω διαβάσει αλλά με τρώνε οι ενοχές κάθε φορά που δεν έχω προλάβει να μαγειρέψω φαί, κάθε φορά που το σπίτι είναι βρώμικο ή ακατάστατο, κάθε φορά που πάει ο άντρας μου να βάλει πλυντήριο, κάθε φορά που αρνούμαι να υπηρετήσω τα πεθερικά (ακούγοντας φράσεις του τύπου η νύφη πρέπει να φροντίζει την πεθερά της). Αμπά μου, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ για να αναπνέω ελεύθερα, χωρίς τύψεις;
-Μαρία
Να συνεχίσεις την προσπάθεια. Δεν θα τελειώσει, μην περιμένεις να τελειώσει. Αναγνώρισε τις τύψεις σου και συνέχισε την προσπάθεια. Μην έχεις τύψεις που έχεις τύψεις! Στο μάτριξ θα ήσουν από αυτούς που ξέρουν. Ξέρεις. Αυτό δεν είναι αυτονόητο. Είναι πολύτιμο. Είναι τόσες πολλές αυτές που δεν ξέρουν, δεν υποψιάζονται καν, και χαραμίζουν ενέργεια, δημιουργικότητα, τη ζωή τους, ελπίζοντας στο βραβείο (που ποτέ δεν έρχεται).