Αγαπητή “Α, μπα” και υπόλοιπα μέλη της παρέας, χαιρετώ, και συγχαίρω για την απολαυστική και πολύ βοηθητική -σε θύματα της πατριαρχίας, σε ανθρώπους που γενικά έχουν ανοικτούς ορίζοντες και θέλουν να μάθουν για τον φεμινισμό κ.λ.π.- στήλη. Αρχικά, ζητώ συγνώμη προκαταβολικά για το ότι μπορεί να φανεί ότι ίσως τσουβαλιάζω μια μερίδα ανθρώπων. Επίσης, σε καμία περίπτωση δε θέλω να φανεί ότι εγώ είμαι μια “special snowflake” που είμαι ο μόνος άνδρας που κατέκτησα τον φεμινισμό ουσιαστικά κ.λ.π.-κάτι που δεν ισχύει, καθώς ακόμα παλεύω να αποβάλω κάποια πατριαρχικά στερεότυπα, εντούτοις θεωρώ ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια που ακολουθώ σελίδες, όπως αυτή εδώ και άλλες φεμινιστικές, το έχω καταφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έχω έναν προβληματισμό, μια απορία, όπως θέλετε πέστε το, που θα ήθελα να μοιραστώ με την παρέα εδώ και να ακούσω τις απόψεις σας. Το κατά πόσο είναι εύκολο για έναν άνδρα να είναι όντως φεμινιστής; Θέλω να πω, βλέπω και εδώ και σε άλλες συναφείς σελίδες, ανθρώπους που δηλώνουν φεμινιστές, που είναι μέλη χρόνια και ακολουθούν πολλές φεμινιστικές σελίδες…αλλά δε μπορούν να ξεφύγουν από την “ανδρική οπτική γωνία” (με βάση τα πατριαρχικά πρότυπα) .π.χ. θα επιδίδονται σε victim blaming (όπως μια πρόσφατη περίπτωση που μια κοπέλα κάλεσε έναν στο δωμάτιό της και αυτός την παρενόχλησε σεξουαλικά και η απόκρισή 2 ανδρών ήταν “ε και αυτή φταίει που κάλεσε άγνωστο στο δωμάτιό της”) ή μια άλλη συνηθισμένη περίπτωση είναι σε ιστορίες γυναικών που λένε ότι έχουν κοιτάξει το κινητό του συντρόφου τους και βλέπουν ότι τις κερατώνουν, τις λένε ψέματα, φλερτάρουν με άλλες και αυτοί είναι σε φάση “κανείς δεν είναι κανενός” ή εστιάζουν στο “ε και εσύ τί κοίταξες το κινητό, αυτό είναι κατινιά” (εδώ εγώ λέω “κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος”)…επίσης είχα δει ένα εμετικό σχόλιο κάποιου σε μια άλλη φεμινιστική σελίδα, που ενώ δηλώνει φεμινιστής, σε ιστορία μιας που άλλαξε γνώμη κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης και ο άλλος έγινε βίαιος, έγραψε “ε εντάξει, τον άνδρα αν τον κόψεις στη μέση του σεξ, μπορεί και να σκοτώσει” Και αυτά είναι δυστυχώς μερικά από πολλά παραδείγματα που βλέπω και εδώ αλλά και σε άλλες σελίδες…θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σου και εσένα “Α, μπα” και των υπολοίπων μελών.
– male feminist (trying to be, at least)
Είναι όντως δύσκολο να είναι ένας άντρας φεμινιστής, αλλά αν παρακολουθείς φεμινιστικές σελίδες, θα έχεις καταλάβει ότι και για τις γυναίκες είναι δύσκολο να είναι φεμινίστριες. Είναι δύσκολο να γκρεμίζεις μέσα σου την αίσθηση της πυξίδας και της ασφάλειας που σου η συμπόρευση με την πλειοψηφία και η αίσθηση του ανήκειν. Για τις γυναίκες αυτή η ασφάλεια είναι ψεύτικη, και αυτό μας κάνει να ξυπνάμε πιο εύκολα, αλλά για όσες δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα, η αίσθηση δεν είναι καθόλου ψεύτικη. Ο φόβος είναι αληθινός.
Με φέρνεις σε αμηχανία γιατί ζητάς από μια γυναίκα, και από άλλες γυναίκες, να κουβαλήσουμε το δικό σου μερίδιο στην μάχη υπέρ της ισότητας. Αυτά τα παραδείγματα που φέρνεις είναι από κανονικούς μισογύνηδες. Δεν είναι παραστρατημένοι φεμινιστές. Αν θέλεις να κάνεις κάτι, πιάσε τους και μίλησε τους, μην τα λες εδώ, σε εμάς. Εμείς τα ακούμε όλη μας τη ζωή. Δεν έχω κίνητρο, όρεξη, ή κουράγιο να συζητήσω γιατί είναι δύσκολο για έναν άντρα να παραχωρήσει ένα μέρος από τα προνόμια του.