Aγαπημένη Α,μπα, Έχω προσπαθήσει να σου γράψω τόσες πολλές φορές και όλο τα σβήνω. Πείθω τον εαυτό μου ότι θα μου περάσει. Σου ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο που ακολουθεί. Με τον άντρα μου θέλαμε πάρα πολύ το παιδί μας, και παρόλα τα πρόβληματα υγείας μου, με φάρμακα και μεγάλη υπομονή, τα καταφέραμε να συλλάβουμε. Η ευτυχία μας ήταν τεράστια και πετουσαμε στα σύννεφα. Βέβαια είχα πολύ άσχημη αντιμετώπιση από το αφεντικό μου, μόνο για έκτρωση δεν μίλησε, όλα τα άλλα τα είπε. Καθημερινά πήγαινα με κλάματα στην δουλειά και ζοριζομουν πολύ να αποδώσω γιατί είναι και 3 ώρες συνολικα η διαδρομή από και προς την δουλειά, συν το οχτάωρο, 11 ώρες εκτός σπιτιού. Ο γιατρός μου ήθελε να μου γράψει ψεύτικο χαρτί για να κάτσω σπίτι, αλλά δεν δεχομουν, θεωρούσα ότι, δικομανης όπως είναι το αφεντικό, θα καταλάβαινε το ψέμα και θα με έσερνε με εξώδικα και μηνύσεις. Νόμιζα, τρομάρα μου, ότι περνούσα δύσκολα με την δουλειά, τους εμετούς και τις ζαλάδες, αλλά έλεγα ότι θα κάνω υπομονή ως το τέλος, μέχρι που όντως την έπαθα. Αποκόλληση πλακούντα ηταν η διάγνωση στον τρίτο μήνα μετά από την απίστευτη αιμορραγία μου. Από τότε είμαι σε απόλυτη ακινησία στο κρεβάτι με ένα σωρό φάρμακα και αντιπηκτικες ενέσεις στην κοιλιά πρωί και βράδυ. Το μόνο που μου έδινε δύναμη είναι ότι το μωρό ηταν εντάξει, ο πλακούντας, παροτι παραμενει επιχείλιος, το τροφοδοτεί κανονικά και φυσικά η αγάπη και η στήριξη του άντρα μου. Κατάφερα μετα από 3 μήνες να επανέλθω ψυχολογικά αλλά και να σηκωθώ δειλά δειλά, πάντα με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού, για μαγείρεμα και μια μικρή βόλτα το απόγευμα. Και φτάνουμε στον 7ο μήνα όπου παθαίνω απανωτές αιμορραγίες και βλεπω μονίμως μεγάλα μαυρα πηγματα αίματος Α,μπα μου. Κάθε βδομάδα νοσηλευομαι. Ανεπίσημη αιτία είναι μικροαποκολλησεις του πλακούντα και επίσημα είναι αδιευκρίνιστη γιατί δεν φαίνεται κάτι στον υπέρηχο και το μωρό μου είναι ακόμα εντάξει. Αλλά Α,μπα μου έχω τρελαθεί. Τρεμω, όπως παλιά, να πηγαίνω στην τουαλέτα, ξαπλωμένη όπως είμαι, κοιτάζω με φόβο μονίμως το εσώρουχο και σκέφτομαι συνέχεια ότι είτε θα πεθάνει μέσα μου το μωρό μου είτε οτι θα το γεννήσω πρόωρα. Στα γράφω και κλαίω. Στα όνειρα μου βλέπω ότι πνιγομαι στην μπανιέρα μέσα στο αίμα και το μωρό μου δίπλα νεκρό και άλλες φορές ότι απλά μου πέφτει και δεν μπορώ να το σώσω. Δεν αντέχω άλλο. Χθες βγήκα από το νοσοκομείο για 5η φορά και ας έχω ακόμα καφέ αίμα και βλεννες, και σε παρακαλώ συγχώρεσε με για όλες τις σιχαμενες λεπτομέρειες, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα ξαναμπώ, αλλά αν αυτή τη φορά έχει κάτι το παιδί μου?? Τρελαίνομαι εδώ στο κρεβάτι που είμαι κολλημενη και πραγματικά δεν αντέχω να μιλάω πια σε κανέναν και να δίνω εξηγήσεις για το τι γίνεται, με μόνιμη απάντηση “μην έχεις άγχος”, “απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου και όλα θα πάνε καλά”, “εσύ δημιουργείς το πρόβλημα με το άγχος σου”, “σταματα να κλαις, βλαπτεις το παιδί”. Και όντως το κλάμα και το άγχος μόνο κακό του κάνουν, αλλά δεν μπορώ να τα αποβάλλω. Ο γιατρός, από την άλλη, δεν μπορεί να μου δώσει σίγουρη απάντηση για το αν θα σταματήσουν οι αιμορραγίες ή ότι το παιδί δεν θα πάθει κάτι. Το ξέρω πως αργότερα με περιμένουν πολύ μεγαλύτερες στεναχώριες και άγχη, και φυσικά υπάρχουν και έγκυες σε πολύ χειρότερη κατάσταση από την δική μου που δεν παραπονιούνται όπως εγώ τώρα, αλλά τουλάχιστον πιστεύω ότι όταν με το καλό γεννήσω, δεν θα εξαρτάται η υγεία του παιδιού από τις αιμορραγιες μου. Αυτό θέλω να τελειώσει πια. Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις τι μπορώ να κάνω για να περάσουν αυτοί οι δύο μήνες ομαλά και να σταματησω να κλαίω και να φοβάμαι συνέχεια?
-Φοβισμένη
Αχ, αγαπητή φοβισμένη. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σε αγκαλιάσω.
Το πρώτο που θέλω να σου πω και νομίζω ότι είναι το μόνο που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν ευθύνεται το άγχος για την αποκόλληση (ή ό,τι συμβαίνει) και ότι το στρες και το κλάμα δεν βλάπτει το μωρό με τον τρόπο που φοβάσαι. Επίσης, είναι απολύτως λογικό να φοβάσαι και να κλαις. Είναι απολύτως ταιριαστό και ανθρώπινο και υγιές να φοβάσαι και να βλέπεις εφιάλτες για αυτό που συμβαίνει. Οποιαδήποτε άλλη αντίδραση θα ήταν πάρα πολύ περίεργη.
Έχουμε μάθει να αποδίδουμε όλα τα κακά της μοίρας μας στο στρες. Το στρες έχει γίνει το νέο πεπρωμένο, το νέο ιατρικό Τοτέμ. Ό,τι δεν εξηγείται, οφείλεται στο στρες. Εντάξει, δεν βοηθάει το στρες, αλλά όταν λες σε μια έγκυο που αιμορραγεί καθημερινά «σταμάτα να έχεις στρες γιατί εσύ φταις για την αιμορραγία» το στρες εκτινάσσεται στα ύψη, οπότε είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε τι κάνει το στρες στη εγκυμοσύνη.
Συνοπτικά: είναι άγνωστο τι ακριβώς προκαλεί. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα. Για την ώρα τα υψηλά ποσοστά στρες ίσως συνδέονται με πρόωρες γέννες και χαμηλό βάρος του νεογέννητου. Ίσως. Ίσως και όχι. Αυτό που έχεις εσύ είναι εντελώς διαφορετικό και με άλλα λόγια, για να ξέρουμε τι λέμε, δεν υπάρχει απόδειξη ότι το στρες προκαλεί αποβολή. Ξέρω πόσο κοινή εξήγηση είναι, αλλά είναι και πάλι το Τοτέμ όταν μας χτυπάει το άγνωστο. Γεννιούνται παιδιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε φυλακές. Σε φριχτές συνθήκες προσφυγιάς. Δεν θα είχε επιβιώσει το ανθρώπινο είδος αν το στρες προκαλούσε αποβολές και εν πάσει περιπτώσει, δεν υπάρχει σχετική επιστημονική απόδειξη, όσο δεν υπάρχει, είναι δοξασία.
Με όλα αυτά δεν εννοώ ότι δεν χρειάζεται να το αντιμετωπίσεις, ή ότι το στρες δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν ας πούμε ανεβαίνει συστηματικά η πίεση σου, έχει σημασία. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σου συμβαίνει κάτι σχετικά άγνωστο και πραγματικά το μόνο που έχει σημασία τώρα είναι ότι το μωρό τρέφεται και μεγαλώνει κανονικά, και κάθε μέρα που περνάει κάνει το μωρό όλο και πιο δυνατό. Μην σκέφτεσαι τους επόμενους δύο μήνες, σκέψου την κάθε μέρα που περνάει. Μην περιμένεις κατανόηση από αυτούς που σου λένε ότι το προκαλείς εσύ, σταμάτα να τους μιλάς, κόψε και την καλημέρα αν χρειάζεται. Μίλα μόνο με τους υποστηρικτικούς. Πρόωρα μωρά γεννιούνται κάθε μέρα πλέον. Μην σκέφτεσαι ότι το προκαλείς εσύ, μην το βλέπεις ως προσωπική αδυναμία, το μωρό μέσα σου ξέρει τι πρέπει να κάνει και το κάνει μια χαρά όπως φαίνεται. Ο μηχανισμός είναι τρομερά περίπλοκος ακόμα για την ανθρώπινη κατανόηση, έχε εμπιστοσύνη ότι η φύση αγωνίζεται για την επιβίωση με απίστευτη, θηριώδη, ουράνια, Θεία μανία. Αν είναι να πιστέψεις σε ένα Τοτέμ, πίστεψε σε αυτό.
Αν θέλεις και μας διαβάζεις, στείλε μας μήνυμα να μας πεις πώς πας.