Αγαπητή α, μπα είμαι 25 ετών. Από τον Οκτώβριο έχω ξεκινήσει ομαδικά μαθήματα πιλάτες στο γυμναστήριο. Εκεί, ο προπονητής έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον του για εμένα και μετά το δεύτερο κιόλας μάθημα με περίμενε απ’ έξω, μου έπιασε κουβέντα και στο τέλος μου ζήτησε να πάμε για ποτό. Δεν ήταν του γούστου μου, οπότε είπα ευγενικά όχι και τον καληνύχτισα. Ωστόσο, στα μαθήματα συνέχισε να ασχολείται κυρίως μαζί μου και να έρχεται κάθε φορά να μ’ ακουμπήσει για να με διορθώσει. Με αποκορύφωμα μια φορά που, ενώ ανεβοκατεβαζα το πόδι μου, ήρθε και ακούμπησε το πόδι του στον ποπό μου, ως στήριγμα για να μην κουνιέται η μέση μου. Ένιωσα πάρα πολύ άβολα με όλο αυτό αλλά δεν μίλησα, για να μην φανώ υπερβολική (γελάμε). Έτσι πέρασαν λίγοι μήνες. Ώσπου σήμερα πάω στο μάθημα μην έχοντας όρεξη για πολλά πολλά. Αρχίζουμε και κλασικά με ρωτάει που ήμουν χτες και γιατί έκανα κοπάνα (τους άλλους δεν τους ρωτάει ποτέ). Απαντάω ότι είχα δουλειά. Με ρωτάει τι δουλειά στις 8 το βράδυ. Δεν απαντάω. Κάνουμε μια άσκηση με κάθισμα και έρχεται και στέκεται ακριβώς μπροστά μου. Αν έκανα κάθισμα θα ερχόμασταν μύτη με μύτη. Τον ρωτάω αν μπορεί να πάει λίγο πιο πίσω. Μου λέει “όχι, εδώ θα μείνω, καντο”. Νευριάζω, σηκώνομαι τελείως και λέω “δεν κάνω τίποτα, πήγαινε πιο πίσω. Έλεος δηλαδή!”. Όλοι μας κοιτάνε. Λέει ότι το πόδι μου φεύγει μπροστά. “Θα το φτιάξω” του λεω, ακόμα εκνευρισμένη. Στο υπόλοιπο μάθημα δεν με πλησίασε, μου έκανε διορθώσεις από μακριά. Αυτό ήθελα, τόσο δύσκολο ήταν; Νευρίασα τόσο που, ενώ έθεσα ξεκάθαρα τα όριά μου, δεν τα σεβάστηκε με την δικαιολογία της ιδιότητάς του. Πιστεύεις ότι θα μ’ αφήσει ήσυχη από δω και πέρα; Τι άλλο μπορώ να κάνω;
–Άννα
Να φύγεις, κάτι που έπρεπε να κάνεις από την πρώτη στιγμή.
Δεν χρειάζεται να εξακριβώσεις αν θα σεβαστεί οτιδήποτε, διότι δεν είσαι αναγκασμένη να τον υπομένεις. Από μαθήματα πιλάτες, άλλο τίποτα.
Όταν είσαι πελάτισσα ή καταναλώτρια, φεύγεις, δεν ανοίγεις κουβέντα. Και αφήνεις και κακό ριβιού στο yelp, αν έχεις όρεξη. Κάνεις και παράπονα στη διεύθυνση, εννοείται. Το τελευταίο που κάνεις είναι να πασχίζεις να συμμαζέψεις τον άσχετο τυχάρπαστο περαστικό καταναλώνοντας ενέργεια. Λυπάμαι που δεν είναι το πρώτο πράγμα που σου ήρθε στο μυαλό. Ελπίζω να είναι την επόμενη φορά, γιατί θα υπάρξει επόμενη φορά που κάποιος θα εκμεταλλευτεί την ιδιότητα του για να σε παρενοχλήσει.