Λοιπόν, είναι μιάμιση τη νύχτα και σου στέλνω γιατί βράζω. Είμαι με έναν τύπο 7 χρονια νεότερο μου (το λέω και στον εαυτό μου όταν θέλω να του βρω ελαφρυντικά) με τον οποίο γενικά κυλάει όπως το θέλω. Έχω ένα τεράστιο πρόβλημα όμως που οπότε εμφανίζεται μου διαλύει τον εγκέφαλο. Κάθε φορά που κάνει κάτι που με ενοχλεί κι εγω στραβωνω με αποφεύγει. Δεν μπορείς να το φανταστείς το ποσό έντονα το κάνει. Περιμένει ότι ως δια μαγείας θα μου περάσει και όλα θα είναι όπως πριν. Το θέμα είναι ότι αν δεν λυθεί το πρόβλημα εμένα όχι μόνο δεν μου περνάει αλλά γιγαντωνεται μέσα μου. Με καταπίνει. Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές νηφαλιοι κι ωραίοι. Λέει έχεις δίκιο, ναι, είμαι μαλακας, δεν θα το ξανακάνω ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΨΕ. Το ξανακάνει. Έγινε πάλι μόλις τώρα. Γράφω και τρέμω. Δεν τον αγαπώ η κάτι τέτοιο βαρύγδουπο αλλά μου αρέσει να είμαι μαζί του. Αυτό εμφανίζεται στη σχέση μας περίπου μια φορά το δίμηνο. ΠΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ Η ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ;
-ΔΕΘΑΜΟΥΠΕΡΑΣΕΙΠΟΤΕ
Με μπέρδεψε η ερώτηση.
Ως γνωστόν, δεν μπορεί να σου πει άλλος ποιος λόγος είναι αρκετά σημαντικός για να χωρίσεις και ποιος όχι. Αυτό είναι που λέγεται «ταίριασμα». Δεν αφορά κανέναν άλλον.