Αγαπητή Α,μπα είσαι αγαπημένη μου καθημερινή συνήθεια! Ξεκινώ με το πρόβλημα. Στην εποχή που η μόρφωση, το ανοιχτό πνεύμα, η καλλιέργεια θεωρούνται τεράστιες αρετές, νιώθω ανεπαρκής. Ανεπαρκής γιατί δεν διαβάζω λογοτεχνία. Βασικά ντρέπομαι που δεν διαβάζω λογοτεχνία. Έχω πτυχίο φυσικού, έχω ασχοληθεί με το θέατρο, τη μουσική, τη ζωγραφική, το κινηματογράφο, είμαι περίεργη, διαβάζω πολύ, άρθρα, περιοδικά, εφημερίδες, ψάχνω στο Google, ρωτάω, ρωτάω συνέχεια, ενδιαφέρομαι για πάρα πολλά θέματα και ψάχνω, αλλά δεν διαβάζω λογοτεχνία. Επί της ουσίας ανεπάρκεια δεν νομίζω ότι υφίσταται, γιατί μια χαρά τα καταφέρνω, δεν νιώθω λες και με έχουν κατεβάσει από το βουνό. Νομίζω πιο πολύ ότι η ντροπή μου προκύπτει από το στερεότυπο του μορφωμένου, που θέλει τον άνθρωπο να διαβάζει πολύ κυρίως λογοτεχνία, ενώ εγώ είμαι αγκαλιά με ένα λάπτοπ και διαβάζω ασταμάτητα, αλλά όχι λογοτεχνία. Προσπάθησα να δω τι μου φταίει και δεν διαβάζω και η αλήθεια είναι ότι έκανα κάποιες μικρές ανακαλύψεις, αλλά όχι κάποιο πολύ σοβαρό, κατά τη γνώμη μου συμπέρασμα. Αρχικά, να πω ότι δεν είναι ότι δεν διαβάζω καθόλου, απλά δεν είμαι βιβλιοφάγος. Δηλαδή έχω διαβάσει βιβλία κατά καιρούς. Νομίζω ότι το αγαπημένο μου βιβλίο είναι τα Ανεμοσκορπίσματα του Μάρκες, μου άρεσε πάρα πολύ ο Ξένος του Καμύ και λάτρεψα τον Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον. Ο Μάρκες μου αρέσει πάρα πολύ σαν συγγραφέας, ειδικά τα πιο βαριά του, θεματικά, βιβλία. Μου άρεσε πάρα πολύ και ο Ντίκενς. Θέλω να διαβάσω βιβλία, αλλά έχω μια δυσκολία, ίσως γιατί φοβάμαι, ίσως γιατί ταυτίζομαι πολύ και μετά μου μένει μια τεράστια θλίψη. Ίσως να φταίει που ταυτίζομαι τόσο. Ίσως πάλι να φταίει που οι πιο πολλοί άνθρωποι του κύκλου μου έχουν διαβάσει και έχουν άποψη επί του θέματος και επιπλέον έχουν διαβάσει πάρα πολλά βιβλία από εκείνα που είναι στις λίστες ως κλασσικά, αριστουργήματα, υπέροχα βιβλία που πρέπει να διαβάσεις κι εγώ ντρέπομαι που δεν τα έχω διαβάσει και θα με βλέπουν με αυτό στο χέρι. Ίσως φταίει και η χιπστεριά που προσπαθώ να πετάξω από πάνω μου. Μπορεί και να μην μου αρέσει η λογοτεχνία. Αλλά μπορεί να είχα αγαπημένα βιβλία αν δεν μου άρεσε; Α, ναι μου αρέσει πολύ και ο Καβάφης. Από την άλλη ξέρω ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα διαβάσω, τύπου Μπουκόφσκι και Κοέλιο. Ξέρω επίσης ότι βαριέμαι να διαβάσω απλά μια ωραία ιστορία. Πώς μου ήρθαν τώρα όλα αυτά, θα μου πεις. Ένιωθα πώς είχα μια κάπως αρνητικά φορτισμένη καθημερινότητα η οποία με στρέσαρει και προσπαθώ να αλλάξω τη ρουτίνα μου. Οπότε θα ήθελα να έχω κάποιες όμορφες προσωπικές συνήθειες, όπως το διάβασμα. Το βρίσκω πολύ όμορφο. Βλέπω τη μάνα μου που είναι την ώρα με ένα βιβλίο στο χέρι, βέβαια αυτά που διαβάζει δεν μου αρέσουν καθόλου κι εκείνης δεν της αρέσει ότι έχω διαβάσει εγώ. Εμένα μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν κάποιο νόημα, που μπορούν να σε ταρακουνίσουν συθέμελα. Εκείνη πάλι προτιμά να διαβάζει πράγματα που την ενημερώνουν ιστορικά ή τη χαλαρώνουν, οπότε μάλλον δεν μπορώ να τη συμβουλευτώ στο τι να κάνω. Οπότε ρωτάω εσένα, μην τυχόν μπορείς να μου πεις πώς μπορώ να αρχίσω, αν είναι απαραίτητο να αρχίσω, αν θα μείνω ξύλο απελέκητο αν δεν αρχίσω. Σε ευχαριστώ πολύ!
–δεν ξέρω από διάβασμα
Θέλεις μια ωραία ασχολία επειδή έχεις μια κάπως αρνητικά φορτισμένη καθημερινότητα που σε στρεσάρει, αλλά δεν θέλεις να διαβάσεις απλώς μια ωραία ιστορία, θέλεις να ταρακουνηθείς συθέμελα. Πολλά ζητάς από ένα βιβλίο. Αυτό το ταρακούνημα γίνεται εξαιρετικά σπάνια, είτε πρόκειται για βιβλίο, ή για οποιαδήποτε άλλη μορφή τέχνης. Αν βλέπεις τη λογοτεχνία μόνο ως μέσο μόρφωσης, δεν είναι περίεργο που δεν διαβάζεις. Αυτοί που διαβάζουν συστηματικά το κάνουν επειδή περνάνε ωραία κάνοντας το, επειδή χάνονται σε άλλους κόσμους, επειδή βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου, όχι επειδή έτσι πρέπει, σαν φάρμακο. Οι δεινοί αναγνώστες περιμένουν πώς και πως να έρθει η ώρα να ανοίξουν το βιβλίο, είναι ανάγκη, δεν είναι δουλειά. Αν δεν είσαι έτσι, δεν χρειάζεται να γίνεις, δεν είναι απαραίτητο να αγαπήσεις την λογοτεχνία, και όχι, δεν θα μείνεις ξύλο απελέκητο αν δεν αρχίσεις.
Πώς μπήκε ο έρμος ο Μπουκόφσκι στην ίδια πρόταση με τον Κοέλιο, και μάλιστα σε λίστα με τα don’ts, φοβάμαι και να υποθέσω.