Αγαπητή Α,μπα, ήρθε η ώρα να σε ρωτήσω και γω κάτι. Είμαστε μια παρέα 5-6 ατόμων κάποιοι σε σχεση και κάποιοι όχι. Εδώ και ένα χρόνο και κάτι στην παρέα μας μπήκε και ο Άρης. Παρόλο που μου άρεσε από την αρχή δεν έδειξα ποτέ κάτι καθώς ήταν σε σχεση, μεγάλη σχεση σχεδόν 8 χρόνια. Θα έλεγα ότι υπήρχε αμοιβαία συμπάθεια αλλά τίποτα παραπάνω. Καθώς οι μήνες περνούσαν κάναμε όλα και περισσότερα πράγματα όλοι μαζί και κάπου εκεί εκεινος χώρισε. Και κάπως ξεκινάμε να ερχόμαστε πιο κοντά χωρίς να καταλαβαίνω κάτι συγκεκριμενο, και ένα βράδυ που είχαμε βγει όλοι μαζί εκείνος με φίλησε. Και δεν ξανά μιλήσαμε για μέρες. Όταν τον ξαναείδα ήταν αρκετά κομπλαρισμενος ενώ εγώ σχετικά χαλαρή. Καθώς δε μπορούσα να συνεχίσω με την αγωνία να με τρώει του στέλνω να βρεθούμε να τα πούμε. Η διάθεση ήταν χαλαρή από τις δυο πλευρές και του είπα ξεκάθαρα ότι μου αρέσει, και εκεινος το ίδιο, παρόλ’αυτά μου είπε ότι δεν ξέρει τι του συμβαίνει και ότι χρειάζεται χρόνο. Προφανώς το δέχτηκα, δεν έχω και άλλη επιλογή. Από την άλλη με τρώει, και δε μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι. Ξέρω ότι μετά από τόσα χρόνια με έναν άνθρωπο είναι δύσκολο να αποκολληθεί και να προχωρήσει, δύσκολο επίσης να αντιληφθεί τον εαυτό του σαν μονάδα. Εγώ όμως θέλω πολύ να δουλέψει μεταξύ μας, η τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε, και αν δε βγει και πάλι οκ. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι θα περάσει ο χρόνος και εκείνος η θα ξαναγυρίσει στην πρώην του η θα βρει άλλη. Πως μπορώ να του δείξω ότι αξίζει να το δοκιμάσουμε; Πως να τον φέρω πιο κοντά μου;
Δεν διστάζει επειδή είναι δύσκολο να αποκολληθεί και να προχωρήσει. Δεν το ξέρουμε αυτό, δεν ξέρουμ τι νιώθει για την προηγούμενη του σχέση. Μπορεί να χαίρεται που γλίτωσε, ποιος ξέρει. Διστάζει γιατί δεν του αρέσεις τόσο πολύ ώστε να προχωρήσει μαζί σου. Με άλλη μπορεί να το έκανε σε ένα δευτερόλεπτο. Δεν γίνεται να σου το πω με άλλο τρόπο, γιατί αν σου το πω με άλλο τρόπο θα διαλέξεις να καταλάβεις ό,τι σε συμφέρει.
Για την ώρα σου αρέσει πιο πολύ από όσο του αρέσεις εσύ. Δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα. Για την ακρίβεια, όσο πιο πολλά κάνεις, τόσο το χειρότερο είναι. Όσο πιο πολύ καταφέρεις να τον αφήσεις ήσυχο να αποφασίσει τι θέλει, τόσο το καλύτερο. Όχι ότι είναι εγγύηση. Απλώς είναι καλύτερο.
Δεν είναι δικιά σου κρίση που μετράει αν αξίζει να το δοκιμάσετε ή όχι. Πρέπει να το πιστεύει κι αυτός. Δεν είναι αντικειμενικό το θέμα για να τον πείσεις.