Θυμάμαι σαν παιδάκι έβλεπα τους μεγάλους (γονείς, θείους κτλ) να παίρνουν ένα υπνάκο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, να ξεκουράζονται, και νόμιζα κι εγώ όταν μεγαλώσω θα το κάνω με στρατιωτική ακρίβεια. Είμαι 36 κι έχω πάρει μερικούς (περίπου 5-10 κάθε χρόνο ενήλικης ζωής, με έναν πρόχειρο υπολογισμό) υπνάκους στη ζωή μου. Δέκα λεπτών, είκοσι, μισαώρου, σαρανταπεντάλεπτου μιας ώρας(πιάνεται;).. Με προηγηθείσα κούραση συνήθως αλλά κάποιες φορές και χωρίς κούραση ίσως λόγω νύστας το καλοκαίρι μετά το μεσημεριανό φαγητό σε συνδυασμό με τη ζέστη, λογικά ξέρεις σε ποια νύστα αναφέρομαι. Και πάντα ξυπνάω με περισσότερη κούραση από πριν, και συνήθως με πονοκέφαλο. Γιατί;!!! Γιατί δε μπορώ ΜΙΑ φορά να ξυπνήσω από υπνάκο και να πω “αχχχ, το φχαρρριστήθηκα, το χρειαζόμουν, ξεκουράστηκα και πάω να εκμεταλλευτώ το υπόλοιπο της ημέρας που μένει τώρα”; Το προσπαθώ· τι κάνω λάθος;
Δεν είσαι ο μόνος. Εγώ τους μεγάλους τους θυμάμαι να ξυπνάνε από τον υπνάκο στα κακά τους χάλια, δεν μπορούσαν να μιλήσουν, έφτιαχναν καφέ αμίλητοι. Δε λες που είσαι τυχερός που δεν τον έχεις ανάγκη; Να σου πω την αλήθεια, αυτή η δικτατορία της σιέστας μου φέρνει εκνευρισμό μερικές φορές. Προτιμώ να πηγαίνω νωρίτερα για ύπνο το βράδυ.