Γεια σου α,μπα και αμποπαρέα..Το θέμα μου αφορά τη (μη) συγκατοίκηση.Μετά από 1,5 χρόνο σχέσης με το φίλο μου,αρχίσαμε με δική του πρωτοβουλία κι επειδή περνάμε όμορφα να συζητάμε πόσο ωραία θα ήταν να μέναμε μαζί.Επειδή αυτή η κουβέντα συνέπεσε με την (καθυστερημένη-στα 28) έναρξη της θητείας του,κάτι που θα σήμαινε για ένα χρόνο μεγάλη οικονομική ζημιά για τον ίδιο,πρότεινα να το ξανασυζητήσουμε μόλις βρει τους ρυθμούς του μετά το στρατό/ορθοποδίσει με τη δουλειά κτλ (αν κ ήταν βέβαιο ότι θα επαναπροσλαμβανόταν),προκειμένου να είναι απερίσπαστος χωρίς άλλη άγχη.Όταν όμως ο δικοί μου μου πρότειναν να μείνουμε αν θέλουμε το τωρινό μας σπίτι και να μεταφερθούν οι ίδιοι στο παλιό μας δυάρι που τώρα νοικιάζουμε σε ένα φοιτητή, άρχισα να το επεξεργάζομαι σαν ιδέα που θα έπαιρνε μεν κάμποσο χρόνο να υλοποιηθεί (μερεμέτια,ενημέρωση του φοιτητή για έχει κάποιους μήνες περιθώριο να βρει άλλο σπίτι συν κάποια γραφειοκρατικά θέματα) αλλα θα μπορούσε να δρομολογηθεί αν το αποφασίζαμε, οπότε τον ρώτησα αν συμφωνεί να το τρέξουμε. Εκεί λοιπόν φάνηκε να κάνει πίσω του τύπου ” δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε ” κτλ.,ειδικά όταν του μετέφερα τον προβληματισμό μου για το πλάνο,που περιελάμβανε ουσιαστικά το ξεσπίτωμα 3 ανθρώπων.Δε θέλω να σταθώ τόσο σε αυτό όσο στη μεταστροφή του και στο γεγονός ότι ενώ φαινόταν να θέλει,όταν βρέθηκε τρόπος, έκανε πίσω.Όλα αυτά πριν τον ιό.Συζητήσαμε και το ενδεχόμενο να μείνουμε σε ένα άλλο σπίτι της οικογένειάς μου όπου βρισκόμαστε τα σκ ,αλλά είναι πολύ μακριά από τις δουλειές μας -τώρα μένει ο καθένας δίπλα στη δουλειά του- και κάπου εκεί έληξε το θέμα και δεν ξανατέθηκε.Ούτε μια στιγμή δε μου έχει δώσει την εντύπωση ότι δε με θέλει ή δε με αγάπαει αρκετά,αλλα μια ματαίωση την ένιωσα με τη στάση του.Προς το παρόν δεν έχω σκοπό να ξαναθέσω το θέμα γιατί έχω χαλαστεί με όλο αυτό,αλλά μήπως αυτή δεν είναι η αγάπη που κινεί γη και ουρανό για να είναι μαζί με τον άλλο; Σας ευχαριστώ που υπάρχετε.
Βρε παιδί μου, απορείς που δεν θέλει να ξεσπιτωθούν τρεις άνθρωποι για να συγκατοικήσετε, που δεν θέλει να αλλάξουν σπίτι ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ, οι ίδιοι σου οι γονείς, για να πάνε σε μικρότερο σπίτι, σε ένα σπίτι στο οποίο δεν έχει καμία αξίωση, σε ένα σπίτι που χρειάζεται μερεμέτια (τα οποία ποιος θα πληρώσει;) ειδικά τώρα, που δεν θα έχει δικό του εισόδημα, για την ακρίβεια, τώρα που θα ισούται με το μηδέν;
Είπες ότι πρότεινες να το ξανασυζητήσετε όταν ορθοποδήσει, αλλά αντί να κάνεις αυτό, του πρότεινες να μπει σε ένα σπίτι αποκλειστικά δικό σου, κάτι που περιλαμβάνει με μετακόμιση γονιών, στο οποίο δεν θα μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά. Ε, δεν είναι το ίδιο με το «περιμένω να ορθοποδήσεις». Δεν «βρέθηκε τρόπος», θα έλεγα. Με το δικό σου σενάριο γεμίζει υποχρεώσεις και δίνει υποσχέσεις που δεν ξέρει αν μπορεί να τηρήσει. Αν δεν πάει καλά η συγκατοίκηση, τι θα κάνει; Θα βρει τον φοιτητή, θα μετακομίσει τους γονείς, και εσένα μαζί, για να αντισταθμίσει την εξυπηρέτηση;
Η πρόταση των γονιών σου είναι πολύ γενναιόδωρη αλλά είναι κατανοητό ότι δεν την δέχεται.