Menu
in

Αγαπητή «Α, μπα»: Όσο καλύτερη και να γίνομαι εγώ νιώθω πάντα λίγη

Χαραμίζω το τώρα

Αγαπητή α, μπα έχω πρόβλημα μεγάλο. Ειμαι 26 ετών ζω στην Αγγλία έχω μια πολύ καλη δουλεια με γενναίες απολαβές, διακοπές, αναγνωρισιμότητα, πολύ καλο βιογραφικό, ένα ωραίο σπίτι, σχέση, χρήματα στην άκρη και όλοι μου οι αγαπημένοι χαίρουν άκρας υγείας. Εγώ όμως ειμαι απολύτως ανικανοποίητη, ζω με fomo και μια ψευδαίσθηση άπειρων επιλογών. Θα τολμισω να πω ότι αυτός ήταν παράγοντας στην ανέλιξη μου επαγγελματικά, γιατί φυσικά δεν μπορώ να επαναπαυθω. Όμως σε όλες τις άλλες πτυχές της ζωής μου είναι καταστροφικό. Κανω το πιο τρελό όνειρο, το παλεύω να το φτάσω, το φτάνω, το ζω και μετά με πιάνει πανικός ότι χάνω χρόνο ενώ θα μπορούσα να κανω κάτι άλλο. Και με τον χρόνο έχω πολύ μεγάλο θέμα, όσα και να κανω δεν αρκεί πάντα νιώθω ότι περνάει πολύ γρήγορα και νιώθω τύψεις προς τον εαυτό μου και μια αίσθηση αποτυχίας. Έχω φλερτάρει με το burn out 2-3 φορές, έχω φτάσει λιποβαρής, ψυχοσωματικά, αυτοανοσα, ακρότητες στην δουλεια για να φανώ αντάξια των περιστάσεων. Και όσο και να ανταμοιβομαι, όσο καλύτερη και να γίνομαι, ενώ ξέρω ότι αν η 18χρονη εγώ ήξερε πως θα έρθει το σήμερα εδώ θα έκλαιγε από χαρά, εγώ νιώθω πάντα λίγη. Έχω μια σαμπάνια που την κουβαλάω από δουλεια σε δουλεια χρόνια τώρα και όποτε έρχεται η περίσταση, μου φεύγει το κέφι, λεω πως δεν ήταν σπουδαίο, να στην επόμενη, να αξίζει. Επίσης ενώ έχω πολλούς φίλους και γνωστούς και αφιερώνω πολύ χρόνο στο να διατηρώ τον κοινωνικό μου κύκλο, ο πρόσχαρος ευχάριστος χαρακτήρας που συμπαθούν οι περισσότεροι απέχει πολύ από το πως πραγματικά αισθάνομαι. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι το τώρα είναι τέλειο. Μια μέρα θα αλλάξουν όλα και ποτέ πια δεν θα μπορώ να είμαι ευτυχισμένη καθολικά και ασυννεφιαστα. Και γω το χαραμίζω. Αγαπημένη αμπα πες μου τι να διαβάσω για να καταλάβω τι μου συμβαίνει; Που είναι οι άλλοι που αισθάνονται έτσι να διαβάσω τις σκέψεις τους; Νιώθω ότι πρέπει να κουνήσω κάτι πολύ θεμελιωδες για να φύγει αυτό το βάρος, πριν να είναι αργά. Βοήθεια

Ξύδι σαμπάνιας

Είναι εξοντωτικό, ισοπεδωτικό, υπερφίαλο και ακατέργαστο να ζητάς από τον εαυτό σου να είσαι καθολικά κα ασυννέφιαστα ευτυχισμένη. Αυτό που ζητάς είναι αποτέλεσμα του τρόπου που σκέφτεσαι, όχι η αφετηρία. Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να διαβάσεις. Πρέπει να πας σε ψυχολόγο για να αναλύσεις την προσωπική σου ιστορία.

Σχολιάστε