Αγαπητή Α, μπα… Ας πούμε ότι πλέον έχω αποκτήσει κάποια εμπειρία στις σχέσεις και ας πούμε επίσης ότι έχω βελτιωθεί πολύ σε αυτές, ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζω τον εαυτό μου. Το χρωστάω σε σένα αυτό, εκεί που παλιά μου δίνανε σκατά και έλεγα ευχαριστώ, τώρα πια μου έμαθες να με ακούω και έτσι να μην λογοκρίνομαι, να μην “είμαι υπερβολική και να μην ψάχνω δικαιολογία για την κάθε μαλακία που μου κάνουν ή που μου λένε. Με έμαθες να φεύγω. Όμως υπάρχει κάτι που πλέον δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Αισθάνομαι πως αν βρεθεί ένας νορμάλ άνθρωπος που να μου αρέσει, δεν θα θέλει εμένα. Πλέον έχω μάθει Α μπα μου τις βλακείες να τις πιάνω με το καλημέρα και να στρίβω. Και στο παρελθόν τις έβλεπα, καθόμουν να τις πειραματιστώ όμως. Και δεν υπήρξε μισή φορά που να έπεσα έξω. Τώρα πια βαρέθηκα και δεν κάθομαι να χάσω χρόνο με αυτό τον τρόπο. Οσους ανθρώπους γνωρίζω οι οποίοι είναι νορμάλ, δεν ενδιαφέρονται για την πάρτη μου. Έχω γνωρίσει τώρα έναν τύπο ο οποίος είναι πολύ εντάξει. Δεν έχουμε κάνει τίποτα και δεν μας κόβω να κανουμε, ή αν κάνουμε θα κρατήσει λίγο και θα φάω πακέτο αργότερα. Κι αυτό γιατί δεν έχω μάθει ακόμα να παρουσιάζω σωστά τον εαυτό μου. Κάποτε όταν ξεκινούσα μια σχέση, αν ένιωθα ότι έχω να κάνω με έναν καλό και κατανοητικό άνθρωπο αράδειαζα τα θέματα μου όλα, που είναι πολλά, με το καλημέρα, όχι με σκοπό να τον φορτώσω, όπως δικαίως εκείνος αντιλαμβανόταν, αλλά για να σιγουρευτώ ότι έχω όντως μια κατανόηση. Κι ο άλλος έκανε φτερά. Αργότερα δοκίμασα να μην λεω τίποτα. Αναγκαστικά βγαίνανε πράγματα στη φόρα με το λάθος τρόπο, όπου φύγει φύγει ο άλλος. Δεν ξέρω πως να βοηθήσω έναν άνθρωπο να με γνωρίσει. Δεν ξέρω πως να με παρουσιάσω σωστά.
–Δεν ξέρω τίποτα
Τότε, να πας σε ψυχολόγο.
Τα θέματα που λες ότι είναι πολλά, και δεν αναφέρεις καν, είναι μεγάλο βαρίδιο. Αυτά είναι όμως που πρέπει να επεξεργαστείς, ώστε να ξέρεις ποια χρειάζεται να ξέρει ο άλλος και ποια όχι. Έτσι όπως το γράφεις, είναι σα να ψάχνεις κάποιον να σε καθησυχάσει, να σου πει ότι σε θέλει παρόλο το παρελθόν σου. Δεν είναι ο σωστός τρόπος για να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου. Όλοι έχουν θέματα, και κανένας δεν μπορεί να σώσει κανέναν. Όταν δεχτείς εσύ την ζωή σου όπως είναι, με τα παράσημα και τα σημάδια και τα τραύματα, τότε θα είσαι σε θέση να δεις κάποιον όχι ως κριτή, όπως κάνεις τώρα, αλλά κριτικά: είναι αυτός αρκετά καλός για να τον βάλω στη ζωή μου; Για την ώρα, αυτό που κάνεις είναι «είμαι αρκετά καλή για να με βάλεις στη ζωή σου;» Η απάντηση εξαρχής θα είναι πάντα όχι, γιατί κανείς δεν θέλει να αναλάβει το ρίσκο να δυσκολευτεί να φύγει, αν τελικά αλλάξει γνώμη.
Είσαι ένας άνθρωπος με προβλήματα και περιορισμούς, όπως όλοι οι άνθρωποι. Δεν είσαι τα προβλήματα όμως.