Α, μπα, άκου τώρα να δεις τι μου συμβαίνει. Γνωρίζω διαδικτυακά έναν τύπο πριν από δώδεκα χρόνια και μιλάμε, και μιλάμε, και μιλάμε όλα αυτά τα χρόνια, μέσω τηλεφώνου και e-mail ‒ αποκλειστικά και μόνο του δικού μου, καθώς δεν γνωρίζω τα δικά του στοιχεία. Μέσα σε αυτά τα δώδεκα χρόνια έχω κάνει υπεράριθμες προσπάθειες για να μάθω από τον ίδιο ή όπως μπορώ περισσότερα στοιχεία γι’ αυτόν, να βρεθούμε από κοντά, αλλά τίποτα. Η επαφή μεταξύ μας είναι απίστευτη, με γνωρίζει και τον γνωρίζω όπως κανείς άλλος, και ακόμα και αν μιλήσουμε μετά από έναν μήνα είναι σαν να συνεχίζουμε την προηγούμενη κουβέντα μας. Από την άλλη, ούτε εγώ ξεκολλάω, ενώ το ξέρω ότι θα έπρεπε και ότι δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει γνώμη και να βρεθούμε από κοντά. Δεν ξέρω τι να κάνω, αλλά σκάω που δεν μπορώ να τον γνωρίσω από κοντά, σκάω που δεν μπορώ έστω να βεβαιωθώ ποιος είναι αυτός με τον οποίο μιλάω τόσα χρόνια. Πώς μπορείς να με βοηθήσεις; Ίσως αν με ταρακουνήσεις, βρίζοντάς με, ώστε να δω την αλήθεια γραμμένη και να ξυπνήσω. Ευχαριστώ
– Burdamares
Είναι τόσο ανησυχητική η ιστορία, που δεν είμαι σίγουρη αν θα σου κάνει καλό να μάθεις με ποιον μιλάς όλα αυτά τα χρόνια. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε μία εξήγηση που θα είναι κάπως εντός λογικού πλαισίου. Φυσικά, το θέμα δεν είναι γιατί σου λέει ψέματα για τα πάντα αλλά γιατί δεν ξεκολλάς, ενώ λες ότι ξέρεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις, και μάλιστα εδώ και μια δεκαετία.
Δεν λες τίποτε άλλο για τη ζωή σου και δεν ξέρω τι να υποθέσω. Δεν θα σε βρίσω γιατί δεν νομίζω ότι θα σε βοηθήσει σε κάτι, χρειάζεσαι βοήθεια για να δεις τι κάνεις ‒ νομίζω ότι το αποφεύγεις. Το μήνυμα που έστειλες εδώ είναι ελπιδοφόρο, αλλά δεν είναι αρκετό.