Αγαπητή α μπα, εδώ Χριστίνα. Εδώ και 6 χρόνια είμαι σε σχέση με έναν άνθρωπο που έχει τεράστιο πρόβλημα ύπνου. Δουλεύει χρόνια σαν διασώστης και αυτό σημαίνει πως έχει βάρδιες (μέρα και νύχτα). Ο φίλος μου μπορεί να κοιμηθεί μετά από μια 12ωρη νυχτερινή βάρδια καμία ώρα ας πούμε κ να κάνει την επόμενη κανονικά. Όταν όμως είναι σπίτι με ρεπό, του βγαίνει όλη η κούραση με αποτέλεσμα να ζω με έναν “ζωντανό-νεκρό “. Αποζητά το απόλυτο σκοτάδι, τον ενοχλεί ο παραμικρός θόρυβος και η διάθεση του είναι από χάλια έως πολύ χάλια… Τεράστιο πακέτο, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να μη μπορείς να ξεκουραστείς, δε το συζητώ! Το θέμα όμως είναι πως δεν κάνει τίποτα για να βοηθηθεί. Του ακούγεται αδιανόητο να αποταθεί σε ειδικό ή να του συνταγογραφηθει κάτι… Το θεωρεί αναγκαίο κακό και μου λέει πως είναι φυσιολογικο στο επάγγελμα του και πως όλοι οι συνάδελφοι του πάσχουν από διαταραχές ύπνου. Με τα χρόνια η κατάσταση χειροτερεύει και πραγματικά οι μόνες στιγμές που βλέπω πλέον τον σύντροφο μου να κοιμάται, είναι σε περιόδους διακοπών. Τον συμπονω και θα ήθελα πολύ να τον βοηθήσω να βρει μια λύση αλλά δυστυχώς δεν περνάει από το χέρι μου όσο κ αν έχω προσπαθήσει. Η ζωή μας ευνόητα επηρεάζεται από όλο αυτό καθώς και η καθημερινότητα στο σπίτι. Έχω καταντήσει να περπατάω στα νύχια των ποδιών μου και φυσικά πολλές μέρες του μηνα να κοιμόμαστε ξεχωριστά. Δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει όλο αυτό αλλά μπορώ να πω πως ζούμε πλέον μια πολύ δύσκολη κατασταση στο σπίτι. Any thoughts?
Το ‘any thoughts’ δεν είναι ακριβώς ερώτηση, έτσι δεν είναι; Θα ήθελες μια απάντηση που λύνει το πρόβλημα, ή μια εγγύηση ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, ή έστω μια ελπίδα ότι δεν θα γίνουν χειρότερα. Δυστυχώς δεν γίνεται να πάρεις κάτι από τα τρία. Έχεις γράψει ήδη την ουσία της απάντησης: ’ Τον συμπονώ και θα ήθελα πολύ να τον βοηθήσω να βρει μια λύση αλλά δυστυχώς δεν περνάει από το χέρι μου όσο κ αν έχω προσπαθήσει.’ Δεν θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα. Δεν περνάει από το χέρι σου, ειδικά αν το θεωρεί αναγκαίο κακό και φυσιολογικό στο επάγγελμά του.
Ένα περισσότερο επιστημονικό ερώτημα, που δεν ξέρω αν θα βοηθούσε σε κάτι, είναι: ισχύει αυτό που λέει; Είναι αναγκαίο κακό και φυσιολογικό στο επάγγελμά του; Όλοι οι συνάδελφοι του πάσχουν από διαταραχές ύπνου; Και αν ναι, είναι λόγω του προγράμματος, ή λόγω της φύσης της δουλειάς; Κατά πόσο επηρεάζεται ψυχολογικά δηλαδή, και βγαίνει αυτό στον ύπνο του; Δεν ξέρω αν τα κέντρα ύπνου θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε κάτι τέτοιο. Είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, όχι για να βοηθήσεις απαραίτητα, αλλά για να καταλάβεις κι εσύ, κι αυτός, τι είναι αυτό που του συμβαίνει.